Ήταν η σεζόν 1996/97 όταν οι Σπερς έτρεξαν κάποια στιγμή σερί 7 ηττών, σε μία χαμένη σεζόν που οδήγησε τελικά στην επιλογή το Τιμ Ντάνκαν στο ΝΒΑ Draft. Σχεδόν 22 χρόνια αργότερα, ο Ντάνκαν είναι ασίσταντ κόουτς στο Σαν Αντόνιο και οι Σπερς τρέχουν για πρώτη φορά σερί 7 ηττών μετά και την ήττα από τους Γουίζαρντς με 132-138.

Το Σαν Αντόνιο μοιάζει ίσως για πρώτη φορά επί εποχής Γκρεγκ Πόποβιτς να ψάχνεται. Κάποιες βασικές αρχές είναι ακόμα εκεί, αλλά η ομάδα μοιάζει να μη μπορεί να βρει ρυθμό. Οι ήττες μαζεύονται επικίνδυνα. Τα “Σπιρούνια” έχουν ρεκόρ 5-10 και βρίσκονται στην προτελευταία θέση της Δύσης, μαζί με τους εξίσου απογοητευτικούς Μπλέιζερς. Πιο κάτω βρίσκονται μόνο οι χτυπημένοι από τραυματισμούς Γουόριορς (3-13).

“ Όταν σημειώνεις 132 πόντους πρέπει να έχεις αρκετές πιθανότητες να πάρεις τη νίκη. Τα άσχημα νέα είναι πως όταν σημειώνεις 138 πόντους πιθανότατα δεν θα νικήσεις. Είμαι έξυπνος τύπος, οπότε υποθέτω ότι αυτό έχει λογική έτσι; Αν δεχθείς 138 πόντους είναι δύσκολο να νικήσεις” δήλωσε με την γνωστή κυνικότητα και χιούμορ που τον διακρίνει ο Γκρεγκ Πόποβιτς μετά την ήττα από τους Γουίζαρντς. Ξέρει όμως καλύτερα από τον καθένα ότι κάτι δεν πάει καλά σε αυτό το Σαν Αντόνιο.

ΜΙΑ ΜΠΕΡΔΕΜΕΝΗ ΟΜΑΔΑ

Οι Σπερς βρίσκονται σε μία ιδιαίτερη κατάσταση, έχοντας στο ρόστερ τους παίκτες σε διαφορετική φάση της καριέρας τους. Από τη μία υπάρχουν βετεράνοι όπως ο ΛαΜάρκους Όλντριτζ, ο Μάρκο Μπελινέλι, ο ΝτεΜάρε Κάρολ και ο Ρούντι Γκέι που θέλουν να κάνουν πρωταθλητισμό. Μετά υπάρχει ο ΝτεΜάρ ΝτεΡόζαν, ο οποίος πρακτικά βρίσκεται σε χρονιά συμβολαίου και ψάχνεται. Και μετά υπάρχει μία σειρά από νέα παιδιά όπως ο ΝτεΖούντε Μάρεϊ, ο Ντέρικ Γουάιτ, ο Τζέικομπ Πετλ, ο Τρέι Λάιλς και ο Λένι Γουόκερ, που ψάχνουν ακόμα ρόλους και πατήματα. Στη μέση όλων αυτών, βρίσκεται ο Πάτι Μιλς, όντας πλέον ο μοναδικός αληθινός συνδετικός κρίκος (εντός τεσσάρων γραμμών) με το ένδοξο (αλλά όχι πολύ μακρινό) παρελθόν.

