Μία εκ βαθέων συνέντευξη παραχώρησε ο Τζέιμς Γκιστ στην ισπανική ιστοσελίδα solotriplesacb.com, όπου δεν δίστασε να μιλήσει για αρκετά πράγματα που δεν γνωρίζαμε έως τώρα. Ο Αμερικανός πάουερ φόργουορντ μίλησε για τον χαρακτήρα του, που τον έχει φέρει μέχρι την ελίτ του ευρωπαϊκού μπάσκετ, αλλά και τα βήματα που έκανε μέχρι να φτάσει στον Παναθηναϊκό.

Πέραν αυτών δεν παρέλειψε να αναφερθεί στα (πολλά) τατουάζ που έχουν γεμίσει το κορμί του, ενώ έσπευσε να απολογηθεί δημόσια για την τιμωρία του -για χρήση απαγορευμένων ουσιών- που τον κράτησε εκτός των περσινών πλέι οφ του ελληνικού πρωταθλήματος.

Αναλυτικά όσα δήλωσε:

Για τον εαυτό του: " Το να περιγράψω τον εαυτό μου με λίγα λόγια στο παρκέ είναι κάπως δύσκολο. Κοιτάζω τον εαυτό μου σαν έναν ηγέτη, έναν που δίνει ενισχύσεις, έναν παίκτη που σκέφτεται την άμυνα, έναν νικητή και έναν άνθρωπο που θέλει να ευχαριστεί το κοινό. Όσον αφορά τον "ηγέτη", μου αρέσει να δίνω το καλό παράδειγμα με τις πράξεις μου στο παρκέ, να βουτάω για τις χαμένες μπάλες και να φέρνω θετική ενέργεια στα αποδυτήρια, βοηθώντας την ομάδα να είναι καλύτερη εκείνη τη στιγμή. Κάνω ό,τι μπορώ για να πείσω τους συμπαίκτες μου ότι είμαστε ικανοί να νικήσουμε κάθε ομάδα με την οποία παίζουμε. Σαν ένας παίκτης που δίνει λύσεις, μου αρέσει να κοιτάμε τη "σκληράδα" στον κλειδί.

Παίζω με πολλή ενέργεια και αποφασιστικότητα για να κερδίσω κάθε παιχνίδι. Ο στόχος μου είναι κάθε ομάδα που βρίσκεται απέναντί μας να φοβάται από το πόσο δυνατοί μπορούμε να είμαστε σε άμυνα και επίθεση. Στέκομαι στο πλευρό κάθε συμπαίκτη μου επειδή είμαστε οικογένεια και προστατεύουμε την οικογένειά μας. Αν ένας παίκτης χάσει μια αμυντική του δουλειά, θέλω να είμαι εκείνος που θα "καθαρίσει" και θα κόψει ένα σουτ ή θα κλέψει μια μπάλα και θα πάει να καρφώσει για να ξεσηκώσει το κοινό και την ομάδα. Όντας ένας παίκτης που σκέφτεται την άμυνα, μου αρέσει να υπερηφανεύομαι για την άμυνά μου.

Πιστεύω ότι αν παίζεις εξαιρετική άμυνα θα οδηγηθείς πάντα σε μια εύκολη επίθεση. Μου αρέσει να δέχομαι την πρόκληση του να μαρκάρω τον καλύτερο επιθετικά παίκτη της αντίπαλης ομάδας ή τον πλέι μέικερ τους. Πιστεύω ότι είμαι αρκετά γρήγορος για να μαρκάρω έναν γκαρντ και είμαι αρκετά μεγαλόσωμος για να δημιουργήσω προβλήματα με την άμυνά μου στον καθένα. Ο προπονητής μου στο πανεπιστήμιο του Μέριλαντ, ο Γκάρι Ουίλιαμς, ήταν εκείνος που συνήθιζε να πιέζει στην άμυνα για να κερδίζει τα ματς, ακόμα και τα πρωταθλήματα. Η ενέργειά του ήταν τόσο έντονη που έκανε όλους τους παίκτες να νιώθουν ενθουσιασμό που παίζουν άμυνα.

