Όπως έγραψε πρώτος ο Βαγγέλης Αρναούτογλου, όλα δείχνουν πως στην ΑΕΚ αποφάσισαν να συνεχίσουν με τον Μανόλο Χιμένεθ. Επιλογή που μοιάζει δίκαιη και λογική για τις συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί.

ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΡΙΘΕΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΕΛΙΚΟ

Ο Ισπανός τεχνικός δεν μπορεί να κριθεί από την εικόνα που έδειξε η ΑΕΚ στον τελικό. Δεν ήταν το καλοκαίρι στην ομάδα, δεν έχει την παραμικρή ευθύνη για τον σχεδιασμό της και το πρόβλημα στον τελικό ήταν ξεκάθαρα πως ο αντίπαλος είχε καλύτερους ποδοσφαιριστές.

Αποδείχθηκε στην πράξη, πως είναι μεγάλη διαφορά να έχεις στην άμυνα το δίδυμο Βαρέλα - Κρέσπο, σε σχέση με τους Τσιγκρίνσκι - Οικονόμου. Δεν υπήρχε στην επίθεση, ούτε η αθλητικότητα και η ταχύτητα των Ακπόμ - Ζαμπά, αλλά και η δυνατότητα να μπει κάποιος από τα άκρα για να κάνει τη διαφορά.

Ασφαλώς αυτές οι ελλείψεις υπήρχαν όλη την σεζόν, απλά απέναντι στην καλύτερη ομάδα της χρονιάς που πέρασε, η έλλειψη αθλητικότητας στην επίθεση και στην τελευταία γραμμή άμυνας, αλλά και η αδυναμία για να εκμεταλλευτεί το πλάτος του γηπέδου, έκαναν τη διαφορά.

ΕΛΕΙΠΕ Η ΤΑΧΥΤΗΤΑ

Ο Ουζουνίδης σίγουρα έκανε λάθη. Δεν εκμεταλλεύτηκε σωστά την ευκαιρία που του δόθηκε να δουλέψει σε μία ομάδα με ισχυρή διοίκηση, όμως είχε κατώτερο ρόστερ από αυτό των αντιπάλων του και από αυτό που είχε ο Χιμένεθ την περσινή χρονιά. Από την ημέρα που ολοκληρώθηκαν οι μεταγραφές ανέφερα στα κείμενα μου, πως δεν έχουν καλυφτεί τα στοιχεία που πρόσφεραν οι Βράνιες, Αραούχο, Χριστοδουλόπουλος στην ομάδα.

Για το ελληνικό ποδόσφαιρο αποδείχτηκε καλός επιθετικός ο Πόνσε, ασφαλώς καλύτερος απ' ότι είχε αξιολογηθεί στο πέρασμα του από την Λιλ, αλλά χρειάζεται να του φέρει η υπόλοιπη ομάδα την μπάλα στην αντίπαλη περιοχή. Με τις κατώτερες ομάδες που η ΑΕΚ είχε αυτήν την ικανότητα, αποδείχθηκε δολοφόνος. Στα περισσότερα ευρωπαϊκά παιχνίδια και στα ντέρμπι ήταν απών.

Πλήρωνε την αδυναμία της υπόλοιπης ομάδας να κερδίζει μέτρα και τη δική του αδυναμία να καλύψει αποστάσεις και να πάει σε ατομική ενέργεια, είτε να ελευθερωθεί με κίνηση χωρίς την μπάλα, έχοντας την αντίπαλη άμυνα ψηλά. Επίσης έβγαζε μάτι, ότι τα χαρακτηριστικά του, δεν κολλούσαν με τον Λιβάγια.

Ο Κροάτης, χρειάζεται έναν κινητικό παρτενέρ, ώστε να μπορεί να του περνά την μπάλα στον χώρο και να μπορεί να εκμεταλλευτεί τα τεχνικά του προσόντα, την ικανότητα που έχει στο κοντρόλ της μπάλας, στο κράτημα και στην αξιοποίηση του συμπαίκτη του σε μικρό χώρο.

