Ο Κουάι Λέοναρντ πήγε στους Κλίπερς. Ο Ντάνι Γκριν στους Λέικερς. Οι Κάιλ Λάουρι και Σερτζ Ιμπάκα είναι τραυματίες. Κι όμως, αν κοιτάξει κάποιος την κατάταξη, θα δει ότι οι Ράπτορς είναι στην 2η θέση της Ανατολής με ρεκόρ 14-4!

Το Τορόντο έχει εκπλήξει αρκετό κόσμο φέτος. Πολλοί περίμεναν ότι οι Πρωταθλητές θα παρέμεναν ανταγωνιστικοί παρά τις αποχωρήσεις των Λέοναρντ και Γκριν. Σίγουρα όμως κανείς δεν περίμενε ότι με σχεδόν το 1/4 της σεζόν να έχει προχωρήσει – και με τους Λάουρι, Ιμπάκα να είναι εδώ και καιρό τραυματίες – οι Ράπτορς θα βρισκόντουσαν στην 2η θέση της Ανατολής.

Το Τορόντο όμως είναι εδώ για να διαψεύσει τους πάντες. Οι Καναδοί έχουν ισορροπία, βγάζουν την αναμενόμενη αυτοπεποίθηση του πρωταθλητή, μοιάζουν πιο σκληροί από ποτέ. Πώς όμως τα έχουν καταφέρει μέχρι τώρα;

Η ΕΚΤΟΞΕΥΣΗ ΤΩΝ ΣΙΑΚΑΜ, ΒΑΝΒΛΙΤ, ΑΝΟΥΝΟΜΠΙ

Η αρχή γίνεται από το προφανές: Οι Ράπτορς είναι καλοί κυρίως επειδή έχουν κάνει το απαραίτητο βήμα μπροστά κάποιοι παίκτες από το περσινό ρόστερ. Βασικά, δεν έχουν κάνει απλώς ένα βήμα μπροστά, αλλά άλματα!

Η αρχή έχει γίνει από τον Πασκάλ Σιάκαμ, ο οποίος μερικούς μήνες μετά την ανάδειξή του σε “Πιο Βελτιωμένο παίκτη της σεζόν” έχει βάλει πλώρη να γράψει ιστορία ως ο πρώτος παίκτης που θα πάρει το σχετικό βραβείο δύο σερί χρονιές! Ο Καμερουνέζος φόργουορντ έχει μεταβληθεί – όπως αναμενόταν – στον ηγέτη των Ράπτορς, εκτοξεύοντας τους αριθμούς του από τους 16.9 πόντους, 6.9 ριμπάουντ και 3.1 ασίστ σε 32 λεπτά πέρυσι, στους 25.1 πόντους, 8.6 ριμπάουντ και 3.9 ασίστ σε 37 λεπτά φέτος! Ο Σιάκαμ δεν είναι απλώς καλός. Είναι πλέον ένας από τους καλύτερους παίκτες στην θέση του στο ΝΒΑ.

Δίπλα του, ο Σιάκαμ έχει δύο ακόμα... σωματοφύλακες: Τον Φρεντ ΒανΒλίτ και τον Ο Τζι Ανουνόμπι. Ο πρώτος αναβαθμίστηκε από έκτος παίκτης σε βασικό και εκτόξευσε τους αριθμούς του από τους 11 πόντους, 2.6 ριμπάουντ και 4.8 ασίστ σε 27.5 λεπτά στους 18.5 πόντους, 3.9 ριμπάουντ και 7.5 ασίστ μέσο όρο σε 38 λεπτά συμμετοχής, ενώ ο δεύτερος έφυγε από την σκιά των Λέοναρντ/Γκριν, βελτιώνοντας τους αριθμούς του από τους 7 πόντους και 2.9 ριμπάουντ μέσο όρο σε 20 λεπτά συμμετοχής, στους 11.3 πόντους και 5.6 ριμπάουντ σε 30 λεπτά συμμετοχής, ενώ είναι πλέον ξεκάθαρα ένας από τους καλύτερους αμυντικούς στο ΝΒΑ.

Οι Σιάκαμ, ΒανΒλίτ και Ανουνόμπι έκαναν αυτό που πάντα ήθελαν οι Ράπτορς από αυτούς: Άρπαξαν την ευκαιρία τους. Όλοι είχαν αντιμετωπίσει υποτιμητικά σχόλια στο ξεκίνημά τους στην Λίγκα, αλλά δούλεψαν στο σύστημα του Τορόντο, βελτιώθηκαν και πλέον ο καθένας μπορεί με τον τρόπο του να κάνει την διαφορά στην ομάδα.

ΜΙΑ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΣΥΜΠΑΓΗΣ ΟΜΑΔΑ

Αν η τριάδα των Σιάκαμ, ΒανΒλίτ και Ανουνόμπι τραβάει τα βλέμματα πάντως, αυτό που κάνει πραγματικά την διαφορά είναι ότι το Τορόντο παραμένει η πλέον συμπαγής ομάδα στο ΝΒΑ. Οι Ράπτορς μοιάζουν να είναι μία γροθιά και κινούνται πάντα σαν ένα σε άμυνα και επίθεση, κάτι που πιστώνεται στον προπονητή της ομάδας, Νικ Νερς, ο οποίος έχει περάσει την φιλοσοφία του.

