Η κοινή συνέντευξη - σταθμός που είχαν δώσει ο Παύλος και ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος στη "Live Sport" είναι αρκετή για να θυμίσει σε όλους το μεγαλείο του ιστορικού διοικητικού παράγοντα του Παναθηναϊκού.

Πριν από πέντε χρόνια, το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον του "τριφυλλιού" μίλησαν στον Βασίλη Βέργη, σε μια σπάνια συνέντευξη. Θυμηθείτε τις σπουδαιότερες ατάκες των δύο ανδρών για τον Παναθηναϊκό, τη μετάβαση από την παλιά στη νέα εποχή και τα όνειρα που έκαναν τότε οι "ισχυροί άνδρες" των "πρασίνων".

Όταν μεγαλώσει ο εγγονός μου, ο Παύλος, θα αναλάβει αυτός

- Θέλω, φυσικά, να ξεκινήσω με τον κ. Παύλο. 29-2 άλλωστε είναι το... σκορ σε τίτλους μεταξύ σας (σ.σ. γέλια). Να γυρίσουμε χρόνια πίσω, όταν ο κ. Δημήτρης ήταν παιδί. Να μου πείτε πως τον κάνατε Παναθηναϊκό, ποια ήταν τα πρώτα πράγματα που του είπατε. Τον παίρνατε μαζί σας στο γήπεδο;

"Εννοείται. Από μωρό. Όπως παίρνω τώρα τον εγγονό μου, τον Παύλο".

- Μιλάμε για 42 χρόνια, από το 1971, οικογένεια Γιαννακόπουλου στον Παναθηναϊκό. Περνάει από το μυαλό σας... από τον Παύλο στον Δημήτρη και από τον Δημήτρη μπορεί να ξαναπάει ο Παναθηναϊκός στον Παύλο, τον νεότερο;

"Έχει φύγει από εμένα κι έχει ήδη πάει στον Δημήτρη. Όταν θα μεγαλώσει ο εγγονός μου, στον οποίο έχω ιδιαίτερη αδυναμία, θα αναλάβει αυτός".

- Νομίζω ότι στο ξεκίνημα της συνέντευξης, το καλύτερο μήνυμα που μπορείτε να δώσετε εσείς στον κόσμο, ο κορυφαίος εν ζωή παράγοντας στην ιστορία του Παναθηναϊκού, είναι ότι η οικογένεια Γιαννακόπουλου δεν θα μείνει 10 χρόνια όπως είπε πρόσφατα ο κ. Θανάσης, αλλά...

"Όσο μπορούμε περισσότερο".

- Κύριε Δημήτρη, είστε 39 ετών. Να γυρίσουμε το χρόνο. Ποιον ποδοσφαιριστή και ποιον μπασκετμπολίστα αγαπούσατε πιο πολύ, ποιον είχατε αφίσα στο δωμάτιό σας;

"Στο ποδόσφαιρο τον Δημήτρη Σαραβάκο και στο μπάσκετ τον Τάκη Κορωναίο. Και τον Μέμου Ιωάννου. Ηταν μεγάλη κόντρα ποιος είναι ο πιο αγαπημένος μου".

- Πόσο επηρεαζόταν ένα νέο παιδί βλέποντας τον πατέρα και το θείο του να ασχολούνται με τρέλα, με μία ομάδα. Μπορούσε να γλιτώσει το μικρόβιο;

"Όχι".

- Με τίποτα;

"Με τίποτα. Πρέπει να μην έχεις συναίσθημα για να γλιτώσεις. Και δεν υπάρχει άνθρωπος χωρίς συναίσθημα".

Όταν χάναμε, απαγορευόταν το φως στην πολυκατοικία

- Θέλω να θυμηθείτε στιγμές μεγάλης χαράς και μεγάλης στεναχώριας με τον Παναθηναϊκό. Ξέρω ότι όταν έχανε το τριφύλλι ο κ. Παύλος και ο κ. Θανάσης μπορεί να έκαναν... μέρες να μιλήσουν.

"Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ότι ζούσαμε σε μία πολυκατοικία στο κέντρο της Αθήνας, ο πατέρας μου, ο θείος μου ο Θανάσης, ο θείος μου ο Κώστας, τα ξαδέλφια μου, κι όταν έχανε ο Παναθηναϊκός δεν υπήρχε φως. Απαγορευόταν το φως! Είμαστε στο σκοτάδι (σ.σ. γέλια). Συσκέψεις επί συσκέψεων. Γιατί χάσαμε από την ΑΕΚ, γιατί χάσαμε από τον Πανιώνιο".

- Κι εκεί ο πιτσιρικάς Δημήτρης μέσα στις συσκέψεις;

"Μέσα βέβαια".

- Σχολείο; Τσακωμοί με Ολυμπιακούς;

"Πήγαινα σε ξένο σχολείο. Ηταν λίγοι Ελληνες. Κι εκεί δεν υπήρχε η καζούρα. Αλλά μεταξύ των λίγων Ελλήνων, φυσικά".

Διαφορετικά η ιστορία, αν το 1979...

- Το 1979 είναι μία κομβική στιγμή στην ιστορία του Παναθηναϊκού. Ηταν κοντά η οικογένεια Γιαννακόπουλου να πάρει το ποδόσφαιρο, αλλά έγινε η ανατροπή. Είναι θεωρητικό το ερώτημα που θα σας θέσω κ. Παύλο. Θα είχε γραφτεί διαφορετικά η ιστορία αν το 1979 είχατε πάρει εσείς την ΠΑΕ; Με βάση αυτό που έχουμε ως δεδομένο και στο μπάσκετ, αν και τα μεγέθη είναι άλλα. Θα μπορούσε και ο ποδοσφαιρικός Παναθηναϊκός να έχει αντίστοιχα πολύ μεγάλες επιτυχίες;

"Εάν μπορώ να το πω αυτό το πράγμα, ναι".

- Σας βλέπω κατηγορηματικό.

"Ναι..."

- Το 1987 αναλάβατε κ. Παύλο το μπάσκετ του Παναθηναϊκού, ο γιος σας ήταν τότε 13 ετών. Και πέρασε μία εξαετία με μεγάλη πίκρα και στεναχώρια για σας και τον σύλλογο...

"Οταν ασχολείσαι με τον αθλητισμό θα πρέπει να περιμένεις και περιπτώσεις με πολύ πίκρα και περιπτώσεις με πολύ πολύ ευχαρίστηση".

- Γιατί δεν τα παρατήσατε; Στην Ελλάδα έξι χρόνια χωρίς τίτλο θεωρούνται πάρα πολλά;

"Κάθε άνθρωπος δίνει ένα κομμάτι από τη ζωή του. Ο Παναθηναϊκός για μας ήταν ένα χόμπι, το οποίο μας ευχαριστούσε περισσότερο απ' οτιδήποτε άλλο".

- Μου είχατε πει στην συνέντευξη του 2007 με τον κ. Θανάση ότι ''για εμάς ο Παναθηναϊκός είναι χόμπι, είναι αγάπη, είναι τρέλα''. Αυτή η αγάπη πόσο κόστισε μέχρι σήμερα; Και οικονομικά και συναισθηματικά.

"Συναισθηματικά με μεγάλες χαρές και μεγάλες λύπες. Οικονομικά δεν μπορεί να υπολογιστεί".

- Κύριε Δημήτρη 1987-1993 είναι η περίοδος της μεγάλης ξηρασίας. Αναρωτηθήκατε ποτέ γιατί ο πατέρας σας δεν τα παρατάει;

"Πολλές φορές. Και του το είχα πει".

- Κι ο ρόλος της γυναίκας, της μητέρας; Πως αντιδρούσε τότε η κυρία Δέσποινα;

"Σε κάθε στιγμή λύπης ήταν πάντοτε δίπλα η μητέρα μου".

Π. Γιαννακόπουλος: "Σας τονίζω και πάλι ότι οι χαρές είναι πάντα χαρές και οι λύπες... λύπες".

