Έχουμε πρωταθλητή! Ο ΠΑΟΚ με πειστική εμφάνιση πέτυχε μία καθαρή νίκη και από εδώ και μπρος θα μετρά αντίστροφα για την φιέστα.

Ήταν μία καθαρή επικράτηση. Από το πρώτο λεπτό οι παίκτες του Λουτσέσκου μπήκαν αποφασισμένοι να μην πετάξουν την ευκαιρία που τους δίνεται για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά. Επικράτησαν με εμφατικό τρόπο και το τελικό 3-1 δεν αντικατοπτρίζει τη διαφορά που είχαν οι δύο ομάδες.

ΤΟ ΚΑΘΟΡΙΣΤΙΚΟ ΛΑΘΟΣ

Ο ΠΑΟΚ πραγματικά ήταν πολύ καλός, είχε σαν όπλο την εντυπωσιακή για τα ελληνικά δεδομένα μεταφορά μπάλας. Η μετάβαση από άμυνα σε επίθεση, από την μία πλευρά στην άλλη, από τον άξονα στο πλάι και το αντίστροφο, ήταν υψηλού επιπέδου και αυτό το στοιχείο έκανε τη διαφορά στο πρώτο ημίχρονο.

Η εικόνα του αγώνα αποδεικνύει πως η απόφαση Μάρτινς να χρησιμοποιήσει τον Νάτχο ήταν καταστροφική. Έδωσε όλο το γήπεδο στους παίκτες του Λουτσέσκου, για να εκμεταλλευτούν τα ποιοτικά χαρακτηριστικά τους και την ενέργεια που πήραν από το γρήγορο γκολ του Βιεϊρίνια.

Ουσιαστικά ο Ολυμπιακός ήταν ορθάνοιχτος και ο ΠΑΟΚ κατάφερε κάτι σπουδαίο. Έβαλε όλους τους παίκτες στο παιχνίδι. Σε κάθε επιθετική προσπάθεια, η μπάλα περνούσε από πολλά πόδια και έβλεπες πως όλοι είναι σε καλή ημέρα.

Ο Μάρτινς αναμφισβήτητα έκανε λάθος. Αυτό δεν τον κάνει κακό προπονητή. Όμως υποτίμησε ένα παιχνίδι υψηλών απαιτήσεων, πολύ πιο υψηλής δυσκολία από αυτά που έδιναν οι "ερυθρόλευκοι" το προηγούμενο διάστημα. Τις προηγούμενες ημέρες, συζητούσαμε με τον Θέμη στην εκπομπή, το δίλημμα που σύμφωνα με τα ρεπορτάζ υπήρχε ανάμεσα σε Καμαρά και Νάτχο.

Με μια φωνή λέγαμε και οι δύο πως δεν υπάρχει κανένα δίλημμα, θα ξεκινήσει ο Καμαρά γιατί του ταιριάζουν τα "θέλω" του παιχνιδιού, τα μέτρα του αγώνα που απαιτούν ενέργεια, μαρκαρίσματα στον άξονα και κερδισμένες μπάλες.

ΕΠΕΣΕ ΣΤΗΝ ΠΑΓΙΔΑ

Ο Νάτχο αναμφισβήτητα ήταν ένα από τα όπλα που είχε να ρίξει ο Μάρτινς στην ροή του αγώνα, αν ήθελε να κάνει πιο δημιουργική την ομάδα του. Άλλο πράγμα είναι να πας με τον Νάτχο στο 8 από το πρώτο λεπτό και άλλο στο τελευταίο κομμάτι ενός αγώνα. Ο Πορτογάλος τεχνικός, είτε υποτίμησε τον αντίπαλο, είτε υπερτίμησε την δική του ομάδα, είτε έπεσε στην παγίδα να κάνει πιο επιθετική την ομάδα του, γιατί της έκανε μόνο η νίκη.

Πιστεύω πως τον παρέσυρε ότι στη μάχη του τίτλου τον Ολυμπιακό τον κράταγε μόνο το "διπλό". Πηγαίνω σε αυτή την σκέψη, καθώς στο παρελθόν δεν έχει δείξει παρόμοια προσέγγιση στα πιο υψηλών απαιτήσεων παιχνίδια. Μάλιστα, για ένα πολύ μεγάλο διάστημα, ο Νάτχο ήταν αδικημένος από τον χρόνο που του δινόταν, καθώς δεν έπαιρνε ούτε τις ευκαιρίες που άξιζε.

