Σε κάθε ομάδα υπάρχουν το μέσα και το έξω της. Το πως θα καταφέρει να προφυλάξει το πρώτο από το δεύτερο, θωρακίζοντας το εσωτερικό με αδιαπέραστο περίβλημα, συνιστά συνταγή που εκτός από σπάνια, δεν επαναλαμβάνεται κιόλας!

Ακριβώς επειδή κατά περίπτωση είναι και διαφορετική... Αυτός είναι ο λόγος που τις πλείστες φορές, οι επιβλαβείς συνέπειες της δράσης του έξω, στο τέλος λυγίζουν τις αντιστάσεις του μέσα. Κοντολογίς, δεν αποτελεί θέσφατο το γνωμικό σύμφωνα με το οποίο « τα κάστρα πέφτουν εκ των έσω». Συμβαίνει και το αντίθετο ή τουλάχιστον πρόκειται για κατάσταση αμφίδρομη...

Αυτές τις ώρες που η ΑΕΚ καλείται να ξαναβρεί την εντός των τειχών της συγκέντρωση, να ανασυνταχθεί τάχιστα, να ξεδιαλύνει μέσα από περισυλλογή τα αίτια της κακής εμφάνισης (και μαζί του δεύτερου εκτός έδρας ματς χωρίς νίκη) στην Τούμπα και να αποδείξει ότι όντως είναι οικογένεια η οποία γνωρίζει πως να ξεπερνά τις αναποδιές, πολυπληθής πυρήνας του εξωτερικού κόσμου της βράζει!

Με ανατροπή ο ΠΑΟΚ, 2-1 την ΑΕΚ

Βράζει κατά του Μελισσανίδη διότι του χρεώνεται η μη πραγματοποίηση μεγάλων μεταγραφών σε αντιδιαστολή με το περίφημο σλόγκαν « ερχόμαστε», του Δέλλα λόγω του συστήματος που επέλεξε, του Μιλοβάνοβιτς και του Μπάγεβιτς για τα εξτρέμ που δεν αποκτήθηκαν και η ΑΕΚ χρησιμοποιεί εκεί κατ’ ανάγκη ποδοσφαιριστές που είναι «δεκάρια». Και αυτά είναι απλά τρία ενδεικτικά παραδείγματα από τα δεκάδες άλλα που μεταφέρονται μέσα από ήπιους ή έντονους διαλόγους.

Τα πάντα μπορείς να βρεις και να διαβάσεις στον κυβερνοχώρο και ειδικότερα στα μέσα κοινωνικής (δια)δικτύωσης. Αναλύσεις άκρως ποδοσφαιρικές και συζητήσιμες, ξεσπάσματα υπερβολικά και άδικα, ψύχραιμες αντιμετωπίσεις που συνιστούν υπομονή αλλά με την απειλητική υποσημείωση ότι αυτή σιγά-σίγα στερεύει, προτροπές για διαμαρτυρία στο επόμενο εντός έδρας ματς, αντιδικίες για το αν ο προγραμματισμός ήταν σωστός ή όχι.

Ναι, επικρατεί αναβρασμός, εμφανίζονται άνθρωποι έτοιμοι να λογοφέρουν ακόμα και για το παπούτσι του Σιμόες ή το κούρεμα του Μπαρόχα, διαπιστώνεις ότι ακόμα και αυτοί που αρχικώς προσπαθούν να κατευνάσουν τους υπόλοιπους, στο τέλος ξεσπούν!

Δέλλας: "Μετά από μία ήττα φταίει πάντα ο προπονητής"

1η Νοεμβρίου θα ξέρουμε πολλά

Ζόρικες καταστάσεις έχει μπροστά της η ΑΕΚ. Πρωτίστως αγωνιστικές... Διότι μόνο μέσα από αυτές θα καταφέρει να αποτρέψει τις υπόλοιπες που θα είναι και άκρως ενοχλητικές: Τη γιούχα στο γήπεδο, την αποχή από τους αγώνες της ομάδας, την έκφραση διαμαρτυρίας με τρόπους που θα προκαλέσουν ξανά διχασμό στην εξέδρα.

Δεν πρόκειται για καταστροφολογία, είναι η πραγματικότητα. Καλώς ή κακώς, βιαστικά ή όχι, πολύς κόσμος (ενδεχομένως σε υπερβολικό βαθμό, όμως όχι άδικα διότι ωθήθηκε προς την κατεύθυνση και από την ίδια την ομάδα) γέννησε στο μυαλό του ανώτατες απαιτήσεις και αυτό το -5 από την κορυφή, όπως και να το κάνουμε του κάθεται πολύ στραβά. Η ομάδα θα παίξει τη Δευτέρα στη Βέροια και το ματς ήδη αντιμετωπίζεται ως κομβικής σημασίας! Για φανταστείτε... Μόλις στην 5 αγωνιστική και μιλάμε για παιχνίδι το οποίο είναι... «must win».

Δέκα λεπτά, ποτέ δεν φτάνουν

Στη σκέψη και μόνο ότι έπονται τα εκτός έδρας ντέρμπι με Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό (ανάμεσα στα οποία από το ΟΑΚΑ θα περάσουν ο Ατρόμητος και ο Ηρακλής), ουδείς μπορεί να διανοηθεί ότι η Ένωση θα αφήσει βαθμούς και στη Βέροια. Δεν θέλω καν να συλλογίζομαι τα επακόλουθα ενός τέτοιου ενδεχομένου στο επόμενο εντός έδρας ματς με τον Ατρόμητο. Από εκεί που οι περισσότεροι μαζεύονταν για πάρτι, θα σπεύσουν νευρικοί και ανυπόμονοι. Αν κάποιος θεωρεί ότι αυτή η προσέγγιση είναι κάπως προβοκατόρικη, ας το συζητήσει με φίλους του. Δυστυχώς η κατάσταση του κιτρινόμαυρου «έξω» διακατέχεται και καθοδηγείται από πλήρη σύγχυση και πολλά νεύρα...

Μετά την επόμενη πεντάδα αγώνων θα ξέρουμε τα πάντα. Αν σε αυτά τα ματς η ΑΕΚ υποστεί ήττες και δεν συλλέξει το λιγότερο 9-10 βαθμούς, θα πρέπει να κάνει σπριντ σε κινούμενη άμμο προκειμένου να καλύψει την απόσταση. Σε κάθε επόμενο στραβοπάτημα δε, θα κινδυνεύει να χάσει το οποιοδήποτε έδαφος ενδεχομένως θα έχει καλύψει. Σε πολλούς, ίσως στους περισσότερους, δεν αρέσει να ακούν ότι ο στόχος της ομάδας φέτος δεν θα έπρεπε να είναι η κατάκτηση του τίτλου, αλλά ένα καλό πλασάρισμα στις πρώτες θέσεις, τουλάχιστον για την πρώτη σεζόν της επιστροφής.

Αν αυτό είχε επικοινωνηθεί σωστά, σήμερα η ψυχραιμία θα περίσσευε. Όμως με τα « ερχόμαστε» και τις μεγαλοστομίες οι οποίες δεν συνοδεύτηκαν από ανάλογες πράξεις, ο κόσμος το «φύτεψε» στο μυαλό του πολύ αλλιώς. Κοινώς, ότι σπέρνεις θα θερίσεις...