- Οι ήττες του Παναθηναϊκού επηρέαζαν την οικογένεια;

"Πάρα πολύ"

- Δηλαδή μετά από ήττες δεν μιλούσατε...

"Μόνο δεν μιλούσαμε...".

- Και πως το αντιμετώπιζε η κ. Δέσποινα;

"Σιγά σιγά ξεπερνούσε το πρόβλημα".

Δ. Γιαννακόπουλος: “Στεναχωριόταν κι εκείνη αλλά το διαχειριζόταν διαφορετικά. Οι γυναίκες πάντοτε διαχειρίζονται όλα τα θέματα και προβλήματα διαφορετικά από εμάς τους άνδρες, με ένα δικό τους τρόπο”.

- Υπάρχει η αντίστοιχη κατανόηση και από τη σύζυγό σας κ. Δημήτρη;

"Φυσικά. Εγώ όταν γνώρισα τη γυναίκα μου ήταν γραμμένη στους Mad Boys. Οπότε αυτό το λέει όλα".

Ήθελα να με διαδεχθεί ο Δημήτρης στον Παναθηναϊκό

- Κύριε Παύλο εκείνα τα χρόνια πιστεύατε ότι θα έρθει κάποια στιγμή που ο Δημήτρης θα σας διαδεχθεί. Θέλατε να σας διαδεχθεί, να μείνει το όνομα "Γιαννακόπουλος" στον Παναθηναϊκό;

"Το ήθελα, ναι".

- Πότε ήταν η πρώτη φορά που μπήκε αυτό το θέμα στο τραπέζι;

"Τα δύο - τρία τελευταία χρόνια".

- Κάνατε το αγροτικό σας κ. Δημήτρη τόσα χρόνια δίπλα τους;

"Εγώ παρακολουθούσα, μάθαινα, σαν φίλαθλος. Δεν ήταν ποτέ στις προθέσεις μου..."

- Εγώ γιατί δεν το πιστεύω τώρα αυτό ότι... δεν ήταν ποτέ στις προθέσεις σας;

"Δεν ήταν κάτι που ήθελα, αλλά το έφεραν έτσι τα πράγματα που ήταν αναπόφευκτο. Δεν θα μπορούσε ο Παναθηναϊκός να μείνει ακέφαλος".

- Η πρωτοβουλία ήταν δική σας ή του πατέρα και του θείου σας;

"Εγώ, το ξαναλέω, δεν ήθελα να ασχοληθώ. Ακούγοντας τον πατέρα μου και τον θείο μου ότι κουράστηκαν και ήθελαν να αποχωρήσουν προσπάθησα να βρω κάποιον συνεχιστή, δεν βρήκα, οπότε δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά. Δεν θα μπορούσαμε να αφήσουμε τον Παναθηναϊκό να γίνει ΑΕΚ στο ποδόσφαιρο, να πέσει στην Γ' Εθνική. Τα μοντέλα πολυμετοχικότητας, τα μοντέλα που οι φίλαθλοι αναλαμβάνουν μια ομάδα, δεν πετυχαίνουν. Δυστυχώς το μόνο μοντέλο που πετυχαίνει είναι του ανθρώπου που έχει τρέλα...".

- Και βάζει τα λεφτά του...

"Βάζει τα λεφτά του. Δυστυχώς έτσι είναι. Το είδαμε και στην ΑΕΚ στο ποδόσφαιρο. Ταλαιπωρείται. Βρέθηκε τώρα ο κ. Μελισσανίδης να την πάρει και είμαι βέβαιος ότι θα την κάνει ξανά πρωταγωνίστρια".

- Επηρεαστήκατε από όσα συνέβησαν με την πολυμετοχικότητα και δεν θέλατε να ασχοληθείτε μετά με το μπάσκετ;

"Σίγουρα επηρεάστηκα".

- Μου είχατε πει και στην ραδιοφωνική συνέντευξη τον περασμένο Σεπτέμβριο ότι είχατε συμφωνήσει με τον κ. Βγενόπουλο για την αγορά της ΠΑΕ και τελικά έκανε πίσω. Ρωτάω λοιπόν αν επηρεαστήκατε...

