Όταν ο Θανάσης Αντετοκούνμπο κλήθηκε να δώσει συνέντευξη διάρκειας οκτώ λεπτών στην EuroLeague με κεντρικό θέμα την οικογένειά του, αποκρίθηκε: " Αυτή δεν είναι ιστορία για οκτώ λεπτά. Ωστόσο, είμαι χαρούμενος που μπορώ να την πω". Ιδού λοιπόν τι πρόλαβε να πει ο άσος του Παναθηναϊκού στην πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη που παραχώρησε, που μικρή σχέση έχει με το μπάσκετ...

Για τα πρώτα χρόνια στην Ελλάδα:

" Ήταν δύσκολα, αλλά μέσα από το μπάσκετ και με τον τρόπο που μας μεγάλωσαν οι η μαμά και ο μπαμπάς, γίναμε αυτό που είμαστε σήμερα. Οι γονείς μου ήταν πολύ γενναίοι ερχόμενοι από τη Νιγηρία στην Ελλάδα. Για μένα οι γονείς μου είναι ήρωες της καθημερινότητας, όπως και όσοι μπορούν να το κάνουν αυτό, να πάνε σε ένα διαφορετικό μέρος χωρίς να ξέρουν κανέναν και να μεγαλώνουν εκεί την οικογένειά τους παρέχοντάς τους τα εφόδια για να πετύχουν στη ζωή. Μαζί με τους πυροσβέστες και τους αστυνομικούς, αυτοί είναι οι καθημερινοί ήρωες της ζωής. Μια μητέρα που μπορεί να φροντίζει τα παιδιά της, ένας πατέρας που κάνει 3-4 δουλειές για να υποστηρίξει την οικογένειά τους, αυτοί είναι οι πραγματικοί ήρωες.

Για την θετική στάση του στην καθημερινότητα:

Το πιο σημαντικό είναι ότι ήμασταν καλά παιδιά και όλοι μας συμπαθούσαν. Μας έβλεπαν και μας παρατηρούσαν να χαμογελάμε και να είμαστε πάντα χαρούμενοι. Στο πίσω μέρος του μυαλού τους, είμαι σίγουρος πως έπειτα από όλα αυτά τα χρόνια χαίρονται για μας. Οι περισσότεροι ήταν πολύ καλοί απέναντί μας και αυτό είναι το πιο σημαντικό. Μας έβλεπαν παιδιά και δεν μας φοβόντουσαν, αλλά μας βοήθησαν.

Για τα μαθήματα ζωής των πρώτων ετών στην Ελλάδα:

Ο κύκλος της ζωής είναι κάπως έτσι: κάνεις ένα καλό σε κάποιον και κάποιος άλλος θα κάνει κάτι καλό για σένα. Προσπαθούσαμε να πουλήσουμε γυαλιά ηλίου και άλλα αντικείμενα για να βοηθήσουμε την οικογένειά μας. Ήταν δύσκολα, αλλά όλοι έχουν κάτι στοDNAτους που τους κάνει πιο σκληρούς όταν αντιμετωπίζουν μια τέτοια κατάσταση. Θα πρέπει απλά να το βρεις, να περάσεις τη μέρα και να πας στην επόμενη και θα δεις πού θα σε βγάλει.

Για την υπόθεση της ελληνικής ιθαγένειας:

Χαρήκαμε πολύ όταν πήραμε τα χαρτιά. Γεννηθήκαμε στην Ελλάδα, πήγαμε σχολείο εδώ και μιλάμε ελληνικά. Δεν πήραμε τα χαρτιά λόγω του μπάσκετ. Σίγουρα, όλοι παίζουμε μπάσκετ, αλλά δεν μας πήρανε για να παίξουμε μπάσκετ, έχουμε γεννηθεί και μεγαλώσει εδώ. Όταν τελείωσε όλο αυτό, μπορέσαμε να πούμε πως τώρα θα δουλέψουμε σκληρά και μπορεί να κληθούμε στην Εθνική Ελλάδας, κάτι που θέλαμε πολύ.

Για το πως άλλαξε το μπάσκετ τη ζωή του:

Το μπάσκετ άλλαξε τα πάντα για μας. Διάβασα κάτι προ ημερών: ότι δουλεύεις για το μεγαλύτερο μέρος της ζωή σου, βάσει στατιστικής από τα 24 μέχρι τα 65. Οπότε για τον καθένα είναι σημαντικό να δουλεύει και να κάνει αυτό που αγαπά, γιατί το μεγαλύτερο μέρος της ζωής σου είναι η δουλειά. Για μένα και τα αδέρφια μου, την οικογένειά μου, το να δουλεύουμε ως επαγγελματίες παίκτες του μπάσκετ είναι κάτι φανταστικό. Νιώθω ευλογημένος και είμαι ευγνώμων γι’ αυτό.

Για το μαχητικό πνεύμα που τον διακατέχει:

Το μαχητικό πνεύμα υπάρχει πάντα. Είναι εκεί καθημερινά. Πάντα λέμε ο ένας στον άλλο πως τίποτα δεν είναι εύκολο στη ζωή. Μπορεί να νομίζει κανείς πως κάτι είναι εύκολο, αλλά δεν είναι. Δεν μιλάω για στιγμές που μπορεί να μην έχεις χρήματα, αλλά για την καθημερινότητα. Μπορεί κάποιος να έχει τα πάντα, αλλά ψυχολογικά να μην είναι εύκολο γι’ αυτόν να βγάλει τη μέρα. Πρέπει να μάχεσαι για τα πάντα, γιατί τίποτα δεν είναι δεδομένο στη ζωή. Θα πρέπει να πηγαίνεις να το κερδίζεις, με την καλή έννοια, μέσα από σκληρή δουλειά και εφόσον το αξίζεις.

Για την Ελλάδα:

Δεν υπάρχουν λόγια για να περιγράψεις την Ελλάδα. Το καταλαβαίνεις, όταν έρχεσαι εδώ. Πιστεύω πως όλοι θα έπρεπε να έρθουν στην Ελλάδα τουλάχιστον μια φορά στη ζωή τους για να δουν πως είναι, πώς είναι οι άνθρωποι. Είναι ένας φανταστικός τόπος με σπουδαία ιστορία και πολιτισμό. Αν πας στα νησιά, οι παραλίες και οι θάλασσες είναι φανταστικές. Το φαγητό είναι σπουδαίο όπου και αν πας. Μπορείς να δεις πράγματα, ιστορικής σημασίας τόπους, πράγματα που θα σε εμπνεύσουν.

Για την προέλευση της οικογένειάς του:

Δεν μπορούμε να ξεχάσουμε από πού ήρθαμε. Είναι πολύ σημαντικό, όχι μόνο για να είσαι κινητοποιημένος, αλλά και επειδή θέλεις η οικογένεια και τα παιδιά σου να ξέρουν ποιος είσαι και από πού προήλθες. Εγώ θα ήθελα τα παιδιά μου να ξέρουν πως ο παππούς και η γιαγιά τους ήρθαν από τη Νιγηρία στην Ελλάδα και πάλεψαν σκληρά για να επιβιώσουν. Θέλω η ιστορία της οικογένειάς μας να περάσει από γενιά σε γενιά".

Photo credits: Eurokinissi