Ύστερα από τέσσερα χρόνια υπό τις οδηγίες του, μόνο αυτό ξέρω. Η άμυνα είναι το "κλειδί" για την νίκη. Φυσικά, πρέπει να σκοράρει για να κερδίσεις ένα παιχνίδι, αλλά η άμυνα είναι ένας καθοριστικός παράγοντας. Το να είμαι νικητής είναι το μόνο που ξέρω. Μισώ να χάνω. Σε κάθε στιγμή που παίζω το παιχνίδι, σκέφτομαι τι μπορώ να κάνω για να βοηθήσω την ομάδα μου να νικήσει. Δεν έχει σημασία αν σκοράρω, παίζω άμυνα, μαζεύω ριμπάουντ, δίνω ασίστ ή υποστηρίζω τους συμπαίκτες μου από τον πάγκο. Θα κάνω ό,τι χρειαστεί για να νικήσω, γιατί πιστεύω ότι αξίζουμε να κερδίσουμε πιο πολύ από κάθε άλλη ομάδα που παίζουμε αντίπαλοι.

Ως εκείνος που θέλει να ευχαριστεί το κοινό, μου αρέσει να κάνει πράγματα που ενθουσιάζουν τον κόσμο και την ομάδα. Να κόβω σουτ, να παίζω εξαιρετική άμυνα και φυσικά να καρφώνω… Πιστεύω πως όταν ο καθένας είναι ενθουσιασμένος και έχει ενέργεια, συμπεριλαμβανομένου και του κόσμου, κάνει το παιχνίδι πιο διασκεδαστικό. Το μπάσκετ θα πρέπει να είναι διασκεδαστικό και κάθε λεπτό που παίζεις θα πρέπει να "γεμίζει" με τρελές, ενθουσιαστικές σκηνές. Αυτό κρατάει τους φιλάθλους να έρχονται ξανά στα παιχνίδια".

Για τον χαρακτήρα του και τι του αρέσει : " Το γεγονός ότι παίζω μπάσκετ και είμαι καλός σε αυτό, δεν καθορίζει το ποιος είμαι. Είμαι ένας στοργικός πατέρας, ένας εξαιρετικός φίλος, πολύ αστείος και περιπετειώδης, ντροπαλός και… cool. Μου αρέσει να πηγαίνω να δω ταινίες, να παίζω video games, να παίζω με το σκυλί μου. Αγαπώ τα ζώα, το φαγητό και φυσικά τα ταξίδια σε όλο τον κόσμο. Ένα από τα πράγματα που με ανακουφίζουν και με ηρεμούν είναι να κάθομαι έξω και να βλέπω την θέα, τα βουνά ή τη θάλασσα… Απλά για να βλέπω τη ζωή μου να αντικατοπτρίζεται, όλα όσα έχω πετύχει και αυτά που θέλω να πετύχω".

Για τα παιδικά χρόνια και την πορεία του στα παρκέ: " Η Ουάσιγκτον είναι η γενέτειρά μου. Μεγάλωσα σε μια οικογένεια στρατιωτικών, γιαυτό και ταξίδεψα πολύ όταν ήμουν νεότερος. Γεννήθηκα στα Άβανα της Τουρκίας στην Ίντσιρλικ Ερ Φορς βάση, αλλά δεν θυμάμαι πολλά, γιατί ήμουν πολύ μικρός. Έζησα στην Νεμπράσκα για τρία χρόνια και μετά πήγα στην Γερμανία για τέσσερα χρόνια, πριν μετακομίσουμε οριστικά στην Ουάσιγκτον το 1995-1996. Πιστεύω ότι το γεγονός ότι ταξίδευα με βοήθησε να προσαρμοστώ στον τρόπο ζωής που έχω τώρα, παίζοντας μπάσκετ σε διαφορετικές χώρες.

Επιλέχθηκα στο ντραφτ από τους Σαν Αντόνιο Σπερς το 2008 και την πρώτη μου χρονιά, ο Γκρεγκ Πόποβιτς ένιωσε πως έπρεπε να βελτιωθώ περισσότερο, για αυτό με έστειλε στην Μπιέλα, που ήταν μια ομάδα πρώτης κατηγορίας στην Ιταλία. Είχαμε μια πολύ πετυχημένη σεζόν, φτάνοντας τους στόχους της ομάδας και αποκλείοντας την Ρόμα στον πρώτο γύρο. Περάσαμε στους ημιτελικούς και γνωρίσαμε τον αποκλεισμό ύστερα από τέσσερα παιχνίδια κόντρα στην Αρμάνι Μιλάνο. Το 2009 επέστρεψα στους Σαν Αντόνιο Σπερς για να είμαι στο βασικό ρόστερ, όμως δυο μέρες πριν το προπονητικό καμπ, τραυματίστηκα στο δεξί μου πόδι και ήμουν στα "πιτς" για τρεις μήνες. Με την επιστροφή μου τον Δεκέμβρη εκείνης της χρονιάς επέλεξε να τελειώσω τη σεζόν στο Κράσνονταρ της Ρωσίας με την Λοκομοτίβ Κουμπάν.

