Ο Ολυμπιακός τα τελευταία χρόνια, από το καλοκαίρι του 2011 και μετά, όταν αυτή η ομάδα χτίστηκε και έβαλε τις βάσεις της, προχωρώντας στον δρόμο των επιτυχιών, των τίτλων και των διακρίσεων, με συγκεκριμένη φιλοσοφία και αγωνιστική νοοτροπία, έχει την ευλογία να διαθέτει έναν σπουδαίο βασικό κορμό Ελλήνων παικτών, πάνω στον οποίο βασίζεται και στηρίζεται.

Κάποιοι στην πορεία έφυγαν (Παπανικολάου, Σλούκας), κάποιοι στην πορεία επέστρεψαν (Παπανικολάου), κάποιοι συνεχίζουν και παραμένουν (Σπανούλης, Πρίντεζης, Μάντζαρης, συν τους Παπαπέτρου και Αγραβάνη), με τους "ερυθρόλευκους" να έχουν δημιουργήσει μία αξιοζήλευτη ομάδα-παρέα, που ξεχωρίζει για την χημεία, την συνοχή και την ομοιογένεια της, παίζοντας όλοι για έναν και για ένας για όλους, βάζοντας το "εμείς" πάνω από το "εγώ".

Το να διαθέτει μία ομάδα χημεία, ομοιογένεια και έναν βασικό κορμό γηγενών παικτών, είναι πολύτιμα στοιχεία που τα συναντάς σε ελάχιστες πρωτοκλασάτες ευρωπαϊκές ομάδες. Ο Ολυμπιακός, όμως, έχει την τύχη και την ευλογία όλα αυτά να τα διαθέτει. Οι Παναγιώτης και Γιώργος Αγγελόπουλος δημιούργησαν το δικό τους μοντέλο ομάδας το οποίο και πέτυχε. Και οι "ερυθρόλευκοι" τα τελευταία 6 χρόνια, μετρούν 3 πρωταθλήματα Ελλάδας, 4 τελικούς Final Four και 2 κατακτήσεις EuroLeague. Εκείνοι ήταν που πόνταραν και επένδυσαν πάνω στους Έλληνες παίκτες, με τους Πειραιώτες να έχουν σημειώσει όλες αυτές τις επιτυχίες έχοντας για πρωταγωνιστές και ηγέτες, τους γηγενείς αθλητές τους, με μπροστάρηδες τους Βασίλη Σπανούλη και Γιώργο Πρίντεζη, δημιουργώντας ένα από τα κορυφαία ντουέτα της τελευταίας 10ετίας στην Ευρώπη.

Αυτόν τον ευλογημένο βασικό κορμό με τους Έλληνες παίκτες, ο οποίος αυτή την στιγμή απαρτίζεται από τους Βασίλη Σπανούλη, Γιώργο Πρίντεζη, Κώστα Παπανικολάου, Βαγγέλη Μάντζαρη, Ιωάννη Παπαπέτρου και Δημήτρη Αγραβάνη, ο Ολυμπιακός επιβάλλεται να τον διαφυλάξει και να τον προστατέψει σαν κόρη οφθαλμού. Αυτό δεν σημαίνει πως η διοίκηση των "ερυθρολεύκων" θα πρέπει να μπει σε διαδικασία πλειστηριασμού για κάθε παίκτη, αλλά να αναγνωρίσει τις αξίες με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, εξαντλώντας τα περιθώρια της για να τον διατηρήσει. Θα είναι κρίμα να αλλοιωθεί και να χαλάσει αυτή η παρέα, την οποία αναγνώρισαν και χειροκρότησαν φίλοι και εχθροί για την αυταπάρνηση της, για την μαχητικότητα της, για τις συνεχόμενες υπερβάσεις της, μία ομάδα-παρέα που την ζήλεψε (με την καλή έννοια) και την θαύμασε ο κάθε υγιής φίλαθλος.

Εφόσον όμως αυτός ο βασικός κορμός των γηγενών παικτών διατηρηθεί ( με την ανανέωση της συνεργασίας με τους Γιώργο Πρίντεζη και Βαγγέλη Μάντζαρη) ο Ολυμπιακός θα πρέπει να τον στηρίξει και να τον πλαισιώσει με καλούς ξένους παίκτες. Στις δύο τελευταίες σεζόν, έχει παρατηρηθεί το φαινόμενο οι Έλληνες παίκτες να είναι αυτοί που κυρίως στηρίζουν τους ξένους, παρά το αντίθετο. Άλλωστε, οι ξένοι έρχονται για να δώσουν το κάτι παραπάνω, την έξτρα ώθηση, να προσφέρουν στοιχεία που λείπουν από τους Έλληνες. Αν δεν μπορούν να τα προσφέρουν αυτά με διάρκεια (και όχι για δίμηνα-τρίμηνα και με αναλαμπές μία φορά στα τέσσερα ματς) και σε βάθος χρόνου, τότε λογικό και αναμενόμενο είναι, οι Έλληνες παίκτες από ένα σημείο και μετά να κλατάρουν και να ξεμείνουν από δυνάμεις, παρουσιάζοντας σημάδια κόπωσης και εξάντλησης, όπως συνέβη φέτος, με τους Πειραιώτες να... αδειάζουν μετά το Final Four της Κωνσταντινούπολης, εμφανιζόμενοι στους τελικούς του πρωταθλήματος κατώτεροι των περιστάσεων και δίχως ενέργεια.

