Ο τελευταίος να κλείσει την πόρτα. Αυτή είναι μία φράση που στις ΗΠΑ δεν σημαίνει πολλά. Στην Ελλάδα ενίοτε χρησιμοποιείται χιουμοριστικά. Στους Θάντερ το βίωσαν αυτό με την απόφασή τους να παραχωρήσουν τον Ράσελ Γουέστμπρουκ στους Ρόκετς για χάρη του Κρις Πολ.

Το μέλλον του All Star γκαρντ έμοιαζε προδιαγεγραμμένο από την στιγμή που ο Πολ Τζορτζ ζήτησε ανταλλαγή από τους Θάντερ, με το αίτημά του να γίνεται δεχτό από την Οκλαχόμα Σίτι, που τον έστειλε στους Κλίπερς, όπου θα ενώσει τις δυνάμεις του με τον Κουάι Λέοναρντ.

Το θέμα ωστόσο εδώ δεν είναι ο Τζορτζ. Το θέμα είναι ότι ο Γουέστμπρουκ ήταν πράγματι ο τελευταίος, αυτός που έπρεπε να κλείσει την πόρτα για τους Θάντερ. Ήταν ο τελευταίος που είχε μείνει να θυμίζει τους Θάντερ της σεζόν 2008/09. Του πρώτου ρόστερ που παρέταξε η ομάδα όταν μετακόμισε από το Σιάτλ στην Οκλαχόμα Σίτι. Ήταν όμως κάτι ακόμα: Ο τελευταίος παίκτης που είχε μείνει να θυμίζει την πορεία των Θάντερ μέχρι τους τελικούς του ΝΒΑ την σεζόν 2011/12, όταν η Οκλαχόμα Σίτι έμοιαζε έτοιμη να κυριαρχήσει στο ΝΒΑ, έχοντας τότε στο ρόστερ της τρεις παίκτες που αργότερα έμελλε να αναδειχθούν MVP της κανονικής περιόδου στο ΝΒΑ!

Αυτή είναι η ιστορία της ομάδας που βρίσκεται στη μικρότερη αγορά στις ΗΠΑ και θέλησε να γίνει η πρώτη που θα πήγαινε κόντρα στο ρεύμα και να χτίσει μία δυναστεία στηριζόμενη αποκλειστικά στις επιλογές της στο ΝΒΑ Draft.

Η ΚΟΡΥΦΩΣΗ ΗΡΘΕ ΠΟΛΥ ΝΩΡΙΣ

Οι νεαρότεροι φαν του ΝΒΑ ίσως δεν το γνωρίζουν, οι παλαιότεροι σίγουρα δεν μπορούν να το ξεχάσουν, αλλά οι Θάντερ δεν λεγόντουσαν πάντα Θάντερ. Αρχικά ο σύλλογος ονομαζόταν Σουπερσόνικς και είχε έδρα το Σιάτλ. Ήταν μία ιστορική ομάδα, που βρισκόταν στο ΝΒΑ από το 1967, κατέκτησε ένα πρωτάθλημα (το 1979) και έφτασε μέχρι τους τελικούς του ΝΒΑ το 1996 στηριζόμενη στην τριάδα των Γκάρι Πέιτον, Σον Κεμπ και Ντέτλεφ Σρεμπφ, όπου υποκλίθηκε στους Μπουλς του Μάικλ Τζόρνταν.

Οι Θάντερ έκαναν τα πάντα σωστά. Έχτισαν μία φιλοσοφία, είδαν μία πόλη να τους αγκαλιάζει. Ανέβηκαν βήμα-βήμα τα σκαλιά της εξέλιξης και την σεζόν 2011/12 έμοιαζαν έτοιμοι να κατακτήσουν τον κόσμο. Έχοντας στο μεταξύ αποκτήσει μέσω ανταλλαγής τον Κέντρικ Πέρκινς από τους Σέλτικς για χάρη του Τζεφ Γκριν, η Οκλαχόμα Σίτι έφτασε μέχρι τους τελικούς του ΝΒΑ, όπου και ηττήθηκε με 1-4 από τους Μαϊάμι Χιτ των ΛεΜπρόν Τζέιμς, Ντουέιν Γουέιντ και Κρις Μπος. Το μέλλον όμως έμοιαζε λαμπρό, με τους Θάντερ να έχουν μπροστάρηδες τους Ντουράντ-Γουέστμπρουκ και πίσω τους ως έκτο παίκτη τον Χάρντεν. Αυτό που δεν μπορούσαν να φανταστούν τότε οι Θάντερ ήταν ότι λίγους μήνες αργότερα αυτό θα άλλαζε.

