Πριν από 12 χρόνια έγινε το συλλαλητήριο που μάζεψε δεκάδες χιλιάδες πράσινες καρδιές, που είχαν σαν όνειρο να γιγαντωθεί μέσα από αυτήν την πρωτοβουλία ο σύλλογος. Στην πράξη όμως αυτή η κίνηση, έμεινε στην ιστορία σαν η απαρχή της καταστροφής.

ΥΠΗΡΧΕ ΥΠΕΡΒΟΛΗ

Είναι βέβαιο πως η πλειοψηφία όσων παραβρέθηκαν στο συλλαλητήριο εκείνης της ημέρας και όσων στήριξαν την προσπάθεια για αλλαγής σελίδας στον Παναθηναϊκό και τον σύλλογο αγαπούσαν και η πρόθεση τους ήταν θετική.

Όπως είναι βέβαιο πως στον αντι-Βαρδινογιαννισμό εκείνης της εποχής υπήρχε μία υπερβολή. Όπως γίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις ο κόσμος θέλει να παίρνει στρατόπεδα, τα πράγματα όμως είναι πάντοτε κάπου στην μέση.

Ένα μεγάλο ποσοστό φιλάθλων του Παναθηναϊκού δικαιολογημένα εκείνη την εποχή είχε περισσότερες απαιτήσεις. Μετά από 12 χρόνια με καθαρό μυαλό και γνώση όσων έφερε ο χρόνος μπορούμε να αποδεχτούμε πως όσοι πίστεψαν πως αυτή η κινητοποίηση θα λειτουργήσει για το καλό του Παναθηναϊκού έκαναν λάθος.

Λόγω των οικονομικών δεδομένων εκείνης της εποχής δεν είχε αξιολογηθεί όσο θα έπρεπε η σημασία της οικονομικής ασφάλειας που παρείχε η οικογένεια στον σύλλογο. Βλέπετε το να είσαι οικονομικά ασφαλής το εκτιμάς σε περιόδους οικονομικής κρίσης, οι οποίες και ακολούθησαν και κατέστρεψαν τα σχέδια της πολύμετοχικότητας. Ας τα πάρουμε όμως τα πράγματα με την σειρά.

ΤΟ ΨΥΧΙΚΟ ΔΕΣΙΜΟ ΜΕ ΤΟΥΣ ΓΙΑΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥΣ

Το μικρόβιο του αντι-Βαρδινογιανισμού στον μέσο φίλαθλο του Παναθηναϊκού είχε δημιουργηθεί πολλά χρόνια πριν το συλλαλητήριο. Από τις αρχές της δεκαετίας του 90.

Το μικρόβιο εισχώρησε από τον τρόπο που πήραν τις μετοχές οι Βαρδινογιάννηδες από τον Παύλο Γιαννακόπουλο και αναπτύχθηκε έντονα από το 1992 και μετά.

Όταν και άρχισε ο Παύλος Γιανακόπουλος να επενδύει στο μπάσκετ και με τη συνολική στάση του να αποκτά έρεισμα στους οργανωμένους και να κερδίζει την αγάπη των απλών Παναθηναϊκών.

Είχε δημιουργηθεί ένα απίστευτο ψυχικό δέσιμο του κόσμου του Παναθηναϊκού με τους Γιανακόπουλους, το οποίο δεν μπορούσε να υπάρξει με την πιο ψυχρή στάση που τηρούσε η ΠΑΕ.

Η απόδειξη της σχέσης που είχε δημιουργηθεί ανάμεσα στον κόσμο του Παναθηναϊκού και στους αδερφούς ήταν πως σύνθημα "Παύλο θεέ πάρε την ΠΑΕ" ακουγόταν στο γήπεδο σε εποχές που το μπάσκετ του Παναθηναϊκού δεν είχε κατακτήσει τίποτα.

Σε χρονιές που δεχόταν σφαλιάρες από τον Ολυμπιακό του Ιωαννίδη, σε αντίθεση με την ΠΑΕ, που εκείνα τα χρόνια ο Παναθηναϊκός, είτε έπαιρνε είτε έχανε τα πρωταθλήματα, φάνταζε ως ο ισχυρός του ελληνικού ποδοσφαίρου.

Η ΦΑΝΤΑΣΙΩΣΗ ΤΩΝ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΩΝ

Είχε δημιουργηθεί ένα μοναδικό ψυχικό δέσιμο που πάντοτε έκανε τους απλούς Παναθηναϊκούς να κάνουν όνειρα με τον Παύλο και τον Θανάση στο τιμόνι της ΠΑΕ. Δεν πιστεύω να υπάρχει Παναθηναϊκή οικογένεια που να μην έχει κάτσει στο τραπέζι και σοβαρά να συζητήσει πως θα άλλαζε η ιστορία, αν το 1979 ο Παύλος Γιαννακόπουλος δεν έχανε την ΠΑΕ.

Βλέπετε εκείνη την εποχή οι Παναθηναϊκοί γνωρίζοντας πόσο μεγάλη είναι η δύναμη της οικογένειας, ήθελαν περισσότερα από αυτά που προσέφερε στο σύλλογο και είχαν σαν όνειρο την ομάδα να μεγαλουργεί με το πάθος που είχαν για αυτήν οι Γιανακόπουλοι.