Αυτό φαίνεται από ένα απλό στατιστικό: Οι Ράπτορς είναι μία από τις τέσσερις ομάδες της λίγκας που βρίσκονται στο Top-10 τόσο στο offensive rating (πόντοι που σημειώνουν ανά 100 κατοχές) όσο και στο defensive rating (πόντοι που δέχονται ανά 100 κατοχές), με τις άλλες τρεις ομάδες να είναι οι Μπακς, οι Λέικερς και οι Κλίπερς. Κοινό σημείο αυτών των τριών ομάδων; Θεωρούνται διεκδικητές του τίτλου.

Το Τορόντο ξεκινάει τα πάντα από την άμυνά του. Με τον Μαρκ Γκασόλ να γεμίζει το “ζωγραφιστό” και να καθοδηγεί τους πάντες, οι Ράπτορς έχουν μία σειρά από σύνθετες άμυνες που εφαρμόζουν, που συχνά είναι από ζώνες, όπως “Box and 1” (δηλαδή τέσσερις ζώνη σε “κουτί” και ένας μαν του μαν) μέχρι και τρεις ζώνη και δύο μαν του μαν. Παράλληλα βάζουν συνεχώς χέρια στη μπάλα, ενώ δεν έχουν ούτε έναν αδύναμο κρίκο στην άμυνά τους. Από τον έμπειρο Γκασόλ, μέχρι τον “μακρύ” Σιάκαμ, τους αθλητικούς Ανουνόμπι και Χόλις Τζέφερσον, τους πεισματάρηδες ΒανΒλίτ και Πάουελ και τον μπλοκέρ Κρις Μπουσέρ. Και όλα αυτά με δύο εκ των καλύτερων αμυντικών της ομάδας (Λάουρι, Ιμπάκα) τραυματίες!

Στην επίθεση, το Τορόντο έχει δώσει μεγαλύτερη ελευθερία από ποτέ στον Σιάκαμ να δημιουργεί το δικό του σουτ (ενίοτε τον χρησιμοποιεί και ως πόιντ γκαρντ), δίνοντας παράλληλα το περιθώριο στον ΒανΒλίτ να παίζει Πικ εν Ρολ, τον Γκασόλ να ανοίγει το γήπεδο με το καλό του σουτ και παίκτες όπως ο Ανουνόμπι, ο Πάουελ και ο Χόλις-Τζέφερσον να καλύπτουν τρύπες, πηγαίνοντας εκεί που πρέπει.

ΔΙΝΟΥΝ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ, ΘΑ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙ ΝΑ ΔΩΣΟΥΝ ΚΙ ΑΛΛΕΣ

Οι Ράπτορς είναι μία από τις πιο όμορφες ιστορίες της φετινής σεζόν. Όντες Πρωταθλητές, έχασαν τον καλύτερο παίκτη τους (Λέοναρντ) και έναν από τους καλύτερους αμυντικούς του ΝΒΑ (Γκριν), βλέπουν δύο βασικά γρανάζια της ομάδας να είναι τραυματίες (Ιμπάκα, Λάουρι), αντιμετώπισαν ένα από τα πιο δύσκολα προγράμματα στο ΝΒΑ μέχρι στιγμής και όμως βρίσκονται στην δεύτερη θέση στην Ανατολή.

Το Τορόντο έχει πλέον μία ξεκάθαρη κουλτούρα την οποία έχτισε από πέρυσι. Έχει τον τρόπο να παίρνει το βέλτιστο από όλους, είτε αυτός λέγεται Πάσκαλ Σιάκαμ, είτε Τέρενς Ντέιβις (undrafted ρούκι, που έχει δώσει λύσεις σε πολλά παιχνίδια), είτε Κρις Μπουσέρ. Πάνω από όλα όμως είναι μία συμπαγής ομάδα, η οποία δίνει συνεχώς απαντήσεις σε όλους, ίσως και στον εαυτό της.

Η αλήθεια είναι ότι το Τορόντο θα χρειαστεί να δώσει κι άλλες απαντήσεις στο μέλλον. Το γεγονός ότι κάθε νίκη έρχεται με μέγιστη προσπάθεια και τους παίκτες να παίζουν στα κόκκινα είναι λογικό να φέρει κούραση κάποια στιγμή. Καμία ομάδα δεν αντέχει να παίζει 82 αγώνες με τον ίδιο τρόπο. Οι επιστροφές των Ιμπάκα και Λάουρι θα βοηθήσουν. Το ροτέισον θα μεγαλώσει. Οι Ράπτορς όμως θα βρουν εμπόδια μπροστά τους.

Το Τορόντο πέρυσι ήταν η ομάδα του Λέοναρντ. Φέτος είναι η ομάδα του Σιάκαμ, του ΒανΒλίτ, του Λάουρι, του Γκασόλ, του Ιμπάκα. Είναι ενίοτε η ομάδα του Νόρμαν Πάουελ. Πάνω από όλα όμως είναι ομάδα, για αυτό έχει φτάσει μέχρι εδώ. Η συνέχεια αναμένεται με πολύ ενδιαφέρον.

AP Photo/Marcio Jose Sanchez, Chris Carlson, Tony Gutierrez