Είναι κανόνας πως δεν υπάρχει μεγαλύτερο λάθος σε ανταγωνιστικά παιχνίδια, να πιστεύει κανείς πως θα γίνει η ομάδα του πιο επιθετική, αφαιρώντας απαραίτητα αμυντικά εργαλεία.

Ασφαλώς και η διαφορά ήταν τεράστια. Δεν ισχυρίζομαι πως αν ο Μάρτινς χρησιμοποιούσε τον Καμαρά, όλα θα άλλαζαν. Η εικόνα, όμως, στο πρώτο μέρος φώναζε, πως από το κέντρο του Ολυμπιακού έλειπε ποδοσφαιριστής που θα μπορέσει να βγάλει ένταση στο μαρκάρισμα και να σταματήσει αυτό το -ανυπόφορο για την λειτουργία των "ερυθρολεύκων"- passing game του ΠΑΟΚ.

ΚΥΡΙΑΡΧΗΣΑΝ ΠΑΝΤΟΥ

Οι παίκτες του Λουτσέσκου, κυριάρχησαν σε όλους του χώρους. Η άμυνά του, καθάρισε τις επιθέσεις στα στημένα, δεν πιέστηκε από τον Γκερέρο, αλλά πάνω από όλα ήταν εντυπωσιακή στον τρόπο που έσπαγε το πρέσινκ του Ολυμπιακού.

Οι Μαυρίτσιο, Σάκχοφ, Μπίσεσβαρ έκαναν μεγάλη διαφορά. Εκμεταλλεύτηκαν το άδειο γήπεδο που τους πρόσφερε η ατυχής επιλογή του Μάρτινς, δεν έμειναν όμως μόνο στα βασικά του ρόλου τους, αλλά είχαν μία επιθετική κάθετη κίνηση, σχεδόν σε κάθε επίθεση που διέλυσε την άμυνα του Ολυμπιακού. Ήταν απόλυτα συγχρονισμένες οι επιθέσεις, τα ανεβάσματα από τους ακραίους με τα κοψίματα των τριών χαφ του ΠΑΟΚ.

ΟΡΓΙΑ ΟΙ ΑΚΠΟΜ, ΖΑΜΠΑ

Στα άκρα, ο Ζαμπά έκανε ό,τι ήθελε, δεν τον έβλεπε τον Κούτρη. Στην απέναντι πλευρά δεν είχε την παραμικρή βοήθεια ο Τοροσίδης και δημιουργήθηκαν συνθήκες διασυρμού. Τον Τοροσίδη ήταν για να τον λυπάσαι. Έμοιαζε σαν κάτι να μην είχε γίνει κάτι καλά στον σχεδιασμό της τακτικής, σαν να μην είχε υπολογίσει ο Μάρτινς πως ο Βιειρίνια θα είναι απειλή και ο Ακπομ συνηθίζει να κλείνει από την αριστερή πλευρά και δεν κάθεται στην θέση του.

Ο Κούτρης τις περισσότερες φορές, έφαγε εύκολα παιχνίδι στο "ένας με ένας" από έναν δύσκολο αντίπαλο με εντυπωσιακά προσόντα όπως είναι ο Ζαμπά. Τον Τοροσίδη, όμως, τον έβαζαν στην μέση τρεις και ήταν να τον λυπάσαι.

Φυσικά, τη μεγάλη διαφορά την έκανε ο Άκπομ, δίχως να υπάρχει ποδοσφαιριστής του ΠΑΟΚ που υστέρησε σε αυτόν τον αγώνα. Τον Άκπομ, όμως, δεν χόρταινε κανείς να τον βλέπει, έμοιαζε σαν να κάνει το τέλειο παιχνίδι.

Έβγαινε στα πλάγια, ζάλιζε τον φουκαρά τον Τοροσίδη και όσες φορές ερχόταν σε επαφή με την μπάλα, είχε ένα σπάνιο τρόπο να βγει όρθιος και νικητής. Νικητής σε σημαντικούς χώρους, που η ικανότητα του, να κρατήσει την μπάλα, να μείνει όρθιος και πάντα να κάνει το σωστό, έκανε άνω -κάτω την τελευταία γραμμή άμυνας του Ολυμπιακού.