Ήταν μια πολύ δύσκολη περίοδος για εμένα, επειδή περίμενα να βρίσκομαι στο ΝΒΑ, όχι να παίζω στη Ρωσία. Ήταν πραγματικά μια ταπεινωτική εμπειρία για εμένα που με έκανε να ωριμάσω όχι μόνο σαν παίκτης αλλά και ως άνθρωπος. Το 2010 επέστρεψε στο Σαν Αντόνιο και προσπάθησα να βρεθώ στο ρόστερ και πάλι. Ήμουν αποφασισμένος και είχα κίνητρο να φτάσω στην πρώτη ομάδα με κάθε κόστος. Ωστόσο, δύο μέρες πριν την πρεμιέρα του πρωταθλήματος έμεινα ελεύθερος. Ήμουν πολύ απογοητευμένος, αλλά αυτό μου έδωσε νέο κίνητρο να αποδείξω ότι ανήκω στο υψηλότερο επίπεδο. Μετά την "απόλυσή" μου από τους Σαν Αντόνιο Σπερς υπέγραψα στην Παρτιζάν Βελιγραδίου της Σερβίας.

Αυτή ήταν η πρώτη μου γνωριμία με την καλύτερη διοργάνωση της Ευρώπης, την Ευρωλίγκα. Είχα μια εξαιρετική σεζόν, η ομάδα προκρίθηκε στο Top 16 και εμείς κερδίσαμε το σερβικό Κύπελλο, την Αδριατική λίγκα και το πρωτάθλημα Σερβίας. Δεν θα ξεχάσω ποτέ εκείνη τη σεζόν. Το 2011 υπέγραψα με τη Φενέρμπαχτσε στην Κωνσταντινούπολη της Τουρκίας. Ήταν μια δύσκολη σεζόν για μένα για πάρα πολλούς λόγους, αλλά έκανε ό,τι καλύτερο μπορούσα σε κάθε ευκαιρία που μου δόθηκε. Και πάλι η ομάδα μου δεν έφτασε στα πλέι οφ της Ευρωλίγκας, χάσαμε στον πρώτο γύρο του τουρκικού Κυπέλλου και αποκλειστήκαμε στον πρώτο γύρο του τουρκικού πρωταθλήματος. Η πιο αποτυχημένη σεζόν μου με διαφορά.

Το 2012 υπέγραψα συμβόλαιο με τη Μάλαγα στην Ισπανία. Πίστευα πως αυτή ήταν η ευκαιρία μου να επανακάμψω από μια δύσκολη σεζόν στην Τουρκία και να πάω στο καλύτερο πρωτάθλημα της Ευρώπης, την ACB. Όμως, εκείνη η σεζόν έγινε ένα… τρενάκι του λούνα παρκ. Πήρα μέρος στην πρώτη ανταλλαγή που έγινε στην Ευρώπη. Τρεις μήνες μετά την έναρξη της σεζόν, ο προπονητής Γιάσμιν Ρέπεσα δεν ήταν ευχαριστημένος με εμένα και θεωρούσε πως είμαι ο λόγος που η ομάδα δεν τα πηγαίνει καλά στην ACB. Έτσι, με έκανε ανταλλαγή με τον Παναθηναϊκό, στην Ελλάδα και την Αθήνα.

Αφού κοίταξα τον καθρέφτη και αμφισβήτησα την ικανότητά μου να είμαι μεταξύ των κορυφαίων παικτών, απέδειξα στον εαυτό μου πως όλοι είναι λάθος. Είδα αυτή την ευκαιρία σαν ένα νέο ξεκίνημα. Εκείνη η σεζόν τελείωσε ως μία από τις καλύτερές μου ως επαγγελματίας μπασκετμπολίστας.

Ο Παναθηναϊκός έφτασε στα πλέι οφ της Ευρωλίγκας, έχασε στο πέμπτο παιχνίδι με δύο πόντους από την Μπαρτσελόνα, πήραμε το Κύπελλο Ελλάδας και νικήσαμε τον πρωταθλητή Ευρώπης, Ολυμπιακό, με 3-0 για το πρωτάθλημα. Από εκείνη την ανταλλαγή και μετά έμεινα στον Παναθηναϊκό και έχω συνεχίσει να είμαι πετυχημένος. Ο επόμενός μου στόχος είναι να κερδίσω μια Ευρωλίγκας με τον Παναθηναϊκό".

