Το βιβλίο "Showtime: Magic, Kareem, Riley, and the Los Angeles Lakers Dynasty of the 1980s" του Jeff Pearlman περιγράφει τους υπερ-σεξουαλικούς Lakers. Την έπαυλη της κολάσεως (του Jerry Buss, δηλαδή) και τα πάρτι του Magic Johnson που ήταν διασημότερα και από τις ασίστ του. Και το ίδιο χρήσιμα. Καθώς ο καθένας μπορούσε να σκοράρει και στα δύο με την ίδια ευκολία. Ο καθένας που δεν λεγόταν όμως AC Green, ο παίκτης που απαντάει στην ερώτηση "τι κάνει ένας αμετανόητα παρθένος στα θρυλικότερα πάρτι του Χόλιγουντ".

Ο μύθος των Los Angeles Lakers τη χρυσή εποχή των '80s είχε χτιστεί πάνω στο sky-hook του Kareem, το χαμόγελο του Magic, τα γυαλιά του James Worthy, την πληθωρική προσωπικότητα του Jerry Buss. Εντός και εκτός γηπέδων. Μέσα στις τέσσερις γραμμές είχαμε το showtime. Έξω απ' αυτές επικρατούσε ο νόμος του Hollywood. Κανείς δεν ήξερε να παρτάρει καλύτερα από τους Lakers.

Και αυτό ξεκινούσε από την κεφαλή. Η φήμη του Jerry Buss, του ιδιοκτήτη της ομάδας, ξεπερνούσε τα στενά (;) όρια του Los Angeles και απλωνόταν σε όλη την Καλιφόρνια. Τα πάρτι του, στην έπαυλη του Pickfair, έχουν περάσει στην ιστορία. Κυρίως γιατί γινόντουσαν με κάθε ευκαιρία. Επί της ουσίας έψαχνε την αφορμή για να γεμίσει τα 22 δωμάτια του σπιτιού που άνηκε παλαιότερα στους κινηματογραφικό ζευγάρι των πρώτων ασπρόμαυρων ταινιών (του 1920), Mary Pickford και Douglas Fairbanks. Ο θρύλος λέει ότι αυτό ήταν η πρώτη οικεία με ιδιωτική πισίνα. Και λέει κι άλλα. Όπως για παράδειγμα ότι τότε τον πρώτο καιρό (μέχρι να πάρουν διαζύγιο το 1936) τα πάρτι τους είχαν περάσει στη σφαίρα του μύθου, με καλεσμένους όπως ο Charlie Chaplin, ο Valentino, ο George Bernard Shaw και όλη η αφρόκρεμα της Καλιφόρνια.

O Buss μεγάλωσε με την αστερόσκονη του Hollywood στον αέρα. Για αυτό και το 1980 αγόρασε έναντι 5,3 εκατομμυρίων δολαρίων όλο το σπίτι στο Beverly Hills και το μεταμόρφωσε, δίνοντας νόημα στα βράδια του, τα οποία ήταν γεμάτα δείπνα, αλκοόλ, κοκαΐνη και γυναίκες. Μια γνήσια κόπια του Playboy Mansion του Hugh Hefner.

Ο ιδιοκτήτης των Lakers ήταν άνθρωπος για τις μεγάλες ώρες. Η επί σειρά ετών γραμματέας του, τον έπαιρνε τηλέφωνο στις 09.00 κι εκείνος γρύλιζε λέγοντας: "Το να με παίρνεις στις 09.00 είναι σαν να με παίρνεις στις 03.00 το πρωί'. Λάτρευε την περιπέτεια και για αυτό πολλές φορές ναύλωνε τσάρτερ για να πάει με τους φίλους του στο Λας Βέγκας, ή στην Τιχουάνα για να παρακολουθήσει ταυρομαχίες και να φάει τάκος.

"Είναι σαν κουκουβάγια" παραδέχτηκε ο ηθοποιός John Rockwell. "Περνάει πολύ χρόνο στο Pickfair παίζοντας πόκερ, πίνοντας ρούμι-κόλα. Μια φορά θυμάμαι ότι τον σύραμε έξω από το σπίτι για να πάμε στον αγώνα της ομάδας στο Forum. Δεν ήθελε να φεύγει ποτέ από αυτό το μέρος".

