Με τους τέσσερις βαθμούς που μαζέψαμε στα δύο πιο δύσκολα από τα έξι παιχνίδια του ομίλου, βάζουμε ισχυρές βάσεις για την κατάκτηση της πρώτης θέσης και της ανόδου στην δεύτερη κατηγορία, που θα μας δώσει αυξημένες πιθανότητες, για πρόκριση στα τελικά του Euro το 2024.

Ο ΡΕΑΛΙΣΤΙΚΟΣ ΣΤΟΧΟΣ

Υπάρχει καιρός μέχρι τότε, το πάμε μακριά, αλλά ο πραγματικός στόχος της Εθνικής μας ομάδας, θα πρέπει να είναι να δημιουργήσει μία βάση, ένα σύνολο για να μπορέσει να επιστρέψει στα τελικά του επόμενου Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος. Για να είμαστε ειλικρινείς, στο επίπεδο το οποίο βρισκόμαστε τα 13 εισιτήρια που παίρνουν οι ομοσπονδίες της UEFA για τα τελικά του Μουντιάλ φαντάζουν πολύ λίγα.

Ασφαλώς κανένας δεν κερδίζει, δεν χάνει, δεν αποκλείεται και δεν παίρνει εισιτήρια με το στόμα. Είναι δεδομένο όμως, πως μετά τις αμέτρητες και εμφατικές αποτυχίες των προηγούμενων ετών, με τον Φαν Σιπ γίνεται μία καινούρια προσπάθεια, μία ανανέωση και ο ρεαλιστικός στόχος, που δικαιούμαστε να απαιτήσουμε από αυτήν την ομάδαείναι να καταφέρουμε το 2024, να πάρουμε ένα από τα 24 εισιτήρια που μοιράζονται στις 55 ομοσπονδίες της ΟΥΕΦΑ για τα τελικά του Euro. Αποτελεί ντροπή που αποτύχαμε δύο φορές στην συγκεκριμένη διαδικασία.

ΟΙ ΣΤΑΘΕΡΕΣ ΤΟΥ ΦΑΝ ΣΙΠ

Ο Ολλανδός τεχνικός, βρίσκεται 14 μήνες στο τιμόνι της Εθνικής μας, είναι φανερό πως ο άνθρωπος έχει ψαχτεί αρκετά για να δώσει λύσεις και να βρει περισσότερες επιλογές και έχει καταλήξει σε κάποιες σταθερές.

Οι Μπακάκης, Γιανούλης στα άκρα της άμυνας, ο Μπακασέτας πίσω από τον φορ και ο Λημνιός στα δεξιά της επίθεσης, αποτελούν επιλογές που καθιερώθηκαν στα παιχνίδια του περσινού φθινοπώρου και δεν τις πείραξε στην Σλοβενία και στο Κόσοβο.

Ασφαλώς και θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον τι θα κάνει όταν θα έχει διαθέσιμο τον Τσιμίκα που πλέον αγωνίζεται στην Λίβερπουλ.

Σταθερές που πρόσθεσε, σε αυτά τα δύο παιχνίδια, ήταν η μονιμοποίηση του Μπάρκα κάτω από τα δοκάρια και του διδύμου των Κουρμπέλη-Ζέκα στον άξονα.

ΤΡΙΑΔΑ ΑΞΟΝΑ

Το συγκεκριμένο δίδυμο, έχει χημεία καθώς είχαν αγωνιστεί μαζί για ένα σημαντικό διάστημα στον Παναθηναϊκό με προπονητή τον Ουζουνίδη. Ανασταλτικά φαντάζει το πιο αξιόπιστο πάντρεμα στον συγκεκριμένο χώρο, είναι φιλότιμοι ποδοσφαιριστές και στο να μαρκάρουν κάτω από το μεσαίο μπλοκ κάνουν πολύ καλή δουλειά.