Για την παρουσία του στον Παναθηναϊκό : " Το να φοράς τη φανέλα του Παναθηναϊκού είναι τιμή. Τόσοι πολλοί σπουδαίοι παίκτες έχουν παίξει για αυτή την ομάδα, που έχει παράδοση και ιστορία από τις πολλές κατακτήσεις τίτλων στην Ευρώπη και την Ελλάδα. Δεν είναι τίποτα λιγότερο από περηφάνια το να φοράς αυτή τη φανέλα. Το να έχεις την ευκαιρία να παίξεις μπροστά σε 17.000 κόσμο σε κάθε παιχνίδι της Euroleague είναι ένα απίστευτο συναίσθημα. Δεν μπορώ να περιγράψω με λέξεις τι αισθήματα σου δημιουργεί αυτή η ατμόσφαιρα. Ακόμα, η ευκαιρία που σου δίνεται να παίξεις μαζί με έναν θρύλο σαν τον Δημήτρη Διαμαντίδη είναι μια μεγάλη τιμή και κάτι που πολλοί ονειρεύονται".

Για τις εντυπώσεις του από την Basket League: " Νομίζω πως το ελληνικό πρωτάθλημα θα είναι πολύ ανταγωνιστικό φέτος. Υπάρχει μία από τις μεγαλύτερες αντιπαλότητες στην Ευρώπης, μεταξύ του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού. Ο Άρης, ο ΠΑΟΚ, η ΑΕΚ και άλλες ομάδες του ελληνικού πρωταθλήματος δημιουργούν προβλήματα κάθε χρόνο σε αυτούς τους ισχυρούς συλλόγους. Τα τελευταία δέκα χρόνια υπήρξε τουλάχιστον μία ή δυο ομάδες της Ελλάδας στο Final For της Ευρωλίγκας, οπότε μπορούμε να πούμε πως αυτή η σεζόν θα είναι ενθουσιαστική για το ελληνικό μπάσκετ.

Ο Αργύρης Πεδουλάκης πιστεύω με βοήθησε πιο πολύ από όλους ως παίκτη. Πίστεψε σε εμένα και την ικανότητά μου να επηρεάσω έναν αγώνα. Με βοήθησε να διευρύνω τους γνωστικούς μου ορίζοντες για το παιχνίδι και μου έδωσε αυτοπεποίθηση. Πιστεύω ότι αν δεν ήταν εκείνος θα ήμουν ένας διαφορετικός παίκτης και ίσως δεν θα έπαιζα ακόμα στο επίπεδο της Ευρωλίγκας. Ο Τζο Σμιθ ήταν ο παλιός μου συμπαίκτης στην Μπιέλα, ο Τζέραλντ Γκριν ήταν συμπαίκτης μου στην Λοκομοτίβ Κούμπαν, ο Στεφάν Λάσμε και ο Μάικ Μπατίστ ήταν αμφότεροι συμπαίκτες μου στον Παναθηναϊκό. Νομίζω ότι αυτοί οι λίγοι που ανέφερα, με βοήθησαν να μεγαλώσω ως άνθρωπος σε πολλές διαφορετικές περιόδους της ζωής μου προσωπικά. Θα είμαστε για πάντα φίλοι από τις εμπειρίες και αυτά που έχουμε περάσει μαζί. Τους βλέπω σαν αδέρφια".

Για το πέρασμά του από την Ουνικάχα Μάλαγα: " Αγάπησα τη Μάλαγα. Είναι ένα από τα καλύτερα μέρη μου έχω βρεθεί ποτέ. Ηταν λυπηρό που έπρεπε να φύγω. Οι συμπαίκτες μου ήταν σαν μια οικογένεια για μένα. Τους καλούσα όλους από την ομάδα στο σπίτι μου για μπάρμπεκιου σχεδόν κάθε εβδομάδα και είχαμε μια σπουδαία σχέση. Ακόμα μιλάω με τον Κρούνο Σίμον, τον Αουγκούστα Λίμα, τον Μάρκους Γουίλιαμς και τον Ζόραν Ντράγκιτς. Ήμασταν πρώτοι στην Euroleague στους ομίλους μετά τη νίκη μας επί της Μακάμπι. Δεν είμαι σίγουρος ποιος ήταν ο λόγος που έφυγα, αλλά όλα συμβαίνουν για κάποιο λόγο".

