Ήταν 1η Μαρτίου όταν ολοκληρωνόταν η κανονική περίοδος της Super League, ο Ολυμπιακός είχε κερδίσει τον Παναιτωλικό και ο ΠΑΟΚ είχε σκουντουφλήσει στην Ξάνθη. Τότε ο τίτλος ήταν 45 Loading. Πλέον μετά από ένα διάστημα παραπάνω από τρεις μήνες, η σχετική μπάρα γέμισε από την πρώτη αγωνιστική των πλέι- οφ για τον Ολυμπιακό. Νέο πέρασμα από την Τούμπα, η διαφορά στο + 17 και πλέον περιμένει την απονομή.

Θα μου πείτε "μα και να έχανε δε θα το έπαιρνε το πρωτάθλημα;", Φυσικά και θα το έπαιρνε η διαφορά είναι πολύ μεγάλη και δεν καλύπτεται. Αλλά πέρα από τους αριθμούς και αυτόν καθ’ αυτόν τον τίτλο, η ομάδα του λιμανιού απέδειξε ότι είναι μακράν το πιο σοβαρό ποδοσφαιρικό σύνολο στην χώρα. Μετά από ένα σωρό εβδομάδες και ιδιαίτερες συνθήκες πήγαν στην Θεσσαλονίκη και με ένα… mixed από τις προηγούμενες επισκέψεις, κατέκτησαν το τρίποντο. Πρώτο ημίχρονο αλα… Κύπελλο χωρίς τις τότε χαζομάρες. Δεύτερο ημίχρονο αλά… πρωτάθλημα χωρίς το γκολ. Γιατί απλά, είχαν φροντίσει να το πετύχουν στο 23’.

Ο Ολυμπιακός έχει αντίπαλο τον εαυτό του και απλά θα πρέπει να προσέχει την εποχή, την αποχή και τους τραυματισμούς (είδατε τι έπαθε ο Μπα στα καλά του καθουμένου). Ο Μαρτίνς θα πρέπει να διαχειριστεί και το ρόστερ στη συνέχεια, αφού οι αγώνες μοιάζουν με φιλικά προετοιμασίας χωρίς να είναι. Και μπορεί ο Ολυμπιακός να έχει κατακτήσει την κούπα, αλλά οι αντίπαλοί του θα έχουν δικά τους κίνητρα για να ανεβάζουν ένταση και πίεση. Κάτι που σίγουρα δε μπορούσε να κάνει ο ΠΑΟΚ. Στην πρεμιέρα των πλέι- οφ. Από την άλλη, ήταν πολύ δύσκολο αυτό που έκανε ο Ολυμπιακός στην Τούμπα με το ξεκίνημα της αναμέτρησης. Δε το είδαμε καν από την Μπάγερν, όταν μπήκε για πρώτη φορά στην επανέναρξη της Μπουντεσλίγκα.

Οι ερυθρόλευκοι, παρά την αποχή, τις δυσκολίες, τις… περιέργειες βρε αδερφέ λόγω εποχής και πανδημίας, προσέγγισαν όσο περισσότερο γινόταν την πραγματικότητα. Τόσο τη δική τους, όσο και των αναγκών της αναμέτρησης. Δε περίμεναν να δουν τον ΠΑΟΚ ξεκουρδισμένο. Αυτό ήταν πρόβλημα του Φερέιρα, ο οποίος πραγματικά έβγαλε μια ομάδα στο γήπεδο που δεν είχε κάτι διαφορετικό απ’ όσα βλέπαμε προ κορονοϊού κι ας είχε τότε και κόσμο η Τούμπα. Η ομάδα του Πειραιά μπήκε για την εποχή και την κατάσταση που βρίσκεται όσο καλύτερα γινόταν. Για κάποιους θεωρητικούς, πάντα θα υπάρχουν ενστάσεις, αλλά για αυτό είναι και… θεωρητικοί. Στο ποδόσφαιρο όμως ένα κι ένα κάνουν δυο.

Ο Μαρτίνς είχε ετοιμάσει και πάλι καλά τους παίκτες του και τούτη τη φορά, δε το πήγαν φουλ όπως στο πρωτάθλημα, αλλά ούτε και έπαθαν ότι στο κύπελλο. Η τρίτη επίσκεψη στην έδρα του ΠΑΟΚ ήταν αλλιώτικη και όπως έγραψα πιο πάνω ένα… μείγμα των προηγούμενων. Στο πρωτάθλημα λάου- λάου και η δουλειά έγινε. Στο κύπελλο με φούρια, γρήγορο προβάδισμα, αλλά στο τέλος υπήρξε εις βάρος τους ανατροπή. Αυτή τη φορά, ο Ολυμπιακός μπήκε και έλεγξε κάθε κατάσταση. Ο Ελ Αραμπί βρήκε δυο φορές δίχτυα, η δεύτερη μέτρησε και όταν με τους συμπαίκτες του πήγαν στα αποδυτήρια να ξεκουραστούν, είχαν κάθε δικαίωμα να νιώθουν ότι το 0- 1 τους αδικεί. Ανασταλτικά, δεν παραχώρησαν ούτε μισό… δικαίωμα στον αντίπαλο. Οι αποστάσεις εξαιρετικές, διαγώνια κάλυψη σα να είχε ρυθμό η ομάδα και να μην έπαψε να παίζει. Και διάθεση.