Για την ανασταλτική δουλειά, το συγκεκριμένο δίδυμο είναι το καλύτερο που μπορούμε να δοκιμάσουμε, είναι όμως δεδομένο πως η δημιουργία που μπορούμε να πάρουμε από τους συγκεκριμένους ποδοσφαιριστές είναι περιορισμένη. Επίσης όταν θα βρισκόμαστε με αντίπαλους, που θα είναι σε θέση να μας πιέσουν στην κατοχή μας, θα υπάρχει εύκολη απώλεια μπάλας, κάτι που συνέβη και στο τελευταίο διάστημα στον αγώνα με το Κόσοβο.

Αδυναμίες που έρχεται να μεγεθύνει η απόφαση του Φαν Σιπ να καθιερώσει τον Μπακασέτα σε ρόλο επιτελικού χαφ. Προσέξτε δεν κάνω κριτική στον Ολλανδό ομοσπονδιακό, δεν υπάρχει άλλωστε ούτε διάταξη, ούτε επιλογές με τους ποδοσφαιριστές που διαθέτει, που να μην δημιουργεί συγκεκριμένες αδυναμίες. Απλά εξηγώ το πρόβλημα που αντιμετωπίσαμε και παρά τους 4 βαθμούς που μαζέψαμε, η εικόνα που παρουσιάσαμε δεν ήταν ικανοποιητική.

Οι Κουρμπέλής, Ζέκα δεν έχουν ικανότητα στο να πάρουν την μπάλα και να δημιουργήσουν και ο Μπακασέτας κινείται περισσότερο σαν περιφερειακός επιθετικός, παρά σαν έξτρα χαφ. Έχει στο μυαλό του, πως θα κινηθεί ανάμεσα στις γραμμές των αντιπάλων και θα πάρει την μπάλα, πρόσωπο στην αντίπαλη εστία, για να δημιουργήσει.

Σε παιχνίδι όμως που πρέπει να χτίσουμε τις επιθέσεις μας, οι Κουρμπέλης, Ζέκα χρειάζονται βοήθεια, να τους πλησιάσει ο τρίτος χαφ, να πάρει την μπάλα και να φτιάξει παιχνίδι. Στο πρώτο ημίχρονο, αυτήν την δουλειά την έκανε περίσσότερο ο Φορτούνης, που πήρε την θέση του Μάνταλου στα αριστερά, όμως για να μπορέσει να κρατηθεί χωρίς να έχει μεταπτώσεις ξεκινώντας από τα άκρα, θα πρέπει να βρίσκεται σε πολύ καλή αγωνιστική κατάσταση.

ΦΟΡΤΟΥΝΗΣ - ΜΠΑΚΑΣΕΤΑΣ

Το περασμένο φθινόπωρο, σε μία εποχή που ο Φορτούνης ήταν τραυματίας, στην θέση του επιτελικού χαφ, έκανε πολύ καλά παιχνίδια ο Μπακασέτας, όπως και σαν δεξί εξτρέμ ο Λημνιός. Στην λογική της συνέχειας που είχε η ομάδα, ήταν απόλυτα φυσιολογικό, να τους κρατήσει στην θέση τους. Ο Λημνιός και στα δύο παιχνίδια, ήταν ο πιο δραστήριος της ομάδας και έμοιαζε σαν να ερχόταν με κεκτημένη ταχύτητα, από τα παιχνίδια με Βοσνία, Αρμενία, Φιλανδία.

Ο Μπακασέτας όμως δυσκολεύτηκεστο να γίνει ο δημιουργός μας και σε σημαντικό βαθμό δυσκόλεψε και την ανάπτυξη της ομάδας. Το σίγουρο είναι, πως από το να παίζει στα πλάγια ο Μπακασέτας είναι προτιμότερο να αγωνίζεται στον φυσικό του χώρο, όμως είναι υπερβολικό να εκτοπίζει από την θέση του επιτελικού χαφ τον Φορτούνη. Πιστεύω πως κάποια στιγμή ο Φαν Σιπ, πρέπει να ξεμπλοκάρει την ομάδα, από την λογική να βάζει δεκάρια στα άκρα και να δοκιμάσει σχήμα με δύο καθαρούς εξτρέμ και τον καλύτερο μας δημιουργό, δηλαδή τον Φορτούνη στην θέση του.

