Ο Ολυμπιιακός έχασε μία τεράστια ευκαιρία στο Τελ Αβίβ κόντρα στη Μακάμπι για να μπει πιο γερά από ποτέ φέτος στην συζήτηση για τα playoffs. Σε ένα παιχνίδι που ήταν αίμα κι άμμος, οι “ερυθρόλευκοι” βρέθηκαν ένα σουτ μακριά από τη νίκη, πριν ηττηθούν με 71-70.

Στις ΗΠΑ συνηθίζουν να λένει ότι το ΝΒΑ είναι “Make or miss League”. Σε ελεύθερη μετάφραση αυτό σημαίνει πως στο τέλος νικάς ή χάνεις ένα παιχνίδι από αυτό το ένα σουτ που θα ευστοχήσεις ή θα αστοχήσεις ή αντίστοιχα ευστοχήσει ή αστοχήσει ο αντίπαλός στου. Η Μακάμπι είχε την τύχη να βρει αυτό το σουτ με τον Σκότι Γουίλμπεκιν για να πάρει τη νίκη, ενώ ο Ολυμπιακός δεν εκδήλωσε καν την τελευταία επίθεση. Μέχρι όμως να φτάσει το παιχνίδι εκεί, έγιναν πολλά πράγματα.

ΕΝΣΩΜΑΤΩΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΜΑΚΚΙΣΙΚ

Ο Ολυμπιακός ξεκίνησε μουδιασμένα το παιχνίδι. Με ένα καινούριο πρόσωπο στην αρχική πεντάδα, τον Σακίλ ΜακΚίσικ, να κάνει το ντεμπούτο του, η ομάδα του Πειραιά είδε απολύτως λογικά τον Αμερικανό να ψάχνεται και να δέχεται μαζεμένα καλάθια από τον Ελάια Μπράιαντ.

Την ίδια στιγμή ωστόσο στην επίθεση οι “ερυθρόλευκοι” θέλησαν να τον βοηθήσουν, σχεδιάζοντας πολλά plays όπου πήρε τη μπάλα χέρι με χέρι προκειμένου να εκμεταλλευτεί το γρήγορο πρώτο βήμα του και να πάει προς το καλάθι. Όταν δεν γινόταν αυτό, υπήρχε πάντα η ασφάλεια του Γιώργου Πρίντεζη κάτω από το καλάθι.

Ο Ολυμπιακός χρειαζόταν να περάσει αυτό το μικρό στάδιο προσαρμογής. Να ενσωματώσει όσο πιο γρήγορα γίνεται τον ΜακΚίσικ σε ένα σύνολο που έχει υποστεί πολλές αλλαγές φέτος. Το αρχικό πλήγμα με τα καλάθια του Μπράιαντ καλύφθηκε με την ενέργεια του ΜακΚίσικ και το παιχνίδι ήταν σε ισορροπία. Αυτό όμως θα άλλαζε στην συνέχεια.

Ο ΡΟΤΣΕΣΤΙ, TO ΠΕΡΙΕΡΓΟ ΣΧΗΜΑ ΚΑΙ ΤΑ ΛΑΘΗ

Όταν ήρθε η ώρα για να ξεκινήσει το ροτέισον του Ολυμπιακού, ξεκίνησαν και τα προβλήματα. Μέσα σε μερικά λεπτά στο παρκέ βρέθηκαν ταυτόχρονα ένας παίκτης που έλειπε καιρό λόγω τραυματισμού (Ρότσεστι), ένας καινούριος παίκτης (Μπάικς, που γρήγορα αντικαταστάθηκε από τον Κόνιαρη) και δύο παίκτες που ήταν κλινήρεις (Ρούμπιτ, Πολ). Ο Ολυμπιακός άρχισε να μπερδεύεται και τότε χτύπησε η Μακάμπι.

Η Μακάμπι του Γιάννη Σφαιρόπουλου είναι μία ομάδα που έχει μάθει να χτυπάει στο “ψαχνό”. Αυτό ακριβώς έκανε, σημαδεύοντας από ένα σημείο κι έπειτα συνεχώς τον Ρότσεστι με τον Ντόρσεϊ, για να ξεφύγει στο σκορ. Ο Ολυμπιακός θέλησε να αντιδράσει αλλά δεν είχε εκείνη την στιγμή τους αυτοματισμούς να το κάνει.