Ναι. Η ομάδα που έχει ξεφύγει τόσο πολύ στην βαθμολογία, είχε τεράστια διάθεση απέναντι σε μια ομάδα που θα ‘πρεπε να σκέφτεται την "καυτή" ανάσα της ΑΕΚ. Ο ΠΑΟΚ ελάχιστες φορές άλλαξε σωστή τρίτη πάσα στο πρώτο μέρος. Οι ποδοσφαιριστές, μόνιμα δεύτεροι στη μπάλα και οι περισσότερες μονομαχίες χαμένες. Ο Ελαμπντελαουί και ο Τσιμίκας δε χρειάστηκε να επελάσουν με μανία όπως έκαναν στα περισσότερα ματς της κανονικής περιόδου, αλλά όσες φορές το έπραξαν η υπεραριθμία που δημιούργησαν έφερε και μπελά στην περιοχή του Πασχαλάκη. Αν ο Σεμέδο είχε σημαδέψει μια γωνία, ο Ολυμπιακός θα ‘χε προηγηθεί χωρίς να ψάχνουν στο VAR τη γραμμή του οφσάιντ μετά την προβολή του Ελ Αραμπί. Και το 0- 1 που μέτρησε τελικά, προέκυψε από την επιμονή του Βαλμπουενά, τη σωστή πίεση όλης της ομάδας σε μια φάση που έδειχνε να περνάει για τους Θεσσαλονικείς (κακή εκτίμηση και του Βιεϊρίνια), όμως ο Γάλλος και έκλεψε και μετά κλασικά σέρβιρε, για να ‘ρθει ο "φονιάς" της Super League να θυμίσει ποιος είναι ο καλύτερος φορ στην Ελλάδα φέτος.

Και επειδή ο Μαρτίνς ήξερε ότι οι τρεις βαθμοί θα του χαρίσουν πάρα πολλά, δεν ήθελε με τίποτα να τους χάσει. Περίμενε να περάσει το 82’ για να κάνει τριπλή αλλαγή και μέχρι εκείνο το σημείο θα ‘χε μόνο την τράμπα πλευράς (Ρατζέλοβιτς αντί Μασούρα) αν δε χτύπαγε ο Μπα. Ο Ολυμπιακός στηρίχθηκε πολύ στην τριάδα των χαφ και εκεί πήρε -για άλλη μια φορά- κατά κράτος το ματσάκι. Δεμένοι με αλυσίδα ο Γκιλιέρμε - Μπουχαλάκης και λίγο πιο μπροστά τους ο Καμαρά, παραχώρησαν απειροελάχιστα δικαιώματα στους αντιπάλους τους.

Παράλληλα, το ότι πήρε το γήπεδο ο ΠΑΟΚ στο δεύτερο μέρος, ήταν κάτι που δεν χάλασε τον άρτια στημένο ανασταλτικά Ολυμπιακό, ο οποίος ακόμη και από στραβοκλωτσιά να πρόσφερε επίθεση στους Θεσσαλονικείς, είχε αυτομάτως πολύ γρήγορα πίσω από την μπάλα όλη την ενδεκάδα. Με τρίμηνη και βάλε αποχή, όταν το κάνεις αυτό και τόσο καλά, για να φας γκολ πρέπει ή να το βάλεις μόνος σου ή ο άλλος να ‘χει δέκα τόνους τύχη. Τίποτα από αυτά δε συνέβη, αφήστε δε που όταν σε δυο- τρεις περιπτώσεις, έβρισκε λίγο χώρο κάποιος ποδοσφαιριστής του ΠΑΟΚ για να απειλήσει, εμφανιζόταν ο Σεμέδο και «καθάριζε» σα να έπαιζε στο σαλόνι του σπιτιού του. Είναι περίεργα αυτά τα πλέι- οφ. Μιλάμε για την πιο μεγάλη σεζόν στην ιστορία του πρωταθλήματος. Οι ποδοσφαιριστές (όλων των ομάδων) που τώρα καλούνται να παίξουν καλά και να κερδίσουν υπό φυσιολογικές συνθήκες θα συζητούσαν για το μέλλον τους ή θα έψαχναν επόμενη ομάδα ή θα ετοίμαζαν τις διακοπές τους.

Οι προπονητές στην Τούμπα χρησιμοποίησαν και ποδοσφαιριστές τα ονόματα των οποίων γράφονται καθημερινά ότι ενδέχεται να αλλάξουν στρατόπεδα. Και σε αυτό παίρνουν πολλά«μπράβο οι παίκτες του Ολυμπιακού. Γιατί έδειξαν να τους απασχολούν αποκλειστικά και μόνο τα 100 λεπτά που συνολικά αγωνίστηκαν. Ο Μαρτίνς με εξαίρεση το πρώτο ημίχρονο του αγώνα πρωταθλήματος στο Καραϊσκάκη έχει πάρει τον... αέρα του Φερέιρα και ο Ολυμπιακός ξέρει καλά τι ζητάει απέναντι στον ΠΑΟΚ. Δε θα γράψω ότι ο Ολυμπιακός έπαιξε σα να μην υπήρχε πανδημία, γιατί δεν είναι αλήθεια. Σίγουρα όμως έπαιξε πάρα πολύ καλά για την εποχή και για τον περίεργο τρόπο που λειτουργούν πλέον όλες οι ομάδες στον κόσμο...