Ο Τζέρι Σλόαν έφυγε από την ζωή σε ηλικία 78 ετών έπειτα από μάχη με το Πάρκινσον, βυθίζοντας στο πένθος το ΝΒΑ, που έχασε έναν από τους πιο αυθεντικούς τύπους που εμφανίστηκαν στον χώρο.

Οι νεότεροι είναι λογικό να μην τον ήξεραν. Οι παλαιότεροι είναι ακόμα πιο λογικό να μη μπορούν να τον ξεχάσουν. Το όνομα του Τζέρι Σλόαν έχει συνδεθεί στα μάτια όλων με τους Τζαζ, στον πάγκο των οποίων κάθισε ως πρώτος προπονητής από το 1988 έως το 2011. Έγινε συνώνυμο με την συνέπεια. Μία συνέπεια που οφείλεται σε μία φιλοσοφία που ανέπτυξε ο ίδιος από όταν ήταν ακόμα παιδάκι.

Ο Τζέρι Σλόαν δεν ήταν απλώς ένας ακόμα προπονητής. Όπως δεν ήταν απλώς ένας ακόμα παίκτης όταν έπαιζε. Ήταν ένας ντόμπρος άνθρωπος και ένας από τους πιο σκληρούς τύπους που εμφανίστηκαν ποτέ στην ιστορία του ΝΒΑ. Και αυτή είναι η ιστορία του.

ΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ Η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΕΚΡΗΞΗ

Ο Τζέρι Σλόαν είδε το πρώτο φως στις 28 Μαρτίου του 1942, στο ΜακΛένσμπορο του Ιλινόις. Ήταν το μικρότερο από τα δέκα παιδιά της οικογένειάς του. Σε ηλικία 4 ετών έπαθε και το πρώτο του σοκ, αφύ πέθανε ο πατέρας του. Η προσγείωση στην πραγματικότητα ήρθε σχετικά γρήγορα για τον μικρό Τζέρι, που ξεκίνησε αμέσως να βοηθάει την οικογένειά του.

Ο Σλόαν ξυπνούσε από πολύ μικρή ηλικία στις 4:30 το πρωί για να βοηθήσει στην φάρμα της οικογένειάς του και μετά περπατούσε για πάνω από 2.5 χιλιόμετρα για να πάει σχολείο, το οποίο κάποια στιγμή παράτησε, πριν επιστρέψει. Η συνέπειά του όλα αυτά τα χρόνια και το ταλέντο του στο μπάσκετ είχαν ως αποτέλεσμα να κερδίσει μία υποτροφία για το κολέγιο του Έβανσβιλ.

Στο Έβανσβιλ ο Σλόαν έλαμψε. Με ύψος 1.96 μέτρα ήταν περιφερειακός αλλά και ο ψηλότερος παίκτης της ομάδας, οπότε αγωνιζόταν συχνά ως ψηλός, έχοντας την σεζόν 1963/64 13.9 πόντους και 11.6 ριμπάουντ μέσο όρο και την σεζόν 1964/65 17.6 πόντους και 14.7 ριμπάουντ μέσο όρο. Ο Σλόαν οδήγησε την ομάδα του σε δύο σερί πρωταθλήματα δεύτερης κατηγορίας του NCAA, ενώ την σεζόν 1964/65 το Έβανσβιλ έκλεισε την χρονιά με ρεκόρ 29-0!

Ο Σλόαν ήταν έτοιμος να αγωνιστεί πλέον στο ΝΒΑ, με μία ιδιαίτερη ιστορία να τον ακολουθεί, αφού έγινε draft δύο φορές από την ίδια ομάδα! Αρχικά ο Σλόαν επιλέχθηκε στο Νο19 του ΝΒΑ Draft του 1964 από τους Μπάλτιμορ Μπούλετς (νυν Γουάσινγκτον Γουίζαρντς). Με τον ίδιο όμως να αποφασίζει να μείνει στο κολέγιο, έναν χρόνο μετά οι Μπούλετς τον επέλεξαν στο Νο4 του ΝΒΑ Draft 1965! Το ακόμα πιο ενδιαφέρον; Εκείνη την περίοδο οι Μπούλετς είχαν αναθέσει σε έναν σκάουτ τους να τον παρακολουθεί στο κολέγιο. Το όνομα αυτού του σκάουτ ήταν Τζέρι Κράουζ! Ναι, πρόκειται για τον μετάπειτα τζένεραλ μάνατζερ των Μπουλς.