Ο ΧΑΡΝΤΕΝ ΑΠΛΩΣ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΦΥΓΕΙ

Η Οκλαχόμα Σίτι είναι μία μικρή αγορά. Με τους Ντουράντ και Γουέστμπρουκ όμως να έχουν ήδη υπογράψει μάξιμουμ συμβόλαια (5 χρόνων αξίας 80 εκατ. δολαρίων) και τον Ιμπάκα να συμφωνεί το καλοκαίρι του 2012 για πρόωρη επέκταση συμβολαίου για 4 χρόνια έναντι 48 εκατ. δολαρίων, υπήρχε ένα μεγάλο ερώτημα που κλήθηκαν να απαντήσουν οι Θάντερ: Υπήρχε χώρος για να προσφέρουν στον Χάρντεν ένα συμβόλαιο αντίστοιχο με αυτό των Ντουράντ και Γουέστμπρουκ; Η απάντηση έμοιαζε δύσκολη, αφού αυτό θα σήμαινε ότι η Οκλαχόμα Σίτι θα πλήρωνε τεράστιο φόρο πολυτελείας. Κι αν κάποιος αναρωτιέται γιατί, η απάντηση είναι η εξής: Το καλοκαίρι του 2012 το όριο του σάλαρι καπ ήταν 58 εκατ. δολάρια και όχι 109 εκατ. δολάρια όπως είναι εν έτη 2019.

Η πραγματικότητα χτύπησε άσχημα τους Θάντερ εκείνη τη στιγμή. Τα πράγματα έγιναν ακόμα χειρότερα όταν ο Χάρντεν φόρεσε την φανέλα των Ρόκετς και άρχισε να παίζει σαν σούπερ σταρ. Όλοι μιλούσαν για χαμένη ευκαιρία, για το τι θα μπορούσαν να πετύχουν οι Θάντερ. Την ίδια στιγμή, η Οκλαχόμα Σίτι ακολουθούσε τον δικό της δρόμο, στηριζόμενη στο δίδυμο των Ντουράντ και Γουέστμπρουκ. Οι στόχοι παρέμεναν υψηλοί. Όπως αποδείχθηκε, δεν ήταν και τόσο... εφικτοί.

ΜΙΑ ΑΝΑΣΑ ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΥΠΕΡΒΑΣΗ

Οι Ντουράντ και Γουέστμπρουκ έγιναν όλα όσα ονειρευόντουσαν οι Θάντερ. Όταν ήταν υγιείς βασικά, αφού υπήρξαν και στιγμές που οι τραυματισμοί των δύο (του Γουέστμπρουκ στα playoffs του 2013 και του Ντουράντ την σεζόν 2014/15) στέρησαν από την Οκλαχόμα Σίτι δύο ευκαιρίες να πετύχουν κάτι σημαντικό. Υπήρξαν όμως και δύο σεζόν που οι Θάντερ έδειξαν έτοιμοι να επαναλάβουν την πορεία του 2012: Στα playoffs του 2014 και σε αυτά του 2016. Για κακή τους τύχη, το timing δεν ήταν μαζί τους.

Το 2014 οι Θάντερ έφτασαν μέχρι τους τελικούς της Δύσης. Εκεί όμως έπεσαν πάνω στους διαστημικούς – και μετέπειτα πρωταθλητές – Σπερς. Το χειρότερο ωστόσο ήταν ότι παρατάχθηκαν σε δύο παιχνίδια χωρίς τον Σερτζ Ιμπάκα (στα δύο πρώτα της σειράς) και τελικά λύγισαν με 4-2 νίκες.

Δύο χρόνια αργότερα, το 2016, έφτασαν ξανά μέχρι τους τελικούς της Δύσης. Εκεί τους περίμεναν οι Γουόριορς, με την Οκλαχόμα Σίτι να παίρνει προβάδισμα με 3-2 νίκες και να έχουν το Game 6 στην Οκλαχόμα Σίτι. Εκεί που έμοιαζαν έτοιμοι για την υπέρβαση όμως, ο Κλέι Τόμπσον είχε βραδιά καριέρας και σημειώνοντας 41 πόντους με 11/18 τρίποντα (!) έφερε μόνος του την σειρά στα ίσα.

Ο ΝΤΟΥΡΑΝΤ ΚΑΙ Η ΤΡΙΕΤΙΑ ΠΟΥ Ο ΓΟΥΕΣΤΜΠΡΟΥΚ ΕΓΙΝΕ... ΣΟΥΠΕΡΜΑΝ

Το καλοκαίρι του 2016 ο Ντουράντ σόκαρε τον κόσμο του ΝΒΑ με την απόφασή του να υπογράψει στους Γουόριορς. Αυτοί που έπαθαν βέβαια το μεγαλύτερο σοκ ήταν οι Θάντερ, που είδαν τον σταρ τους να αποχωρεί. Λίγες ημέρες νωρίτερα οι Θάντερ είχαν παραχωρήσει με ανταλλαγή τον Σερτζ Ιμπάκα στους Ορλάντο Μάτζικ για χάρη των Βίκτορ Ολαντίπο, Ντομάντας Σαμπόνις και Ερσάν Ιλιασόβα. Πλέον, ο Γουέστμπρουκ και ο Νικ Κόλισον ήταν οι μόνοι... επιζήσαντες από την ομάδα που είχε φτάσει στους τελικούς του ΝΒΑ το 2012.

