Όταν το περασμένο καλοκαίρι οι Μπακς επέλεξαν να κρατήσουν τον Κρις Μίντλετον και να αφήσουν τον Μάλκολμ Μπρόγκντον να υπογράψει στους Ιντιάνα Πέισερς (στους οποίους τον έστειλαν μέσω sign-and-trade), πολύς κόσμος θύμωσε με την απόφαση των ανθρώπων της ομάδας του Μιλγουόκι.

Οι αριθμοί έλεγαν πως η κίνηση ήταν σωστή, το κενό που άφησε ο 27χρονος γκαρντ ήταν μεγάλο, καλύφθηκε από τρεις παίκτες (Γουέστλι Μάθιους - Κάιλ Κόρβερ - Ντόντε ΝτιΒιντσέντζο) και η ζωή συνεχίστηκε. Τώρα, αρκετούς μήνες μετά από το διαζύγιο των Μπακς με τον Μπρόγκντον, ο νυν ηγέτης της ομάδας της Ιντιανάπολις έκανε μια δήλωση που εξηγεί πολλά από όσα ένιωθε στο Μιλγουόκι, πολλά από όσα ένιωσε όταν αποχώρησε από τα Ελάφια για να ξεκινήσει τη νέα πρόκληση της καριέρας του.

" Νομίζω πως σε αυτή την ομάδα έχω όση ελευθερία δεν είχα ποτέ στο παρελθόν. Λατρεύω το μπάσκετ εδώ, λατρεύω να παίζω γι' αυτόν τον προπονητή (Νέιτ ΜακΜίλαν) επειδή μου προσφέρει την απαιτούμενη ελευθερία και το σωστό πλάνο" δήλωσε ο Μπρόγκντον και αυτές οι ατάκες μοιάζουν με σπόντα εναντίον της προηγούμενης ομάδας του. Είναι όμως; Ή μήπως ο έμπειρος πλέον γκαρντ λέει τα πράγματα με το όνομά τους, με έναν ρεαλιστικό τόνο που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί;

Στο Μιλγουόκι ο Μπρόγκντον έκανε τρεις σπουδαίες σεζόν, αναδείχθηκε ρούκι της χρονιάς το 2017 και πέρυσι είχε 15.6 πόντους από 54.4% στο δίποντο, 42.6% στο τρίποντο και 92.8% στις βολές (πρώτος σε όλη τη Λίγκα) μαζί με 4.5 ριμπάουντ, 3.2 ασίστ και μόλις 1.4 λάθη ανά 28.6 λεπτά ως βασικός σούτινγκ γκαρντ. Στην Ιντιανάπολις τα πράγματα είναι διαφορετικά για εκείνον, καθώς μετά από 17 αγώνες έχει 19.4 πόντους από 54.2% στο δίποντο, 32.9% στο τρίποντο, 95.5% στις βολές (πρώτος σε όλη τη Λίγκα) μαζί με 4.9 ριμπάουντ και 8 ασίστ ανά 31.8 λεπτά. Πιο παραγωγικός, πιο δημιουργικός, το usage rate έχει ανέβει από το 20.7 στο 26.4, αλλά λιγότερο αποτελεσματικός από την περιφέρεια και μάλιστα έχοντας περίπου τις ίδιες προσπάθειες (1.6/3.8 πέρυσι, 1.4/4.3 φέτος).

Ο Μπρόγκντον λειτούργησε πέρυσι άψογα ως τρίτος πόλος στην επίθεση των Μπακς πίσω από τους Αντετοκούνμπο - Μίντλετον, ήταν κάποιες φορές η τέταρτη και η πέμπτη επιλογή στην επίθεση, δεν μπορούσε να λειτουργήσει ως πόιντ γκαρντ, δεν χειριζόταν εκείνος την μπάλα, δεν έπαιρνε εκείνος τις αποφάσεις. Φέτος ο ρόλος του είναι διαφορετικός και τον απολαμβάνει, θα πρέπει όμως να κάνει κι αυτός υπομονή διότι όταν ο Βίκτορ Ολαντίπο μπει στο ρόστερ (πολύ σύντομα) τα πράγματα δεν θα είναι το ίδιο εύκολα για εκείνον.