Ο Άντριου Γουίγκινς είχε βαρεθεί να ακούει ότι είχε μείνει στάσιμος. Είχε κουραστεί να λένε όλοι ότι ήταν παθητικός, ότι δεν εκπληρώνει τις προσδοκίες. Ότι παίζει με λάθος τρόπο. Φέτος αποφάσισε να κάνει τους πάντες να... φάνε τα λόγια τους.

Ένας νέος Άντριου Γουίγκινς έχει εμφανιστεί στα παρκέ του ΝΒΑ την φετινή σεζόν. Ένας Άντριου Γουίγκινς που παίζει (επιτέλους) με βάση το ταλέντο του, δεν συμβιβάζεται με αυτά που δίνει η αντίπαλη άμυνα, δεν έχει την... εμμονή να σουτάρει υπό κακές προϋποθέσεις από μία απόσταση. Ένας Γουίγκινς που παίζει όπως πάντα ονειρευόντουσαν οι Γουλβς ότι θα παίζει όταν τον απέκτησαν μέσω ανταλλαγής την ημέρα του ΝΒΑ Draft 2014 για χάρη του Κέβιν Λαβ.

Την φετινή σεζόν ο Καναδός γκαρντ/φόργουορντ αποτελεί μία αποκάλυψη. Παίζοντας πιο ελεύθερα από ποτέ, έχει εκτοξεύσει τους αριθμούς του από τους 18.1 πόντους, 4.8 ριμπάουντ και 2.5 ασίστ μέσο όρο με 41.2% στα σουτ την περσινή σεζόν, στους 25.9 πόντους, 5.1 ριμπάουντ και 3.6 ασίστ μέσο όρο με 47.8% στα σουτ φέτος! Πρόκειται για μία ολική μετάλλαξη, με τον 24χρονο γκαρντ/φόργουορντ να εμφανίζεται κάθε μέρα και καλύτερος, με αποκορύφωμα την 30αρα που σημείωσε στη νίκη των Γουλβς επί των Σπερς. Και υπάρχουν μία σειρά από λόγοι για αυτό.

ΜΙΑ ΕΦΙΑΛΤΙΚΗ ΔΙΕΤΙΑ

Υπήρξε μία σειρά από γεγονότα που οδήγησαν σε μία κάθετη πτώση στην απόδοση του Γουίγκινς την διετία 2017-2019 μετά την έκρηξή του την σεζόν 2016/17 όπου είχε 23.6 πόντους και 4 ριμπάουντ μέσο όρο. Μία διετία που χρειάστηκε να κάνει πράγματα που δεν του ταίριαζαν, που άλλαξε ρόλο, που έπρεπε να προσαρμοστεί σε νέα δεδομένα.

Με τον Τζίμι Μπάτλερ στη Μινεσότα την σεζόν 2017/18 και τους πρώτους αγώνες της σεζόν 2017/18, ο Γουίγκινς χρειάστηκε να ακολουθήσει έναν παθητικό ρόλο, αφού δεν είχε τη μπάλα στα χέρια του. Από κάτι ανάμεσα σε πρώτη και δεύτερη επιλογή στην επίθεση, έγινε τρίτη επιλογή, αφού υπήρχε και ο Καρλ-Άντονι Τάουνς. Σαν να μην έφτανε αυτό, ήταν σαφές πως δεν ταίριαζε στην φιλοσοφία του Τομ Θίμποντο, ο οποίος φαινόταν σαν να του είχε βάλει χαλινάρι για χάρη του αγαπημένου του παιδιού (Μπάτλερ), έχοντας ταυτόχρονα στο παρκέ ένα άλλο αγαπημένο του παιδί (Ταζ Γκίμπσον) κάτι που έκλεινε τους χώρους στον Καναδό.

Ο Γουίγκινς χρειάστηκε να γίνει κάτι που δε μπορούσε ποτέ να γίνει. Δεν περνούσε καλά. Έψαχνε τον ρόλο του με αποτέλεσμα να παίρνει προσπάθειες υπό κακές προϋποθέσεις, αφού δεν είχε την απαιτούμενη υπομονή. Όταν πλέον αποχώρησε ο Μπάτλερ και ο Θίμποντο, οι κακές συνήθειες είχαν μείνει. Ο Γουίγκινς δεν μπορούσε να αλλάξει. O Ράιαν Σόντερς, ο οποίος πήρε την θέση του Θίμποντο όμως πίστεψε σε αυτόν. Δούλεψε μαζί του στο τέλος της περσινής σεζόν. Προσπάθησε να τον αλλάξει βήμα-βήμα. Σταδιακά τα κατάφερε, αφού από την διακοπή για το All Star Break κι έπειτα ο Καναδός είχε βελτιωθεί. Στους τελευταίους 10 αγώνες της περσινής σεζόν ανέβασε τους αριθμούς του στους 21.5 πόντους, 4.7 ριμπάουντ και 3.5 ασίστ μέσο όρο με 48% στα τρίποντα. Η μετάλλαξη είχε ξεκινήσει.

ΕΝΑΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΣ ΠΑΙΚΤΗΣ

Ο περισσότερος κόσμος δεν είχε προσέξει την αλλαγή στο παιχνίδι του απόφοιτου του Κολεγίου του Κάνσας στο φινάλε της περσινής σεζόν. Με τους Γουλβς εκτός στόχων, να παίζουν αγώνες χωρίς κίνητρο, ήταν λογικό η αλλαγή του Γουίγκινς να περάσει τα... ψιλά. Φέτος όμως όλος ο κόσμος έχει προσέξει τι συμβαίνει.

Από το ξεκίνημα της σεζόν ο Γουίγκινς μοιάζει με άνθρωπο σε αποστολή. Είναι επιθετικός προς το καλάθι, πηγαίνοντας συνεχώς μέχρι μέσα. Όταν δεν περνάει τον προσωπικό του αντίπαλο, δεν μένει στα σουτ από μέση απόσταση, παρά μοιράζει καλύτερα το παιχνίδι. Παράλληλα, σουτάρει περισσότερο και καλύτερα από το τρίποντο. Από εκεί που είχε 1.6/4.8 τρίποντα ανά αγώνα πέρυσι (33.9%), φέτος έχει 2.4/6.5 (36.1%). Ο Γουίγκινς είναι καλύτερα. Είναι ένας διαφορετικός παίκτης και αυτό φαίνεται και από το shotchart του, το οποίο είναι εντελώς διαφορετικό σε σχέση με την περσινή σεζόν. Ιδού η απόδειξη:

Το shotchart του την σεζόν 2018/19:

Το shotchart του την σεζόν 2019/20:

Διευκρίνηση: Η περιοχή που έχει πιο έντονο χρώμα (πορτοκαλί) είναι αυτή από την οποία έχει επιχειρήσει τα περισσότερα σουτ. Όσο το χρώμα αλλάζει (μοβ), αρχίζει και γίνεται διασπορά των προσπαθειών, μέχρι να γίνει γκρι στις περιοχές που σούταρε λιγότερο. Αν προσέξει λοιπόν κάποιος το πώς σούταρε πέρυσι και πώς φέτος ο Γουίγκινς, θα παρατηρήσει ότι ενώ πέρυσι σούταρε συνεχώς από μέση απόσταση (μοβ), φέτος σουτάρει είτε μόνο στο “”ζωγραφιστό”, είτε από την κορυφή και τις 45 μοίρες από την γραμμή του τριπόντου. Κοινώς, πρόκειται για μία ολική μετάλλαξη!

ΒΡΗΚΕ ΧΩΡΟΥΣ ΚΑΙ ΑΝΘΙΣΕ

Ο Γουίγκινς αποφάσισε να αλλάξει και τα αποτελέσματα φαίνονται. Επιχειρεί σουτ με καλύτερες προϋποθέσεις, έβαλε για λίγο τα... μαθηματικά στο παιχνίδι του. Παράλληλα βέβαια έχει και περισσότερους χώρους. Με τον Τάουνς να σουτάρει περισσότερα τρίποντα από ποτέ, τον (εξαιρετικό σουτέρ) Ρόμπερτ Κόβινγκτον σε θέση πάουερ φόργουορντ αντί του αργού Γκίμπσον και (πολύ συχνά) δύο γκαρντ με καλό σουτ στο πλευρό του (δύο εκ των Κάλβερ, Τιγκ, Οκότζι, Γκράχαμ ή Λέιμαν), το καλάθι των αντιπάλων είναι ελεύθερο. Οι αντίπαλοι ψηλοί κυνηγούν τους Τάουνς και Κόβινγκτον και – το κυριότερο – ο Μπάτλερ είναι στο... Μαϊάμι και έχει σταματήσει να κινείται στους ίδιους χώρους με αυτόν.

Ο γιος του γνωστού μας Μίτσελ Γουίγκινς (είχε αγωνιστεί σε Μίλωνα, Σπόρτιγκ και Πανιώνιο την δεκαετία του 90') αποτελεί αυτή τη στιγμή μία από τις πιο όμορφες ιστορίες στο ΝΒΑ. Η ολική μετάλλαξή του έχει ως αποτέλεσμα να παίζει σαν All Star. Βασικά, τον έχει βάλει στον δρόμο για να γίνει σταρ. Αν όλα αυτά οδηγήσουν τελικά και στην είσοδο των Γουλβς στα playoffs (προς το παρόν με ρεκόρ 7-4 ισοβαθμούν με τους Κλίπερς στην 5η θέση της Δύσης), τότε η αναγνώριση δεν θα αργήσει.

Ο Γουίγκινς θέλησε να δώσει απαντήσεις σε πολύ κόσμο φέτος. Μέχρι στιγμής τα έχει καταφέρει μία χαρά. Το μόνο που χρειάστηκε να κάνει, ήταν να αλλάξει ως παίκτης και να εμπιστευτεί τον προπονητή του και τους αριθμούς. Η νέα βελτιωμένη έκδοσή του προκαλεί ενθουσιασμό. Αν συνεχίσει έτσι, τότε η κλήση στο All Star Game ίσως να είναι πιο κοντά από ότι φαντάζεται κάποιος.

AP Photo/Michael Conroy, Michael Conroy