Η Εθνική Εφήβων έμπαινε με φιλοδοξίες στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα που διεξήχθη στη χώρα μας το 1995, αλλά οι εμφανίσεις της ξεπέρασαν τις προσδοκίες και των πιο απαιτητικών.

Στο ΟΑΚΑ, τα τρομερά μωρά του Γιώργου Προεστού όπως αποκαλούνταν οι παίκτες εκείνης της Εθνικής, έπαιξαν τόσο καλό μπάσκετ, πρόσφεραν τόσο θέαμα που ορθώς χαρακτηρίστηκαν το πιο ελπιδοφόρο σύνολο του ελληνικού μπάσκετ.

Οι Ευθύμης Ρεντζιάς, Δημήτρης Παπανικολάου, Μιχάλης Κακιούζης, Νίκος Χατζής, Γιώργος Καράγκουτης, Γιώργος Καλαϊτζής, Παναγιώτης Μπαρλάς, Βασίλης Σούλης, Θανάσης Καμαριώτης, Αλέξης Παπαδάτος, Δημήτρης Δέσπος συνέθεσαν μία από τις καλύτερες φουρνιές του ελληνικού μπάσκετ.

Ζητήσαμε από τον Ευθύμη Ρεντζιά που είχε αναδειχθεί πρώτος σκόρερ και ψηφιστεί πολυτιμότερος παίκτης της διοργάνωσης να ανασύρει από τη μνήμη του όμορφες θύμησες της εποχής εκείνης... Όταν ο ίδιος ήταν μέλος και της Εθνικής Εφήβων αλλά και της Ανδρών με την οποία συμμετείχε το 1995 στο Ευρωμπάσκετ.

Η πρώτη μας ερώτηση είχε να κάνει με την ευκολία που η Εθνική Εφήβων στέφθηκε πρωταθλήτρια κόσμου στις 22/7/95... "Δεν ήταν εύκολα εκείνα τα ματς, εμείς τα κάναμε να φαίνονται εύκολα. Είχαμε τόσο καλή ομάδα, δεμένη και καλά δουλεμένη. Κανείς δεν είχε γεμίσει το ΟΑΚΑ περισσότερο μέχρι τότε. Αυτό αποδείκνυε πόσο καλή ομάδα ήμασταν. Υπήρχε τρομερή χημεία μεταξύ μας", σχολίασε ο Ευθύμης Ρεντζιάς και εξήγησε:

"Όταν μαζευτήκαμε για προετοιμασία, είπαμε ότι θέλαμε το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα σε όλα τα ματς. Πηγαίναμε παιχνίδι στο παιχνίδι, χωρίς να σκεφτόμαστε τελικούς και διακρίσεις. Σαν ομάδα είχαμε αγωνιστεί και σε άλλες διοργανώσεις και είχαμε νικήσει και το πανευρωπαϊκό ως Παίδων".

"Χημεία και βασικός κορμός"

Το μυστικό της επιτυχίας για εκείνη την Εθνική, σύμφωνα με τον Ρεντζιά ήταν η παρουσία βασικού κορμού... "Ο κορμός υπήρχε και προχωρούσαμε κάθε φορά και με τις προσθήκες των παιδιών. Υπήρχε βασικός κορμός από την Παίδων που είχαμε παίξει μαζί σε πανευρωπαϊκά πρωταθλήματα, αλλά υπήρχε και μεγάλη χημεία μεταξύ των παικτών", τόνισε ο παλαίμαχος σήμερα Ρεντζιάς ο οποίος έκανε λόγο και για ποιότητα άνευ προηγουμένου:

"Ο στόχος μας ήταν διαφορετικός κάθε βράδυ. Η ποιότητα ήταν άνευ προηγουμένου αγωνιστικά για εκείνη την ομάδα. Ήμασταν 12 παιδιά και όλοι μπορούσαμε να βοηθήσουμε σημαντικά. Οι αντίπαλοι δεν ήξεραν ποιον να περιμένουν".

"Είχα τρομερή αυτοπεποίθηση"

Ο ίδιος άλλωστε ήταν σε εκπληκτική κατάσταση, έκανε πάρτι στις ρακέτες σε άμυνα και επίθεση και ήταν δίχως αμφιβολία ο κορυφαίος... Ο ίδιος πάντως θυμίζει ότι υπήρχαν κι άλλοι πολλοί παίκτες που σκόραραν και βοήθησαν την ομάδα να φτάσει στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου:

"Είχα τρομερή αυτοπεποίθηση και ήμουν σε καλή κατάσταση. Δεν ήθελα όμως να κάνω κατάχρηση της μπάλας. Παίζαμε αυτό που μας έλεγε ο προπονητής και το παιχνίδι μοιραζόταν. Μόλις με έκλειναν έβγαζα έξω την μπάλα όπου είχαμε πολύ καλούς σουτέρ. Οι Παπανικολάου, Κακιούζης, Χατζής έβαζαν εύκολα το καλάθι".

Τι μας είπε όμως ο 35χρονος σήμερα Ρεντζιάς για τον τότε ομοσπονδιακό τεχνικό και τη συμβολή του στην επιτυχία: "Θυμάμαι ότι ήταν συνέχεια κοντά μας ο Προεστός. Να μας κρατάει μακριά από την τρέλα που επικρατούσε γύρω από την ομάδα. Ο κόσμος και τα μίντια μας είχαν από κοντά και ο Προεστός μας κρατούσε προσγειωμένους.

