Ο Τζαμάλ Μάρεϊ ήταν από... άλλο γαλαξία κόντρα στους Σέλτικς στη νίκη των Νάγκετς με 115-107 . Έκανε ό,τι ήθελε στο παρκέ και ολοκλήρωσε τον αγώνα με 48 πόντους (19 στην 4η περίοδο) σε μία μαγική εμφάνιση. Και μετά με μία απλή κίνηση κατάφερε να μπει στο επίκεντρο.

Ο Καναδός γκαρντ θεώρησε σωστό να μην τηρήσει τον άγραφο νόμο του ΝΒΑ που θέλει τις ομάδες που βρίσκονται μπροστά στο σκορ και το παιχνίδι έχει “τελειώσει” να μην εκδηλώνουν επίθεση. Έχοντας μπροστά του την πρόκληση της πρώτης 50αρας της καριέρας του αποφάσισε να σουτάρει λίγο πριν την λήξη του αγώνα, προκαλώντας την “έκρηξη¨των παικτών των Σέλτικς, με πρώτο τον Καϊρί Ίρβινγκ, ο οποίος πέταξε την μπάλα στην εξέδρα !

Η κίνηση του Μάρεϊ δεν άρεσε σε πολύ κόσμο. Ήταν περιττή και έβγαλε έναν κακό εγωισμό. Το χειρότερο είναι πως δεν ήταν η πρώτη φορά στην καριέρα του που αποφάσισε να μην τηρήσει το fair play στο φινάλε ενός “τελειωμένου” αγώνα. Την περσινή σεζόν είχε θεωρήσει λογικό προς το φινάλε ενός αγώνα των Νάγκετς με τους Λέικερς να πάει και να κάνει... κολπάκια στον Λόνζο Μπολ, κάτι που παραλίγο να οδηγήσει σε σύρραξη ανάμεσα στις δύο ομάδες.

Η αλήθεια είναι ότι ο Μάρεϊ δεν είναι κακό παιδί. Συνήθως δεν προκαλεί. Το γιατί αποφάσισε να προβεί σε αυτές τις ενέργειες είναι κάτι που αποτελεί... μυστήριο δεδομένου του πράου χαρακτήρα του. Αυτά τα δύο περιστατικά πάντως δεν πρόκειται να αλλάξουν την άποψη των Νάγκετς, οι οποίοι έχουν ξεκαθαρίσει ότι θέλουν να χτίσουν την ομάδα του μέλλοντος γύρω από αυτόν και τους Νίκολα Γιόκιτς και Γκάρι Χάρις.

ΑΚΡΟΓΩΝΙΑΙΟΣ ΛΙΘΟΣ ΜΙΑΣ ΠΕΤΥΧΗΜΕΝΗΣ ΟΜΑΔΑΣ

Ο Τζαμάλ Μάρεϊ επιλέχθηκε από τους Νάγκετς στο Νο7 του ΝΒΑ Draft του 2016, μόλις έναν χρόνο μετά την απόφαση του Ντένβερ να επιλέξει τον Εμάνουελ Μουντιάι στο Νο7 του ΝΒΑ Draft του 2015. Πολλοί αναρωτήθηκαν τότε γιατί το Ντένβερ επέλεξε γκαρντ για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά, αν και ο Καναδός θεωρείτο τότε σούτινγκ γκαρντ έχοντας αποφοιτήσει από το Κολέγιο του Kentucky. Οι Νάγκετς όμως ήξεραν τι έκαναν.

Στο Ντένβερ αποφάσισαν από νωρίς ότι ο Μάρεϊ θα ήταν ο πόιντ γκαρντ του μέλλοντος για την ομάδα. Σταδιακά έβαλαν στο περιθώριο τον Μουντιάι και του έδωσαν χρόνο συμμετοχής. Την περσινή σεζόν (2017/18) τον έχρισαν βασικό, τον άφησαν να μάθει από τα λάθη του – χρειάστηκε σχεδόν 30 αγώνες για να βρει ρυθμό, κάτι που ίσως στοίχισε στην ομάδα την είσοδο στα playoffs – αλλά στο τέλος της χρονιάς ήξεραν ότι είχαν βρει τον πόιντ γκαρντ τους για την επόμενη δεκαετία. Πέρυσι ο Μάρεϊ είχε 16.7 πόντους, 3.7 ριμπάουντ και 3.4 ασίστ μέσο όρο. Είναι ξεκάθαρο ότι πρώτα σκέφτεται το σουτ και μετά την πάσα. Σε μία ομάδα όμως που οι δύο καλύτεροι πασέρ της είναι οι ψηλοί της (Γιόκιτς και Πολ Μίλσαπ) αυτό δεν έχει σημασία.

