NBA

Σον Λίβινγκστον: Το αριστερό του πόδι

Σον Λίβινγκστον: Το αριστερό του πόδι
AP Photo/David Zalubowski AP PHOTO/DAVID ZALUBOWSKI

Ο Σον Λίβινγκστον είχε όλες τις δικαιολογίες με το μέρος του. Θα μπορούσε να παρατήσει το μπάσκετ και κανείς να μην πει τίποτα. Αντ' αυτού, προτίμησε να φτιάξει την απόλυτη ιστορία εξιλέωσης.

Θα χρειαστεί να σου κάνουμε αιματολογικές εξετάσεις. Υπάρχει μία αρτηρία στο πίσω μέρος του ποδιού σου. Αν έχει υποστεί ζημιά, τότε μπορεί να πάθεις γάγγραινα. Και αν συμβεί αυτό θα πρέπει να ακρωτηριάσουμε το πόδι σου”. Ο Σον Λίβινγκστον, ο οποίος ανακοίνωσε την απόσυρσή του από τα παρκέ σε ηλικία 34 ετών, ήταν τότε 21 χρονών όταν άκουσε αυτά τα λόγια. Μία πολλά υποσχόμενη καριέρα έμοιαζε να μπαίνει στο τέλος της, αλλά αυτό έμοιαζε να είναι το λιγότερο εκείνη τη στιγμή.

Ήταν 26 Φεβρουαρίου 2007 όταν ο Σον Λίβινγκστον είδε την ζωή του να αλλάζει για πάντα. Σε έναν αγώνα των Κλίπερς με τους Μπόμπκατς (νυν Χόρνετς) ο δίμετρος γκαρντ έφυγε στον αιφνιδιασμό και προσπάθησε να τελειώσει την φάση με λέι-απ. Η προσγείωσή του μετά το άλμα του ήταν η χειρότερη δυνατή. Βασικά, ήταν η χειρότερη που έχει πιάσει ποτέ ο τηλεοπτικός φακός, σε μία από τις πιο σκληρές εικόνες στην ιστορία του ΝΒΑ. Το VIDEO του τραυματισμού του παρατίθεται, αλλά αν κάποιος θελήσει να το δει πρέπει να το κάνει με δική του ευθύνη, αφού πρόκειται να δει πολύ σκληρές εικόνες.

ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΗΝ ΙΑΤΡΙΚΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΛΟΓΙΚΗ

Θα ξαναπαίξω μπάσκετ”; Αυτό ήταν ένα από τα πρώτα πράγματα που ρώτησε ο Λίβινγκστον τους γιατρούς όταν έγινε σαφές ότι γλίτωσε τον ακρωτηριασμό. Αυτοί τον κοιτούσαν με την ίδια απορία που τους κοιτούσε και αυτός. Δεν είχαν ξανασυναντήσει περίπτωση σαν τη δική του.

Ειναι χαρακτηριστικό ότι χρειάστηκε να περιμένουν δύο εβδομάδες για να υποχωρήσει το πρήξιμο στο πόδι του προκειμένου να εγχειριστεί. Όταν οι γιατροί είδαν το γόνατό του δεν σκεφτόντουσαν αν θα ξαναπαίξει μπάσκετ. Αμφέβαλλαν αν θα μπορέσει να περπατήσει χωρίς να κουτσαίνει. Είχαν υπολογίσει όμως χωρίς τον ίδιο τον Λίβινγκστον, που βάλθηκε να διαψεύσει τις προβλέψεις, την ιατρική, ακόμα και την ίδια τη λογική.

Ο ορθοπεδικός χειρουργός που ανέλαβε την περίπτωσή του (Τζέιμς Άντριους), αλλά και οι φυσιοθεραπευτές που ανέλαβαν να τον βοηθήσουν, δούλευαν δύο φορές τη μέρα μαζί του, προσπαθώντας να αποκαταστήσουν το εύρος κίνησης και την ελαστικότητα του αριστερού του ποδιού. Πόντο-πόντο. Εκατοστό-εκατοστό. Και κάθε φυσιοθεραπεία πονούσε περισσότερο από την προηγούμενη. Την ίδια στιγμή, ο Λίβινγκστον έπρεπε να ανακτήσει και την δύναμή του ποδιού του.

Ο πρώτος στόχος όλων για τον νεαρό τότε γκαρντ ήταν να… περπατήσει χωρίς να κουτσαίνει, όχι να επιστρέψει στην ενεργό δράση! Για την ακρίβεια, την πρώτη περίοδο της αποθεραπείας του αποτελούσε πρόκληση για αυτόν ακόμα και να μπει και να βγει από το αυτοκίνητό του!