Η εκπληκτική εμφάνιση του Άκπομ, σε συνδυασμό με το κάθετο παιχνίδι των χαφ του ΠΑΟΚ, μαζί με το πλεονέκτημα που είχε ο Ζαμπά απέναντι στον Κούτρη, ήταν τα στοιχεία που διέλυσαν την τελευταία γραμμή άμυνας του Ολυμπιακού.

Ο Ακπόμ τους αποσυντόνισε με την συνεχή του κίνηση και τη διάθεση που έδειχνε να είναι παντού. Στις περισσότερες επιθέσεις που δημιουργεί ο ΠΑΟΚ σε οργανωμένη άμυνα, ο Άκπομ δεν είναι στον χώρο του φορ, αλλά έχει τραβηχτεί στα πλάγια και έχει δημιουργήσει κενό χώρο, τον οποίο τον εκμεταλλεύονται τέλεια οι κεντρικοί χαφ, με το κάθετο παιχνίδι τους.

Στην πραγματικότητα, είδαμε την απόλυτη επικράτηση. Ο ΠΑΟΚ νίκησε σε όλους τους χώρους και σε όλα τα διαστήματα του παιχνιδιού. Ακόμα και όταν ο Ολυμπιακός κέρδισε λίγα μέτρα, στην αντεπίθεση ήταν πολύ επικίνδυνος και έβρισκε τρόπους για να τιμωρήσει στην αντεπίθεση, τα μέτρα που προσπαθούσαν να πάρουν οι παίκτες του Μάρτινς.

Ήταν μία απόλυτη επικράτηση. Ένα 90άλεπτο που δείχνει σε όσους τον αμφισβητούσαν πως είχαν λάθος και δεν είχαν εκτιμήσει σωστά την ποιότητα και τις δυνατότητες που έχει το ρόστερ. Ασφαλώς και στην πράξη αποδεικνύεται πως η αποχώρηση του Πρίγιοβιτς, τελικά βοήθησε πολύ την ομάδα.

Ο Λουτσέσκου χαλάρωσε το χαλινάρι στις υπόλοιπες γραμμές. Δεν είναι τυχαίο πως το 2019 ο Βιεϊρίνια έχει βάλει τρία γκολ. Έγινε κατανοητό πως από την στιγμή που δεν υπάρχει η εύκολη λύση της μεγάλη μπάλας, θα πρέπει να υπάρξει μεγαλύτερη επιθετικότητα και απειλή από τους υπόλοιπους. Επίσης, αποδείχτηκε πως μεταξύ πάγκου και εξέδρας υπήρχε ένα σπουδαίος επιθετικός.

ΔΙΑΜΑΝΤΙΑ

Ένα διαμάντι με εκπληκτικά σωματικά, φυσικά και ποιοτικά χαρίσματα, που παίζει την θέση στην σύγχρονη μορφή. Αυτό ήταν το πρώτο ντέρμπι, που έκανε τη διαφορά. Έρχεται και συνέχεια. Προσέξτε, το καλοκαίρι ο ΠΑΟΚ έκανε τα λάθη με Χατσερίντι και Βέρμπλουμ, όμως έκανε και δύο μεγάλα κόλπα. Απέκτησε με συμβόλαιο 5 ετών τον 20χρονο Ζαμπά και με συμβόλαιο τριών ετών τον 23 ετών Ακπόμ.

Δύο ποδοσφαιριστές που ο συνδυασμός σωματότυπου, ταχύτητας και οι αποφάσεις που μπορούν να πάρουν πάνω σε τρέξιμο με ένταση, τους κάνουν δύσκολα αντιμετωπίσιμους στο δικό μας ποδόσφαιρο. Τα νούμερα που μπορούν να πιάσουν αυτοί οι δύο, στο δικό μας ποδόσφαιρο είναι εντυπωσιακά και όσο τους έχει ο ΠΑΟΚ θα γίνονται όλο και πιο επιδραστικοί και θα κάνουν τη διαφορά σε μεγάλα παιχνίδια.