Άρης και Παναθηναϊκός, Παντελίδης και Δώνης έδωσαν την μάχη τους στο "Κλεάνθης Βικελίδης", σε ένα παιχνίδι που σε μεγάλο βαθμό επηρεάστηκε από την λανθασμένη υπόδειξη πέναλτι στο 14ολεπτό.

ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ ΠΙΣΩ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΔΙΑΙΤΗΤΕΣ

Σε έναν ακόμα αγώνα που κλήθηκαν να το διαιτητεύσουν Έλληνες διαιτητές, είδαμε να υπάρχει ακραίο λάθος, που επηρέασε όλη την μορφή του και να χάνεται ο έλεγχος.

Η ΚΕΔ θα πρέπει να πάρει τα μέτρα της, το ποδόσφαιρο έχει εξελιχτεί σε όλα τα επίπεδα και δυστυχώς οι Έλληνες διαιτητές δείχνουν να βρίσκονται πολλές δεκαετίες πίσω.

Δεν εμπνέουν σεβασμό, δεν έχουν αυτοπεποίθηση, δεν παίρνουν σωστές θέσεις και στην πλειοψηφία τους δείχνουν σαν να μην γνωρίζουν πως ο ρόλος τους είναι να βοηθούν το παιχνίδι να εξελίσσεται και να μην χάνουν οι ομάδες τον ρυθμό τους.

ΚΑΡΜΠΟΝ

Ο Παναθηναϊκός πραγματοποίησε ένα αγώνα που στην εξέλιξη του και στην συνολική του μορφή μοιάζει πολύ με την ισοπαλία που είχε πάρει ξανά με πέναλτι στις καθυστερήσεις στην Τρίπολη. Τα κοινά στοιχεία είναι πολλά.

Πέρα από τα προφανή, που έχουν να κάνουν με την παρουσία του Παντελίδη στον πάγκο της αντίπαλης ομάδας, το τελικό σκορ και στο γεγονός πως ισοφάρισαν οι παίκτες του Δώνη με πέναλτι, υπάρχουν και άλλα κοινά.

Για διαφορετικούς λόγους, ο Παναθηναϊκός είχε πρόβλημα στην Τρίπολη στο πρώτο ημίχρονο, το αρχικό σχήμα δεν ήταν λειτουργικό και ο Δώνης το άλλαξε στα μισά του ημιχρόνου.

Στο δεύτερο ημίχρονο δεν κατάφερε να δημιουργήσει κλασικές ευκαιρίες και στο τελευταίο κομμάτι και στα δύο παιχνίδια έπαιξε το χαρτί του Καμπετσή, πέτυχε να κερδίσει μέτρα και να βρει τρόπο να πάρει τον βαθμό.

ΑΝΤΕΧΕΙ ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΤΟ ΠΛΑΝΟ ΔΕΝ ΒΓΑΙΝΕΙ

Είναι σημαντικό, πως αυτό που κατάφεραν οι παίκτες του Παναθηναϊκού στο Βικελίδης, το έχουν ξανακάνει. Η θέληση για να πετύχουν, το πάθος που βγάζουν το οποίο συνδυάζεται με ποδοσφαιρικές αρετές, τους βοηθά να δίνουν μάχη ακόμα και σε παιχνίδια που δεν τους βγαίνει.

Ο Παναθηναϊκός φέτος, έχει πάρει τρεις ισοπαλίες με 1-1 στην Τρίπολη, στο Καραϊσκάκης και στο Βικελίδης. Είναι σπουδαίο για ένα νεανικό σύνολο που χτίζεται, ότι καταφέρνει και παίρνει αποτελέσματα σε παιχνίδια που δεν μπόρεσαν να τα διαχειριστούν με τον τρόπο που ζητά ο προπονητής τους, που το αρχικό πλάνο χάλασε.

