Τις τελευταίες αγωνιστικές βλέπουμε ένα σαφώς μικρότερο μέγεθος να έχει μεγαλύτερες δυνατότητες και να πατά γκάζι. Ο Άρης ενισχύθηκε σημαντικά στη μεταγραφική περίοδο του Ιανουαρίου και μπόρεσε να αποκτήσει δυναμική που αυτή την εποχή μοιάζει να μην μπορεί να ακολουθήσει ο Παναθηναϊκός.

Στο ποδόσφαιρο ο χρόνος μετρά διαφορετικά, τρέχει γρήγορα και συχνά τα δεδομένα αλλάζουν. Όμως αυτή την εποχή ο Παναθηναϊκός μοιάζει ανίκανος να ανταγωνιστεί τον Άρη. Έχει μείνει καιρό μακριά από τη διεκδίκηση τίτλων, δεν μπαίνει στην ίδια ζυγαριά με τους Ολυμπιακό, ΠΑΟΚ, ΑΕΚ. Μοιάζει όμως να τον αφήνουν πίσω και ομάδες όπως ο Ατρόμητος και ο Άρης.

Ασφαλώς και την ευθύνη για την σταδιακή πτώση του συλλόγου την έχει η διοίκηση της ομάδας, όμως ο Δώνης έδειξε στο πρώτο στάδιο της δουλειά του, πως μπορεί να κρατήσει σε αξιοπρεπή επίπεδα τον Παναθηναϊκό, δίνοντας ταυτόχρονα και μία ελπίδα για την συνέχεια.

ΤΟ ΚΑΛΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΤΥΧΑΙΟ

Θέλω να σημειώσω εδώ, γιατί το θεωρώ σημαντικό, το καλό ξεκίνημα δεν προέκυψε στην τύχη. Από την περίοδο της προετοιμασίας, ο προπονητής της ομάδας έδειξε να πιστεύει πως το υλικό που έχει στα χέρια του είναι ικανό να κατακτήσει την 5ή θέση.

Τόνιζε στο δικό του κύκλο πως η ομάδα του θα είναι η έκπληξη της φετινής χρονιάς. Κανένα από τα αποτελέσματα που ήρθαν τις πρώτες αγωνιστικές δεν ήρθε από εύνοια, σε όλα τα παιχνίδια που ο Παναθηναϊκός επικράτησε ήταν καλύτερος και τα αποτελέσματα ήρθαν μέσα από ένα όμορφο ποδόσφαιρο συνεργασιών, που δημιουργούσε προσδοκίες για το μέλλον.

Όταν κάτι δεν γίνεται μία φορά δεν μπορεί να είναι τυχαίο. Δεν μπορώ να πιστέψω πως το πρόσωπο που έδειξε ο Παναθηναϊκός τις πρώτες αγωνιστικές ήταν συγκυριακό, δεν προέκυψαν άλλωστε αποτελέσματα μέσα από αμυντικό παιχνίδι και μεγάλη αποτελεσματικότητα. Ασφαλώς και αποτελεσματικότητα υπήρχε, όμως οι νίκες έρχονταν μέσα από όμορφο ποδόσφαιρο συνεργασιών, το οποίο επαναλαμβανόταν από παιχνίδι σε παιχνίδι.

ΧΩΡΙΣ ΜΠΑΚ ΣΤΗΝ ΝΕΑ ΣΜΥΡΝΗ

Σήμερα, αυτή η ομάδα δεν θυμίζει σε τίποτα τον Παναθηναϊκό που άρχισε τη σεζόν. Πρόβλημα προκύπτει σε όλα τα επίπεδα. Πλάνο, δημιουργία, αμυντική συμπεριφορά, κατεύθυνση, τακτική, φυσική και ατομική κατάσταση των ποδοσφαιριστών.

Δεν θα σταθώ πολύ στο παιχνίδι της Νέας Σμύρνης. Για τον απλούστατο λόγο πως είναι φυσιολογικό μία ομάδα που δεν έχει στην διάθεση της τους τρεις κανονικούς της ακραίους μπακ να έχει σοβαρό θέμα στην ανάπτυξη. Δεν μπορούσε να πάρει πλάτος, να έχει γρήγορα ανεβάσματα και εγκλωβίστηκε. Ειδικά το πρόβλημα στην δεξιά πλευρά με τον Πούγγουρα ήταν τεράστιο και στοίχισε σε όλα τα κομμάτια του παιχνιδιού, βρέθηκε και στην χειρότερη του ημέρα ο Μπουζούκης και ο Παναθηναϊκός έμοιαζε σαν να μην έχει τίποτα θετικό να παρουσιάσει.

