Ο Ολυμπιακός βρήκε απέναντί του μία Φενέρμπαχτσε με μόνο έναν υγιή σέντερ και αυτόν να μην έχει κλείσει 10 μέρες στην ομάδα. Ήξερε τι έπρεπε να φοβηθεί και πού έπρεπε να χτυπήσει. Και τα έκανε (σχεδόν) όλα λάθος, γνωρίζοντας την ήττα με 87-96.

Η Φενέρ είναι ένα πληγωμένο θηρίο. Είναι μία ομάδα που μέχρι στιγμής είναι κατώτερη των προσδοκιών. Εξακολουθεί όμως να είναι η ομάδα του Ζέλικο Ομπράντοβιτς και έχει παίκτες κλάσης στο ρόστερ της. Παίκτες που αν τους δώσεις λίγα εκατοστά χώρο μπορούν να σε σκοτώσουν. Ο Ολυμπιακός με κάποιο τρόπο τους έδωσε... μέτρα ολόκληρα. Και το πλήρωσε.

ΤΑ DOUBLE-TEAM ΣΤΟ POST ΤΟΝ ΜΠΕΡΔΕΨΑΝ

Ο Ολυμπιακός θέλησε να ξεκινήσει τον αγώνα έχοντας τους ίδιους βασικούς άξονες στην επίθεσή του, σκοπεύοντας να ταΐσει τους Πρίντεζη και Μιλουτίνοβ στο post και να ξεκινήσει επιθέσεις από κατάσταση Πικ εν Ρολ με τον Βασίλη Σπανούλη. Δεδομένου ότι έτσι παίζει όλη την σεζόν, το γεγονός ότι η Φενέρ είχε μόνο έναν σέντερ έπρεπε να τον ευνοήσει. Για κάποιο λόγο όμως αυτό τον αποδιοργάνωσε.

Η επιλογή της Φενέρ να δίνει βοήθειες από την δυνατή πλευρά στον παίκτη που πόσταρε (συνήθως τον Πρίντεζη, αφού ο Μιλουτίνοβ δεν πήρε μπάλες) με τους άλλους τρεις παίκτες να παίζουν άμυνα χώρου σαν ψευδοζώνη, φάνηκε αρχικά να μην επηρεάζει τον Ολυμπιακό, που ξέφυγε με 17-12. Αυτό ήταν το σημείο που ο Μιλουτίνοβ και ακολούθως ο Σπανούλης πέρασαν στον πάγκο για χάρη των Ρούμπιτ και Ροτσέστι. Και τότε ξεκίνησαν τα προβλήματα.

Η επίθεση του Ολυμπιακού άρχισε σιγά-σιγά να κολλάει, αδυνατώντας να διαβάσει σωστά τις βοήθειες της τουρκικής ομάδας. Ο Ολυμπιακός εκτελούσε είτε σε πρώτο είτε σε δεύτερο χρόνο. Δεν υποχρέωσε την Φενέρ σε αρκετές περιστροφές για να δημιουργήσει ανισορροπία, οι περιφερειακοί της ομάδας “πάγωσαν”. Και τότε προστέθηκε στην εξίσωση η άμυνα.

ΔΥΟ ΑΝΟΙΧΤΕΣ ΑΜΥΝΤΙΚΕΣ ΠΛΗΓΕΣ

Η Φενέρμπαχτσε άρχισε πρακτικά να βρίσκει ρυθμό προς το τέλος της πρώτης περιόδου, πριν ξυπνήσει στην δεύτερη περίοδο, σημαδεύοντας δύο χτυπητές αδυναμίες του Ολυμπιακού που πλέον είναι ανοιχτές πληγές: Την άμυνα στο Πικ εν Ρολ και την άμυνα μακριά από τη μπάλα.