Το Σαν Αντόνιο χαρακτηριζόταν πάντα από μία συνέπεια και συνέχεια. Με τα χρόνια να περνάνε όμως και ένα-ένα τα μέλη της χρυσής τριάδας (Ντάνκαν, Τζινόμιλι, Πάρκερ) να αποχωρούν από τα παρκέ και να τους ακολουθούν οι Κουάι Λέοναρντ και Ντάνι Γκριν, δεν υπάρχει ο συνδετικός κρίκος στο παρκέ που θα εξηγήσει σε όλους να καταλάβουν τι σημαίνει το μπάσκετ των Σπερς. Οι δύο σταρ της ομάδας (Όλντριτζ και ΝτεΡόζαν) έχουν τα γνωστά τους νούμερα, αλλά πρακτικά ποτέ δεν κατάλαβαν τι σημαίνει Σπερς, δεν αισθάνονται “Σπιρούνια”, αφού ο μεν πρώτος έχει συνδέσει το όνομά του με τους Μπλέιζερς, ο δε δεύτερος με τους Ράπτορς.

Ο Πόποβιτς προσπαθεί να περάσει την φιλοσοφία του, έχει τον σεβασμό όλων. Αυτή τη στιγμή ωστόσο είναι κάτι παραπάνω από σαφές ότι οι περισσότεροι (αν όχι όλοι) οι παίκτες των Σπερς είναι μπερδεμένοι, με πρώτο τον άνθρωπο που έχει κληθεί να πάρει την σκυτάλη: Τον ΝτεΖούντε Μάρεϊ, ο οποίος επέστρεψε στα παρκέ έπειτα από 13 μήνες μετά τον σοβαρό τραυματισμό του (ρήξη χιαστού) και ακόμα έχει ιατρικούς περιορισμούς, με αποτέλεσμα να βρίσκεται στο παρκέ μόλις 22.5 λεπτά και ποτέ πάνω από 6 λεπτά συνεχόμενα. Έτσι όμως δεν γίνεται δουλειά.

ΕΝΑ ΝΤΟΜΙΝΟ ΑΠΟ ΨΕΓΑΔΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΚΡΥΒΟΝΤΑΙ

Το Σαν Αντόνιο πάντα έβρισκε τον τρόπο να βγαίνει μπροστά, κρύβοντας τα ψεγάδια κάποιων παικτών του και ποντάροντας στα δυνατά σημεία τους, φτιάχνοντας ρόστερ από εναλλακτικά υλικά. Παίκτες που άλλοι πετούσαν (Ντάνι Γκριν, Ρότζερ Μέισον, Μπρους Μπόουεν, Άντονι Μπόντερ) στο Σαν Αντόνιο είχαν ρόλο. Αυτό όμως πλέον δε μοιάζει τόσο εύκολο να γίνει, με το Σαν Αντόνιο να μη μπορεί να καλύψει τα ψεγάδια του.

Στην πραγματικότητα, τα ψεγάδια των Σπερς δημιουργούν ένα περίεργο ντόμινο, που οδηγεί στις ήττες. Το Σαν Αντόνιο ας πούμε ξεκινούσε στα πρώτα παιχνίδια της σεζόν με την εξής πεντάδα: Μάρεϊ, Φορμπς, ΝτεΡόζαν, Λάιλς, Όλντριτζ. Η συγκεκριμένη πεντάδα είναι όσο πιο.. Σπερς γίνεται, στην λογική ότι όλοι δίνουν κάτι διαφετικό, καλύπτοντας το πρόβλημα κάποιου άλλου. Κάπως έτσι, η αδυναμία στο μακρινό σουτ των Φορμπς, ΝτεΡόζαν, Όλντριτζ καλύπτεται από τον Φορμπς, η αδυναμία του τελευταίου στην άμυνα από τον Μάρεϊ και το πρόβλημα στα ριμπάουντ από τον Λάιλς. Αυτά είναι ωραία στην θεωρία όμως. Στην πράξη – ίσως για πρώτη φορά στην σύγχρονη ιστορία των Σπερς – αυτά δεν έχουν εφαρμογή.