"Σίγουρα. Υπάρχουν άνθρωποι όπως ο πατέρας μου και ο θείος μου, που έχουν δώσει τη ψυχή τους στον Παναθηναϊκό και υπήρχε έστω και μικρή μερίδα ανθρώπων του τριφυλλιού που μπορεί να έβγαλαν μία πικρία για την ενασχόλησή μας στο ποδόσφαιρο. Αμέσως είπα "αυτό είναι κάτι που δεν πρέπει να ασχοληθώ... Κι αν κάποια στιγμή γίνει κάτι;" σκέφθηκα. "Θα έχουμε τον κόσμο του Παναθηναϊκού, που έχουμε δώσει την ψυχή μας, εναντίον μας;".

- Προσπαθώ να καταλάβω τη ψυχολογία ενός νέου ανθρώπου που έχει κάνει όνειρα δύο-τρία χρόνια πριν να μπει στο ποδόσφαιρο, τον έχουν απογοητεύσει και έρχεται να διαδεχθεί τους πιο επιτυχημένους παράγοντες του Παναθηναϊκού κάτι που σημαίνει ότι η πήχης μεγαλώνει πάρα πολύ.

"Σίγουρα. Και ο βαθμός δυσκολίας είναι τεράστιος".

- Κύριε Παύλο φοβόσασταν ότι η σύγκριση θα δημιουργήσει θέμα, στο ξεκίνημα τουλάχιστον, στο γιο σας;

"Όχι. Είμαστε κοντά του. Και προσπαθούσαμε, προσπαθούμε πάντα, να τον βοηθήσουμε με τον καλύτερο τρόπο”.

- Εχετε κάνει πρόσφατα μία δήλωση "θα γίνει καλύτερος από εμένα". Πέρα από το ότι ένας πατέρας αγαπάει το παιδί του, είναι μια δήλωση με μεγάλο ειδικό βάρος.

"Εχει επιτύχει μέχρι τώρα σε πράγματα που δεν περίμενα να επιτύχει τόσο γρήγορα. Και στον επιχειρηματικό στίβο και στην εταιρεία. Και αθλητικά. Σιγά σιγά θα έρθουν όλα με τον καιρό τους".

- Ο Δημήτρης είναι εκρηκτικός ως χαρακτήρας. Αυτός είναι θέμα εμπειρίας ή χαρακτήρα;

"Είναι θέμα χαρακτήρα".

Δ. Γιαννακόπουλος: "Είναι θέμα DNA"

- Δηλαδή αυτός ο χαρακτήρας είναι Γιαννακόπουλος. Δεν αλλάζει έτσι;

"Ναι (σ.σ. χαμόγελα)"

- Οι πρώτες συμβουλές που του έχετε δώσει κ. Παύλο; Λέγατε πάντα ότι από την πόρτα τον αποδυτηρίων και μέσα είναι του προπονητή, απ΄έξω είναι "δική μας" υπόθεση.

"Ισχύει και σήμερα. Αν ρωτήσετε τον κ. Πεδουλάκη θα σας πει ότι δεν έχω πατήσει ποτέ στα αποδυτήρια".

- Εσείς, κ. Δημήτρη τι έχετε κρατήσει από αυτό τον τρόπο αντιμετώπισης του πατέρα σας; Ακολουθείτε την ίδια πολιτική;

"Ομάδα που κερδίζει δεν αλλάζει".

- Έχετε ακριβώς την ίδια αντίληψη για το άβατο των αποδυτηρίων;

"Φυσικά. Εκεί είναι δουλειά του προπονητή και απ' έξω είναι δική μας δουλειά".

- Ρωτάω γιατί πολλές φορές νέοι άνθρωποι με δυνατά πορτοφόλια θεωρούν ότι είναι και καλοί προπονητές και καλοί παίκτες...

Π. Γιαννακόπουλος: "Αν ανακατέψεις τα διοικητικά με τα προπονητικά στο τέλος θα γίνει το χειρότερο δυνατό".

