Ηταν πανθομολογούμενη η ανάγκη για τουλάχιστον επιπλέον 3-4 μεταγραφές από ψηλότερο ράφι. Σε θέσεις που στην πορεία αποδείχθηκε ότι εξέθεσαν την ομάδα. Το πρόβλημα διογκώθηκε ασφαλώς περισσότερο στην επίθεση, λόγω της τρίμηνης απουσίας του Τζιμπούρ, ωστόσο τόσο στις θέσεις των στόπερ, όσο και σε εκείνες των εξτρέμ, ουσιαστική ενίσχυση δεν υπήρξε.

Μοιραία το πλάνο (προπονητικής) τακτικής το οποίο η ομάδα είχε αφομοιώσει και ακολουθήσει για δυόμισι χρόνια, αποδείχθηκε ελλειμματικό σε αγώνες υψηλών απαιτήσεων ακριβώς επειδή δεν υποστηρίχθηκε όπως θα έπρεπε.

Γνωστά όλα αυτά, όχι όμως και ξεχασμένα επειδή είναι περασμένα. Αντιθέτως θα διατηρούνται μόνιμα στο προσκήνιο όσο η δυσπιστία των οπαδικών μαζών θα παραμένει (δικαίως) υψηλής τάσης και αυξανόμενων απαιτήσεων. Η εξέλιξη της φετινής ιστορίας όπως αυτή έχει γραφτεί ως σήμερα, παραπέμπει σε ένα συμπέρασμα το οποίο εκτός από αναπόφευκτο θα γίνεται ολοένα και πιο ασφυκτικό. Εκτός αν όντως ο Γκουστάβο Πογέτ, στην παρουσίαση της δικής του version, καταφέρει να πείσει για πράγματα τα οποία στο ελληνικό πρωτάθλημα είναι αδύνατον να συμβούν όταν υπολείπεσαι σε ποιότητα.

Κοινώς (για να πάμε και στο συμπέρασμα), η διαπίστωση ακουμπάει στην εφαρμογή ενός διαφορετικού οικονομικού πλάνου. Για να είμαι ακριβής, πρόκειται για απαίτηση υλοποίησης μίας κατάστασης που θα πείθει ότι πάρθηκε απόφαση για επενδύσεις υψηλού κόστους. Ασφαλώς αναφέρομαι στο ρόστερ της ομάδας, όχι σε οτιδήποτε άλλο. Υπάρχει πλέον (πολύς) κόσμος που περιμένει χειροπιαστές αποδείξεις αλλαγής κατεύθυνσης, άνθρωποι (μιλιούνια) οι οποίοι για να το πούμε απλά, ζητούν να μπει βαθιά το χέρι στην τσέπη για την ενίσχυση της ομάδας. Πως επιτυγχάνεται αυτό; Σίγουρα όχι με το υπάρχον μοντέλο διαχείρισης.

Νόμισμα και όψεις

Στα δύο χρόνια της περιπλάνησης στις μικρότερες κατηγορίες, η ιδέα της αυτοδιαχείρισης (τόσα βγάζω, τόσα βάζω στην ομάδα, αν μπορώ να έχω κέρδος ακόμα καλύτερα) δεν χτυπούσε άσχημα. Με υψηλά έσοδα και χαμηλότερα έξοδα, για την ΑΕΚ ήταν πολύ εύκολο να διαθέτει σημαντικά ποιοτικότερο ρόστερ εν συγκρίσει με τους αντιπάλους της, τόσο στη Γ’ όσο και στη Β’ Εθνική. Παράλληλα έχτιζε ένα πλάνο ελληνικού κορμού, το οποίο γρήγορα απεμπολήθηκε λόγω της επιλογής να μην δαπανηθούν τα υψηλά ποσά που απαιτούνταν για αγορές γηγενών παικτών (Κουρμπέλης, Γούτας, Κολοβός, Γιαννιώτας, Φορτούνης όταν ακόμα βρισκόταν στο εξωτερικό. κ.α.).

Ο κόσμος δεν ζητούσε από κανέναν να σπρώξει χρήματα, δεν απαιτούσε τρελά πράγματα διότι είχε την ελπίδα (αν όχι τη λανθάνουσα όπως αποδείχθηκε βεβαιότητα) ότι κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού - προπομπού της επιστροφής στην Α΄ Εθνική, το οικονομικό πλάνο θα ήταν διαφορετικό. Πίστευε ότι θα το ρόστερ θα ενισχυόταν με παίκτες ανωτέρου επιπέδου, διάβαζε για πέντε-έξι μεταγραφές (δηλαδή αγορές) του ενός εκατ. ευρώ, έκανε όνειρα θερινής νυκτός στην ουσία. Όταν ξύπνησε αυτά, βρέθηκε σε εφιάλτη. Θεώρησε ότι πλανεύτηκε και τώρα ζητεί την εφαρμογή κάτι εντελώς διαφορετικού. Κατά πόσο αυτό όμως είναι και εφικτό;

Η υπάρχουσα κατάσταση διδάσκει ότι δεν είναι. Η απόφαση για τη διατήρηση του μαζεμένου πλάνου ως το ερχόμενο καλοκαίρι δεν έχει διαφοροποιηθεί, Όπως επίσης δεν προκύπτει διάθεση για συγκλονιστική αλλαγή του τρόπου υπόστασης και λειτουργίας της εταιρίας, η οποία να την απομακρύνει από το υπάρχον καθεστώς που προτάσσει το κυνήγι της κερδοφορίας. Η ΑΕΚ δεν θέλει να χάνει, αν μάλιστα μπορεί κάτι να κερδίζει, ακόμα καλύτερα. Από την άλλη οι πλατιές μάζες θα πειστούν (και θα ηρεμήσουν) μόνον εφόσον στην οικονομική πολιτική της ομάδας προστεθεί και η λέξη... αγορά! Υπάρχει απόσταση αυτή τη στιγμή, παραμένει αγεφύρωτη...

Η διαδικασία της σκέψης

Είναι δύσκολο να βρεις Γενάρη μήνα ποδοσφαιριστές σημαντικά καλύτερους από αυτούς τώρα έχεις δίχως να πληρώσεις ομάδες. Ίσως να έχεις την τύχη να πέσεις πάνω στον Γιόχανσον, μπορεί όμως να σου’ ρθει και ο Κρισάντους. Και στην πρώτη κακή στιγμή, ο ποδοσφαιριστής θα νιώσει πρώτος την ενόχληση και θα εισπράξει το παρθενικό ανάθεμα. Δίχως να φταίει επειδή δεν είναι ο Ιμπίσεβιτς...

Όλα αυτά τα γράφω για να καταλήξω στο εξής: Οι δραστικές αλλαγές δεν επιτυγχάνονται από τη μία ημέρα στην άλλη. Η ΑΕΚ δικαιούται περισσότερο χρόνο για να δει τα λάθη της, να αναγνώσει την κατάσταση και να αποφασίσει ποια θα είναι η επόμενη κίνησή της. Δεν υπαγορεύω την υπομονή, ο καθένας όπως το σκέφτεται και νιώθει. Καταλαβαίνω όμως ότι για να αλλάξει μία πορεία, απαιτείται σκέψη και δουλειά πολλή. Πρωτίστως όμως αλήθεια και ξεκάθαρες κουβέντες σε τι ακριβώς στοχεύει. Θα πρέπει πρώτη από όλους να το καταλάβει η ίδια...