Τις τελευταίες ημέρες, ελλείψει επικαιρότητας, ζούμε το σίριαλ Βαγιαννίδης. Στην πραγματικότητα παρακολουθούμε τον τρόπο που καταστρέφονται παιδιά με ταλέντο. Ένα παιδί που τον Σεπτέμβριο κλείνει τα 19 του χρόνια και έχει καταφέρει να πάρει μόλις μία συμμετοχή στο ελληνικό πρωτάθλημα, διαβάζει πως σφάζονται όλες οι ομάδες στα πόδια του. Η Ίντερ τον θέλει, μάλιστα, για τη βασική ομάδα, η Μονακό έχει κάνει την δική της πρόταση, η Γαλατασαράι ετοιμάζεται να μπει σφήνα και όπως πάνε τα πράγματα, σύντομα θα έρθει η σειρά της Ρεάλ και της Μπαρτσελόνα.

ΡΙΣΚΟ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΣΤΗ

Η αλήθεια είναι πως πράγματι υπάρχει ενδιαφέρον, τα ρεπορτάζ ασφαλώς και έχουν βάση. Έχουν να κάνουν όμως με ένα συγκεκριμένο πλαίσιο. Οι σοβαρές ευρωπαϊκές ομάδες έχουν σκάουτινκ και εξετάζουν τους νέους ποδοσφαιριστές και κάνουν προτάσεις. Όταν ένα ταλαντούχο παιδί μένει ελεύθερο στα 19 του χρόνια, είναι φυσικό να υπάρξει ενδιαφέρον, μέχρι εκεί όμως. Ασφαλώς κι από εκεί και πέρα η τύχη του, θα είναι στα δικά του πόδια.

Ο κάθε Βαγιαννίδης παίρνοντας το ρίσκο να φύγει για το εξωτερικό σε μία εποχή που δεν θα έχει προλάβει να είναι έτοιμος ποδοσφαιρικά, που δεν θα γνωρίζει καν την πραγματική του θέση, θα συναντήσει πολλές δυσκολίες. Άλλο πράγμα είναι να είσαι 14 ετών και να ξεκινάς σε μία ακαδημία ευρωπαϊκής ομάδας και να βοηθηθείς από τις βάσεις που θα αποκτήσεις και τελείως διαφορετικό, κι άλλο το να παίρνεις μεταγραφή στα 19 σου χρόνια.

Το ποδόσφαιρο είναι σκληρό άθλημα, οι ομάδες δεν λειτουργούν σαν σχολές ποδοσφαίρου και δεν περιμένουν, αν μπορείς να προσφέρεις έχει καλώς, αλλιώς σε πετάνε, σε ξεχνάνε και το πρόβλημα γίνεται δικό σου.

ΚΑΡΙΕΡΑ ΜΟΝΟ ΟΣΟΙ ΕΦΥΓΑΝ ΕΤΟΙΜΟΙ

Οι Έλληνες ποδοσφαιριστές που κατάφεραν και έκαναν σοβαρή καριέρα στην Ευρώπη, ήταν αυτοί που έφυγαν έτοιμοι. Ποδοσφαιριστές με διαδρομή στο ελληνικό ποδόσφαιρο, που έκαναν πρωταθλητισμό, έπαιξαν Εθνική Ελλάδος, έφθασαν σε ένα επίπεδο και στην συνέχεια απόλυτα ολοκληρωμένοι πήραν την απόφαση να ανοίξουν τα φτερά τους. Την τελευταία επταετία περίπου, υπάρχουν πολλά περιστατικά με παιδιά που έφυγαν πρόωρα από την χώρα μας. Παιδιά που με ένα παιχνίδι, με μία ενέργεια, ακόμα και μετά από μία καλή σεζόν, πίστεψαν πως είναι έτοιμα να κατακτήσουν τον κόσμο.

Παρασυρόμενοι από ένα να περιβάλλον που δεν τους βοήθησε, δεν πήραν τις κατάλληλες συμβουλές και πίστεψαν πως ο κόσμος του ποδοσφαίρου, είναι παραμυθένιος. "Έχεις ένα αρχικό ταλέντο και ζεις το όνειρο σου". Η πραγματικότητα του ποδοσφαίρου όμως είναι σκληρή, γρήγορα γίνεται αντιληπτό πως τίποτα δεν σου χαρίζεται, το άθλημα και οι επαγγελματίες του χώρου είναι αδίστακτοι.