Όταν λίγο αργότερα έμεινε ως μοναδικός χειριστής της μπάλας ο Ρότσεστι με την έξοδο του Κόνιαρη, ξεκίνησαν και τα λάθη από την πίεση των Ισραηλινών, αφού κάποιοι παίκτες (ΜακΚίσικ, Πολ) κλήθηκαν να παίξουν έναν ρόλο που δεν ξέρουν, αυτόν του δημιουργού, κάνοντας λάθη. Τα λάθη όμως έφεραν αιφνιδιασμούς της Μακάμπι, που έφεραν εύκολα καλάθια, με την διαφορά να ξεφεύγει.

ΕΝΑΣ ΜΠΑΛΝΤΟΥΙΝ ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΚΑΙ Ο ΒΕΖΕΝΚΟΦ

Ο Ολυμπιακός έψαχνε αντίδραση στο δεύτερο ημίχρονο. Είχε ανάγκη από έναν παίκτη να βγει μπροστά. Αυτός έμελλε να είναι ο Γουέιντ Μπάλντουιν, ο οποίος έφερε σχεδόν μόνος του τούμπα το παιχνίδι, όντας διαρκώς επιθετικός για να εκμεταλλευτεί το γεγονός ότι τον μάρκαρε ο Γουίλμπεκιν, αλλά και ότι η Μακάμπι έπαιζε πάνω του άμυνα drop στα Πικ εν Ρολ (ο αντίπαλος σέντερ έμενε πίσω από το σκριν), βάζοντας δύο σημαντικά σουτ.

Κάπου εκεί ο Μπάλντουιν έχτισε αυτοπεποίθηση, με αποτέλεσμα να ανοίξουν οι χώροι για αυτόν, δίνοντάς του την ευκαιρία είτε να σκοράρει, είτε να δημιουργεί. Συμπαραστάτης του σε αυτό το διάστημα έμελλε να είναι ο Αλέξανδρος Βεζένκοφ. Ο Βούλγαρος βρέθηκε στο παρκέ με τον αργό Τζέικ Κόεν να τον μαρκάρει και το εκμεταλλεύτηκε με το να βγαίνει στην περιφέρεια και να εκτελεί, τιμωρώντας τη Μακάμπι.

Όσο γινόντουσαν όλα αυτά στην επίθεση, στην άμυνα ο Ολυμπιακός έμεινε πιστός στο δόγμα του. Στα Πικ εν Ρολ του Γουίλμπεκιν έπαιζε Flat Hedge Out όταν εμπλεκόταν ο Έλις (με τον Αμερικανό σέντερ να ακολουθεί παράλληλα τον σταρ της Μακάμπι για να μην τον αφήσει να σουτάρει, πριν επιστρέψει στον ψηλό) και αλλαγές από τις θέσεις 1 έως 4. Κάποια στιγμή στο τελευταίο 5λεπτο, πήρε και το υπολογισμένο ρίσκο να κλείσει την άμυνά του, αφήνοντας ελεύθερο στην αριστερή γωνία τον – εξαιρετικά ταλαντούχο 19χρονο, αλλά άγουρο και μέτριο σε καταστάσεις Spot Up – Ντένι Αβντίγια για να καλύψει το ρολάρισμα του Χάντερ για να μην βγουν οι πάσες. Όλα πήγαιναν όπως έπρεπε.

Ο Ολυμπιακός έκανε τα πράγματα όπως έπρεπε. Μείωσε τα λάθη του (είχε κάνει 17 μέχρι το 23' και έκανε συνολικά άλλα 4 στα τελευταία 17 λεπτά του αγώνα), η άμυνα ήταν δυνατή, στην επίθεση είχε βρει αυτά που ήθελε. Κάποια στιγμή όμως η Μακάμπι θα αντιδρούσε. Αυτή η αντίδραση ήρθε στο φινάλε από όταν το σκορ έγινε 55-62, μέσα από τα τρίποντα του Καλογιάρο από την δεξιά γωνία έπειτα από πάσα του Χάντερ (για το 58-62) και στο τρίποντο του Μπράιαντ λίγο αργότερα σε κατάσταση δευτερεύοντος αιφνιδιασμού για το 63-66. Το παιχνίδι έγινε ξανά ντέρμπι.

