Ο Ολυμπιακός προσπάθησε κόντρα στην Αρμάνι Μιλάνο να πάρει ένα σημαντικό "διπλό" για την 26η αγωνιστική της EuroLeague . Έφερε το παιχνίδι στα μέτρα του. Στο τέλος ωστόσο δεν τήρησε μία βασική αρχή που ισχύει στο μπάσκετ: Δεν έβαλε την μπάλα στο καλάθι. Για αυτό και γνώρισε την ήττα με 57-66 .

Οι 66 πόντοι παθητικό για εκτός έδρας παιχνίδι – ειδικά σε ένα... κατηφορικό γήπεδο – είναι εξαιρετική επίδοση. Οι 57 πόντοι στην επίθεση όμως φωνάζουν από μακριά ότι κάτι δεν έγινε καλά. Βασικά, απλώς επιβεβαιώνουν κάτι που έχει φανεί στον Ολυμπιακό από την αρχή της σεζόν: Τα προβλήματα της ομάδας ξεκινούν πολύ συχνά από την επίθεση και όχι από την άμυνα.

Ο Ολυμπιακός είναι μία ομάδα που δυσκολεύεται να παράξει παιχνίδι από έξω προς τα μέσα. Όταν, δε, λείπει ο Σπανούλης – ο οποίος τραυματίστηκε και αποχώρησε στην δεύτερη περίοδο – αυτά τα προβλήματα γιγαντώνονται. Και υπάρχουν ξεκάθαροι λόγοι για αυτό.

ΛΕΙΠΕΙ ΤΟ ΕΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΕΝΟΣ

Ο Ολυμπιακός του Ντέιβιντ Μπλατ χτίστηκε με τέτοιο τρόπο ώστε, στα χαρτιά, να έπαιζε ένα μπάσκετ με διαρκή κίνηση που θα εκμεταλλευόταν οποιαδήποτε στιγμή αδυναμίας των αντιπάλων. Αυτό το στυλ παιχνιδιού ωστόσο έχει ένα ακόμα πλεονέκτημα: Μπορεί να κρύψει το ψεγάδι μίας ομάδας να δημιουργήσει φάσεις από την περιφέρεια. Ο λόγος είναι ότι οι περιφερειακοί παίρνουν την μπάλα ευρισκόμενοι ήδη σε κίνηση, κάτι που τους δίνει ένα πλεονέκτημα έναντι του προσωπικού τους αντιπάλου. Ο Ολυμπιακός όμως αυτή την κίνηση... δεν την έχει και από εκεί ξεκινούν τα προβλήματα.

Όταν λοιπόν οι περιφερειακοί μίας ομάδας δεν μπορούν να δημιουργήσουν ανισορροπία με συνέπεια, τότε η επίθεση εγκλωβίζεται. Ο Ολυμπιακός έχει προσπαθήσει να “μασκαρέψει” αυτό το πρόβλημα με την τροφοδότηση των Μιλουτίνοβ, Πρίντεζη κάτω από το καλάθι και την ικανότητα στο παιχνίδι ένας εναντίον ενός του ΛεΝτέι, δημιουργώντας καταστάσεις από μέσα προς τα έξω. Στο σύγχρονο μπάσκετ όμως, όπου παίζει σημαίνοντα ρόλο η ικανότητα στην δημιουργία των περιφερειακών, είναι λογικό μία ομάδα που προσπαθεί να είναι παραγωγική από μέσα προς τα έξω να έχει πρόβλημα σε βάθος χρόνου. Και το πρόβλημα διογκώνεται όταν προστίθεται μία ακόμα παράμετρος...