Δεν κατηγορώ τον Ολλανδό προπονητή, απόλυτα φυσιολογικά με βάση την συνέχεια της ομάδας και την προβληματική σεζόν που είχε πέρυσι ο Φορτούνης, αποφάσισε να παίξει αυτά τα δύο παιχνίδια, με τον Μπακασέτα σε αυτόν τον νευραλγικό χώρο. Θα είναι πάντως πολύ σημαντικό κέρδος για την Εθνική, να κάνει φέτος καλή χρονιά ο Φορτούνης και να αναγκάσει τον ομοσπονδιακό μας να τον επαναφέρει στην φυσική του θέση.

ΕΧΕΙ ΒΡΕΙ ΤΟ ΚΟΥΜΠΙ ΤΟΥ ΛΗΜΝΙΟΥ

Ο ποδοσφαιριστής που φαίνεται να έχει κερδίσει ο Φαν Σιπ, είναι ο Λημνιός. Μόνιμα ο ακραίος του ΠΑΟΚ, παίζει πολύ καλά υπό της οδηγίες του. Ήταν ο πιο απειλητικός μας ποδοσφαιριστής και στα δύο παιχνίδια, έβγαζε θράσος και θάρρος στις επιθετικές του ενέργειες και είχε σαν σκοπό να είναι άμεσος, κάτι που δεν κάνει συχνά στον ΠΑΟΚ.

Τα γκολ η απειλή η προσπάθεια να είναι αποτελεσματικός, είναι στοιχεία που του λείπουν στην ομάδα του και οδηγούν τον Φερέιρα να τον υπολογίζει φέτος για μπακ χαφ, με έναν περίεργο τρόπο, στην ομάδα του Φαν Σιπ, δείχνει μία τελείως διαφορετική πτυχή του εαυτού του.

Η ΠΡΩΤΗ ΝΙΚΗ ΤΟΥ ΦΑΝ ΣΙΠ

Η αποστολή μας σε έναν όμιλο με Κόσοβο, Σλοβενία και Μολδαβία, ασφαλώς και είναι βατή. Ο Φαν Σιπ σε αυτούς τους 14 μήνες δουλειάς, κατάφερε κάτι σημαντικό. Να δημιουργήσει ένα σύνολο που θα προσπαθεί. Το γεγονός αυτό φθάνει, για να παίρνουμε σε αυτό το επίπεδο, σε έναν εύκολο όμιλο στην Γ κατηγορία τα αποτελέσματα που χρειαζόμαστε. Είναι κάτι που δεν το είχαμε πριν αναλάβει καιασφαλώς του πιστώνεται, σαν η πρώτη του νίκη. Σήμερα μπορούμε και συζητάμε για πράγματα που δεν πάνε τόσο καλά στην Εθνική μας, έχοντας κάνει ένα βήμα για τον στόχο μας, μετά από νίκη.

Δεδομένα μία Εθνική ομάδα που παίζει με τον Σβάρνα στο κέντρο της άμυνας και παλεύει με τον Κουλούρη και τον Παυλίδη στην θέση του φορ, δεν μπορεί να έχει μεγάλες απαιτήσεις. Το ταβάνι είναι περιορισμένο, χρειάζεται υπομονή και κατανόηση, πως ότι και να σκεφτεί ο προπονητής, όποια διάταξη και να διαλέξει, θα έχει σοβαρές αδυναμίες.

Τουλάχιστον σε αυτούς τους πρώτους 14 μήνες που δουλεύει, κατάφερε να δημιουργήσει ένα γκρουπ ποδοσφαιριστών, που προσπαθεί, νοιάζεται για την Εθνική και δεν βλέπει την συμμετοχή του στην ομάδα σαν αγγαρεία. Αυτό το στοιχείο αποτελεί τουλάχιστον μία νέα αρχή, που φαίνεται πως μας δίνει την δυνατότητα να ανέβουμε στο Nations League στην Β κατηγορία. Τα υπόλοιπα ακόμα φαντάζουν μακρινά.

Photo credits: AP Images