Έχοντας δίπλα του έναν φορ, που δεν έχει το πέταγμα και την ικανότητα να βγει πιο πλάγια, εγκλωβιζόταν και δημιουργούσαν ένα αργό επιθετικό δίδυμο. Να σημειώσω εδώ πως αναφέρομαι στον παρτενέρ που χρειάζεται ο Λιβάγια, γιατί ο Κροάτης έχει αποκτηθεί από την ΑΕΚ, ο Πόνσε ήρθε δανεικός.

Σε όλα τα δυνατά παιχνίδια που είχε η φετινή ΑΕΚ, φάνηκε πως η έλλειψη ταχύτητας από το επιθετικό δίδυμο, της έκανε εξαιρετικά δύσκολο να επιτεθεί με λίγους παίκτες και ήταν εύκολο για τους αντιπάλους της, να την παίξουν άμυνα σε ψηλά μέτρα, κάτι που δεν γινόταν πέρυσι που υπήρχε ο Αραούχο.

Δεν είναι τυχαίο πως τα γκολ στην Ευρώπη, στα προκριματικά και στο Τσάμπιονς Λιγκ, τα πέτυχε ο Κλωναρίδης, ο μοναδικός που μπορεί να αξιοποιήσει τον κενό χώρο. Η ΑΕΚ ξεκίνησε σεζόν, με πιο γρήγορο επιθετικό τον Κλωναρίδη και με μοναδικά εξτρέμ τους Γιανιώτα, Αλμπάνη. Καταλαβαίνετε πως η διαφορά με τους δύο ανταγωνιστές της, ήταν μεγάλη και φάνηκε και από την βαθμολογία.

Επίσης, όσο πέρναγε η σεζόν, φαινόταν πως και από το κέντρο της άμυνας έλειπε η ταχύτητα. Η δυνατότητα για επιθετικότητα στο μαρκάρισμα εκτός περιοχής, που έδινε ο Βράνιες και ασφαλώς δεν υπήρχε υψηλού επιπέδου εξτρέμ.

ΠΑΡΑΔΟΧΗ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ, ΧΩΡΙΣ ΛΥΣΗ

Είναι αποδεδειγμένο πλέον, πως το περασμένο καλοκαίρι δεν έγιναν οι κινήσεις που χρειαζόταν η ομάδα, για να κρατηθεί στα περσινά της επίπεδα. Μου κάνει εντύπωση, που ακούμε συνέχεια τους ρεπόρτερ να αναφέρουν πως υπάρχει μία δυσκολία, για να βρεθούν ποδοσφαιριστές και συνολικά πρόσωπα από το εξωτερικό, που θα μπορούσαν να βοηθήσουν την ομάδα. Επίσης, μου προκαλεί εντύπωση το γεγονός πως δείχνει ο οργανισμός ΑΕΚ, να λειτουργεί σαν να έχει αποδεχτεί αυτήν την κατάσταση και να μην παίρνει αποφάσεις για να τη λύσει.

ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΕΝΟΙ ΣΤΑ ΙΔΙΑ ΟΝΟΜΑΤΑ

Για παράδειγμα, ενώ υπάρχει χρόνος, στο ρεπορτάζ ανακυκλώνονται ονόματα από το παρελθόν. Που πράγματι έχουν προσόντα που λείπουν από την ομάδα, αλλά και έχουν για διαφορετικούς λόγους ο καθένας φθαρεί, αλλά και φαντάζουν δύσκολες και χρονοβόρες περιπτώσεις για την ΑΕΚ.

Παρότι υπάρχουν στοιχεία που δείχνουν πως και ο Αραούχο και ο Βράνιες σήμερα βρίσκονται σε χειρότερο ατομικό επίπεδο, απ' ότι την περσινή χρονιά που έφυγαν από την ομάδα, ασφαλώς και θα ήταν ένα θετικό σενάριο, να μπορούσαν να επιστρέψουν.