Ο Livingston βέβαια είχε βάλει πολύ πιο ψηλούς στόχους. Και σταδιακά άρχισε να βελτιώνεται, περνώντας από το ένα στάδιο στο άλλο: Πρώτα, έβγαλε τις πατερίτσες. Μετά, πήγε στο ποδήλατο, στην συνέχεια στην πισίνα και τελικά στον διάδρομο. Σχεδόν 1.5 χρόνο μετά τον σοβαρό τραυματισμό του – και έχοντας χάσει όλη την σεζόν 2007/08 – βρισκόταν στις εγκαταστάσεις των Κλίπερς για προπονήσεις. Τα πράγματα βέβαια δεν θα ήταν τόσο εύκολα.

ΓΥΡΟΛΟΓΟΣ ΜΕ ΕΝΑ “ΞΥΛΙΝΟ ΠΟΔΙ”

Πιάνοντας μπάλα μετά από 18 μήνες, ο Λίβινγκστον θα συνειδητοποιούσε σχετικά γρήγορα ότι δεν ήταν ο ίδιος παίκτης. Δεν μπορούσε να τρέξει όπως πριν. Δεν είχε έκρηξη στο παιχνίδι του. Δεν πηδούσε τόσο ψηλά όσο κάποτε. Το σώμα του δεν μπορούσε να ακούσει το μυαλό του. “Ένιωθα σαν να έχω ένα ξύλινο πόδι” δήλωσε ο ίδιος σε συνέντευξή του στο ESPN.

Όλα αυτά βέβαια ήταν λογικά: Στο φινάλε, καλά-καλά δεν ήξερε το πόδι του. Και, απολύτως φυσιολογικά, δεν το εμπιστευόταν κιόλας. Δεν τον ένοιαζε όμως. Το μόνο που σκεφτόταν ήταν ένα πράγμα: “Φίλε, επέστρεψα στο παρκέ”. Κάπου εκεί ξεκίνησε το μεγάλο ταξίδι του προς την εξιλέωση.

Είχε γίνει και επίσημα γυρολόγος. Όλα αυτά τα ταξίδια και οι αλλαγές περιβάλλοντος, όμως, του έκαναν καλό, αφού σταδιακά άρχισε να βρίσκει τα πατήματά του και την εμπιστοσύνη στον εαυτό του. Στους 49 αγώνες που έπαιξε με τους Καβαλίερς την σεζόν 2012/13 έδειξε πλέον κάποια ψήγματα του ταλέντου του, έχοντας 7.2 πόντους, 2.5 ριμπάουντ και 3.6 ασίστ μέσο όρο σε 23 λεπτά συμμετοχής.

Το καλοκαίρι του 2013, όντας για μία ακόμη φορά free agent, συμφώνησε με τους τότε ανερχόμενους Μπρούκλιν Νετς για το μίνιμουμ συμβόλαιο των βετεράνων (κάτι λιγότερο από 900 χιλιάδες δολάρια). Την ίδια περίοδο, όμως, πήρε και μία από τις πιο σωστές αποφάσεις της ζωής του: Πήγε σε έναν από τους καλύτερους φυσιοθεραπευτές στον κόσμο, τον Μάνι Σάμνερ, για να δουλέψει πάνω στην φυσική του κατάσταση.

ΔΟΥΛΕΥΟΝΤΑΣ ΧΩΡΙΣ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΥΣ

Το πρώτο πράγμα που ρώτησε τον Λίβινγκστον ο Σάμνερ ήταν αν οι γιατροί του είχαν δώσει την άδεια να κάνει ό,τι θέλει με το πόδι του. Μόλις ο (τότε 28χρονος) γκαρντ απάντησε θετικά, τότε ο Σάμνερ του είπε μερικές λέξεις που θα του άλλαζαν την ζωή: “ Σε αυτή την περίπτωση θα σου συμπεριφέρομαι σαν να είσαι υγιής αθλητής. Δεν θα υπάρχουν περιορισμοί”.

Δουλεύοντας χωρίς φόβο, απέκετησε ξανά μέρος της έκρηξής του, θυμίζοντας πάνω από όλα στον εαυτό του τον παίκτη που ήταν κάποτε. Και όταν ξεκίνησε η σεζόν 2013/14 θα το έδειχνε αυτό σε όλο τον κόσμο.