“THE ORIGINAL BULL”

O Σλόαν αγωνίστηκε στους Μπούλετς μόλις μία σεζόν (1965/66), έχοντας 5.7 πόντους και 3.9 ριμπάουντ μέσο όρο. Την άνοιξη του 1966 δημιουργήθηκαν οι Μπουλς, με το ΝΒΑ να ζητάει από τις άλλες ομάδες της λίγκας να δηλώσουν κάποιους παίκτες που θα ήταν διαθέσιμοι μέσω Expansion Draft για να διαλέξει το Σικάγο. Οι Μπούλετς αποφάσισαν να προσθέσουν στην λίστα τον Σλόαν. Οι Μπουλς επέλεξαν 18 παίκτες (2 από κάθε ομάδα) και κράτησαν 10. Ένας από αυτούς ήταν και ο Σλόαν, ο οποίος έμελλε να σημαδέψει την ιστορία της ομάδας.

Ο Σλόαν χρίστηκε αμέσως βασικός και έγινε ένας από τους ηγέτες της ομάδας. Στην πρώτη του σεζόν (1966/67) είχε 17.4 πόντους και 9.1 ριμπάουντ μέσο όρο, οδηγώντας την ομάδα του στα plaoyoffs, ενώ κλήθηκε και στο All Star Game. Το νερό είχε μπει στο αυλάκι για τον δυναμικό γκαρντ/φόργουορντ, που έγινε αμέσως ο αγαπημένος της εξέδρας.

Ο Σλόαν πέρασε όλη την υπόλοιπη καριέρα του στους Μπουλς, φορώντας την φανέλα τους από το 1966 έως το 1976, όταν και αποσύρθηκε λόγω τραυματισμού. Σε αυτό το διάστημα ταυτίστηκε με την ομάδα, κερδίζοντας το παρατσούκλι “The Original Bull” χάρη στο δυναμικό στυλ παιχνιδιού του, αφού ήταν ατρόμητος και πολύ σκληρός αμυντικός, ο οποίος δεν δίσταζε ακόμα και να πλακωθεί με τον αντίπαλό του.

Συνολικά, ο Σλόαν κλήθηκε σε δύο All Star Game (1967 και 1969), κέρδισε τέσσερις παρουσίες στην καλύτερη αμυντική πεντάδα του ΝΒΑ και δύο στην δεύτερη καλύτερη αμυντική πεντάδα, έχοντας μέσους όρους καριέρας 14 πόντους, 7.4 ριμπάουντ και 2.5 ασίστ. Όλα αυτά είχαν ως αποτέλεσμα να αποφασίσουν οι Μπουλς να αποσύρουν την φανέλα του με το Νο4. Ήταν ο πρώτος παίκτης στην ιστορία της ομάδας που είχε αυτή τη τιμή.

ΤΟ ΑΕΡΟΠΟΡΙΚΟ ΔΥΣΤΥΧΗΜΑ ΚΑΙ Η ΠΡΟΠΟΝΗΤΙΚΗ

Μετά την απόσυρσή του, ο Σλόαν συμφώνησε να αναλάβει την τεχνική ηγεσία του κολεγίου που αποφοίτησε, του Έβανσβιλ. Έπειτα από μόλις πέντε ημέρες παραιτήθηκε για προσωπικούς λόγους. Αυτή αποδείχθηκε ότι ήταν και η πιο σωστή απόφαση της ζωής του. Κι αυτό γιατί μερικούς μήνες αργότερα οι παίκτες και το τεχνικό επιτελείο της ομάδας πέθαναν σε αεροπορικό δυστύχημα.

Δύο χρόνια αργότερα, το 1978, ο Σλόαν πήρε θέση σκάουτ στους Μπουλς, πριν προβιβαστεί σε ασίσταντ κόουτς την σεζόν 1978/79 και τελικά σε πρώτο προπονητή το 1979. Στο Σικάγο όμως δεν θα καθόταν για πολύ καιρό, αφού στα μέσα της τρίτης σεζόν του (1981/82) απολύθηκε λόγω κακής πορείας της ομάδας. Και τότε εμφανίστηκαν στον δρόμο του οι Τζαζ.

Με κινήσεις του τότε προπονητή – και μετέπειτα προέδρου της ομάδας – Φρανκ Λέιντεν, ο Σλόαν πήρε θέση σκάουτ στην ομάδα. Στην συνέχεια, από το 1985 έως το 1988 ήταν βοηθός του Λέιντεν. Και όταν ο Λέιντεν προβιβάστηκε σε Πρόεδρο στα μέσα της σεζόν 1988/89, έχρισε τον Σλόαν πρώτο προπονητή. Η ιστορία των Τζαζ θα άλλαζε δραματικά.

ΕΝΑΣ ΣΠΟΥΔΑΙΟΣ ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ

Ο Σλόαν παρέλαβε μία ομάδα που ήταν καλή, αλλά όχι εξαιρετική. Είχε δύο πυλώνες, τους Καρλ Μαλόουν και Τζον Στόκτον, αλλά χρειαζόταν καθοδήγηση για να κάνει το βήμα παραπάνω. Αυτή την καθοδήγηση θα έδινε ο δυναμικός προπονητής, ο οποίος θα άλλαζε τα πάντα στην Γιούτα.