Μου κάνει εντύπωση όμως, που στα ρεπορτάζ ανακυκλώνονται μόνο οι συγκεκριμένες γνωστές περιπτώσεις, ενώ πρόσφατα διάβασα και το όνομα του 29χρονου πρώην στόπερ της ΑΕΚ, Χουάν Κάλα.

Δεν κατανοώ εν έτη 2019 πως γίνεται να εγκλωβίζεται ένας σύλλογος σε συγκεκριμένες επιλογές και να αποδέχεται πως υπάρχει θέμα στο να εντοπιστούν και να αποκτηθούν ποδοσφαιριστές.

ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ

Αυτή η λογική, είναι που έκανε και τον Χιμένεθ να μοιάζει μονόδρομος. Η λογική του "που να μπλέκουμε τώρα". Προσέξτε δεν το αναφέρω αρνητικά, είμαι άλλωστε της λογικής, πως δεν είναι εύκολο να κουμπώσει ο προπονητής σε μία ομάδα. Αν βρεις κάποιον που σου κάνει τη δουλειά τον κρατάς. Για να καταλήξεις αν ο κάθε προπονητής είναι κατάλληλος, πρέπει να ξέρεις για τι είδους δουλειά τον θες.

Από την στιγμή που επέστρεψε η ΑΕΚ στην πρώτη κατηγορία, από την ομάδα πέρασαν οι Δέλλας, Πογιέ, Μανωλάς, Μοράις, Χιμένεθ, Ουζουνίδης και ξανά ο Χιμένεθ. Ο Μανωλάς πήρε Κύπελλο, αλλά στην πραγματικότητα κλήθηκε για να συνεχίσει τη δουλειά του Πογιέ και να κλείσει την χρονιά.

Το μόνο που είχε "πειράξει" τότε, ήταν να δώσει περισσότερες ελευθερίες στον Μάνταλο και να τον πάει ένα "κλικ" πιο ψηλά. Οι δύο Έλληνες και ο Μοράις που είχαν πιο επιθετική φιλοσοφία κρίθηκαν δικαιολογημένα ανεπαρκείς να παρουσιάσουν μία ανταγωνιστική ΑΕΚ. Οι Πογιέ, Χιμένεθ που σκέφτονται πιο συντηρητικά το ποδόσφαιρο, είναι από φύση τους μαχητές και πέτυχαν περισσότερο.

Σε μία ΑΕΚ που για να μπορέσει να έχει κοντινό ρόστερ σε αυτό που θα δημιουργήσει την επόμενη χρονιά ο πρωταθλητής ΠΑΟΚ και ο Ολυμπιακός θα χρειαστεί να έχει απόλυτη ευστοχία στις μεταγραφές και να κάνουν λάθη οι αντίπαλοι της, μοιάζει να ταιριάζει ξανά ένας προπονητής που θα πολεμά για κάθε βαθμό.

Είναι ωραίες οι φιλοσοφίες, η λογική του να σχεδιάσουμε μία ομάδα που θα ακολουθεί ένα επιθετικό ποδοσφαιρικό μοντέλο για χρόνια, αλλά σε ένα σύλλογο με απαιτήσεις, όταν δεν υπάρχει ποιότητα και πας να σχεδιάσεις την ομάδα με επιθετική λογική, προεξοφλείς πως θα φας τα μούτρα σου.

Η ΑΕΚ βρίσκεται σε ένα περίεργο σημείο, δύσκολο για να είσαι προπονητή της. Η διοίκηση κρατά την ομάδα σε μία μεταβατική περίοδο, μέχρι να μπει στο νέο γήπεδο, η κατάκτηση όμως του περσινού πρωταθλήματος, έχει δημιουργήσει ένα πεδίο για απαιτήσεις και συγκρίσεις. Τόσο με την ομάδα που κατέκτησε το πρωτάθλημα, όσο και με τους δύο ανταγωνιστές που δουλεύουν με πιο ισχυρά όπλα.

