Εγκλωβίστηκε για 60 λεπτά, εκμεταλλεύτηκε το βάθος του ρόστερ, το συνδυασμό ποιότητας και φυσικής κατάστασης που διαθέτει και γύρισε το παιχνίδι. Μετά από ένα συναρπαστικό ματς ο ΠΑΟΚ, πέτυχε μία πολύ σημαντική νίκη. Ένα διπλό που του εξασφαλίζει το δικαίωμα τα υπόλοιπα παιχνίδια να τα χαρεί και να μετρά ήρεμος, αντίστροφα για τη μαθηματική κατάκτηση ενός τίτλου που λαχταρά τρεις δεκαετίες.

ΤΟΝ ΕΓΚΛΩΒΙΣΕ ΓΙΑ 60 ΛΕΠΤΑ

Συγχαρητήρια αξίζουν και οι ποδοσφαιριστές του Δέλλα. Ο φετινός Παναιτωλικός είναι μία παράξενη ομάδα, ικανή για το καλύτερο και το χειρότερο. Πριν δύο εβδομάδες πήγε στην Τρίπολη έπαιξε όλο το παιχνίδι με παίκτη παραπάνω και έχασε με 3-0, την περασμένη Δευτέρα έβαλε πέντε τέρματα στον Πανιώνιο.

Τη με διαφορά καλύτερη ομάδα του φετινού πρωταθλήματος, κατάφερε για πολύ μεγάλο διάστημα να την εγκλωβίσει. Για την ακρίβεια μέχρι ο Λουτσέσκου να αλλάξει την τακτική του να περάσει τον Σβιντέρσκι, ο ΠΑΟΚ δεν είχε τρόπο να απειλήσει.

Για 60 λεπτά δεν μπορούσε η μπάλα να φθάσει στον Άκπομ, που ήταν εκτός παιχνιδιού, ενώ οι παίκτες του Δέλλα έκαναν πολύ καλή δουλειά στο μαρκάρισμα των Ζαμπά, Λημνιό. Οι δύο εξτρέμ του ΠΑΟΚ δεν βρήκαν χώρους και δεν μπόρεσαν να απειλήσουν. Το γεγονός πως οι Άκπομ, Ζαμπά, Λημνιός δεν μπορούσαν να απειλήσουν και να πάρουν προσπάθειες μέσα στην περιοχή έφερε ένα ημίχρονο χωρίς μεγάλη ευκαιρία. Ο ΠΑΟΚ είχε μία κατοχή, κυρίως λόγω της καλής δουλειάς που γινόταν στον άξονα και τις μάχες που κέρδιζαν, οι Σάκχοφ, Ολιβέιρα, Μπίσεσβαρ, όμως ήταν εγκλωβισμένος και ακίνδυνος.

PLAN B

Το προβάδισμα από την εκτέλεση πέναλτι του Μπαϊροβιτς, ανάγκασε τον Λουτσέσκου να ρισκάρει. Η τακτική άλλαξε, το 4-2-3-1 με δύο εξτρέμ και έναν φορ είχε νικηθεί, χρειαζόταν να υπάρξει μεγαλύτερη πίεση στον αντίπαλο. Αποφάσισε να παίξει το χαρτί του Σβιντέρσκι, να τον φέρει δίπλα στον Άκπομ, να πάει τον εντυπωσιακό Μπίσεσβαρ, στην πλευρά του Βιεϊρίνια και στα δεξιά τον Ζαμπά. Η μεγάλη διαφορά όμως έγινε, από τα μέτρα που πήρε όλη η ομάδα. Ο τρόπος που έπαιξε για να γυρίσει το παιχνίδι, θύμισε σε μεγάλο βαθμό τον ΠΑΟΚ που έκανε την αντεπίθεση του στο περσινό πρωτάθλημα, όταν και χρειάστηκε ένα μεγάλο σερί νικών, για να μπει στη μάχη του τίτλου.

Πρακτικά οι Βιεϊρίνια, Μπίσεσβαρ στα αριστερά έκαναν το κουμάντο και η υπόλοιπη ομάδα έμενε ψηλά. Πριν πάρει το όπλο του ο αρχηγός, ο ΠΑΟΚ είχε σκοράρει παίζοντας βόλεϊ μέσα στην περιοχή, αλλά ο Μάτος είχε ξεχαστεί στην πλάτη της άμυνας. Η αλλαγή όμως στην λογική είχε έρθει, ο ΠΑΟΚ, άρχισε να ανεβάζει στρατό μέσα στην περιοχή του Παναιτωλικού και έμοιαζε θέμα χρόνου να έρθει η ανατροπή.

ΤΙ ΕΒΑΛΕ Ο ΑΡΧΗΓΟΣ;

Πριν πάρουν τον πόλεμο οι στρατιώτες, έριξε την ρουκέτα ο στρατηγός. Ένα σεληνιασμένος Βιεϊρίνια, δεν δέχτηκε ούτε στιγμή, να μπει σε αμφισβήτηση ένας τίτλος, που ανήκει σε αυτή την ομάδα. Για ακόμα μία φορά εκεί που η μπάλα έκαιγε, αυτός έβγαλε προσωπικότητα, όπλισε και προσωπικά πιστεύω πως το γκολ που πέτυχε στο Αγρίνιο ήταν το καλύτερο ανάμεσα σε σπουδαία τέρματα που έχει πετύχει.

