Ούτε ο πιο αισιόδοξος Φινλανδός δεν θα περίμενε πως χωρίς τον Πόυκι, η εθνική του θα κατάφερνε να κερδίσει με 2-0. Η εθνική Φινλανδίας που είχε πετύχει τρεις νίκες με 1-0, όλες με γκολ του Πούκι, που στην πραγματικότητα δεν έχει άλλον ποδοσφαιριστή να τον πλησιάζει σε ποιότητα και για να τον αντικαταστήσει, έβαλε δεξί χαφ και πέρασε τον Λουντ δεύτερο επιθετικό, μας έβαλε δύο γκολ στο χαλαρό.

Το καταφέραμε κι αυτό, όπως πετύχαμε πριν από ένα μήνα στην Βουδαπέστη να χάσουμε από τους Ούγγρους, από μία ομάδα που αν βγάλουμε έξω την νίκη της επι του συγκροτήματος του Σκίμπε, τρέχει ένα ρεκόρ 0-2-5 έχοντας ηττηθεί με 3-2 στην έδρα της από το Καζακστάν και έχοντας δώσει παιχνίδια με ομάδες στο επίπεδο της Λευκορωσίας, Σκωτίας, Αυστραλίας, Εσθονίας. Με λίγα λόγια η κατρακύλα που πήρε η Εθνική μας μετά το Μουντιάλ της Βραζιλίας συνεχίζεται.

ΟΙ ΚΛΗΡΟΝΟΜΟΙ

Με την αποχώρηση του Καραγκούνη και στη συνέχεια του Κατσουράνη, όταν κόπηκε ο οποιοσδήποτε συνδετικός κρίκος με την ομάδα του 2004, η επόμενη γενιά συμπεριφέρθηκε σαν τους κληρονόμους που δεν σέβονται την περιουσία που δημιούργησαν γι' αυτούς οι γονείς τους.

Πήραν μία κληρονομιά που πολύ γρήγορα την εξαφάνισαν. Βαθμολογική θέση στο FIFA ranking που τους έδινε την δυνατότητα να έχουν βατές κληρώσεις. Είχαν στο γήπεδο φιλάθλους - μέχρι και σύνδεσμος οργανωμένων δημιουργήθηκε - έμαθε ο Έλληνας να υποστηρίζει την Εθνική του και όταν έπαιζε στο "Γ. Καραϊσκάκης" υπήρχε μία βάση κόσμου, σήμερα η τελευταία εικόνα είναι το άδειο Ολυμπιακό Στάδιο στο παιχνίδι με την Ουγγαρία.

Η Εθνική απέκτησε την πολυτέλεια, να έχει σε μία ευθεία το ξενοδοχείο της, το προπονητικό της κέντρο έστω και με τις αδυναμίες του Αγίου Κοσμά, ακόμα και το γήπεδο της. Όλα αυτά και πολλά ακόμα, δεν υπήρχαν, τα έχτισαν οι προηγούμενοι. Οι παλιότεροι έχουν μνήμες από τα ξενοδοχεία που έμενε η Εθνική μας στις αποστολές, ποιοι στελέχωναν και τι μορφή έπαιρναν τα ταξίδια μας στο εξωτερικό, ακόμα και την ποιότητα των εμφανίσεων που φορούσαμε. Η γενιά του 2004 κέρδισε πολλά και έδωσε στους επόμενους μία αφετηρία, που μπαίνει σε αμφισβήτηση. Οι κληρονόμοι αποδείχτηκαν κατώτεροι των προσδοκιών, των απαιτήσεων.

ΤΟ ΜΙΚΡΟΒΙΟ

Από την ημέρα που γυρίσαμε απ' την Βραζιλία, μας πήρε η κάτω βόλτα. Η αποχώρηση του ιδανικού συνεχιστή του Ρεχάγκελ, Φερνάντο Σάντος, η αποχώρηση του εμβληματικού Γιώργου Καραγκούνη από την ενεργό δράση, στη συνέχεια του Κώστα Κατσουράνη, η αναίτια απόφαση της ΕΠΟ να σταματήσει από την Εθνική ομάδα τον Τάκη Φύσσα, δημιούργησε ένα παζλ που έφερε μία διαφορετική πραγματικότητα.

Ξαφνικά επέστρεψε στην Εθνική μας το μικρόβιο πως οι επιλογές γίνονται στην λογική των ισορροπιών και της εύνοιας σε ποδοσφαιριστές από συγκεκριμένους μάνατζερ. Πράγματα που μπορεί, σε έναν βαθμό, να λεγόντουσαν και επι Ρεχάγκελ και επι Σάντος, που ποτέ, όμως, δεν πέρναγε σαν μικρόβιο στους ποδοσφαιριστές.