Με τον Σλούκα να ξεκινάει τις επιθέσεις από την κορυφή, η Φενέρ χτύπησε αλύπητα τον Γουίλι Ριντ και την αδυναμία του να διαβάσει σωστά τις φάσεις. Για να κάνουν τα πράγματα μάλιστα ακόμα πιο δύσκολα, έβαζαν συχνά τον Έλληνα γκαρντ να πάρει σκριν επιλογής. Ανέβασαν ταυτόχρονα λοιπόν Ντατόμε και Γουίλιαμς στην κορυφή, πριν κάνουν ένα απλό play με σκριν στον σκρινέρ. Τι σημαίνει αυτό; Ο Σλούκας έπαιρνε σκριν από τον Ντατόμε, με τον Ντατόμε να παίρνει αμέσως μετά σκριν από τον Γουίλιαμς, βγαίνοντας ελεύθερος στο τρίποντο. Την ίδια στιγμή, οι Τούρκοι σημάδεψαν τον Ροτσέστι, με τον Μαχμούτογλου να βάζει 8 μαζεμένους πόντους (ένα δίποντο και δύο τρίποντα) με κίνηση μακριά από τη μπάλα. Οι Τούρκοι είχαν βρει ρυθμό και μάλιστα μέσα από τα σουτ ενός ρολίστα.

Η επιστροφή του Ντε Κολό στο παρκέ έμελλε να αλλάξει εντελώς τα δεδομένα. Ο Γάλλος γκαρντ είναι πιθανότατα ο καλύτερος παίκτης στην Ευρώπη στην κίνηση μακριά από τη μπάλα. Με τον Ολυμπιακό λοιπόν να έχει επιλέξει να παίξει αλλαγές σε όλα τα σκριν μακριά από τη μπάλα, αλλά αυτό να μην το έχουν καταλάβει όλοι (και κυρίως ο Ριντ), ο Γάλλος βρήκε κι αυτός δύο ελεύθερα σουτ. Απέκτησε ρυθμό. Τα πράγματα είχαν γίνει ξανά δύσκολα.

Έχει γίνει μεγάλη κουβέντα για τα πολλά χαμένα αμυντικά ριμπάουντ του Ολυμπιακού. Πολλοί αναρωτιούνται πώς γίνεται μία ομάδα χωρίς σέντερ να πάρει τόσα επιθετικά ριμπάουντ από τους Πειραιώτες. Η απάντηση όμως καμία φορά είναι πιο απλή από ότι φαίνεται: Για να διεκδικήσει μία ομάδα ένα αμυντικό ριμπάουντ, πρέπει να είναι σε θέση να το κάνει. Όταν όμως τουλάχιστον τρεις παίκτες είναι εκτός θέσης επειδή στην άμυνα στο Πικ εν Ρολ δεν είναι σίγουροι πού να σταθούν, αυτό δίνει χώρους. Δίνει ευκαιρίες. Δίνει επιθετικά ριμπάουντ και κατ' επέκταση ελεύθερα σουτ.

Η ΤΡΙΤΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΠΟΥ ΕΔΕΙΞΕ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ

Ο Ολυμπιακός φάνηκε να φοβάται το παιχνίδι και το small ball της Φενέρμπαχτσε. Εστίασε τόσο πολύ στα δυνατά σημεία των Τούρκων που ξέχασε τα δικά του. Ο Μιλουτίνοβ πέρασε σχεδόν 15 λεπτά στο πρώτο ημίχρονο στον πάγκο επειδή υπήρχε ο φόβος ότι δεν θα είχε κάποιον να μαρκάρει. Στην τρίτη περίοδο ωστόσο ο Κεστούτις Κεμζούρα αποφάσισε ότι είχε έρθει η ώρα να αφήσει αυτό τον προβληματισμό στην άκρη. Και όχι μόνο αυτόν.

Στην τρίτη περίοδο ο Ολυμπιακός είχε ένα εξαιρετικό 7λεπτο. Ένα 7λεπτο χωρίς φόβο που ξεκίνησε από μία εναλλακτική προσέγγιση στην άμυνα στο Πικ εν Ρολ. Χρειάστηκε να περάσουν σχεδόν τρεις μήνες και ένα ημίχρονο στον αγώνα με την Φενέρ, αλλά ο Ολυμπιακός αποφάσισε για πρώτη φορά να αλλάξει την άμυνα στο Πικ εν Ρολ όταν σε αυτή εμπλέκεται ο Μιλουτίνοβ. Τέρμα στο “drop” (όπου στέκεται πίσω από το σκριν) και το παράλληλο hedge out και καλωσόρισμα στις αλλαγές σε όλα τα σκριν, σε μία κίνηση που θύμισε τον Ολυμπιακό των προηγούμενων χρόνων.