Το γεγονός πως υπήρχε πάντα στο μυαλό των φίλων του συλλόγου η σκέψη να μεγαλουργήσει ο σύλλογος χωρίς τους Βαρδινογιάννηδες, νομίζω πως συνετέλεσε, στο να δημιουργηθεί πρόσχαρο έδαφος για να καλοδεχτούν τα λόγια του Βγενόπουλου.

Στην πραγματικότητα ο Ανδρέας Βγενόπουλος έβαλε στα αυτιά των Παναθηναϊκών, όσα για χρόνια είχαν σαν φαντασίωση οι φίλοι του συλλόγου.

Ο ΑΔΙΑΦΟΡΟΣ ΣΥΖΥΓΟΣ

Σήμερα όσοι είχαν μείνει πιστοί στην οικογένεια - και οι ουδέτεροι - κουνάνε το δάχτυλο σε όσους "παρασύρθηκαν", σε όσους αγκάλιασαν την κίνηση του Ανδρέα Βγενόπουλου. Προσωπικά συνηθίζω να χρησιμοποιώ το παράδειγμα με την σύζυγο.

Αν είχες την γυναίκα σου στο σπίτι, άνετη οικονομικά, με τα λεφτά της, τα ακριβά της ρούχα και δεν της προσφέρεις αγάπη, συντροφικότητα, ηδονή, είναι φυσιολογικό να προσπαθήσει να ψάξει αλλού για συναίσθημα.

Αν σε χωρίσει και ο επόμενος άνδρας της αποδειχθεί βίαιος και την χτυπάει, το γεγονός αυτό δεν δικαιώνει τον πρώτο της αδιάφορο σύζυγο που δεν της έκανε έρωτα, δεν την καθιστά υπεύθυνη που έψαξε να βρει πάθος, αγάπη και έπεσε στα χειρότερα.

ΑΣΦΑΛΕΙΑ

Η αλήθεια είναι πως στην ζωή είναι μεγάλο πράγμα η ασφάλεια και μόνο όταν την χάσεις, καταλαβαίνεις πως ήταν ένα σημαντικό κεκτημένο, κάτι σαν δώρο και αντιλαμβάνεσαι την σημασία της.

Σήμερα με τον Παναθηναϊκό να είναι τιμωρημένος από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, να μην έχει την δυνατότητα να διεκδικήσει τίτλους και να έχει χάσει την δυναμική του, μπορεί εύκολα να γίνει κατανοητό πως αυτό το κλίμα που υπήρχε για πολλά χρόνια πριν το 2008 ήταν υπερβολικό.

Όμως αυτό δεν σημαίνει πως η οικογένεια και οι άνθρωποι της δεν έχουν ευθύνη για όσα συνέβησαν. Όταν επιτρέπεις άλλωστε σε κάποιον να εισβάλει στην περιουσία σου, εσύ έχεις την κύρια ευθύνη. Ο κόσμος έβλεπε πως για πολλά χρόνια, στην ανάπτυξη του συλλόγου έμπαινε φρένο.

Η οικογένεια εξασφάλιζε τη βιωσιμότητα της, δεν χρωστούσε σε κανέναν, δεν έκαναν όμως κινήσεις για να την οδηγήσει ένα επίπεδο παραπάνω και παρότι ήταν παντού κυρίαρχη, με τον Παναθηναϊκό, δεν είχε κανένα πρόβλημα να μονιμοποιηθεί στην δεύτερη θέση.

Δεν επιτρέπεται με την δύναμη που είχε να μην καταφέρει να λύσει το θέμα με το γηπεδικό, ειδικά σε εποχές που στην Ελλάδα, οι ισχυροί έπαιρναν ό,τι ήθελαν.

ΕΦΕΡΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ

Από εκεί και πέρα, όλα τα υπόλοιπα είναι γνωστά και η ιστορία απέδειξε πως το συλλαλητήριο και η πολυμετοχικότητα που έφερε οδήγησαν στην καταστροφή του Παναθηναϊκού.

Υπήρξε ένα φανερό σχέδιο να φουσκώσουν υπερβολικά τα έξοδα και να δαπανηθεί χρήμα, ώστε να οδηγούν τον Παναθηναϊκό συνεχώς σε ΑΜΚ, για να αναγκάσουν την οικογένεια που είχε κρατήσει το 54% των μετοχών να αποχωρήσει.

Η οικονομική κρίση όμως, οδήγησε τους ίδιους σε αποχώρηση, έχοντας πρώτα φροντίσει να εκτινάξουν τα έξοδα του συλλόγου.

Για να υπάρξει επόμενη ημέρα στο σύλλογο, όλα αυτά πρέπει να μείνουν πίσω. Πρέπει να γίνει σε όλους κατανοητό, πως ο Καπετάνιος και ο Τζίγκερ με τα όποια λάθη τους, είναι μέρος της ιστορία του συλλόγου.

Πως ο κόσμος που αντέδρασε και έψαξε για μία καλύτερη ημέρα, δεν τρελάθηκε. Παρασύρθηκε από την αγάπη του για τον σύλλογο και από την πίστη που είχε, πως μπορούσε με την δύναμη της οικογένειας, ο Παναθηναϊκός να έχει πετύχει περισσότερα.

Δώδεκα χρόνια μετά, είναι δεδομένο πως ο αντι-Βαρδινογιανισμός νικήθηκε.

Photo credits: Eurokinissi