ΝΤΕΦΟΡΜΑΡΙΣΜΑ ΣΕ ΜΕΓΑΛΟ ΠΟΣΟΣΤΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΣΤΩΝ

Το πρόβλημα όμως δεν είναι ένα παιχνίδι, υπάρχει ένα τεράστιο διάστημα που μοιάζει σαν να έχει χαθεί η κεντρική ιδέα και όταν δεν υπάρχει κεντρική ιδέα τίποτα δεν πηγαίνει καλά. Η περίφημη ανανέωση μοιάζει σαν να έχει περιοριστεί σε τρεις ποδοσφαιριστές, που έχουν πάρει πάνω τους όλες τις ευθύνες και έχουν... κλατάρει.

Το τελευταίο που με προβληματίζει είναι πως οι Μπουζούκης, Χατζηγιοβάνης, Μαυρομμάτης έχουν σκαμπανεβάσματα στην απόδοση τους και κάνουν λάθη. Το περίεργο θα ήταν να μην είχαν... Κλήθηκαν να σηκώσουν απότομα πολύ μεγάλο βάρος, έδειξαν και οι τρεις πως έχουν προσόντα, πιθανότατα να έπρεπε να προστατευτούν περισσότερο στο ντεφορμάρισμα τους.

Καταλαβαίνω όμως και τον προπονητή, να έχει στο μυαλό του πως αυτή είναι η ομάδα του και με αυτούς θα συνεχίσει στηρίζοντας τους και βάζοντας τους να αγωνίζονται και σε διάστημα που δεν πατάνε καλά. Το κακό όμως είναι πως δεν είναι οι μόνοι που δεν βρίσκονται σε καλό ατομικό επίπεδο.

Ποδοσφαιριστές με μεγαλύτερη εμπειρία έχουν φανερή πτώση. Ο Μακέντα από την αρχή του χρόνου δεν βοηθά την ομάδα. Ο Κολοβέτσιος που έβγαλε προσωπικότητα και στήριξε σημαντικά τα νέα παιδιά για μεγάλο διάστημα έχει σταματήσει να εμπνέει σιγουριά και να καλύπτει τον Μαυρομμάτη.

Οι Κουλιμπαλί, Ινσούα βγάζουν τραυματισμούς, ο Μουνιέ θα έπρεπε να σεβαστεί τον εαυτό του και να απαλλάξει τον σύλλογο από το συμβόλαιό του. Το γεγονός πως ένα μεγάλο γκρουπ ποδοσφαιριστών είναι σε πολύ χειρότερο ατομικό επίπεδο από ότι στο ξεκίνημα της σεζόν, δεν γίνεται να μην δημιουργεί ερωτηματικά, όσο αναφορά την δουλειά που γίνεται.

ΕΧΕΙ ΧΑΘΕΙ Η ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΙΔΕΑ

Δεν μπορώ να καταλάβω το λόγο που ο Μακέντα δεν βγαίνει ποτέ από την βασική ενδεκάδα, το λόγο να παίρνει ακόμα χρόνο ο Μουνιέ, που έχει αποδειχτεί πως έχει σοβαρό θέμα και το να αγωνίζεται κάνει κακό στην υγεία του. Όπως δεν αντιλαμβάνομαι γιατί στο φετινό πρότζεκτ να δίνεται προτεραιότητα στον Άλτμαν και η επιστροφή του να αφήνει πίσω νέα παιδιά.

Αν φέρουμε στο μυαλό μας το καλό διάστημα στο ξεκίνημα της σεζόν, θα θυμηθούμε ένα νεανικό σύνολο με τρεξίματα που έβγαζε συνεργασίες, έπαιζε με μικρές αποστάσεις. Σήμερα, τίποτα από αυτά δεν υπάρχει. Γι' αυτό το αναφέρω παραπάνω πως έχει χαθεί η κεντρική ιδέα.

Στα τελευταία παιχνίδια η ομάδα έχει τεράστιες αποστάσεις, ο προπονητής σπαταλά παιχνίδια για να βρει ποιος θα παίξει κοντά σε έναν φορ που δεν βοηθά στην ανάπτυξη και εφαρμόζει σύστημα που δημιουργεί αποστάσεις ανάμεσα στις γραμμές. Για παράδειγμα στην Νέα Σμύρνη βλέπαμε τον Κάτσε που ήταν ο πιο δραστήριος να τρέχει με τη μπάλα και να μην έχει κοντά του συμπαίκτη για να την δώσει. Τον Μπουζούκη να επιλέγει μεγάλες αποτυχημένες μεταβιβάσεις και ένα σύνολο κομμένο στη μέση να μην είναι σε θέση να κυκλοφορήσει γρήγορα την μπάλα και να πατήσει περιοχή.

ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΣΤΟΥΣ ΚΟΥΡΜΠΕΛΗ - ΚΑΤΣΕ

Πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δεν επιστρέφει σε τακτική με τρία κεντρικά χαφ, που θα βοηθούσε τους πιο έμπειρους ποδοσφαιριστές του, να κάνουν τη διαφορά. Ακόμα και σε αυτή την άθλια κατάσταση που βρίσκεται το σύνολο, οι Κάτσε - Κουρμπέλης είναι σταθερές, τα μόνα στηρίγματα.

Με τα νέα παιδιά να έχουν κουραστεί πρέπει να βασιστεί στη συνέχεια και να τους ενισχύσει βάζοντας τους ακόμα έναν κεντρικό χαφ. Το μεγαλύτερο πρόβλημα που έχει ο Παναθηναϊκός είναι πως δεν φτάνει για να απειλήσει οπότε χρειάζεται ποδοσφαιριστές να λειτουργούν σαν "μαξιλάρια".

Ένας τρίτος χαφ, θα βοηθήσει σημαντικά σε αυτή την κατεύθυνση και θα δώσει το δικαίωμα στους Κουρμπέλη, Κάτσε να πάρουν περισσότερες ελευθερίες.

ΧΑΝΕΤΑΙ Ο ΚΑΜΠΕΤΣΗΣ

Να επιστρέψω στο ξεκίνημα της σεζόν και να θυμίσω πως στα πρώτα παιχνίδια είχε παρουσιαστεί και ένας επιθετικός με μεγάλο του προσόν να λειτουργεί σαν μαξιλάρι, να ακουμπά η μπάλα πάνω του και να βοηθά στις συνεργασίες. Καταλαβαίνω ο Μακέντα να πάρει χρόνο από τον Καμπετσή.

Πράγματι, ο Ιταλός μπήκε φουριόζος στον Παναθηναϊκό και πρόσφερε στο ξεκίνημα του τέρματα που τα χρειαζόταν η ομάδα, εδώ και καιρό όμως δεν βοηθά σε κανένα κομμάτι του παιχνιδιού. Έχει χάσει την αυτοπεποίθηση του στο σκοράρισμα και δεν προσφέρει τη συμμετοχή στη δημιουργία που χρειάζεται μία ομάδα από τον σέντερ φορ της. Προσωπικά, δεν βρίσκω το λόγο που δέθηκε με συμβόλαιο τριών ετών ο Παναθηναϊκός με τον Μακέντα. Θα μπορούσε το ερχόμενο καλοκαίρι με ηρεμία να ψάξει για μία ασφαλώς καλύτερη επιλογή.

Σε κάθε περίπτωση η προτεραιότητα θα έπρεπε να είναι η ανάδειξη ποδοσφαιριστών, με τα στοιχεία και την προοπτική του Καμπετσή. Είναι πρόβλημα το γεγονός πως αυτό το παιδί έχει τόσο πτωτική πορεία από την ημέρα που αποκτήθηκε ο Ιταλός, το οποίο δεν έχει και κανένα νόημα αν ο Μακέντα δεν μπορεί να ξεμπλοκάρει επιθετικά την ομάδα.

ΑΥΤΟΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΕΝΟΨΕΙ ΝΤΕΡΜΠΙ

Ο Παναθηναϊκός μπαίνει σε μία περίοδο δύσκολων παιχνιδιών, σε μία εποχή που δεν είναι καλά. Ο φόβος πολλές φορές λειτουργεί και σαν σωστός σύμβουλος. Το γεγονός πως πάει σε άσχημη αγωνιστική κατάσταση να δώσει τρία ντέρμπι, πρέπει να λειτουργήσει μία κατεύθυνση αυτοπροστασίας.

Η εικόνα στο γήπεδο φωνάζει πως ο Παναθηναϊκός χρειάζεται διατάξεις που θα μικρύνουν τις αποστάσεις ανάμεσα στις γραμμές και μία λογική που θα δώσει μεγαλύτερη ενίσχυση στον χώρο του κέντρου. Δεν εξυπηρετεί πουθενά, να υπάρχει παίκτης δίπλα στον Μακέντα, όταν η μπάλα δεν φθάνει σε αυτόν και όταν ο Ιταλός δεν κάνει κίνηση για να την πάρει. Το μαξιλάρι πρέπει να έρθει από χαμηλά, οι ομάδες γίνονται πιο επιθετικές με παραπάνω χαφ και όχι με δεύτερους επιθετικούς.