Εκεί χάθηκε ο δρόμος. Όλοι γνωρίζουμε πως και ο Ρεχάγκελ είχε ποδοσφαιριστές που ήταν πράγματι αδικημένοι και τότε, επειδή είχαμε πολλούς σπουδαίους παίκτες ειδικά στο κέντρο, δεν πήραν συμμετοχές κάποιοι άλλοι με εγνωσμένη αξία. Όμωςόλοι τους γνώριζαν πως ήταν επιλογές του προπονητή, που είχαν να κάνουν αποκλειστικά με τον τρόπο που σχεδιάζει την Εθνική μας, που σκέπτεται το ποδόσφαιρο.

Στο γήπεδο αποδείχθηκε πως είχε δίκιο, αλλά αυτό δεν έπαιζε τον σημαντικό ρόλο. Από την ημέρα που έφυγε ο Σάντος, η τότε διοίκηση της ΕΠΟ έδιωξε ανθρώπους που ήταν με την παλιότερη κατάσταση, μπήκε το μικρόβιο, που όσοι μιλάμε με διεθνείς ξέρουμε πως έχει ριζώσει στις σκέψεις τους. Το γεγονός αυτό δεν δημιουργεί τις συνθήκες για να παθιαστούν οι ποδοσφαιριστές από την συμμετοχή τους με το εθνόσημο. Στο παιχνίδι στο Τάμπερε, το στοιχείο αυτό ήταν φανερό πως έκανε την διαφορά. Δεν παίζαμε με ομάδα που είχε καλύτερους ποδοσφαιριστές, αλλά με ένα άτεχνο σύνολο, που οι ποδοσφαιριστές του όμως έτρεχαν περισσότερο, πήγαιναν πιο δυνατά στην μπάλα και κέρδιζαν τις μονομαχίες.

ΑΠΟΦΑΣΗ ΕΚΤΟΣ ΛΟΓΙΚΗΣ

Ήταν εκτός λογική η απόφαση του Σκίμπε να μην αντικαταστήσει με κανονικό στόπερ τον Παπασταθόπουλο, αλλά με τον Τζαβέλλα και στην πρώτη φορά που μπήκε η μπάλα στην περιοχή μας δεχτήκαμε γκολ. Ο Τζαβέλλας δεν επιτρεπόταν να βρίσκεται ούτε στις κλήσεις, η εικόνα του στην Βουδαπέστη ήταν αποκαρδιωτική, έδειξε σε άθλια ατομική κατάσταση.

Ο Σκίμπε προφανώς θυμόταν ποιοι βγήκαν μπροστά τον περασμένο Νοέμβριο για να μείνει στον πάγκο και λειτούργησε ανταποδοτικά. Έκανε, όμως, το λάθος να μην περιοριστεί στην κλήση του, αλλά και να τον βάλει στόπερ, σε ένα παιχνίδι που ο αντίπαλος το μόνο που έκανε σταθερά ήταν να βγαίνει από τα άκρα και να σεντράρει.

Εμείς το μόνο που κάναμε καλά στο πρώτο ημίχρονο, ήταν να αντιμετωπίζουμε και να καθαρίσουμε τις μπάλες που έμπαιναν στην περιοχή μας. Με το που μπήκε ο Τζαβέλλας, μία απλή σέντρα για έναν κανονικό στόπερ, έμοιαζε σαν να πέταξαν οι Φινλανδοί βόμβα στην περιοχή μας. Το προβληματικό διώξιμό του, έφερε λανθασμένη αντίδραση του Μανωλά και μείναμε πίσω στο σκορ. Από εκεί και πέρα, η συνέχεια έμοιαζε προδιαγεγραμμένη, δεν έχει μέταλλο και έμπνευσή αυτή ομάδα για να παλέψει.

ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΛΑΘΟΣ ΤΗΣ ΕΠΟ

Το μεγάλο λάθος, έγινε το περασμένο Νοέμβριο. Παρότι η εικόνα μας με την Κροατία ήταν απογοητευτική -ήταν φανερό πως δεν είχε γίνει σωστή προεργασία και δεν γνωρίζαμε το παιχνίδι των Κροατών, κάτι που το παραδέχονταν και αρκετοί διεθνείς σε μεταξύ τους συζητήσεις- βγήκαν κάποιοι παλιοί να απαιτήσουν την παραμονή του Σκίμπε. Πράξη που γνωρίζω πως αιφνιδίασε και πολλούς συμπαίκτες τους, που δεν την περίμεναν, δεν είχαν την ίδια άποψη και δεν ήταν ευχαριστημένοι από τον Γερμανό προπονητή.