Είναι εντυπωσιακό (και δείγμα της ποιότητας του γηγενή κορμού της ομάδας) πως στα περισσότερα ματς που τα παιχνίδια του Ολυμπιακού κρίνονταν στα τελευταία λεπτά, σε Ελλάδα και Ευρώπη, ο Γιάννης Σφαιρόπουλος ένιωθε ασφάλεια και χρησιμοποιούσε 5 ή τουλάχιστον 4 Έλληνες παίκτες στην πεντάδα του! Μία εξήγηση είναι πως "αυτοί ξέρουν, αυτοί είναι οι καλοί, οι έμπειροι, εκείνοι είναι οι μπαρουτοκαπνισμένοι, με την νοοτροπία νικητή", καμία αντίρρηση, αλλά παράλληλα αυτό μεταφράζεται πως ήταν και ελάχιστες οι ισάξιες επιλογές ξένων στον πάγκο.

Αναμφίβολα, οι Πειραιώτες φέτος στάθηκαν άτυχοι με τους τραυματισμούς, καθώς έχασαν νωρίς τον πολύτιμο Ντάνιελ Χάκετ και προς το τέλος της σεζόν, λίγο πριν την έναρξη των playoffs, στην κρίσιμη περίοδο, τον κορυφαίο σουτέρ τους, τον Ματ Λοτζέσκι. Σύμφωνοι, αλλά όλες οι ομάδες αντιμετωπίζουν τραυματισμούς και είναι αδύνατον να τελειώσει μία χρονιά έχοντας όλους τους παίκτες σου υγιείς. Όταν όμως στο πρόβλημα που εμφανίζεται οι απαντήσεις είναι ο κάθε Χακίμ Ουόρικ και Ντόμινικ Ουότερς, τότε οι προσδοκίες σου από εκείνους θα είναι περιορισμένες και θα αναμένεις (και πάλι) από τους Έλληνες να... τρυπούν συνεχώς το ταβάνι τους (όπως έπραξαν και φέτος στην EuroLeague), σημειώνοντας την μία υπέρβαση μετά την άλλη. Η αλήθεια είναι πως το έχουν κάνει τόσες φορές, που το παίρνουμε σαν δεδομένο (ενδεχομένως και εύκολο) πως θα τα καταφέρουν και πάλι, αλλά τα χρόνια περνούν, ο Βασίλης Σπανούλης φτάνει στα 35, ο Γιώργος Πρίντεζης έκλεισε τα 32 και για να παραμένουν γεμάτοι ενέργεια και με φρεσκάδα μέχρι το τέλος της σεζόν (όπως και οι συμπαίκτες τους), χρειάζονται δίπλα τους στηρίγματα και όχι μπαλώματα.

Ο Ολυμπιακός, λοιπόν, είναι σημαντικό να πλαισιώσει αυτόν τον "χρυσό" γηγενή κορμό του με ποιοτικούς ξένους παίκτες, που θα έχουν στόχους και κίνητρα, που θα διαθέτουν σχετική εμπειρία σε επίπεδο EuroLeague και όχι με άπειρους πιτσιρικάδες που θα αδυνατούν να καταλάβουν και να εμπεδώσουν το μέγεθος της ομάδας, κοιτάζοντας περισσότερο τον εαυτό τους και λιγότερο το καλό του συνόλου. Με ξένους που θα έχουν την δυνατότητα να γίνουν πρωταγωνιστές όποτε χρειαστεί, βγαίνοντας μπροστά, που θα είναι σε θέση να βοηθήσουν ουσιαστικά τους Έλληνες, δίνοντας το κάτι παραπάνω σε διάρκεια και σε βάθος χρόνου.

Δεν χρειάζεται οι Πειραιώτες να εκτοξεύσουν στα ύψη το μπάτζετ τους για να βρουν αυτούς τους καλούς ξένους, αλλά αναμφίβολα απαιτείται και το κάτι παραπάνω στο οικονομικό σκέλος, για να κάνει και το κάτι παραπάνω η ομάδα μέσα στο γήπεδο. Η φετινή σεζόν, με τον νέο τρόπο λειτουργίας της EuroLeague, με τα πολλά ταξίδια και τα ακόμη περισσότερα παιχνίδια, έδωσε το "μάθημα" πως για να καταφέρεις να διακριθείς σε Ελλάδα και Ευρώπη παράλληλα, διατηρώντας υψηλά τα επίπεδα ενέργειας σου μέχρι το τέλος της χρονιάς, φτάνοντας στην κατάκτηση των τίτλων, επιβάλλεται να έχεις αξιόλογες εναλλακτικές λύσεις, ποιότητα και βάθος στον πάγκο. Ο γηγενής κορμός του Ολυμπιακού χρειάζεται να στηριχθεί και να στελεχωθεί με αξιόλογους και έμπειρους ξένους, κάτι που φέτος το εμπέδωσαν για τα καλά στο μεγάλο λιμάνι.