Ο Μάρεϊ ξεκίνησε την φετινή σεζόν με τις προσδοκίες στο... ταβάνι. Αρχικά είχε μία παρουσία παρόμοια με την περσινή, αφού μέχρι τον αγώνα με τους Σέλτικς είχε 15.7 πόντους, 4.4 ριμπάουντ και 3.3 ασίστ μέσο όρο. Η 48αρα που σημείωσε εκτόξευσε τον μέσο όρο πόντων του στους 18.9, παρέα με 4.5 ριμπάουντ και 3.4 ασίστ μέσο όρο. Πάνω από όλα απέδειξε όμως ότι το Ντένβερ δεν εξαρτάται πλέον αποκλειστικά από τις ορέξεις του Γιόκιτς, ο οποίος για ένα παιχνίδι έκανε... πίσω, αφήνοντας τον νεαρό συμπαίκτη του να αναλάβει δράση. Ξέρει εξάλλου ότι κάποια άλλη μέρα θα είναι η δική του σειρά, όπως κάποια άλλη στιγμή θα είναι του Χάρις, του Μίλσαπ και – όταν επιστρέψει από τον τραυματισμό του – του Γουίλ Μπάρτον. Αυτό είναι που κάνει τόσο θαυμάσιους τους Νάγκετς, που έχουν ξεκινήσει την σεζόν με ρεκόρ 9-1, στο καλύτερο ξεκίνημα της ιστορίας τους.

ΗΡΘΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΝΑΔΑ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΤΗΝ ΔΙΑΦΟΡΑ

Ο Μάρεϊ δείχνει γλυκομίλητος εκτός παρκέ, αλλά όταν πατάει σε αυτό αλλάζει μορφή. Ο ίδιος τύπος που είναι ευγενικός και μιλάει με το κεφάλι κάτω έξω από το γήπεδο, μέσα σε αυτό μεταμορφώνεται σε έναν... δολοφόνο που σημειώνει 19 πόντους στην 4η περίοδο και δεν τηρεί το fair play, απλώς και μόνο επειδή... δεν τον νοιάζει τι συμβαίνει. Θα κάνει ό,τι μπορεί για να κερδίσει, γεγονός που οφείλεται στον τρόπο που προετοιμαζόταν για να γίνει ο παίκτης που είναι τώρα.

Ο Μάρεϊ δε προπονείτο με συμβατικό τρόπο στον Καναδά. Όταν ήταν μικρός έκανε κάμψεις στο χιόνι για να μάθει να αντέχει στον πόνο (!), έπαιζε τερματοφύλακας σε αγώνες χόκεί, έμαθε να έχει καλύτερη ισορροπία βλέποντας ταινίες του Μπρους Λι, σούταρε βολές με μαντήλι στα μάτια με τον πατέρα του να ουρλιάζει στο αυτί του και έμαθε να κάνει διαλογισμό από 4 χρονών. Όλα αυτά τον έκαναν τον παίκτη, αλλά πάνω από όλα τον άνθρωπο που είναι τώρα.

Στα μάτια πολύ κόσμου ο Μάρεϊ είναι ένας ελπιδοφόρος, ντελικάτος 21χρονος γκαρντ με όλο το μέλλον μπροστά του, ο οποίος ενίοτε ξεφεύγει και δεν τηρεί το fair play. Στην πραγματικότητα όμως πρόκειται για ένα παιδί που αποφάσισε να κυνηγήσει το όνειρό του, χρειάστηκε να χρησιμοποιήσει μη συμβατικούς τρόπους για να ξεχωρίσει και πλέον θεωρείται πυλώνας μία εκ των ανερχόμενων δυνάμεων του ΝΒΑ. Ο καθένας βέβαια μπορεί να διαλέξει όποιον χαρακτηρισμό θέλει για αυτόν. Η αλήθεια εξάλλου πάντα βρίσκεται κάπου στη μέση.

AP Photo/David Zalubowski