Στηριζόμενος στους δύο μετέπειτα Hall of Famers, ο Σλόαν έφτιαξε ένα συμπαγές σύνολο που δεν δίσταζε να τα βάλει με όλους. Το Πικ εν Ρολ ανάμεσα στον Στόκτον και τον Μαλόουν ήταν το σήμα κατατεθέν της ομάδας, ωστόσο την ίδια στιγμή ένα βασικό της όπλο ήταν η δυναμική της άμυνα, που δεν αστειευόταν.

Αργά, αλλά σταθερά, ο Σλόαν έφτιαξε ένα αξιοσέβαστο σύνολο, τοποθετώντας πάντα τους κατάλληλους ρολίστες στο πλευρό των δύο σταρ του. Υπό τις οδηγίες του αναδείχθηκαν ρολίστες όπως ο Μπράιον Ράσελ, ο Τάιρον Κόρμπιν, ο Μπλου Έντουαρντς, ο Ματ Χάρπρινγκ και εκτοξεύτηκαν παίκτες όπως ο Αντρέι Κιριλένκο, ο Μεχμέτ Οκούρ και ο Κάρλος Μπούζερ.

Οι Τζαζ δεν έπαιζαν... σέξι μπάσκετ, αλλά δεν τους ένοιαζε. Θα έπαιζαν όπως ήθελαν και θα τα έβαζαν με όλους. Με πρώτο τον ίδιο στον Σλόαν, ο οποίος θα υπερασπιζόταν πάντα την ομάδα του, ακόμα και αν χρειαζόταν να τσακωθεί με διαιτητές ή ακόμα και να τους σπρώξει (!) όπως ειχε κάνει σε έναν αγώνα κόντρα στους Κινγκς το 2003.

Από το 1989 έως το 1998 ο Σλόαν οδήγησε την Γιούτα τρεις φορές μέχρι τους Τελικούς της Δύσης (1992, 1994 και 1996) πριν τους οδηγήσει δύο σερί χρονιές στους Τελικούς του ΝΒΑ (1997, 1998), όπου λύγισαν και τις δύο φορές με 4-2 νίκες από τους Μπουλς του Μάικλ Τζόρνταν. Μέχρι το 2003 οι Τζαζ έφταναν ανελλιπώς στα playoffs με αυτόν στον πάγκο, πριν περάσουν μία τριετία (2004-2006) εκτός postseason. Την σεζόν 2006/07, χωρίς Στόκτον και Μαλόουν αλλά με τους Ντερόν Γουίλιαμς, ο Μπούζερ, ο Κιριλένκο και ο Οκούρ έφτασε μέχρι τους Τελικούς της Δύσης, όπου ηττήθηκε με 4-1 από τους μετέπειτα πρωταθλητές Σπερς.

ΤΟ ΑΔΟΞΟ ΦΙΝΑΛΕ ΚΑΙ Η ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ ΤΟΥ

Ο Σλόαν έμεινε στον πάγκο των Τζαζ μέχρι τα μέσα της σεζόν 2010/11, όταν και παραιτήθηκε αιφνιδιαστικά. Ο λόγος ήταν ότι δεν άντεχε άλλο να συνυπάρχει με τον σταρ της ομάδας, Ντερόν Γουίλιαμς, ο οπόιος δεν ήθελε να τον ακούει. Η απομάκρυνσή του ήταν τουλάχιστον άγαρμπη και ασεβής για την προσφορά του. Δύο εβδομάδες αργότερα, οι Τζαζ έστειλαν τον Γουίλιαμς στους Νετς με ανταλλαγή.

Ακόμα κι έτσι βέβαια, η προσφορά του Σλόαν δεν γινόταν να ξεχαστεί. Όχι όταν πέρασε 23 χρόνια στον ίδιο πάγκο, ολοκληρώνοντας την σπουδαία πορεία τους στους πάγκους με ρεκόρ 1221 νίκες και 803 ήττες, όντας τέταρτος στην σχετική λίστα, πίσω μόνο από τους Ντον Νέλσον, Λένι Γουίλκενς και Γκρεγκ Πόποβιτς. Για αυτό ακριβώς και από το 2009 βρίσκεται στο Hall of Fame. Κι ας μην αναδείχθηκε ποτέ προπονητής της χρονιάς!

Ο Σλόαν ήταν ασυμβίβαστος και αγύριστο κεφάλι. Ήταν σκληρός, αλλά και δίκαιος. Ήταν ο πρώτος σταρ των Μπουλς και ο τύπος που έβαλε στον μπασκετικό χάρτη τους Τζαζ. Πάνω από όλα όμως, ήταν ένας τύπος με αρχές, που τις τηρούσε πάντα και για αυτό κέρδισε τον σεβασμό όλων, αφού πάντα έλεγε αυτό που σκεφτόταν και πάντα έκανε αυτό που έλεγε. Και αυτό ήταν που τον έκανε τόσο ξεχωριστό.

AP Photo/Tony Gutierrez, File