Ας μην ξεχνάμε άλλωστε πως ήμασταν παιδιά 18-19 ετών. Καταφέραμε να μείνουμε συγκεντρωμένοι στο στόχο μας. Σίγουρα, μπροστά σε 20.000 κόσμο, όλη η χώρα. Ήταν εύκολο να ξεφύγουμε".

Δεν ξέφυγαν όμως... Απλά μέσα στην παιδικότητα τους είχαν προσθέσει κι ένα σπουδαίο κατόρθωμα το οποίο γιορτάστηκε σε γνωστή αλυσίδα fast food! Γιατί όταν είσαι παιδί, τα μικρά πράγματα σου φαίνονται μεγάλα...

"Η απόλυτη δικαίωση"

Πάντα χιουμορίστας και ατακαδόρος ο Ευθύμης Ρεντζιάς, απάντησε πως έχουν περάσει και τα χρόνια και δεν θυμάται λεπτομέρειες όταν του θυμήσαμε αν έπαιξε το ρόλο της και η μεγάλη νίκη της πρεμιέρας της επί του Πουέρτο Ρίκο. "Έχουν περάσει και τόσα χρόνια, δεν πιστεύω να με ρωτήσεις για το κάθε ματς ξεχωριστά", είπε αφοπλιστικά ξεσπώντας σε γέλια...

Αυτό όμως που δεν ξέχασε ποτέ ήταν τα όσα συναισθήματα ένιωσε εκείνο το βράδυ της 22ης Ιουλίου του 1995, όταν βρέθηκε μαζί με το χρυσό μετάλλιο κρεμασμένο στο στήθος...

"Τι να σου πω; Συγκίνηση, χαρά, δικαίωση. Χαλαρώσαμε και ξεκουραστήκαμε όταν βρεθήκαμε εκεί. Αισθάνθηκα την απόλυτη δικαίωση για εκείνη την ομάδα. Ήταν ανεπανάληπτη η ατμόσφαιρα", υποστήριξε με σαφώς αλλαγμένη διάθεση ανασύροντας τις αναμνήσεις του και κατέληξε:

"Ήμασταν ομάδα με όλη τη σημασία της λέξης. Όταν φέρνω στο μυαλό εκείνη την ομάδα μόνο ευχάριστες αναμνήσεις έχω. Ήμασταν πολύ δεμένοι. Δεν ήταν τυχαίο που φτάσαμε ως εκεί και κατακτήσαμε το τρόπαιο κόντρα σε μια παραδοσιακή δύναμη όπως ήταν η Αυστραλία. Τίποτα δεν ήταν τυχαίο".

Η πορεία προς το χρυσό

Στις 12 Ιουλίου του 1995 η Εθνική Εφήβων ξεκίνησε τις υποχρεώσεις της από τη Θεσσαλονίκη με αντίπαλο το Πουέρτο Ρίκο του οποίου και επικράτησε με σκορ με 109-74.

Στο δεύτερο παιχνίδι, η Αγκόλα αποτέλεσε το σάκο του μποξ για τους παίκτες του Γιώργου Προεστού... Το τελικό 133-53 το αποδεικνύει περίτρανα καθώς η διαφορά με τη λήξη του αγώνα έφτασε τους 80 πόντους!

Τρίτος αντίπαλος στην α' φάση του Παγκοσμίου πρωταθλήματος ήταν η Ισπανία που είχε κι αυτή την ίδια τύχη. Νίκη με διαφορά 34 πόντων και σκορ 104-70 στις 14 Ιουλίου του 1995 και πανηγυρική πρόκριση.

Οι αγώνες αλλάζουν έδρα και μεταφέρονται στην Αθήνα και το επιβλητικό ΟΑΚΑ. Ολοένα και περισσότερος κόσμος ήθελε να παρακολουθήσει από κοντά, τα μετέπειτα αστέρια του ελληνικού μπάσκετ όπως οι Ρεντζιάς, Παπανικολάου, Καλαϊτζής, Σούλης και Καράγκουτης.

Μπορεί η έδρα να άλλαξε όμως οι άγριες διαθέσεις των παικτών του Προεστού έμειναν ίδιες... Νίκησαν με 109-80 την Κροατία, φιλοδώρησαν με 20άρα τις Ηνωμένες Πολιτείες (98-78), ενώ την ίδια τύχη είχε και η Γαλλία (71-50).

Στον ημιτελικό αντίπαλος και πάλι είναι η Ισπανία η οποία υποχρεώνεται σε δεύτερη βαριά ήττα με 80-57 και χάνει έτσι άδοξα την ευκαιρία να προκριθεί στον μεγάλο τελικό της διοργάνωσης. Εκεί, όπου θέση είχαν οι δύο καλύτερες ομάδες του κόσμου και αυτές δεν ήταν άλλες από την Ελλάδα και την Αυστραλία.

Στον τελικό πάντως, ο Ρεντζιάς φρόντισε να αναδείξει με ευκολία την παγκόσμια πρωταθλήτρια για το 1995, καθώς με τους 33 πόντους που πέτυχε διέλυσε κάθε αμυντικό σύστημα των Αυστραλών. Η Εθνική επικράτησε με 91-73 έχοντας σε μεγάλη μέρα και τους Παπανικολάου, Κακιούζη και έφτασε στο πρώτο σκαλί του βάθρου με χαρακτηριστική ευκολία.