Σε όσους ενδεχομένως ισχυρίζονταν ότι δεν θα έτρεχε και κάτι αν η ΑΕΚ άφηνε βαθμούς στη Νέα Σμύρνη στην περίπτωση που ο Παναθηναϊκός δε νικούσε στην Τούμπα (άρα κατ΄ επέκταση η ΑΕΚ ούτε με νίκη θα τερμάτιζε στην κορυφή), η απάντηση είναι η εξής: Αυτές οι λογικές, παλαιότερα κραταιές και κατά διαστήματα να τη στοιχειώνουν ακόμα με εμφανή κατάλοιπα, οδήγησαν την Ένωση στην κατάσταση που βρέθηκε εντός της σεζόν ως ποδοσφαιρικό μέγεθος: Να παίζει τρία ματς με τον Πανιώνιο και να μην παίρνει τη νίκη ούτε σε ένα!

Ναι ξέρω, το ξεκίνησα αρνητικά. Αλλά ότι κι αν συνέβαινε στην Τούμπα, η ΑΕΚ όφειλε να νικήσει, να επιστρέψει και να σταθεροποιηθεί σε κατάσταση επικράτησης στους must win αγώνες, δίχως να την ενδιαφέρει ή να έχει ανάγκη το άλλοθι στην περίπτωση που δεν το πετύχαινε. Και τα κατάφερε! Εμφατικά, με ανωτερότητα, με ευκαιρίες για μεγαλύτερο σκορ και ασφαλώς με ανατροπή. Διότι κι αυτή ακόμα, το να επιστρέφει από εις βάρος της σκορ και να νικά, έτεινε να χαρακτηριστεί ως mission impossible.

Στο φινάλε, αυτό το εν τέλει πολύ γλυκό φινάλε με έπαθλο το σπουδαίο κεκτημένο της διπλής ευκαιρίας στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, η ΑΕΚ και ο περίγυρός της οφείλουν να πουν δύο μεγάλα ευχαριστώ στα πρόσωπα τα οποία με την έλευσή τους έφεραν τούμπα την κακορίζικη μοίρα της ομάδας και την έβαλαν ξανά στο χάρτη της κανονικότητας και των διεκδικήσεων. Σαφώς και η δουλειά ήταν ομαδική, ωστόσο η παρουσία των Μανόλο Χιμένεθ και Σέρχιο Αραούχο, έκανε τη διαφορά. Άλλαξαν το κλίμα. Εφεραν την αλλαγή. Εδωσαν έναν τόνο επαναστατικό.

Ο ΑΝΑΜΟΡΦΩΤΗΣ ΚΑΙ Ο ΕΚΤΕΛΕΣΤΗΣ

Για τον Χιμένεθ τα έχουμε ξαναπεί, όσοι αμφιβάλουν για εκείνον, έχουν κάθε δικαίωμα να καταθέτουν τη γνώμη τους, όχι βέβαια να ακυρώνουν, να αναθεματίζουν και να απαξιώνουν, έτσι, επειδή κάποιοι με ποδοσφαιρική ανορεξία (και ασφαλώς ασχετοσύνη) προσπάθησαν να τους τον περάσουν ως παπατζή στο μυαλό. Πέραν όμως των όσων πέτυχε παραλαμβάνοντας ένα αγωνιστικό χάος, του αξίζει ακόμα ένα credit. Κατάφερε μια ομάδα που έμοιαζε να έχει αδειάσει ψυχολογικά μετά το χαμένο τελικό Κυπέλλου, επί της ουσίας ένα τρόπαιο αρπαγμένο με ένα γκολ-απάτη, να την παρουσιάσει όπως έπρεπε. Δε λέω φανταστική, αλλά σίγουρα έτοιμη να διεκδικήσει την πρωτιά. Και στο τέλος δικαιώθηκε.

Όσο για τον Αραούχο… Η ποιότητά του είναι έτη φωτός μπροστά από το ελληνικό πρωτάθλημα, εφόσον το παιδί κρατήσει τον εαυτό που βρήκε στην ΑΕΚ και παραμείνει ήρεμος και συγκεντρωμένος, θα πετάξει ψηλά. Αλλά αυτό το γνωρίζαμε εξ αρχής, από τότε σας είχα πει ότι εδώ βρίσκεται επειδή έκανε κάποια λάθη, ειδάλλως δεν θα τον βλέπαμε ούτε ζωγραφιστό. Τη διαφορά όμως δεν την κάνει τόσο η τρελή ποιότητά του, όσο η ψυχή του.

Αυτό που εγώ είδα χθες με συγκίνησε. Ένα παλικάρι, στο τελευταίο ματς της χρονιάς, με τη Λας Πάλμας να του έχει ξεκαθαρίσει ότι επιστρέφει στην Ισπανία και εκείνον στεναχωρημένο και μπερδεμένο λόγω του ότι εδώ βρήκε αγάπη, να δίνει ότι έχει για να φύγει η ΑΕΚ νικήτρια από το γήπεδο. Όταν μιλάμε για κατάθεση ψυχής, όπως ο καθένας κι αν την προσδιορίζει, τότε αυτή είδαμε από τον Αραούχο. Έπαιξε για να ανταποδώσει αυτό που βρήκε εδώ, για να μεταφέρει την ευγνωμοσύνη που νιώθει και να πει το δικό του ευχαριστώ.

Για να γίνεις ΑΕΚ πραγματικά μεγάλη και να διεκδικήσεις τίτλο πρωταθλήτριας στην Ελλάδα και αξιοπρεπή πορεία στην Ευρώπη, δεν θέλεις απλώς 4-5 παίκτες με την ποιότητα του Αραούχο αλλά και με την καρδιά του. Τους παρέσυρε όλους στη Νέα Σμύρνη, το πανηγύρισε σαν το πρώτο γκολ της καριέρας του, το έζησε όσο έντονα θα πετύχαινε ένα τέρμα σε αγώνα του Τσάμπιονς Λιγκ. Τέτοιους παίκτες και χαρακτήρες δεν τους ξεχνάς ποτέ, είναι σπάνιοι!

Photo Credits: Eurokinissi