Το Σαν Αντόνιο ξεκινούσε με αυτή την πεντάδα για να έχει ισορροπία και καλές αποστάσεις στην επίθεση. Και πράγματι την έχει, αφού διαθέτει την 4η καλύτερη επίθεση βάσει offensive rating (πόντοι ανά 100 κατοχές). Την ίδια στιγμή όμως αυτή η πεντάδα φυλλορροεί πόντους στην άμυνα, ούσα 3η χειρότερη βάσει defensive rating (πόντοι που δέχεται ανά 100 κατοχές). Γιατί; Επειδή, πολύ απλά, πρακτικά έχει μόνο έναν καλό αμυντικό (Μάρεϊ) και τέσσερις μέτριους, δεν έχει πίεση στη μπάλα και δεν έχει μπλοκέρ. Όσο καλή και να είναι η επίθεση λοιπόν, όταν η άμυνα είναι έτσι δεν γίνεται δουλειά.

Ο Πόποβιτς προσπάθησε να αλλάξει τα δεδομένα και κόντρα στους Γουίζαρντς έβγαλε από την βασική πεντάδα τους Μάρεϊ και Λάιλς για χάρη των Μιλς και Πετλ. Ενώ όμως η επίθεση βελτιώθηκα χάρη στον Μιλς, η άμυνα έγινε ακόμα χειρότερη λόγω του... Μιλς. Το ντόμινο συνεχίστηκε, το Σαν Αντόνιο έχασε ακόμα ένα παιχνίδι και ο προβληματισμός αυξήθηκε.

ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΝΑΤΡΕΨΕΙ ΤΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ;

Αυτή είναι η ερώτηση που κάνουν όλοι. Οι αισιόδοξοι τονίζουν ότι δεν πρέπει κανείς να ξεγράφει τους Σπερς του Πόποβιτς, οι οποίοι μετρούν αισίως 22 σερί παρουσίες στα playoffs, επίδοση-ρεκόρ στο ΝΒΑ. Πολλοί έχουν κάνει το λάθος στο παρελθόν να καταδικάσουν τους Σπερς και έφαγαν τα λόγια τους, μην θέλοντας να το ρισκάρουν ξανά. Με το Σαν Αντόνιο όμως να έχει κάνει το χειρότερο ξεκίνημα των τελευταίων 22 χρόνων και την Δύση να μοιάζει ακόμα πιο δυνατή, είναι λογικό να υπάρχουν πλέον αμφιβολίες.

Οι Σπερς αυτή τη στιγμή μοιάζουν με μία ομάδα που σχεδόν από... πείσμα δεν αλλάζει. Ενώ όλοι έχουν αγκαλιάσει το τρίποντο και έχουν απορρίψει το σουτ από μέση απόσταση, οι Σπερς στηρίζουν το παιχνίδι τους σε αυτό το στυλ ελεώ των Όλντριτζ και ΝτεΡόζαν. Ενώ όλοι θέλουν να έχουν πέντε παίκτες που απειλούν στο παρκέ, το Σαν Αντόνιο ξεκίνησε έχοντας βασικό για 14 παιχνίδια τον Λάιλς. Ενώ όλοι περιμένουν να δουν τους Μάρεϊ και Γουάιτ να παίζουν μαζί στις θέσεις των γκαρντ, ο Πόποβιτς τους έχει βάλει μαζί στο παρκέ μόλις για... 7 κατοχές όλη την σεζόν!

Το Σαν Αντόνιο πήγαινε πολύ συχνά κόντρα στο ρεύμα. Για την ακρίβεια, το Σαν Αντόνιο ήταν αυτό που δημιουργούσε ένα νέο ρεύμα, παίζοντας το δικό του μπάσκετ. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι υπήρχαν περίοδοι που το Σαν Αντόνιο άλλαξε το ίδιο το μπάσκετ. Ίσως ωστόσο να έχει έρθει η ώρα για τους Σπερς να παραδεχθούν ότι ήρθε η στιγμή να αλλάξουν αυτοί και όχι όλοι οι άλλοι γύρω τους. Αν δεν το κάνουν, αν δεν εξελιχθούν, ίσως αυτό να σημαίνει ότι για πρώτη φορά έπειτα από 22 χρόνια δεν θα μπουν στα playoffs.

AP Photo/Darren Abate, Richard W. Rodriguez, David Zalubowski