Το ότι ο Αγγελος Ανασταδιάδης είναι ένας προπονητής που προσεγγίζει το ποδόσφαιρο με τρόπο απαρχαιωμένο, το ξέραμε.

Όπως επίσης γνωστή τοις πάσοι είναι, η εμμονή του να αναφέρεται στα Θεία, αποδίδοντας εν τέλει στο εξωπραγματικό (όπως το αντιλαμβάνεται ο καθένας) κάθε τι που συμβαίνει στο ποδοσφαιρικό γήπεδο, στο οποίο εκείνος βρίσκεται. Διότι, ως γνωστόν, όταν παίζει ο Αγγελος, ο Μεγαλοδύναμος και η Παναγιά, είναι πάντα εκεί για να αποφασίσουν!

Το βράδυ της Τρίτης (11/6), "αυτός εκεί ψηλά" οδηγήθηκε στο συμπέρασμα ότι οι Αρμένιοι είναι καλύτεροι άνθρωποι, έχουν υποπέσει σε λιγότερες αμαρτίες το τελευταίο διάστημα και "τους τα έδωσε, ενώ σ' εμάς, δεν τα δίνει", όπως εξήγησε ο Άγγελος. Ηρέμησα! Πάνω που πίστευα ότι είναι τακτικά ανεξήγητο να έχεις σηκώσει για αλλαγή στο 1-2 έναν αμυντικό χαφ (Σιώπης) και να επιμένεις στην πραγματοποίησή της, ενώ το σκορ έχει γίνει πλέον 1-3, ο Αναστασιάδης μου (μας) το έκανε λιανά.

Τι ο Σιώπης, τι ο Μάνταλος, τι τον Τσιάρτα να είχε στα ντουζένια του, ο "Μεγάλος εκεί πάνω" είχε αποφασίσει να μην μας τα δώσει! Ήταν ταγμένα στους Αρμένιους... Αρχιμανδρίτη να είχε η Εθνική στον πάγκο της και όχι έναν καλό και ταπεινό πιστό όπως ο Αναστασιάδης, ήταν για να χάνει στο συγκεκριμένο παιχνίδι.

"Δεν το πατάει το κουμπί για να γυρίσει", απεφάνθη ο προπονητής στη συνέντευξη Τύπου και απλοποίησε σε όλους την εξήγηση της ήττας. Αυτό και το κλασσικό "εγώ φταίω", ένα παλιό καλό κόλπο που προλαμβάνει τις δύσκολες ερωτήσεις, ήταν οι αποκρούσεις του στην προσπάθεια να βρεθεί ο τρόπος για να ξεφύγει η κουβέντα από το παραφυσικό.

Η ΕΝΟΧΛΗΣΗ ΚΑΙ Η ΛΥΠΗΣΗ

Ο προπονητής Αναστασιάδης ζει σε ένα παράλληλο σύμπαν. Πάντοτε είχε παιδιά και αποπαίδια, αλλά με την πάροδο των ετών και προφανώς επηρεασμένος από τη βαθιά πίστη του και την προσωπική εμπειρία που συγκλόνισε τη ζωή του, έφτασε στο σημείο να έχει στα αποδυτήρια "αγγέλους και σατανάδες".

Εμμονικός με τις αναφορές του στα Θεία, σε βαθμό ενοχλητικό και για τους ποδοσφαιριστές. Ακόμα και για εκείνους που πιστεύουν βαθιά, αλλά προτιμούν να το κρατούν για τους εαυτούς τους, όχι να το περιφέρουν στα ποδοσφαιρικά γήπεδα για να αποδώσουν σε αυτά ένα λάθος στη μεσαία γραμμή ή ένα γκολ στην αντεπίθεση.

Τον ακούν στην προπόνηση να αναφέρεται στην Παναγία και απλά το προσπερνούν. Και τι να πουν; Στο μυαλό κάποιων, τούτο συνιστά αμαρτία: "είναι δυνατόν να υπάρχουν τόσο σοβαρά και δύσκολα θέματα στον κόσμο κι εμείς να την επικαλούμαστε για τη μπάλα;", μου είπε ένας εκ των διεθνών, όνομα δεν θα αναφέρω. Από αυτούς που πιστεύουν, αλλά μαζί και ενοχλούνται με όλο αυτό το "θεϊκό παράλογο". Όπως νομίζω ότι ενοχλούμαστε όλοι, είτε θρησκευόμαστε βαθιά, είτε όχι.

Κάποτε, σε μία από τις σπουδαίες ελληνικές ομάδες, ο Αναστασιάδης είχε επηρεάσει ποδοσφαιριστή-βιτρίνα (δύο συλλόγων) σε τέτοιο βαθμό, που απέδιδε τα πάντα στην Παναγία, ακόμα και το αν μια ξαφνική αλλαγή του καιρού ήταν ένα συμβάν που θα έπρεπε να ερμηνευτεί ως σημάδι τη στιγμή που συνέβαινε. Ωστόσο, την εποχή εκείνη, ο απερχόμενος του Εθνικού πάγκου, ήταν όντως και καλός προπονητής. Τώρα έχω την εντύπωση ότι έχει πάψει να είναι έστω και το δεύτερο.

Τον Άγγελο δεν είναι να τον λυπάσαι. Όπως έστρωσε, κοιμάται και τα όσα εισπράττει, δικαίως του καταλογίζονται. Πίστευα μετά το ματς με την Ιταλία, ότι υπήρξαν υπερβολές, μου έμοιαζε με ανθρωποφαγία. Δεν ήταν όμως. Δικαιοσύνη αποδόθηκε από τον Τύπο. Και τώρα πρέπει να αποδοθεί τέτοια και για το καλό της Εθνικής. Μακριά της και γρήγορα!

Photo Credits: Eurokinissi