Μου έκανε εντύπωση και το είχα αναφέρει από τις πρώτες αγωνιστικές, όταν έβλεπα τον Γιώργο Δώνη να δίνει μάχη μαζί με τους παίκτες του, για να κερδίσουν την Λαμία και τον ΠΑΣ στο ΟΑΚΑ. Σήμερα η ομάδα έχει προοδεύσει και οι νίκες σε αντίστοιχα παιχνίδια μοιάζουν δεδομένες, από αυτές τις πρώτες νίκες όμως, η ομάδα απέκτησε σφυγμό, βρήκε πίστη.

ΠΑΙΖΕΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ

Ο Παναθηναϊκός που βλέπουμε φέτος είναι ομάδα προπονητή, ο Δώνης έχει προσφέρει πολλά σε αυτά τα παιδιά σε όλα τα επίπεδα. Πέρα από τους δικούς του κανόνες και το ποδόσφαιρο που ο ίδιος δουλεύει, τους βοηθά πολύ με το συνεχές κοουτσάρισμα. Την μάχη που δίνει ανάλογα με τις συνθήκες του παιχνιδιού να βρει πλάνο, που να βοηθά την ομάδα του.

Ξέρει πως είναι υποχρεωμένος από τον πάγκο συνέχεια να συνεισφέρει. Πρέπει να νοιώθουν οι ποδοσφαιριστές του, πως ο μέντορας τους, ο άνθρωπος που του έχουν απόλυτη εμπιστοσύνη παίζει κι αυτός συνέχεια μαζί τους. Εύκολο για αυτόν, θα ήταν να διδάξει ένα ποδόσφαιρο, μία λογική και να κάθεται και να βλέπει.

Πολλοί και καλοί προπονητές, με γνώσεις στην εξέλιξη πρότζεκτ σαν αυτό που τρέχει ο Παναθηναϊκός, θα πήγαιναν σε αυτήν την λογική, χωρίς να δικαιούσαι να τους κατηγορήσεις. Ο Δώνης όμως προσφέρει τον απόλυτο συνδυασμό.

Έχει δώσει τις αρχές που χρειάζονται τα νέα παιδιά όταν ανεβαίνουν σε υψηλό επίπεδο, δουλεύει πολλές ώρες μαζί τους, στο να χτίσει μία σύγχρονη ομάδα, με ικανότητα στην δημιουργία, όμως τους έχει κάνει να καταλάβουν πως βρίσκονται στον Παναθηναϊκό και όποιες αντιξοότητες και αν συναντούν, είναι υποχρεωμένοι να μάχονται για το αποτέλεσμα.

Για αυτά τα παιδιά, είναι σπουδαίο που έγιναν ξαφνικά βασικοί σε μία τόσο μεγάλη ομάδα. Είναι όμως ακόμα πιο σημαντικό, που αυτό δεν έχει συμβεί σε μία προβληματική από πλευράς αποτελεσμάτων χρονιά. Μαθαίνοντας να μην χάνουν αποκτούν νοοτροπία νικητή.

Το πείσμα που έχουν αποκτήσει, η επιμονή του μπορούμε να πετύχουμε τον στόχο μας, είναι που κράτησαν τον Παναθηναϊκό όρθιο και πήρε αποτέλεσμα σε τρία εκτός έδρας παιχνίδια που δεν πήγαν όπως είχαν σχεδιαστεί. Δεν είναι εύκολο να το πετύχεις αυτό με μία τόσο άπειρη ομάδα.

Ο Δώνης όμως δίνει το σήμα, αλλάζει τακτικές πολεμά από τον πάγκο και οι παίκτες του ανταποκρίνονται. Στο Βικελίδης είχε και δύσκολο αντίπαλο.

ΣΤΡΩΘΗΚΕ ΕΥΝΟΪΚΑ ΤΟ ΧΑΛΙ ΣΤΟΝ ΠΑΝΤΕΛΙΔΗ

Ο Παντελίδης, έκανε ένα ακόμα καλό κοουτσάρισμα απέναντι σε μεγάλο και στο τέλος κοίταξε ψηλά με παράπονο που έζησε το ίδιο έργο. Κατανοητή η πικρία του. Του έχει συμβεί πολλές φορές να δέχεται απέναντι σε μεγάλους γκολ στο τέλος και συνήθως το γκολ έρχεται με πέναλτι, όμως αυτήν την φορά το χαλί του στρώθηκε πολύ ευνοϊκά.