Έχουν γίνει πολλά τα όμορφα και καθοριστικά τέρματα που έχει σημειώσει ο μεγάλος αρχηγός, το συγκεκριμένο όμως είναι ασύλληπτο. Η εκτέλεση βγάζει ένα απίστευτο συνδυασμό, αυτοπεποίθησης, προσωπικότητας, συναίσθηση της στιγμής, ποιότητας, τεχνικής κατάρτισης και απαράμιλλου πάθους. Πέτυχε ένα ακόμα τέρμαhighlight και εμπλούτισε με ακόμα μία δική του μαγική στιγμή τις εικόνες, τις μνήμες που θα έχει ο οπαδός του ΠΑΟΚ, από το φετινό ξεχωριστό τίτλο. Στα δύσκολα, έκανε αυτό που έπρεπε για να στείλει την κούπα μετά από 34 χρόνια στον Λευκό Πύργο.

Όπως έγραψα και παραπάνω, με την τροποποίηση του Λουτσέσκου στην τακτική είχαν μπει οι βάσεις για να ανατρέψει το παιχνίδι ο ΠΑΟΚ.

Τα μέτρα είχαν κερδηθεί, οι Βιείρίνια, Μπίσεσβαρ έκαναν σπουδαία δουλειά και είχαν κάνει την αριστερή πλευρά έναν χώρο που μπορούσαν να χτίζουν συνέχεια επιθέσεις και να επιτρέπουν στην υπόλοιπη ομάδα να κερδίσει μέτρα. Το δεύτερο τέρμα ήταν θέμα χρόνου, τελικά ήρθε μόλις 3 λεπτά μετά την γκολάρα του αρχηγού, με κεφαλιά του Μάτος.

Αγωνιστικά για τον ΠΑΟΚ υπάρχουν μόνο καλά λόγια, εγκλωβίστηκε για 60 λεπτά, εκμεταλλεύτηκε όμως το σπουδαίο βάθος που έχει το ρόστερ του, το συνδυασμό φυσικής και τεχνικής κατάρτισης των ποδοσφαιριστών του και κάνοντας πιο επιθετική τη λογική του, κατάφερε και λύγισε τον εξαιρετικό με βάση τις δικές του δυνατότητες Παναιτωλικό.

ΤΟ ΛΑΘΟΣ ΤΟΥ ΤΣΑΜΟΥΡΗ

Ήταν αποκρουστική πάντως η στάση του πάγκου της ομάδας. Καταλαβαίνω το άγχος που υπάρχει να κατακτηθεί αυτό το πρωτάθλημα, η ομάδα το αξίζει, έχει δουλέψει πολύ για αυτό, όμως η εικόνα να υπάρχει ένας άνθρωπος που να μοιάζει σαν να έχει επωμιστεί τον ρόλο να φωνάζει επί 90 λεπτά στον διαιτητή, ήταν ενοχλητική.

Τοποθετήθηκε πολύ σωστά και ο έμπειρο συνάδελφος Γιώργος Λυκουρόπουλος, που το στηλίτευσε κατά τη διάρκεια της μετάδοσης. Ήταν άκομψο να βλέπεις τους Κωνσταντινίδη, Λουτσέσκου να ωρύονται σε κάθε σωστή απόφαση του Τσαμούρη.

Θυμίζω για τους ελάχιστους που το αγνοούν πως πρόκειται για τον διαιτητή που είχε μία άθλια διαιτησία στη Λαμία. Όπως συμβαίνει τις περισσότερες φορές, από εκείνο το άθλιο απόγευμα του διαιτητή Τσαμούρη έμεινε η μισή αλήθεια και το πέναλτι που δεν έδωσε στο χέρι του Βιεϊρίνια , στο δεύτερο ημίχρονο είχε βάλει τον ΠΑΟΚ μέσα στο τέρμα και του έκανε δύσκολη τη ζωή.

Να τα λέμε όλα, η ΚΕΔ έδωσε μία δύσκολη αποστολή στο διαιτητή και δικαιώθηκε για την επιλογή της. Ξένισε πολλούς, σχολιάστηκε, όμως είχε λογική. Του έδωσε την ευκαιρία να αποδείξει πως αξίζει, σε ένα παιχνίδι που τα βλέμματα θα είναι πάνω του, που θα τον βλέπουν οι πάντες με καχυποψία και δικαιώθηκε.

Ο Τσαμούρης δεν γνωρίζω αν είναι καλός διαιτητής, στο Αγρίνιο όμως είχε μία άριστη διαιτησία, έκανε όμως ένα μεγάλο λάθος. Που κατά την άποψη μου είναι αδικαιολόγητο, επέτρεψε στον Παντελή Κωνσταντινίδη να είναι όρθιος και να ασχολείται σε ολόκληρο το παιχνίδι με αυτά που σφυρίζει. Δεν είχε λογική ότι του επέτρεψε να το κάνει αυτό, όπως δεν είχαν λογική οι διαμαρτυρίες που άκουγε, του έτυχαν δύσκολες φάσεις και τα πήγε πολύ καλά.