ΔΕΝ ΑΠΕΙΛΕΙ ΑΡΚΕΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ

Την φετινή σεζόν ο Ολυμπιακός σουτάρει με 36.1% από την γραμμή του τριπόντου, το οποίο δεν είναι ούτε πολύ καλό, ούτε πολύ κακό, κάτι που αποδεικνύεται από το ότι έχει μόλις το 11ο καλύτερο ποσοστό στην EuroLeague. Στην πραγματικότητα όμως ακόμα και αυτό το 36.1% είναι ελαφρώς πλασματικό, κάτι που φαίνεται από ένα απλό στατιστικό: Με εξαίρεση τον Στρέλνιεκς (45.2%) και τον - αποχωρήσαντα - Τίμα (40.4%) οι “ερυθρόλευκοι” δεν έχουν άλλον παίκτη στην πρώτη 50αδα των καλύτερων σουτέρ τριών πόντων στην EuroLeague (μίνιμουμ 30 προσπάθειες). Αυτό καταδεικνύει ίσως το μεγάλο θέμα των "ερυθρολευκων": Δεν απειλούν αρκετά σε καταστάσεις Catch and Shoot, άρα δεν υπάρχουν αρκετοί χώροι για να δημιουργήσουν οι περιφερειακοί.

Στον αγώνα με την Αρμάνι – με τον Στρέλνιεκς απόντα και τον (καλύτερο δημιουργό της ομάδας) Σπανούλη εκτός από την δεύτερη περίοδο – το πρόβλημα του Ολυμπιακού φάνηκε ξεκάθαρα, αφού οι “ερυθρόλευκοι” τελείωσαν τον αγώνα 2/16 τρίποντα. Με το ποσοστό στα τρίποντα να είναι τόσο χαμηλό, απολύτως λογικά η Αρμάνι άρχισε όλο και περισσότερο να κλείνει το “ζωγραφιστό” για να περιορίσει τον Μιλουτίνοβ, γιγαντώνοντας το πρόβλημα των “ερυθρόλευκων”. Στην πραγματικότητα όμως οι Ιταλοί δεν ανακάλυψαν την... πυρίτιδα. Αρκετές ομάδες φέτος έχουν αντιμετωπίσει με τον ίδιο τρόπο τον Ολυμπιακό, ο οποίος με εξαίρεση τον Στρέλνιεκς δεν έχει “καθαρόαιμους” σουτέρ, αλλά σουτέρ-ρυθμού.

ΨΑΧΝΕΙ ΑΚΟΜΑ ΝΑ ΒΡΕΙ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ ΕΥΘΕΙΑ

Η αλήθεια είναι ότι η φετινή σεζόν του Ολυμπιακού αποτελεί πρακτικά έναν μεταβατικό σταθμό στην προσπάθεια να αλλάξει ταυτότητα. Ο Ντέιβιντ Μπλατ είχε δείξει με τις κινήσεις του από το ξεκίνημα της χρονιάς ότι θέλει να απογαλακτίσει τους Πειραιώτες από τον Βασίλη Σπανούλη. Ήθελε να κρατήσει φρέσκο των αρχηγό των “ερυθρόλευκων”, προσπαθώντας να χτίσει μία ομάδα που θα παίζει διαφορετικό μπάσκετ, με λιγότερα Πικ εν Ρολ, περισσότερες πρωτοβουλίες από τους υπόλοιπους και τους Μιλουτίνοβ (στο “ζωγραφιστό”) και τον Γουίλιαμς-Γκος (στην περιφέρεια) να έχουν ηγετική παρουσία.

Η αλήθεια είναι πως ίσως το χειρότερο πράγμα για τον φετινό Ολυμπιακό είναι πως είναι μέσα Μαρτίου και ακόμα ψάχνει να βρει μία σταθερή ταυτότητα. Οι βασικές αρχές υπάρχουν βέβαια, με τον Μιλουτίνοβ να είναι σε πρώτο πλάνο πια, τον Σπανούλη, τον Γουίλιαμς-Γκος (και εδώ και μερικές ημέρες τον Γουέμπερ) να δημιουργούν σε καταστάσεις Πικ εν ρολ και τον Πρίντεζη να είναι το αποκούμπι σε καταστάσεις με πλάτη στο καλάθι. Από το ξεκίνημα της σεζόν ωστόσο μοιάζει πάντα... κάτι να λείπει. Αυτό το κάτι έλειπε και στο Μιλάνο, για αυτό ήρθε μία ακόμα ήττα.