O Scott Carmichael, τότε μέλος των Los Angeles Kings, θυμάται ότι "δεν είμαι κανένας χθεσινός, αλλά με τον Jerry και το Pickfair η κατάσταση ήταν "είναι αληθινό όλο αυτό"; Οι playmates μπαινόβγαιναν, οι 25χρονες χαζογκόμενες το ίδιο". Στο ίδιο μήκος κύματος και ο Ron Carter, παλιός παίκτης των Lakers, που όταν αποσύρθηκε δούλεψε για λογαριασμό του Buss. "Όταν σταμάτησα πήγα να δουλέψω για αυτόν. Και καμιά φορά πήγαινα και στα πάρτι. Αλλά έμαθα γρήγορα ότι δεν μπορώ να κάνω και τα δύο. Δεν μπορούσα να κάνω παρέα μαζί του και το επόμενο πρωί να είμαι στο γραφείο. Χρειάστηκε να παντρευτώ για να... γλιτώσω από τον Jerry. Δεν θα μπορούσα να κάνω αυτή τη ζωή".

Λίγα χιλιόμετρα μακριά από το Pickfair είχε αγοράσει το δικό του σπίτι ο Magic Johnson. Ο δικός του "παράδεισος" είχε εσωτερικό γήπεδο μπάσκετ, σάουνα, εσωτερική πισίνα, ντίσκο με στρομπόλι, χιλιάδες δίσκους και το μεγαλύτερο ηχοσύστημα που είχε δει άνθρωπος και το οποίο γέμισε με μουσική του Michael Jackson, το Marvin Gaye και των Earth, Wind & Fire τα άλλα 18 δωμάτια.

Τα πάρτι του Magic δεν ήταν τόσο συχνά, αλλά ήταν ακόμη πιο εντυπωσιακά. Μπορεί ο ίδιος ο σταρ των Lakers να μην έπινε αλκοόλ, ή να έκανε ναρκωτικά, αλλά ήξερε πως να διοργανώνει ένα καλό event. Οι υπόλοιποι παίκτες της ομάδας συμφωνούν ότι στο σπίτι του γνώρισαν τις πιο ωραίες γυναίκες που έχουν δει στη ζωή τους: μοντέλα, στρίπερ, ηθοποιούς, χορεύτριες. "Αν πεθάνεις και πας στον παράδεισο, θα ελπίζεις ο παράδεισος να είναι σαν τα πάρτι του Magic" όπως παραδέχτηκε με γλαφυρό τρόπο ο άλλοτε συμπαίκτες του, Frank Brickowski.

"Θα έβλεπες τις ωραιότερες γυναίκες. Τις ωραιότερες! Και αν μέχρι τα μεσάνυχτα δεν είχες κάνει τίποτα, τότε είχες πρόβλημα. Ο Magic έκοβε βόλτες και τσέκαρε. Διέταζε τους ανθρώπους να αρχίσουν να κάνουν διάφορα. Αν ήσουν κοντά σε μια κοπέλα και απλά μιλούσες, οι υπόλοιποι θα φώναζαν "Magic, εδώ η κοπέλα δεν πιάνει δουλειά". Τότε θα ερχόταν εκεί και το πράγμα θα έπαιρνε το δρόμο του. Η διασημότητα είναι αφροδισιακή στο Los Angeles. Όταν είσαι νέος και μόνος, η φήμη παίζει ρόλο" εξιστορεί ο Brickowski.

Όταν στις τάξεις των Lakers επικρατούσαν αυτές οι συνθήκες, τότε μπορεί να καταλάβει κανείς το σοκ που ένιωσε όλη η ομάδα όταν γνώρισε τον AC Green. Τον "σιδερένιο" άνθρωπο του ΝΒΑ (με ρεκόρ συνεχόμενων παιχνιδιών), που εκτός από ένας πολλά υποσχόμενος πάουερ-φόργουορντ, ήταν ένας άνθρωπος του Θεού. Και παρθένος.