Δ. Γιαννακόπουλος: "Αποψη έχω για όλα τα θέματα, όπως όλοι οι άνθρωποι. Οταν όμως είναι τεχνικό το θέμα θα μετρήσει η άποψη του προπονητή, όταν είναι διοικητικό θα μετρήσει η άποψη η δική μου. Ο καθένας αποφασίζει για τον τομέα του".

Η ΔΙΑΦΩΝΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΖΕΛΙΚΟ ΟΜΠΡΑΝΤΟΒΙΤΣ

- Κύριε Παύλο το περασμένο καλοκαίρι φοβηθήκατε για την ομάδα και το γιο σας όταν έφυγε ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς και 10 παίκτες;

"Οχι".

- Οχι; Το λέτε κατηγορηματικά. Γιατί;

"Ο κ. Ομπράντοβιτς έφυγε για να βρει ελεύθερο δρόμο να κάνει αυτά που νομίζει εκείνος".

- Σας πίκρανε που έφυγε ο κ. Ομπράντοβιτς πέρυσι; Πιστεύατε ότι έπρεπε να μείνει και να βοηθήσει τη δύσκολη στιγμή; Θεωρείτε ότι έκλεισε ο κύκλος του στον Παναθηναϊκό;

"Για τον Παναθηναϊκό ο Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς νομίζω ότι έχει τελειώσει...".

- Κύριε Δημήτρη εσείς τι λέτε;

"Είναι από τις ελάχιστες φορές που θα διαφωνήσω με τον πατέρα μου. Ο κ. Ομπράντοβιτς είναι ο καλύτερος προπονητής της Ευρώπης. Αυτή τη στιγμή έχουμε τον δεύτερο καλύτερο προπονητή της Ευρώπης. Θα ήταν χαρά μου και είμαι βέβαιος ότι κάποια στιγμή με τον κ. Ομπράντοβιτς θα ξανασυνεργαστούμε. Ο Παναθηναϊκός είναι το σπίτι του, εγώ τον αγαπάω, είναι ο μεγάλος μου αδελφός και είναι σίγουρο πως κάποια στιγμή θα ξαναδιασταυρωθούν οι δρόμοι μας. Δεν ξέρω πότε αλλά είμαι σίγουρος".

- Κύριε Παύλο, τώρα, μετά από ένα χρόνο, εσείς γιατί πιστεύετε ότι έφυγε ο Ομπράντοβιτς και 10 αθλητές;

"Ο Ομπράντοβιτς είναι επαγγελματίας και σαν επαγγελματίας βρήκε κάτι καλύτερο κατά τη γνώμη του. Επέλεξε το δρόμο της αποχώρησης, με γειά του με χαρά του. Καλή του τύχη"..

- Οι δέκα παίκτες πιστεύεται ότι φοβήθηκαν; Επηρεάστηκαν;

Δυστυχώς επηρεάστηκαν. Ενώ δεν έπρεπε. Γιατί ο προπονητής έφυγε αλλά ο Παναθηναϊκός παραμένει”.

Ο Δημήτρης μπορεί τα 8 ευρωπαϊκά

- Υπάρχει ένας τεράστιος στόχος, φαντάζομαι και δικός σας κ. Παύλο. Υπάρχει ο αριθμός “8”. Τα οκτώ ευρωπαϊκά πρωταθλήματα που έχει κατακτήσει η Ρεάλ Μαδρίτης. Ο Παναθηναϊκός έχει έξι. Με την ηγεσία του Δημήτρη Γιαννακόπουλου μπορεί να κάνει αυτό το στόχο πραγματικότητα;

"Μπορεί. Ασυζητητί ναι".

- Μπορεί να φθάσει και να ξεπεράσει τα 8 τρόπαια της Ρεάλ;

"Βεβαίως μπορεί, γιατί όχι. Επιθυμία όλων μας είναι αυτό. Και περισσότερο του ανθρώπου που έχει τα ηνία".

Δ. Γιαννακόπουλος: "Σίγουρα μπορούμε να τα καταφέρουμε. Είναι δεδομένο ότι κάποια στιγμή θα τα φθάσουμε. Θα είναι σε δύο, σε τρία, σε πέντε χρόνια; Είμαστε η πιο επιτυχημένη ομάδα και αυτό αποδεικνύεται από όλους τους αριθμούς".