Παίζοντας με την φανέλα των Νετς, ο Λίβινγκστον έμοιαζε σαν να έχει ξανανιώσει. Όσο περνούσε ο καιρός έμοιαζε όλο και περισσόστερο με τον παίκτη που ήταν πριν τον τραυματισμό του και όχι ο διστακτικός γκαρντ που απλώς πάσαρε τη μπάλα. Έμοιαζε ατρόμητος. Ορμούσε χωρίς φόβο προς το καλάθι. Έβλεπε δύο φάσεις μπροστά σε άμυνα και επίθεση. Έφτασε να μαρκάρει τον καλύτερο επιθετικό των αντιπάλων. Είχε επιστρέψει στο υψηλότερο επίπεδο, αριθμώντας 8.3 πόντους, 3.2 ριμπάουντ και 3.2 ασίστ μέσο όρο σε 26 λεπτά συμμετοχής. Ήταν, ξανά, ένας κανονικός παίκτης.

ΕΝΑΣ ΠΟΛΕΜΙΣΤΗΣ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΕΜΙΣΤΕΣ

Το καλοκαίρι του 2014 οι Γουόριορς προσέγγισαν τον Λίβινγκστον, προσφέροντάς του 3ετές συμβόλαιο αξίας 16 εκατ. δολαρίων. Έψαχναν για έναν παίκτη που θα έδινε ανάσες στον Στεφ Κάρι. Δεν ήταν ακόμα το... μεγαθήριο που έγιναν την επόμενη πενταετία. Ήταν μία ομάδα που βρισκόταν σε άνοδο. Η προσθήκη του Λίβινγκστον θα βοηθούσε το Γκόλντεν Στέιτ να φτάσει σε άλλα ύψη.

Ο Λίβινγκστον θεωρητικά δεν ταίριαζε στην φιλοσοφία των Γουόριορς. Σε μία ομάδα που όλοι σούταραν τρίποντα, αυτός ήταν ένας δίμετρος γκαρντ που έβγαζε το ψωμί του ποστάροντας κοντύτερους αντιπάλους και σουτάροντας από μέση απόσταση. Στην 5ετία που έμεινε στο Γκόλντεν Στέιτ είχε συνολικά 3/24 τρίποντα σε 367 αγώνες στην κανονική περίοδο! Κι όμως, αυτός ο τύπος ήταν από τα κλειδιά της ομάδας.

Στην 5ετία που έμεινε στο Γκόλντεν Στέιτ κατέκτησε 3 πρωταθλήματα και πήγε σε δύο ακόμα τελικούς. Μπορεί να μην είχε την προβολή των Κάρι, Τόμπσον, Ντουράντ, Γκριν, Ιγκουοντάλα, αλλά κανείς δεν αμφέβαλλε ότι οι Γουόριορς δεν θα ήταν ίδιοι χωρίς αυτόν. Δεν ήταν απλώς ένα μέλος της ομάδας, ήταν ένας άνθρωπος που ταίριαζε στην φιλοσοφία της εντός και εκτός παρκέ, τον οποίο σεβόντουσαν όλοι, αφού ήξεραν την ιστορία του και τι είχε περάσει. Η προ μερικών μηνών αποδέσμευσή του και η ανταλλαγή του Ιγκουοντάλα έμοιαζε με το τέλος μία εποχής για το Γκόλντεν Στέιτ, που πλέον έχει μόνο τρία μέλη να θυμίζουν την ομάδα που κάποτε κυριαρχούσε (Κάρι, Τόμπσον, Γκριν).

Κοιτάζοντας κάποιος την καριέρα του Λίβινγκστον δεν γίνεται παρά να νιώσει θαυμασμό. Ο παλαίμαχος γκαρντ μπήκε στο ΝΒΑ το 2004 κατευθείαν από το High School, με την ταμπέλα του “επόμενου Μάτζικ Τζόνσον ή Πένι Χάρνταγουεϊ” να τον ακολουθεί. Τρία χρόνια αργότερα βρέθηκε στο χείλος του γκρεμού σωματικά, ψυχολογικά και πνευματικά. Είχε κάθε δικαιολογία με το μέρος του. Αντί όμως να τα παρατήσει, επέλεξε να παλέψει κόντρα σε κάθε πιθανότητα. Πήγε κόντρα στην ιατρική και την ίδια τη λογική και βγήκε νικητής, αποτελώντας έμπνευση για πολύ κόσμο. Γιατί είναι ένας αληθινός πολεμιστής. Και ίσως τελικά να μην είναι καθόλου τυχαίο ότι ολοκλήρωσε την καριέρα του φορώντας την φανέλα των... Γουόριορς.

AP Photo/David Zalubowski

TAGS NBA
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