Οι Ιταλοί ( νίκησαν την Ελλάδα με 3-0 στο Ολυμπιακό Στάδιο) παρουσίασαν μία ποιοτική ομάδα, ένα 4-3-3 με τρεις δημιουργούς στον άξονα, είχαν την ταχύτητα των Κιέζα, Ινσίνιε στα πλάγια, έναν φορ "δολοφόνο" στην επίθεση και στα αριστερά τον Έμερσον να λειτουργεί σαν εξτρέμ. Απέναντι στους Ζορζίνιο, Μπαρέλα, Βεράτι ο Άγγελος Αναστασιάδης επέλεξε να χρησιμοποιήσει μία πολύ "βαριά" τριάδα.

Δεν μπορεί να βρεθεί λογική στο τακτικό πλάνο, να έχεις να αντιμετωπίσεις τους Βεράτι, Ζορζίνιο, Μπαρέλα, δηλαδή τρεις παίκτες που γνωρίζεις πώς παίζουν με την μπάλα και είναι καθαροί δημιουργοί και να μην φροντίσεις να βάλεις στον δικό σου άξονα ποδοσφαιριστές με τρεξίματα και ενέργεια.

ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΗ ΤΡΙΑΔΑ

Η τριάδα των Κουρμπέλη, Σάμαρη, Σιόβα ήταν εντελώς ακατάλληλη για το συγκεκριμένο παιχνίδι. Παρουσιάστηκε μία ενδεκάδα, που δεν γινόταν να σταθεί σε 4-3-3. Για να συμβεί αυτό έγιναν πολλές αλχημείες οι οποίες δεν βγήκαν. Ο Σιόβας μετά από πολλά χρόνια πήρε ρόλο "6αριού". Πήρε αυτό το ρόλο σε έναν αντίπαλο που συνδύαζε ταχύτητα και ποιότητα στην δημιουργία και είχε την ικανότητα να αξιοποιήσει κάθε κενό χώρο, παράλληλα η επιλογή να παίξουμε χωρίς φορ, δεν βοήθησε τον Φορτούνη να εκμεταλλευτεί την καλή κατάσταση την οποία βρισκόταν. Παρακολουθήσαμε ένα πρώτο ημίχρονο που ήταν εφιαλτικό.

ΟΙ ΠΑΙΚΤΕΣ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΑΝ

Οι παίκτες προσπάθησαν, στήριξαν τον προπονητή και μέχρι να γίνει το 2-0 ακολούθησαν τις εντολές του για πρέσινγκ και άμεσες επιθέσεις. Υπήρχαν, όμως, πράγματα τα οποία δεν έβγαιναν. Όλο αυτό το διάστημα τους ζήταγε σε κάθε κερδισμένη μπάλα άμεση επίθεση, χωρίς όμως επιθετικό δεν ήταν δυνατόν να καλύψουμε τα μέτρα που χρειαζόμασταν για να φανούμε επιθετικοί. Δεν γίνεται να ζητάς άμεση επίθεση και να παίζεις χωρίς επιθετικό να καλύψει τα μέτρα.

Ο Αναστασιάδης δεν δικαιούται να έχει παράπονα από τους παίκτες του, οι διεθνείς τον στήριξαν, οι έμπειροι φρόντισαν να φτιάξει το κλίμα στην Εθνική, τον αβάνταραν με δηλώσεις τους με όσα έβγαζαν προς τα έξω και η αλήθεια είναι πως μέχρι να γίνει το 2-0 πάλεψαν. Το πρόβλημα δεν ήταν η προσπάθειά τους, αλλά ότι το πλάνο δεν έβγαινε. Δεν έβγαινε γιατί είχε λάθη, γιατί υπήρχε τεράστια διαφορά ποιότητας στο ρόστερ των δύο ομάδων, όχι γιατί δεν προσπάθησαν οι διεθνείς να το υπηρετήσουν αλλά επειδή υπηρετούσαν ένα ποδοσφαιρικό σχέδιο το οποίο δεν κολλούσε στις ανάγκες του αγώνα.

ΘΛΙΒΕΡΗ ΕΙΚΟΝΑ

Το πλάνο με τους Μασούρα, Κολοβό να είναι στα άκρα και τον Φορτούνη στην κορυφή της επίθεσης, δεν μας έδινε την δυνατότητα για παραμικρή επιθετικότητα. Η Εθνική δεν απειλούσε. Οι Κουρμπέλης, Σάμαρης, Σιόβας δεν μπορούσαν να κρατήσουν μπάλα, ούτε να πιέσουν, ο Φορτούνης έπαιζε συνεχώς με πλάτη και δεν είχε παίκτη μπροστά του να συνεργαστεί, όμως ούτε το αμυντικό πλάνο έβγαινε. Συνολικά στο πρώτο ημίχρονο και ειδικά μετά το πρώτο τέρμα η εικόνα ήταν θλιβερή.

ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΠΟΥ ΠΡΟΚΑΛΟΥΣΑΝ ΠΑΝΙΚΟ

Δεν υπήρχε πίεση στους τρεις δημιουργούς, ο Ζέκα δεν τα κατάφερνε με τα ανεβάσματα του Έμερσον, οι στόπερ μας δεν μπορούσαν να καλύψουν το μεγάλο κενό όταν ανέβαινε ο Έμερσον και υπήρχαν δύο συνθήκες που μας προκαλούσαν πανικό. Όταν είχε την μπάλα ο Ινσίνιε και έπαιζε ανάμεσα στους Μανωλά, Ζέκα αλλά και όταν χάναμε την μπάλα στην δική μας κατοχή.

ΕΥΤΥΧΩΣ ΤΡΑΒΗΞΑΝ ΧΕΙΡΟΦΡΕΝΟ

Η επιλογή του ημιχρόνου δηλαδή να πάμε σε σχηματισμό με τριάδα στην άμυνα, να περάσουν στον άξονα οι Ζέκα, Σιώπης που έχουν ενέργεια, είχε λογική να χρησιμοποιηθεί σαν μία αρχική ιδέα. Το να χάνεις με 3-0 στο γήπεδο σου και να παίζεις με τρεις στόπερ, τρεις αμυντικούς χαφ και να μην βάζεις ούτε σε εκείνο το σημείο φορ είναι λυπηρό. Ευτυχώς οι Ιταλοί κατέβασαν ταχύτητα, ο Μπάρκας όταν χρειάστηκε κράτησε το μηδέν και δεν πάθαμε καμία μεγαλύτερη ζημιά. Το παιχνίδι φόβισε πως μπορεί να πάει σε επικίνδυνα επίπεδα.

Πιστεύω πως σε αυτό το μικρό διάστημα της παρουσίας του, ο Αναστασιάδης πέτυχε κάτι σημαντικό, κέρδισε τους παίκτες του και τους έκανε να θέλουν να πολεμήσουν για την Εθνική. Ο ίδιος όμως έκανε ακατανόητες επιλογές, τους ενημέρωσε μιάμιση ώρα πριν την σέντρα ποιοι και που θα παίξουν και εφάρμοσε μία περίεργη διάταξη, που δεν την είχε δουλέψει και δεν ταίριαζε στα θέλω του αγώνα. Απέναντι σε μία πολύ δημιουργική και γρήγορη ομάδα, γέμισε τον άξονα με αργούς ποδοσφαιριστές.

Η ΩΡΑ ΤΩΝ ΠΑΛΙΩΝ

Τώρα θα πρέπει όλοι να μείνουν ψύχραιμοι και είναι η ώρα των παλιών να κρατήσουν την ομάδα. Τίποτα δεν τελείωσε, η Ιταλία που παρουσίασε ο Μαντσίνι είναι μία πολύ καλή ομάδα και όπως και να κατέβαζε ο Αναστασιάδης την Εθνική μας, η εικόνα της έδειξε πως δύσκολα θα παίρναμε κάτι.

Το πιο πιθανό είναι να τους καθαρίσει όλους μέσα έξω. Έχουμε πάρει το βαθμό στην Βοσνία και τον κουβαλάμε σαν προίκα, οι Βόσνιοι έχασαν στο Τάμπερε και πλέον έχουν μεγάλο χάντικαπ, αν κερδίσουμε την Τρίτη την Αρμενία είμαστε εντός στόχου. Θα πάμε στις 5 Σεπτέμβρη στο Τάμπερε να παίξουμε "τελικό" και ακόμα και με έναν βαθμό θα είμαστε καλά. Ο Αναστασιάδης δεν φρόντισε να παρουσιάσει ένα σύνολο που θα έχει συνοχή και θα χάσει αξιοπρεπώς, στο χέρι του είναι να γυρίσει την κατάσταση, μέχρι το παιχνίδι με την Ιταλία είχε πετύχει να φτιάξει το κλίμα και να κερδίσει τους παίκτες του, λειτούργησε αυτοκαταστροφικά, πρέπει να το διορθώσει.