Πρόσφατα σε δηλώσεις του, ο Χάρης Μαυρίας τόνισε πως θα έπρεπε να είχε κάνει υπομονή και να έφευγε μετά από ένα χρόνο από τον Παναθηναϊκό. Η αλήθεια είναι πως ακόμα και τώρα που πήρε την συγκεκριμένη μορφή η καριέρα του, κάνει λάθος. Παρότι όταν πήρε την μεταγραφή στη Σάντερλαντ είχε πίσω του δύο ολόκληρες σεζόν, ούτε μετά από ένα χρόνο δεν θα ήταν έτοιμος να σταθεί στην Premier League. Είχε πολλές αδυναμίες να δουλέψει, ώστε να είναι έτοιμος να αγωνιστεί σε υψηλό επίπεδο, ήθελε πολύ δουλειά σε βασικά στοιχεία.

Το επαναλαμβάνω. Kαμία ομάδα δεν παίρνει ένα παιδί 19 ετών με στόχο να τον εκπαιδεύσει. Το ποδόσφαιρο είναι επαγγελματικό, ομάδες και προπονητές θέλουν αποτελέσματα. Απλά για έναν σύλλογο, ένας ελεύθερος ποδοσφαιριστής σε αυτήν την ηλικία, δεν στοιχίζει τίποτα. Είναι σαν ένα λαχείο, όπου οι σύλλογοι αγοράζουν πολλά, χωρίς να έχουν καμία συνέπεια από αυτήν την κίνηση. Τις συνέπειες τις έχουν οι ποδοσφαιριστές, που σύντομα βλέπουν πως τα πράγματα δεν είναι όπως τα περίμεναν. Πως κανένας Κόντε δεν θα θυσιάσει θέση από κάποιον έτοιμο ποδοσφαιριστής για να ρισκάρει με κάποιο νεαρό παιδί, που ακόμα δεν έχει παίξει ολόκληρο παιχνίδι στη χώρα του, ειδικά όταν αυτή ανήκει σε έναν κατώτερο ποδοσφαιρικά κόσμο.

Ο ΚΟΝΤΕ ΟΥΤΕ ΠΟΥ ΘΑ ΑΣΧΟΛΗΘΕΙ

Για όποιον ασχολείται στοιχειωδώς με το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, καταλαβαίνει πως είναι και αστείο να πιστεύει κανείς πως ο Κόντε θα ασχοληθεί με έναν ποδοσφαιριστή που δεν έχει πάρει επίσημο 90λεπτό στη χώρα μας. Πρόκειται για τον απόλυτα κυνικό προπονητή, που μετά από την ήττα από την Ντόρτμουντ, τα έβαλε ανοιχτά με τη διοίκηση που του ζήτησε να κάνει πρωταθλητισμό, με χαφ τους Μπαρέλα, Σένσι, που πέρυσι έπαιζαν στην Κάλιαρι και στη Σασουόλο.

Προσέξτε, ο πρώτος είναι βασικός στην Εθνική Ιταλίας του Μαντσίνι και ο Σένσι είναι 24 ετών, έχει ήδη τέσσερις συμμετοχές στην Εθνική και πίσω του τρεις χρονιές σαν βασικός στη Σασουόλο. Ο Κόντε, όμως, τα έχωσε στη διοίκηση, που δεν του έχει πιο έμπειρους για βασικούς στις δικές τους θέσεις. Ο ίδιος άνθρωπος τον Ιανουάριο πίεσε την διοίκηση για να του φέρει έμπειρους παίκτες και ζήτησε εκτός του Έρικσεν να μπει στο ρόστερ και ο 35 ετών Γιάνγκ, για να υπάρχει εμπειρία. Είναι κωμικό να πιστεύουμε πως ο Κόντε θα ασχοληθεί με ένα παιδί, που ακόμα δεν έχει παίξει πουθενά, ο συγκεκριμένος προπονητής έχει διαφορετικές προτεραιότητες.

ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΔΩΡΟ

Οι χειρισμοί του Παναθηναϊκού πιθανότατα για ακόμα μία φορά να είναι άθλιοι και να έχει χαθεί χρόνος και εμπιστοσύνη. Όμως η παραμονή του στον συγκεκριμένο σύλλογο, θα ήταν ευεργετική για την εξέλιξη του. Ένα παιδί σε αυτήν την ηλικία, δεν χρειάζεται να πάρει το καλύτερο δυνατό συμβόλαιο από πλευράς απολαβών, ούτε να κάνει επιλογές που θα έχουν αρχική λάμψη. Αν είναι κάτι σίγουρο στη σύγχρονη εποχή του αθλήματος, είναι πως αν αποδείξεις πως αξίζεις, λεφτά από το ποδόσφαιρο θα βγάλεις πολλά. Είναι πιο σημαντικό, λοιπόν, η πορεία σου να είναι ανοδική, όπως και τα συμβόλαια σου.