- Είναι στόχος ζωής, παραγοντικής καριέρας;

"Στόχος ζωής όχι, στόχος παραγοντικής καριέρας ναι. Κι όσο έχω τη στήριξη του πατέρα μου, του θείου μου, της οικογένειας, όταν είμαστε συσπειρωμένοι μπορούμε να πετύχουμε τα πάντα".

Τη λέξη "γάβρος" την είπα εγώ, όχι ο πατέρας μου...

- Πριν από λίγες ημέρες στη συνέντευξη Τύπου ο κ. Δημήτρης είπε "ο πατέρας μου με ρώτησε... "3-0 τον γάβρο, τόσο εύκολα;"..." Σχολιάστηκε έντονα. Επειδή είστε ένας άνθρωπος που τόσα χρόνια σέβεστε τον αντίπαλο σας γιατί όσο πιο μεγάλος είναι τόσο μεγαλύτερη είναι η αξία της νίκης της ομάδας σας, θέλετε να το διευκρινίσουμε κι αυτό κ. Παύλο; Είπαν πολλοί γιατί ειπώθηκε η λέξη "γάβρος" και όχι η λέξη "Ολυμπιακός".

Δημήτρης Γιαννακόπουλος: "Η λέξη "γάβρος" ειπώθηκε από εμένα και όχι από τον πατέρα μου".

Παύλος Γιαννακόπουλος: "Τη λέξη γάβρος δεν την έχω πει ποτέ μου. Σέβομαι, εκτιμώ τις προσπάθειες των ανθρώπων που ανήκουν στους αντιπάλους μας".

Δημήτρης Γιαννακόπουλος: "Πάντως και οι ίδιοι οι Ολυμπιακοί τη λέξη γάβρος τη θεωρούν τίτλο τιμής. Αρα δεν τους είπαμε κάτι κακό" (σ.σ. Χαμόγελα).

- Τελείωσε μία χρονιά γεμάτη κόντρα, ανάμεσα στον κ. Δημήτρη και στους κ. Γιώργο και Παναγιώτη Αγγελόπουλο...

"Δεν εγκρίνω αντιπαράθεση έξω από τα αθλητικά"..

Λατρεύω τον θείο μου

- Είστε μια σπαρτιάτικη οικογένεια με παραδόσεις και αρχές. Θέλω να σταθούμε στη σκηνή της φιέστας για το πρωτάθλημα όπου σηκώνεται την κούπα μαζί με την ξαδέλφη σας, την Κατερίνα. Ποια ήταν η σημειολογία;

"Μια οικογένεια είμαστε. Όλοι μαζί έχουμε πετύχει. Μπορεί ο πατέρας μου να είναι ο πατριάρχης αυτής της οικογένειας, αλλά μπαίνουμε τώρα σε μία νέα φάση όπου είμαι σίγουρος ότι θα έχω την στήριξη και της ξαδέλφης μου, της Κατερίνας, και των υπολοίπων της οικογενείας".

- Αυτό σημαίνει ότι πλέον και οι σχέσεις σας με τον κ. Θανάση είναι καλές.

"Οι σχέσεις με το θείο μου είναι άριστες, ουδέποτε χάλασαν. Έγινε ό,τι έγινε μέσα στη χρονιά, θεωρώ ότι δεν έπρεπε να δημοσιοποιηθεί κάτι. Αυτό είναι μια πραγματικότητα. Τον θείο μου τον λατρεύω, τον έχω σαν δεύτερο πατέρα, νιώθω και τη δική του λατρεία. Κι αν δεν είχα αυτή τη στήριξη από τον πατέρα και τον θείο μου ενδεχομένως να μην είχαμε πετύχει όσα καταφέραμε φέτος".

- Κύριε Παύλο ο Δημήτρης σας θυμίζει το εκρηκτικό του χαρακτήρα του κ. Θανάση;

"Περισσότερο".