Αυτός είναι και ο κύριος λόγος, που πιστεύω πως δεν είναι ακόμα η κατάλληλη ώρα για να επενδύσει σε έναν προπονητή η ΑΕΚ που να δημιουργεί προοπτική για ένα βήμα παραπάνω. Το πιθανότερο είναι να καεί γρήγορα, όπως κάηκε ο Ουζουνίδης κι αν συμβεί αυτό, ξανά η σωστή λύση θα φαντάζει ο Χιμένεθ.

Από τη στιγμή που το πιθανότερο είναι να γυρίσουμε στον Μανόλο, είναι πιο σοφό να ξεκινήσουμε με τον Μανόλο. Άλλωστε η δική του δουλειά ήταν που έκανε την ΑΕΚ πρωταθλήτρια, σε ένα πρωτάθλημα που κρίθηκε σε λίγους βαθμούς. Δεν ήταν, όμως, μόνο αυτή επιτυχία του, πέτυχε να δημιουργήσει μία ανταγωνιστική στην Ευρώπη ΑΕΚ, που έτρεξε ένα σπουδαίο αήττητο σερί.

Αυτή η δουλειά έφερε υποστηρικτές, δημιούργησε ένα θετικό κλίμα γύρω του και φυσικά έφερε επιτυχία, μέσα από το συγκεκριμένο πλάνο. Από την στιγμή που το πλάνο δεν φαίνεται να αλλάζει, στο δικό μου μυαλό είναι ξεκάθαρο, πως δεν υπάρχει και λόγος να μπλέξει η ΑΕΚ σε περιπέτειες και να αλλάξει προπονητή.

ΤΟ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ DNA ΤΗΣ ΑΕΚ

Στη χθεσινή εκπομπή "Σουτ τηλεφώνημα" στον Sport24 Radio 103,3, ο Θέμης έβαλε στην κουβέντα κάτι που είναι πολύ σωστό, που το έχω αναφέρει σε κείμενα μου πολλές φορές στο παρελθόν και έχει σχέση με το DNA της ΑΕΚ.

Ο οπαδός της, έχει χτίσει την αγάπη του για την ομάδα, μέσα από την περηφάνια του για το ποδόσφαιρο που έπαιζε η AΕΚ και όχι από τους τίτλους που κατακτούσε. Είχε μάθει οι ομάδες που γι' αυτόν αποτελούσαν σημείο αναφοράς και περηφάνιας να ήταν αυτές που έπαιζαν σπουδαίο ποδόσφαιρο, που χαιρόσουν να τις βλέπεις. Δεν το γράφω με κριτική διάθεση, αλλά ως μία πραγματικότητα, η οποία προκύπτει από τα γεγονότα που ανέφερα παραπάνω.

Η ΑΕΚ από την ημέρα της επιστροφής της, δεν έχει ως ποδοσφαιρική φιλοσοφία σχέση με το παρελθόν της, δεν προσπαθεί να αποκτήσει βασικές αρχές, ικανές να κάνει περήφανο τον κόσμο με το ποδόσφαιρο που παρακολουθεί.

Εξήγησα παραπάνω τους λόγους, που την προκειμένη στιγμή είναι ανέφικτο να ζητάμε να δημιουργηθεί μία ομάδα που θα χτιστεί πάνω σε αυτήν την λογική. Δεν φαίνεται να υπάρχει η υποδομή για κάτι τέτοιο, θα πρέπει όμως να είναι ο άμεσος στόχος για όταν θα μπει η ΑΕΚ στην Νέα Φιλαδέλφεια. Τότε θα υπάρχει η υποχρέωση, να δημιουργηθούν συνθήκες για να γίνει ξανά η ομάδα που οι οπαδοί της θα είναι περήφανοι για το ποδόσφαιρο που θα παίζει.