Για να συμβεί αυτό, ο νεαρός ποδοσφαιριστές χρειάζεται αγώνες, σε όσο δυνατόν πιο υψηλό επίπεδο είναι ρεαλιστικό να αγωνιστεί. Ο Παναθηναϊκός μπορεί αυτήν την εποχή, να προσφέρει ρόλο βασικού σε έναν νέο ποδοσφαιριστή που τον έχει αξιολογήσει σαν ταλαντούχο και αυτό αποτελεί το μεγαλύτερο δώρο, που μπορεί να έχει ένα ταλέντο σε αυτήν την ηλικία. Αν παίξεις από τα 19 σου μέχρι τα 21, τα 22 σου χρόνια βασικός στον Παναθηναϊκό, θα έχεις μάθει πρώτα από όλα τον εαυτό σου. Θα ανακαλύψεις προτερήματα και αδυναμίες και θα έχεις αυτοπεποίθηση για το επόμενο βήμα, σε περίπτωση που έχεις την δυνατότητα να το κάνεις.

ΤΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΟΠΛΟ ΤΟΥ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΥ

Το είχα γράψει και την εποχή, που έκανε την επανάσταση του ο Γιώργος Δώνης και μέσα στα θέματα με τις διαφωνίες που έβαλε με τον Τσάβι Ρόκα ήταν και η προσπάθεια που είχε κάνει η διοίκηση, να βάλει στο συμβόλαιο του Βαγιαννίδη όρους συμμετοχής για να τον κρατήσει. Καταλαβαίνω πως ο προπονητής θεωρεί πως αυτό είναι μία άμεση παρέμβαση στο έργο του και πως από την δική του πλευρά έχει δίκιο.

Θα πρέπει όμως να γίνει κατανοητή και η θέση της ομάδας. Από την στιγμή που καλώς η κακώς, το πλάνο δεν είναι να κατακτά ο σύλλογος τίτλους, καθώς δεν είναι σε θέση να το καταφέρει, αλλά να ανεβαίνει επίπεδο και να εξυγιανθεί οικονομικά, μέσα από την αξιοποίηση της ακαδημίας, είναι ανεπίτρεπτο να χάνονται ως ελεύθεροι 19 ετών ποδοσφαιριστές που μπορούν να κάνουν καριέρα.

Οπότε στην διαπραγμάτευση είναι απαραίτητο να επιστρατεύσει η ομάδα το μοναδικό της όπλο, που είναι το δικαίωμα να του δώσει άμεσα χρόνο συμμετοχής. Και επαναλαμβάνω για ένα παιδί που έφθασε η ώρα να φύγει από την ακαδημία και να παίξει σε πρώτη ομάδα, το πιο σημαντικό που μπορείς να του προσφέρεις, είναι χρόνο στο επίπεδο που ανήκει. Καταλαβαίνω και είναι λογικές οι ενστάσεις του Δώνη, αλλά το πλάνο του συλλόγου, είναι προς μία συγκεκριμένη κατεύθυνση και είναι πρόβλημα αν ο προπονητής δεν δεχτεί να την υπηρετήσει.

ΟΣΟΙ ΒΙΑΖΟΝΤΑΙ ΧΑΝΟΥΝ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ

Μακάρι να κάνω λάθος αλλά η ποδοσφαιρική λογική λέει πως είναι πολύ νωρίς για ένα παιδί που δεν έχει παίξει ακόμα στο ελληνικό πρωτάθλημα, γιατί ο προπονητής του θεωρούσε πως δεν είναι ακόμα έτοιμος, να φύγει για το εξωτερικό. Σε αυτές τις περιπτώσεις, τα παιδιά που βιάζονται γυρνάνε πίσω, σε μεγαλύτερη ηλικία έχοντας χάσει τον δρόμο, κάνοντας την αντίστροφη διαδρομή από αυτήν που θα έπρεπε. Για να φύγεις στο εξωτερικό, θα πρέπει πρώτα να κάνεις την διαφορά στη χώρα σου. Ανεβαίνεις επίπεδο όταν έχεις κατακτήσει το δικό σου, όχι πριν καν δοκιμάσεις στο ποδόσφαιρο που ανήκεις.

Photo Credits: Eurokinissi

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:

Παναθηναϊκός: Τα δεδομένα με Μακέντα

Η ατάκα του Βαγιαννίδη στον Κόντε και η "σφήνα" της Μονακό