Ασφαλώς και σε μία ομάδα αυτό συμβαίνει, πάντοτε υπάρχουν ποδοσφαιριστές που θέλουν ένα προπονητή και άλλοι που δεν τον θέλουν. Ήταν όμως ανεπίτρεπτο και προάγγελος των εξελίξεων, το γεγονός πως η ΕΠΟ άφησε να εννοηθεί πως ο Σκίμπε παραμένει μετά από πρωτοβουλία των ποδοσφαιριστών.

Ανεπίτρεπτο, γιατί με αυτόν τον τρόπο έδωσε και στους ποδοσφαιριστές μεγαλύτερη αρμοδιότητα από αυτήν που δικαιούνται να έχουν. Όταν δίνεις το δικαίωμα στον ποδοσφαιριστή να θεωρεί πως κράτησε τον προπονητή, είναι απόλυτα φυσιολογικό με την πρώτη ευκαιρία να τον αποδομήσει. Να καταλάβει πως από τον ίδιο εξαρτάται η θέση του και να νοιώθει πως ο προπονητής του είναι κατώτερος του. Σε αυτήν την κατρακύλα της Εθνικής, οι διοικήσεις της ΕΠΟ έχουν μεγάλες ευθύνες.

Σήμερα πληρώνουμε πως τον περασμένο Νοέμβριο που έληγε το συμβόλαιο του Σκίμπε, αντί να ζυγίσουν με ηρεμία την κατάσταση, να δουν αν υπάρχει κάποια καλύτερη επιλογή, επέτρεψε η ΕΠΟ να δικαιωθεί το θέατρο του παραλόγου, να βγαίνουν ποδοσφαιριστές που απέτυχαν να πάνε την Εθνική μας ομάδα σε δύο τελικές φάσεις καινα απαιτούν παραμονή του προπονητή τους, έχοντας απολέσει τον στόχο. Από την στιγμή που η διοίκηση της ΕΠΟ όχι μόνο τους έκανε το χατίρι, αλλά επικοινώνησε πως αυτός ήταν και ο κύριος λόγος που παρέμεινε ο Σκίμπε, το γρήγορο τέλος του ήταν προδιαγεγραμμένο.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΒΟΥΔΑΠΕΣΤΗ ΜΕΤΡΑ ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΑ

Στην πρώτη ήττα, οι ίδιοι οι ποδοσφαιριστές, τον αμφισβήτησαν ανοιχτά. Το τέλος ήρθε μετά από το παιχνίδι στην Βουδαπέστη, όταν κατάλαβαν στο γήπεδο πως δεν είχαν σωστή ενημέρωση για τον τρόπο παιχνιδιού του αντιπάλου. Η αλήθεια είναι πως όταν αυτό συμβαίνει στο Ζάγκρεμπ, μπορεί να πρυτανεύσει η λανθασμένη λογική -πως έτσι κι αλλιώς θα χάναμε- όταν όμως γίνεται με κατώτερους, το γεγονός πως δυσκολευόμαστε επειδή ο αντίπαλος βγάζει στοιχεία και επιθετικές κινήσεις για τις οποίες δεν είχαμε καμία πληροφόρηση, δημιουργεί πιο ευδιάκριτο πρόβλημα.

Από την ήττα στην Βουδαπέστη άρχισε η αντίστροφή μέτρηση. Πολλές συζητήσεις παρασκηνιακά στη λογική πως θα είναι και τεράστια οικονομική ζημιά να χάσουμε το Ευρωπαϊκό του 2020, διοργάνωση που είναι στο χέρι μας να πάμε, καθώς παίρνουν το εισιτήριο 24 από τις 55 ομοσπονδίες που έχουν το δικαίωμα να συμμετέχουν στα προκριματικά της UEFA.

Όπως έγραψα και το περασμένο Σάββατο, πρυτάνευσε η λογική πως αν συνεχίσουμε έτσι δεν πάμε πουθενά και η απόφαση που πάρθηκε ήταν της αναμονής, μπας και γυρίσει ο Σκίμπε την κατάσταση και πάρει την πρώτη θέση στο Nations League. Κάτι τέτοιο, όμως, αποδείχθηκε αδύνατον να συμβεί, καθώς ο Σκίμπε με τον τρόπο που κράτησε την δουλειά του, έχασε τοδικαίωμα να κρατήσει την ομάδα.