Το γεγονός πως πήρε ένα χαριστικό προβάδισμα, του έδωσε την δυνατότητα να πάει το παιχνίδι σε μία μορφή που τον εξυπηρετούσε. Άφησαν την μπάλα στον αντίπαλο και πίεσαν μία ομάδα, που έχοντας δει να τους σφυρίζονται δύο πέναλτι σε 14 λεπτά, έχασαν για σημαντικό διάστημα του ημιχρόνου την ηρεμία τους.

ΒΕΛΤΙΩΜΕΝΟΣ ΣΤΗΝ ΑΜΥΝΤΙΚΗ ΤΟΥ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ

Είναι φανερό πως ο Παντελίδης στο μικρό διάστημα που δουλεύει στον Άρη, έχει πετύχει να βελτιώσει σε σημαντικό βαθμό την ομάδα του ανασταλτικά.

Ο Άρης λειτούργησε πολύ καλύτερη στην πίεση, όταν ο αντίπαλος του έβαλε την μπάλα ανάμεσα στις γραμμές, το δίδυμο Σιώπης, Μπάσα δεν άφησαν αποστάσεις με την υπόλοιπη ομάδα και συνολικά ο Άρης είχε πολύ πιο υψηλή ένταση στην αμυντική του συμπεριφορά.

Στο πρώτο μέρος πίεσε ψηλά, εκμεταλλεύτηκε τον πολύπλευρο τρόπο που μπορεί να βοηθήσει ο Ντιγκινί παίζοντας σαν επιθετικός σε παιχνίδια ίσων μέτρων και ανέδειξε πως το σύστημα του Δώνη είχε έναν λιγότερο ποδοσφαιριστή στον άξονα.

Στην επανάληψη, έκρινε προφανώς πως οι παίκτες του δεν μπορούσαν να βγάλουν τόση ένταση μένοντας ψηλά και έπαιξε το χαρτί των αντεπιθέσεων από πιο χαμηλά μέτρα.

ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΜΕ 4 ΕΠΙΘΕΤΙΚΟΥΣ

Φυσικά ο Παντελίδης αυτό το παιχνίδι το ξέρει καλά, δεν βγαίνουν ποτέ οι ομάδες του με έναν στην αντεπίθεση αλλά με τέσσερις, είναι κανόνας πως μιλάμε για μία πρώτη ζώνη άμυνας 4 παικτών, που όλοι τους έχουν σαν αποστολή να επιτεθούν με το που κερδηθεί η μπάλα.

Η αλήθεια είναι πως ο Άρης έβγαλε δύο καθαρές φάσεις όπως τις είχε σχεδιάσει ο προπονητής του, στο 57οκαι στο 60ολεπτό, ενώ υπήρχε από στημένο και το δοκάρι στο 84ολεπτό, θα μπορούσε λοιπόν να έχει γίνει το 2-0.

Ο ίδιος ο Παντελίδης όταν είδε τον Δώνη να παίζει all in και να βάζει και τον Καμπετσή και να τροποποιεί σημαντικά το σχήμα της ομάδας του έριξε και τρίτο στόπερ στο γήπεδο, για να βοηθήσει την άμυνα του και στην πραγματικότητα μπορεί να θεωρεί πως έκανε ότι περνούσε από το χέρι του, για να κερδίσει η νέα του ομάδα.

Όμως το παιχνίδι του στρώθηκε πολύ ευνοϊκά από ένα ακραίο διαιτητικό λάθος και για τον ίδιο η διαχείριση ήταν απλή. Αυτός που βρέθηκε στο δύσκολο ρόλο, να πρέπει να αλλάξει πλάνο να σηκώσει την ψυχολογία των παικτών του και να ψάξει για λύσεις ήταν ο Δώνης.

Η ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΔΩΝΗ

Είχε ξεκινήσει το παιχνίδι με τρεις στόπερ, γνωρίζοντας πως η παρουσία του Ντιγκινί στην πράξη οδηγεί τον Άρη περισσότερο σε 4-4-2.

