Επαναλαμβανόμαστε, αλλά πρέπει να γίνει. Η ομάδα που παρέλαβε ο Μανόλο Χιμένεθ, είναι ένα σύνολο το οποίο έχει δεχτεί αγωνιστική πίεση που δεν μπορούσε να σηκώσει, μοιραία λοιπόν, τώρα κλατάρει. Οι αρχές στο παιχνίδι του Ισπανού είναι συγκεκριμένες: συμπαγής αμυντική λειτουργία, πολλά τρεξίματα, εκτόξευση δυνάμεων και απόδοσης μετά το 60’.

Αν αυτή η ομάδα είχε οικοδομηθεί το καλοκαίρι από τον προπονητή που την οδήγησε πέρυσι στο πρωτάθλημα, σίγουρα αυτή την περίοδο, δεν θα παρουσίαζε αυτά τα μαύρα χάλια. Ωστόσο δεν είναι σύνολο το οποίο δούλεψε ο Χιμένεθ, ώστε να έχουμε σήμερα την απαίτηση να είναι λειτουργικό ή να μεταλλαχθεί προς το καλύτερο επειδή επέστρεψε εκείνος και απλά γύρισε έναν διακόπτη.

Επίσης, αν αυτό το ρόστερ είχε τύχει ανάλογης επεξεργασίας με εκείνο της σεζόν 2017-18, είναι δεδομένο ότι σήμερα δεν θα παρουσίαζε αυτή την εικόνα αποσύνθεσης, έλλειψης ιδεών και ποιότητας για ανατρεπτικές καταστάσεις. Ωστόσο, τεχνικός διευθυντής το περασμένο καλοκαίρι δεν ήταν ο ψαγμένος Ντάνιελ Μαϊστόροβιτς, με έτοιμες λύσεις ανά πάσα στιγμή, αλλά ένας που αδυνατεί να διαβάσει σωστά ακόμα και το υπάρχον ρόστερ. Αρα και τις ανάγκες του.

Αν γίνεται και χειρότερα; Γιατί όχι; Εφόσον οι τραυματισμοί συνεχιστούν και από τη στιγμή που ο προπονητής αδυνατεί να ανεβάσει τους ρυθμούς στην προπόνηση και να δουλέψει όπως το επιθυμεί, φοβούμενος νέες απώλειες, όλα είναι πιθανά. Μόνο μια κανονικότητα στην ύπαρξη λύσεων με την επιστροφή των Λόπες και Χουλτ και η παύση απωλειών λόγω προβλημάτων με μυϊκά ζητήματα, θα βοηθούσαν στην εξομάλυνση της κατάστασης και στη δημιουργία ενός συνόλου, το οποίο τουλάχιστον θα μπορεί να μάχεται έως το 90’ για να παίρνει αποτελέσματα.

Αν κάποιος περίμενε ότι ο Χιμένεθ θα μπορούσε να διορθώσει έτσι απλά, δίχως άπαντες παρόντες, όλες αυτές τις κακοτεχνίες των ανθρώπων που διαχειρίστηκαν τη μετάβαση της ομάδας από τη σεζόν του πρωταθλητισμού σε αυτή του απόλυτου ξενερώματος, χωρίς έστω μία νίκη σε ντέρμπι, παρά μάχης με τον Ατρόμητο για την τρίτη θέση, προφανώς έχει λανθασμένη άποψη όχι μόνο για τον συγκεκριμένο προπονητή, αλλά για το ίδιο το ποδόσφαιρο.

Εξυπακούεται δε ότι η ευθύνη βαραίνει περισσότερο από κάθε άλλον τον Δημήτρη Μελισσανίδη. Όχι επειδή τηρεί μια συγκεκριμένη οικονομική πολιτική, άλλωστε τούτη ήταν η πάγια θέση του εξ αρχής και δεν θα αποκλίνει αυτής, μέχρι η ομάδα να μπει στο γήπεδό της. Το λάθος του, το οποίο δυστυχώς είναι επαναλαμβανόμενο, σχετίζεται μην εμπιστοσύνη που αφειδώς δείχνει σε άτομα τα οποία αποδεικνύεται κατ’ εξακολούθηση ότι δεν μπορούν να υποστηρίξουν αυτή τη στρατηγική.

Χαμηλό μπάτζετ σε σχέση με τους δύο άλλους διεκδικητές του τίτλου, είχαν και οι προηγούμενοι αρμόδιοι για το χτίσιμο του ρόστερ. Προσφέροντας μάλιστα μικρότερα συμβόλαια σε σχέση με αυτά που σήμερα δίνει η ομάδα. Διακρίνονταν όμως για την ευελιξία, την ετοιμότητα και την ικανότητα να έχουν έτοιμες τις σωστές λύσεις για την ομάδα, βάσει των πραγματικών αναγκών της και σε σχέση με τους παίκτες που ήδη υπήρχαν στο ρόστερ.

Η ΑΕΚ στερείται στοιχειώδους οργάνωσης και ποδοσφαιρικής λογικής στο συγκεκριμένο και τόσο βασικό στο ποδόσφαιρο, κομμάτι. Από εκεί πρέπει να αρχίσει για να «ξαναχτίσει» ομάδα που θα μπορεί τουλάχιστον να διεκδικεί το πρωτάθλημα.

Photo Credits: Eurokinissi

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ:

Super League: Η βαθμολογία μετά το ΑΕΚ - Παναθηναϊκός

ΑΕΚ: Η κριτική των παικτών του Δικεφάλου