Ο Γουέστμπρουκ πάντως δεν επηρεάστηκε. Λάτρεψε την πρόκληση που είχε μπροστά του. Ήξερε ότι ήταν το απόλυτο αφεντικό και θέλησε να στείλει ένα μήνυμα σε ολόκληρο το ΝΒΑ, έχοντας triple-double σε μέσους όρους την σεζόν 2016/17 και να αναδεικνύεται MVP της κανονικής περιόδου!

Η σεζόν 2018/19 πάντως έμοιαζε να είναι διαφορετική. Έχοντας πείσει τον Πολ Τζορτζ να μείνει στην ομάδα, έμοιαζαν έτοιμοι για το βήμα παραπάνω. Μέχρι τον Φλεβάρη του 2019 όλα έμοιαζαν να δουλεύουν ρολόι, με τον All Star φόργουορντ να παίζει σαν MVP και τον Γουέστμπρουκ να έχει (ξανά) triple-double σε μέσους όρους. Ένας τραυματισμός του Τζορτζ ωστόσο στον ώμο επηρέασε το παιχνίδι του και μαζί το παιχνίδι των Θάντερ, οι οποίοι μπήκαν τελευταία στιγμή στα playoffs, όπου και αποκλείστηκαν με 4-1 νίκες από τους Μπλέιζερς. Εκείνη τη στιγμή οι Θάντερ δεν το ήξεραν, αλλά το τέλος εποχής είχε μόλις έλθει.

ΕΦΤΑΣΑΝ ΜΕΧΡΙ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ

Οι Θάντερ προσπάθησαν να γίνουν πρωτοπόροι. Η αλήθεια είναι ότι πράγματι έδειξαν τον δρόμο στις ομάδες των μικρών αγορών με τις κινήσεις τους. Οι επιλογές τους στο ΝΒΑ Draft, οι μετρημένες κινησεις τους στην free agency, τα ρίσκα που πήραν όταν ένιωσαν ότι ήταν απαραίτητο, όλα αυτά οδήγησαν σε μία αρκετά εντυπωσιακή 10ετία που βρέθηκαν στο προσκήνιο.

Πολλοί μπορούν να πουν ότι υπήρξαν στιγμές που είχαν την τύχη με το μέρος τους με τις επιλογές των Ντουράντ, Γουέστμπρουκ και Χάρντεν στο ΝΒΑ Draft, αλλά οι Θάντερ δεν ήταν η μόνη ομάδα που είχε συνεχόμενα χρόνια υψηλές επιλογές. Οι φανατικοί οπαδοί τους μπορούν να σταθούν στις ανά καιρούς ατυχίες τους. Τους τραυματισμούς των Ντουράντ και Γουέστμπρουκ, το τρελό παιχνίδι του Κλέι Τόμπσον στον 6ο τελικό της Δύσης το 2016 που ίσως άλλαξε όλη την ιστορία της ομάδας. Αμφότεροι έχουν δίκιο, αλλά και άδικο ταυτόχρονα. Όλα είναι θέμα οπτικής, αφού πράγματι χρειάζεται (και) τύχη για να πετύχεις, αλλά την τύχη σου την φτιάχνεις μόνος σου.

Στο τέλος της ημέρας, οι Θάντερ έκαναν πολλές υπερβάσεις αυτά τα χρόνια. Το ρόστερ τους κόσμησαν παίκτες που κάποια στιγμή θα βρεθούν στο Hall of Fame. Κοίταξαν στα μάτια ομάδες που είχαν την πολυτέλεια να σπαταλούν χρήματα με το... κιλό και τους έδωσαν μαθήματα. Δεν έγιναν ποτέ δυναστεία. Θα τους ακολουθεί πάντα ένα “ΑΝ”. Δεν έχει όμως καμία σημασία. Οι Θάντερ ήταν στον χάρτη του ΝΒΑ για 10 χρόνια, κόντρα σε κάθε λογική της αγοράς.

Τώρα πλέον, στην Οκλαχόμα Σίτι καλούνται να γυρίσουν σελίδα. Να κοιτάξουν την επόμενη μέρα τους. Χωρίς Χάρντεν. Χωρίς Ντουράντ. Χωρίς Τζορτζ. Χωρίς Γουέστμπρουκ. Αλλά και με 15 ντραφτ πικ πρώτου γύρου στα χέρια τους μέχρι το 2026 (!), προϊόν των ανταλλαγών που έκαναν. Δεν θα είναι εύκολη η μετάβαση στη νέα εποχή. Οι Θάντερ όμως μοιάζουν έτοιμοι να κοιτάξουν μπροστά. Όλο αυτό είναι μία πρόκληση. Αν πάντως έχουν αποδείξει κάτι αυτοί που έχουν τις τύχες της ομάδας, είναι ότι τους αρέσουν οι προκλήσεις.

AP Photo/Lynne Sladky