Επίσης περίεργη ήταν η διαδικασία παραμονής του Τσάνα. Στα τέλη του Ιουλίου, βγήκε επίσημα πως δεν ανανεώνεται το συμβόλαιο του, μετά από λίγες ημέρες ο Τσάνας επέστρεψε και ανανέωσε τον Σεπτέμβριο για έναν ακόμα χρόνο, μέσα σε αδιευκρίνιστες συνθήκες. Δεν είναι ο Τσάνας το πρόβλημα, αλλά συνολικά ο τρόπος που παρέμεινε το τεχνικό επιτελείο δεν δημιούργησε συνθήκες σεβασμού και σοβαρότητας για την επόμενη ημέρα.

Μετά την ήττα στο Τάμπερε, ο Σκίμπε θα μπει σε συζητήσεις με την ομοσπονδία για την αποζημίωση του, περιμένουμε μόνο αν θα λυθεί η συνεργασία τώρα ή μετά τα δύο παιχνίδια του Νοεμβρίου.

ΑΓΓΕΛΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗΣ

ΠΑΟΚ, ο Άγγελος Αναστασιάδης μπήκε στο τραπέζι των συζητήσεων. Σιγά σιγά κέρδιζε όλο και περισσότερο έδαφος, καθώς έγινε αντιληπτό πως και οι άνθρωποι του Ολυμπιακού έχουν πολύ καλή άποψη για τον προπονητή Αναστασιάδη και κανένα πρόβλημα να αναλάβει την Εθνική. Το ίδιο οι ποδοσφαιριστές με μία συγκεκριμένη εξαίρεση, αλλά και οι παλιότεροι που έχουν συνεργαστεί μαζί του και ήταν φυσικό να ερωτηθούν.

Με την ενδεχόμενη πρόσληψη Αναστασιάδη θα αποκατασταθεί και μία ιστορική αδικία για τον ίδιο. Ο Αναστασιάδης έχει σαν όνειρο ζωής να αναλάβει την Εθνική Ελλάδος. Όπως ο ίδιος αποκάλυψε σε μία παλιότερη συνέντευξη του,όταν ο Καραγκούνης έψαχνε για προπονητή να αντικαταστήσει τον Ρανιέρι, του είχε προτείνει να αναλάβει. Εκείνη την εποχή ήταν στον ΠΑΟΚ, είχε την ομάδα στην πρώτη θέση και αναγκαστικά αρνήθηκε. Λίγους μήνες αργότερα, απολύθηκε, η Εθνική είχε προσλάβει τον Μαρκαριάν και ο ίδιοςέχασε την ευκαιρία να γίνει το όνειρο του πραγματικότητα.

ΕΙΝΑΙ Ο ΚΑΤΑΛΛΗΛΟΣ

Στην πραγματικότητα ο Αναστασιάδης, είναι ο ιδανικός άνθρωπος γι' αυτήν την αποστολή. Έχει δουλέψει σε Εθνική, είναι με διαφορά ο πιο επιτυχημένος ομοσπονδιακός προπονητής που έχει περάσει από την Κύπρο. Όσοι τον αμφισβητούν σαν προπονητή τονίζουν σαν μία από τις αδυναμίες του, την καθημερινή προπόνηση, οι Εθνικές, όμως, καλό κοουτσάρισμα χρειάζονται, προπονητές ικανούς να εμπνεύσουν και να πετύχουν, να δημιουργήσουν ένα γκρουπ παικτών, που δεν θα βλέπουν σαν αγγαρεία την συμμετοχή τους και με το πρώτο πονάκι θα ζητάνε αλλαγή.

Φυσικά το πιο σημαντικό που στο δικό μου μυαλό κάνει τον Αναστασιάδη αυτήν την στιγμή κατάλληλο γι' αυτήν την αποστολή, είναι πως κανένας δεν μπορεί να αμφισβητήσει την τρέλα που έχει για το ποδόσφαιρο, για την δουλειά του. Είναι δεδομένο πως η παρουσία του θα ωφελήσει να δημιουργηθεί ένα γκρουπ ποδοσφαιριστών που θα είναι αφοσιωμένο στον στόχο και θα σταματήσουν οι συζητήσεις για επιλογές συμβιβασμού, ισορροπιών η για προτίμηση σε παίκτες από συγκεκριμένους μάνατζερ.

Η Εθνική χρειάζεται έναν προπονητή, που θα πάρει την ομάδα πάνω του, που θα βγάλει από την συζήτηση τα υπόλοιπα και θα κρίνονται μόνο οι δικές του επιλογές και η εικόνα των διεθνών στο γήπεδο. Ο Αναστασιάδης αυτό μπορεί να το κάνει, στην συνολική του πορεία έχει δείξει πως πιστεύει πολύ στον Έλληνα ποδοσφαιριστή, έχει το ταλέντο να παίρνει το καλύτερο από αυτόν και να πετυχαίνει υπερβάσεις μαζί του.