Η ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΓΟΥΙΛΜΠΕΚΙΝ ΚΑΙ Ο ΜΠΑΛΝΤΟΥΙΝ

Το παιχνίδι ήταν στον πόντο. Σε τέτοιες καταστάσεις συνήθως μιλάει η προσωπικότητα των παικτών. Είναι οι στιγμές που οι λεγόμενες λεπτομέρειες – όσο κλισέ και αν ακούγεται – κάνουν πράγματι την διαφορά. Η τελευταία επίθεση της Μακάμπι ήταν μία τέτοια “λεπτομέρεια”, που έμελλε να κρίνει το παιχνίδι.

Η απόφαση του Μπάλντουιν να δώσει βοήθεια από την δυνατή πλευρά στον ΜακΚίσικ στο μαρκάρισμα του Ντόρσεϊ με το σκορ στο 68-70 όταν μάρκαρε τον Γουίλμπεκιν ήταν σίγουρα αφελής. Δεν ήταν η πρώτη φορά που έκανε αυτό το λάθος ο Αμερικανός στο ίδιο παιχνίδι. Μίλησε το ένστικτο και όχι η λογική για αυτόν και την ίδια στιγμή μίλησε η προσωπικότητα και η εμπειρία του Γουίλμπεκιν που σημείωσε το μεγάλο τρίποντο για το 71-70. Αυτό όμως είναι το τίμημα που καλείται να πληρώσει μία ομάδα όταν δίνει τα ηνία της σε ένα παιδί που δεν έχει κλείσει καν τα 24 του χρόνια (θα τα κλείσει στις 29 Μαρτίου) με ελάχιστες παραστάσεις από το υψηλότερο επίπεδο. Είναι φάσεις σαν αυτές που καθορίζουν τον χαρακτήρα ενός παίκτη, που τον ατσαλώνουν. Ένας παίκτης με λίγες παραστάσεις μαθαίνει μέσα από τέτοια λάθη.

Είναι άδικο να κακταδικάσει/σταυρώσει κάποιος έναν παίκτη και να μηδενίσει ό,τι έχει κάνει προηγουμένως από μία φάση ή αν θυμηθεί ότι πριν μερικούς μήνες ο Μπάλντγουιν δεν έκανε ένα φάουλ στον Παπαγιάννη στο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό και το παιχνίδι πήγε στην παράταση. Ο Ολυμπιακός ήξερε το ρίσκο που έπαιρνε όταν τον απέκτησε, αποκτώντας έναν παίκτη με προοπτική. Προοπτική που φάνηκε σχεδόν σε όλο το δεύτερο ημίχρονο και ανά διαστήματα έχει φανεί μέσα στην σεζόν.

ΜΙΑ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΧΑΜΕΝΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Ολυμπιακός έχασε μία τεράστια ευκαιρία κόντρα στη Μακάμπι. Αυτή η ήττα πόνεσε για πολλούς λόγους. Την ίδια στιγμή όμως δεν γίνεται να παραβλεφθεί η εικόνα της ομάδας. Δεν γίνεται να μην σταθεί κάποιος στην έκρηξη του Μπάλντουιν, στον ρόλο του Βεζένκοφ, στην προσαρμοστικότητα που έδειξε ο ΜακΚίσικ και συνεχίζει να δείχνει ο Έλις, στο νέο γεμάτο παιχνίδι του Παπανικολάου.

Το βασικό για τον Ολυμπιακό είναι ότι έδειξε για ακόμα μία φορά ότι αποκτά μία ταυτότητα. Παίζοντας χωρίς προσωπικότητες όπως ο Σπανούλης και ο Μιλουτίνοβ, έδειξε έτοιμος να παλέψει πάλι για κάθε φάση, να σημαδέψει όπως έπρεπε, να κάνει αυτά που ζητούσε ο κόουτς Μπαρτζώκας.

Η είσοδος στην 8αδα παραμένει ένας στόχος που θεωρείται ρεαλιστικός. Εξίσου σημαντικό όμως είναι να δείχνει ο Ολυμπιακός ότι κάνει βήματα μπροστά. Και ίσως για πρώτη φορά φέτος αυτό μοιάζει να ισχύει.