Ο Μανώλης Τσελεντάκης έζησε το βράδυ της 6ης Δεκεμβρίου την σπουδαιότερη εμπειρία, ως μέλος του NJIT. Η συμμετοχή άλλωστε στην ιστορική νίκη επί του Michigan δεν θα μπορούσε να μην χαραχθεί για τα καλά στη μνήμη του. Ο τριτοετής γκαρντ, που έχει ζήσει τόσο τα καλά όσο και τα κακά ως μέλος των "Highlanders", γράφει στο blog του στο Sport24.gr για τα όσα ακολούθησαν την επικράτηση επί των "Wolverines".

Από το γεγονός πως πλέον όλοι οι μαθητές του πανεπιστημίου αναγνωρίζουν αυτόν και τους συμπαίκτες του, έως την διαρκώς αυξανόμενη δημοτικότητα των παικτών της ομάδας μπάσκετ. Μία αλλαγή που οφείλεται εν μέρει και στον ίδιο...

" Η ζωή το NJIT θα έλεγα πως είναι γεμάτη. Το καθημερινό πρόγραμμα περιλαμβάνει προπονήσεις και μαθήματα. Είμαι τυχερός γιατί οι δικοί μου μένουν κοντά στο πανεπιστήμιο, οπότε τους βλέπω συχνά. Λόγω του προγράμματος που υπάρχει, είμαι αναγκασμένος να βρίσκομαι διαρκώς σε... κίνηση στο πανεπιστήμιο για να συμμετάσχω σε διάφορες εκδηλώσεις. Αυτό σημαίνει πως υπάρχουν μέρες που δεν έχω κάποιο διάλειμμα, ή δυνατότητα ξεκούρασης.

Είναι δεδομένο κάθε μέρα τι πρέπει να κάνω, εκτός από τις ημέρες που έχουμε ταξίδι ή αγώνα. Όταν έχω ελεύθερο χρόνο, φροντίζω να κάνω διάφορα πράγματα με τους συμπαίκτες μου ή με τους Έλληνες φίλους μου.

Είμαι μέλος του ελληνικού πολιτιστικού συλλόγου του πανεπιστημίου και του IVCF Intervasity Christian fellowship. Έτσι, έχω τη δυνατότητα να αλληλεπιδρώ με ανθρώπους εντός κι εκτός του αθλητικού κόσμου και των συμμαθητών μου. Όπως καταλαβαίνετε, τα τελευταία χρόνια που βρίσκομαι εδώ έχω κάνει αρκετά πράγματα.

Το NJIT προσφέρει τη δυνατότητα επαφής με ανθρώπους σε ολόκληρο τον κόσμο, καθώς διαθέτει μεγάλο δίκτυο εκτός ΗΠΑ. Γι αυτό ανοίγουν ευκολότερα οι ορίζοντες σχετικά με τις διαφορετικές κουλτούρες και τα κοινά χαρακτηριστικά μεταξύ των ανθρώπων. Είναι κάτι που θεωρώ πολύ σημαντικό.

Από εκεί και πέρα, οι προπονητές, οι σύμβουλοι και οι καθηγητές έχουν μεγάλη διάθεση να μας βοηθήσουν να πετύχουμε τους στόχους μας. Δεν συναντάς κάθε μέρα τέτοια επιθυμία για βοήθεια από τους ανθρώπους. Τέλος, το πανεπιστήμιο εξελίσσεται σημαντικά τα τελευταία χρόνια, μεγαλώνοντας σε όλους τους τομείς. Ως εκ τούτου, αυξάνονται οι απαιτήσεις και οι υποχρεώσεις από τους μαθητές.

Όσον για το παιχνίδι με το Michigan; Πήραμε μία πολύ μεγάλη νίκη. Δουλεύουμε πολύ κάθε μέρα. Χρειαζόμασταν μια μικρή "σπίθα" για να πάμε καλύτερα στο πρωτάθλημα και το παιχνίδι με τους "Wolverines" ήταν η καλύτερη αφορμή. Η νίκη μάς έδωσε μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση. Την Τρίτη (9/12) κερδίσαμε και το Saint Francis (με 68-66), από το οποίο χάναμε τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Οπότε θεωρώ πως το παιχνίδι με το Michigan μας έδωσε την ώθηση που τόσο πολύ χρειαζόμασταν.

Ήταν επίσης ένας αγώνας που έφερε στο πανεπιστήμιο... άλλο επίπεδο ενότητας. Περπατάγαμε στον δρόμο και ακούγαμε τους συμμαθητές μας και τα άλλα παιδιά του πανεπιστημίου να μιλούν για εμάς. Ήταν κάτι μοναδικό.

Το NJIT δίνει μεγάλη βαρύτητα στο ακαδημαϊκό επίπεδο. Γι αυτό και δεν βρίσκεται μεταξύ των κορυφαίων μπασκετικών προγραμμάτων της χώρας. Μάλιστα μέχρι πέρσι, οι μαθητές δεν έδειχναν ιδιαίτερο ενθουσιασμό για την ομάδα, ενώ μέχρι το 2007 δεν βρισκόταν στην Division 1.

Πλέον όμως, παρατηρείται μια μεγάλη αλλαγή νοοτροπίας ως προς αυτό. Όλα αλλάζουν προς το καλύτερο. Οι μαθητές αρχίζουν και αναγνωρίζουν τη δουλειά που κάνουμε και εκτιμούν το γεγονός πως εκπροσωπούμε το πανεπιστήμιο σε ολόκληρη την Αμερική. Γι αυτό μας υποστηρίζουν όλο και πιο πολύ. Είναι μια εμπειρία που βελτιώνεται καθημερινά".