Για τις συγκρίσεις μεταξύ Basket League και Liga Endesa: " Δεν είναι εύκολο να συγκρίνεις την ACB με το ελληνικό πρωτάθλημα. Πιστεύω ότι το υψηλότερο επίπεδο ανταγωνισμού είναι στην Ισπανία αν θέλεις να συγκρίνεις κάθε ομάδα των δύο πρωταθλημάτων. Κάθε παιχνίδι στην ACB είναι σχεδόν σαν το επίπεδο της Euroleague και πρέπει να είσαι έτοιμος κάθε στιγμή. Δεν μου αρέσει στο ελληνικό πρωτάθλημα που κάποια παιχνίδια είναι πιο εύκολα από κάποια άλλα. Η Ρεάλ κέρδισε τέσσερις τίτλους πέρυσι. Η Μπαρτσελόνα έχει σπουδαία ιστορία, όπως και η Λαμποράλ Κούτσα, η Μπιλμπάο, η Βαλένθια, η Μάλαγα και κάθε άλλη ομάδα στην ACB είναι σε υψηλό επίπεδο. Όμως οι δύο μεγάλοι της Ελλάδας (Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός) παραμένουν οι δύο καλύτερες ομάδες στην Ευρώπη την τελευταία δεκαετία".

Για τα τατουάζ του : " Έχω περισσότερα από 20 τατουάζ (γελάει), άρα το να τα εξηγήσω όλα θα είναι δύσκολο. Ομως όλα μου τα τατουάζ έχουν μεγάλη σημασία για μένα. Η δεξιά πλευρά του σώματός μου έχει πιο πολλά τατουάζ που με εμπνέουν στη ζωή μου και σε πράγματα που πιστεύω και η αριστερή μου πλευρά έχει πιο πολλά που είναι από την πραγματική ζωή μου, τον τρόπο ζωής μου και τις εμπειρίες μου. Είναι χόμπι μου να εκφράζομαι μέσω της τέχνης στο σώμα μου. Σκοπεύω να κάνω περισσότερα, μείνετε συντονισμένοι… (γελάει)".

Για τη ρουτίνα του πριν από τα παιχνίδια: " Έχω μια ιεροτελεστία πριν από κάθε παιχνίδι. Μου αρέσει να περπατώ από τη μία γραμμή του γηπέδου στην άλλη πριν την παρουσίαση των παικτών και προσεύχομαι. Λέω την ίδια προσευχή σε κάθε παιχνίδι και μετά που λέω την προσευχή, ξεκινά να καθαρίσει το μυαλό μου και σκέφτομαι το παιχνίδι όπου θα παίξω. Σκέφτομαι την επίθεση, σκέφτομαι την άμυνα, σκέφτομαι πως θα έχω ένα σπουδαίο ματς ώστε να βγάζω τίποτε άλλο παρά ενέργεια στο παιχνίδι. Σκέφτομαι οτιδήποτε αφορά όλους, προπονητές, διαιτητές, συμπαίκτες, φιλάθλους, για να βοηθήσει να νικήσουμε. Σε εκείνη τη στιγμή νιώθω ότι είμαι μόνος μου στο γήπεδο και συγκεντρώνομαι από εκείνο το σημείο ως το τέλος του αγώνα για το πως θα νικήσουμε και πως θα κάνω τα πάντα για αυτό".

Για το μήνυμα που θέλει να στείλει στους φίλους του Παναθηναϊκού: " Στους φιλάθλους θα ήθελα να τους εκφράσω την ειλικρινή μου συγγνώμη για τα γεγονότα που έλαβαν χώρα πέρυσι. Για να βρίσκεσαι ως παίκτης στο υψηλότερο επίπεδο και να είσαι, κάποια πράγματα δεν πρέπει να γίνονται. Για αυτό είμαι πραγματικά λυπημένος και θα δώσω όλες μου τις δυνάμεις να δώσω πίσω την χαρά και την ενέργεια στον Παναθηναϊκό και την Θύρα 13. Αυτό είναι επίσης ένα μήνυμα στους φιλάθλους και τα νέα παιδιά ανά τον κόσμο που παλεύουν και ονειρεύονται να γίνουν μπασκετμπολίστες στο υψηλότερο δυνατό επίπεδο. Πρέπει να θυσιαστείς για να γίνεις ο καλύτερος σε ό,τι κι αν κάνεις. Όταν είσαι δημόσιο πρόσωπο, δεν υπάρχει ιδιωτικότητα. Είναι μέρος του να γίνεις σπουδαίος! Παίζεις σκληρά, παίζεις δυνατά! Δεν υπάρχει άλλος δρόμος"!