Από την στιγμή που έμεινε πίσω στο σκορ, έπρεπε να λύση τα προβλήματα που παρουσιάστηκαν στην ομάδα του, από την στιγμή πως έχοντας το σκορ ο Άρης απέκτησε την πολυτέλεια να αφήσει την μπάλα στον Παναθηναϊκό και τον πίεσε ψηλά.

Με αυτόν τον τρόπο ανέδειξε, πως η απουσία του Κουλιμπαλί έφερε τριάδα που είχε μόνο στόπερ, οπότε χωρίς μεταφορά μπάλας. Η πίεση ψηλά ανέδειξε το γεγονός πως έλειπε ένας κεντρικός χαφ και πιέζοντας τον Κουρμπέλη ήταν δύσκολο να βρεθεί το μαξιλάρι για να σπάσει το πρέσινγκ.

Αναγκάστηκε νωρίς να πετάξει το αρχικό του σχέδιο και να επιστρέψει σε 4-3-3, μόνο που έχασε τον Γιόχανσον και στην πραγματικότητα θυσίασε και την μια πλευρά.

Ο Παναθηναϊκός είτε επειδή έφερε έναν ακόμα χαφ στο γήπεδο, είτε επειδή κουράστηκε ο Άρης και πίεσε πιο χαμηλά, στο δεύτερο μέρος βρήκε λύση στην πίεση και κράτησε περισσότερο μπάλα με λιγότερα λάθη.

Όμως δεν είχε καθόλου κίνηση από την μία πλευρά, ο Πούγγουρας δεν μπορούσε να προσφέρει κίνηση μπακ, ο Μπουζούκης κινούνταν πιο μέσα για να πάρει μπάλα και ήταν προβλέψιμος.

Η ΦΑΕΙΝΗ ΙΔΕΑ

Ο Δώνης έμοιαζε εγκλωβισμένος, το παιχνίδι είχε στραβώσει και έψαχνε μία φαεινή ιδέα. Την βρήκε και επέτρεψε στους παίκτες του, να κάνουν την τελευταία τους προσπάθεια.

Η απόφαση του, να φέρει τρίτο στόπερ τον Ινσούα, να πάει στα δεξιά τον Χατζηγιοβάνη, αριστερά τον Χατζηθεοδωρίδη, να ρίξει επιθετικό δίδυμο και να έχει πίσω τους, τους Μπουζούκη, Δώνη κράτησε στο τελευταίο κομμάτι του παιχνιδιού τον αντίπαλο μέσα στην περιοχή του.

Θα μπορούσε ο Άρης να κρατήσει το μηδέν, αλλά ο προπονητής του Παναθηναϊκού έκανε από τον πάγκο ότι μπορούσε και βοήθησε σημαντικά τους παίκτες του.

Πράγματι στην φάση του πέναλτι ο Μπουζούκης βουτάει υπερβολικά. Όμως να είμαστε ειλικρινείς, όλοι γνωρίζαμε πως βλέπαμε ένα παιχνίδι που είχαν δημιουργηθεί οι συνθήκες για να πιέσει ο Παναθηναϊκός τον διαιτητή, για να πάρει πέναλτι.

Αυτό που χρειαζόταν ήταν να βρεθεί τρόπος για να μείνει μόνιμα μέσα στην περιοχή, αυτόν τον τρόπο τον έδωσε ο προπονητής από τον πάγκο και σε αυτό το κομμάτι ανταποκρίθηκε πολύ καλά ο Χατζηγιοβάννης, που πήρε πολλές πρωτοβουλίες στα δεξιά και έδωσε αυτό που έλλειπε από την ομάδα, όπως σημαντικά βοήθησαν και οι Δώνης, Μπουζούκης.

Είναι πολύ σπουδαίο που αυτά τα νέα παιδιά έχουν πολεμάνε μέχρι το τέλος, αρνούνται να φύγουν με σκυμμένο το κεφάλι και έχουν μάθει να πετυχαίνουν. Χτίζουν χαρακτήρα νικητή.

Photo credits: eurokinissi