Πρόβλημα.

Οι συμπαίκτες του δεν του έκαναν πλάκα, ούτε τον πείραζαν. Και αυτό γιατί τους φαινόταν τόσο μα τόσο περίεργο. Για τον Magic, τον Jabbar, τον Cooper, τον Worthy το σεξ ήταν στην ημερήσια διάταξη. Γκρούπις, νυχτερινά μαγαζιά, στριπτιτζάδικα, ο κατάλογος είναι μακρύς.

Ο Green, όμως, ήταν κάτι εντελώς διαφορετικό. Δεν έβριζε ποτέ. Ήξερε τη Βίβλο απ' έξω και ανακατωτά. Δεν είχε φιλήσει ποτέ κοπέλα. Δεν ήξερε καν ποιος είναι ο Michael Jackson. Στα αποδυτήρια συζητούσαν συχνά για την ιστορία που κυκλοφορούσε από τα κολεγιακά του χρόνια στο Oregon State, όταν είχε διαπιστώσει ότι στο περίπτερο του πανεπιστημίου τα Playboy βρισκόντουσαν ακριβώς δίπλα με το περιοδικό Time και το Sports Illustrated. Απευθύνθηκε στους αρμόδιους να αλλάξουν θέση στα Playboy και όταν πήρε αρνητική απάντηση στο αίτημα του, έκανε διαμαρτυρία ενθαρρύνοντας τους φοιτητές να επισκέπτονται το γειτονικό κατάστημα για να κάνουν τις αγορές τους. "Όταν είδα ότι και σ' αυτό το κατάστημα πουλούσαν περιοδικά πορνογραφικού χαρακτήρα, τότε έκανε διαμαρτυρία και για αυτούς".

Η επιθυμία του Green να παραμείνει παρθένος ως τον γάμο του, είχε ξεπεράσει τη φήμη του κολεγίου. Για παράδειγμα όταν έπαιξε στην έδρα του Arizona State, οι φίλαθλοι κρατούσαν φωτογραφίες κοριτσιών με μπικίνι και το κόρδωναν όταν προσπαθούσε να εκτελέσει ελεύθερες βολές. "Ήταν αστείο. Αλλά ήταν και το χειρότερο που μου είχε συμβεί" εξομολογείται ο ίδιος.

Οι πρώτες ημέρες ου AC Green στο L.A δεν ήταν οι καλύτερες για έναν ρούκι. Όχι επειδή ήταν παρθένος. Κυρίως επειδή οι βετεράνοι παίκτες δεν είχαν δεν με πολύ καλό μάτι την κίνηση του Jerry West να επενδύσει στο πρόσωπο του Green, θυσιάζοντας τον Bob McAdoo και τον Jamaal Wilkes, δύο παίκτες με μεγάλη καριέρα που βρισκόντουσαν όμως στη δύση αυτής. Ήταν μια παρόμοια ατμόσφαιρα μ' αυτή που είχαν υποδεχτεί οι "Λιμνάνθρωποι" τον Byron Scott, όταν αυτός επί της ουσίας αντικατέστησε τον αγαπημένο τους, Norm Nixon.

"Ήξεραν ότι δεν είμαι ένας συνηθισμένος ρούκι και για αυτό με δοκίμαζαν" εξηγεί ο ίδιος.

Όταν βρισκόταν όλη η ομάδα στο πούλμαν ο Magic πλησίασε τον Green και του εξήγησε ότι αυτό που θέλει να κάνει, είναι τρελό. Και ότι θα αποτύχει. Έβαλε στοίχημα 300 δολάρια με τα μέλη της ομάδας ότι θα υποκύψει στους πειρασμούς τους επόμενους δύο μήνες. "Έτσι πιστεύεις;" απάντησε με ρητορική ερώτηση ο Green, δίχως να κρύψει την αυτοπεποίθηση του. "There's no fucking way" αποκρίθηκε το πιο λαμπερό χαμόγελο του ΝΒΑ, χωρίς να γνωρίζει ότι μόλις είχε βάλει ένα στοίχημα που τελικά θα έχανε.

ΠΗΓΗ: Deadpsin