Ο Μιλουτίνοβ ήταν τα δύο τελευταία χρόνια ένας από τους καλύτερους ψηλούς στην Ευρώπη στην άμυνα με αλλαγές στο Πικ εν Ρολ. Φέτος ο Ολυμπιακός επέλεξε να τον χρησιμοποιεί με άλλο τρόπο, είτε επειδή θέλησε να τον προστατέψει, είτε επειδή στο ξεκίνημα της σεζόν ο Σέρβος δεν είχε την απαιτούμενη φυσική κατάσταση μετά το Παγκόσμιο Κύπελλο. Για 7 λεπτά κόντρα στην Φενέρ όμως αυτό άλλαξε, ίσως και από ανάγκη μετά τα μαζεμένα σουτ των Τούρκων. Και ο Ολυμπιακός είχε ένα από τα καλύτερα αμυντικά διαστήματά του στην σεζόν, επιστρέφοντας από το -19, μειώνοντας σε 61-65. Ήταν ένα διάστημα που πιθανόν να έδειξε τον δρόμο για το μέλλον.

Το τι ακολούθησε από την στιγμή που ο Ολυμπιακός μείωσε βέβαια, δείχνει περισσότερα για το πού βρίσκεται η ομάδα του Πειραιά παρά το πού θα ήθελε να βρεθεί. Δείχνει περισσότερο ότι είναι συνεπής στην... αστάθεια φέτος. Το γεγονός ότι βρέθηκε ελεύθερο τρίποντο για τον “καυτό” Ντε Κολό με την διαφορά στους 4 πόντους δείχνει την έλλειψη συγκέντρωσης. Το γεγονός ότι η άμυνα κατέρρευσε εκ νέου όταν βγήκε για ανάσες ο Μιλουτίνοβ επίσης. Η επιλογή του κόουτς Κεμζούρα να κλείσει την τρίτη περίοδο και να ξεκινήσει την τέταρτη με δίδυμο Σπανούλη-Ροτσέστι στις θέσεις των γκαρντ έπαιξε και αυτό ρόλο, αφού δε μπορούσε να κρύψει κανέναν εκ των δύο στην άμυνα. Όπως και να έχει πάντως, δεν είναι λογικό να πιστεύει κανείς ότι ο Ολυμπιακός θα μπορούσε να κάνει ακόμα ένα θαύμα κόντρα σε μία ομάδα που είχε 16/29 τρίποντα σε εκτός έδρας παιχνίδι.

Η ΑΝΗΦΟΡΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΤΟΥ ΤΣΕΡΙ

Ο Γουίλ Τσέρι είπε λίγο-πολύ όλη την αλήθεια όταν δήλωσε ότι ο Ολυμπιακός δεν έχει ταυτότητα και δεν φοβίζει. Πράγματι, δεν γίνεται μία ομάδα να φοβίσει όταν έπειτα από 3.5 μήνες δεν έχει αποφασίσει ακόμα τι άμυνα παίζει μπάλα και δεν έχει καταφέρει να βάλει στην φιλοσοφία του παίκτες όπως ο Ριντ και ο Τσέρι. Ούτε όταν ακόμα δεν έχει ξεκάθαρο ροτέισον, με παίκτες να παίζουν 20 λεπτά σε ένα παιχνίδι και ελάχιστα στο επόμενο, με τελευταία παραδείγματα αυτά του Σάσα Βεζένκοβ και του Γουέιντ Μπάλντγουιν κόντρα στην Φενέρ.

Ο Ολυμπιακός βρίσκεται σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι. Έχει ανηφόρα μπροστά του και είναι μονόδρομος να κάνει 3 νίκες στα 3 παιχνίδια που ακολουθούν κόντρα σε Βαλένθια, Άλμπα Βερολίνου και Μπάγερν. Έτσι όπως παίζει αυτή την περίοδο αυτό είναι δύσκολο και δεν θα υπάρχουν σε κάθε ματς σπουδαία ρεκόρ του Σπανούλη να κρύβουν τα προβλήματα κάτω από το χαλάκι. Ο Ολυμπιακός καλείται να βρει ταυτότητα και γρήγορα. Αν δεν το κάνει, μοναδική του χαρά θα είναι τα ρεκόρ του καλύτερου παίκτη στην ιστορία της ομάδας.