Η παραμονή του Γουίλ Τσέρι ήταν το τελευταίο κομμάτι του παζλ που είχε στο μυαλό του ο Ντέιβιντ Μπλατ. Ο τεχνικός του Ολυμπιακού έβαλε κάτω τα δεδομένα και θεώρησε ότι ο Αμερικανός γκαρντ κάλυπτε τα “θέλω” του με βάση το ρόστερ που έχει δημιουργήσει, ολοκληρώνοντας τις κινήσεις του.

Είναι ένα καλοκαίρι αλλαγών για τον Ολυμπιακό, κάτι που φαίνεται και από το γεγονός ότι από το περσινό ρόστερ έμειναν μόλις 7 παίκτες. Ο λόγος για τους Βασίλη Σπανούλη, Νίκολα Μιλουτίνοβ, Γιώργο Πρίντεζη, Γουίλ Τσέρι, Κώστα Παπανικολάου, Αλέξανδρο Βεζένκοφ και Δημήτρη Αγραβάνη, με την περίπτωση του τελευταίου να έχει ακόμα έναν αστερίσκο, αφού δεν είναι σίγουρο ότι θα μείνει.

Στον Πειραιά αποφάσισαν ότι είχε έρθει η ώρα να κλείσει ο κύκλος του Βαγγέλη Μάντζαρη, είδαν τους Τζαζ να πληρώνουν το ΝΒΑ Out του Νάιτζελ Γουίλιαμς-Γκος και αποφάσισαν ότι δεν χωρούσαν στην ομάδα οι Ζακ ΛεΝτέι, Γιάνις Στρέλνιεκς, Γιώργος Μπόγρης, ενώ παρελθόν αποτελούσαν από τα μέσα της σεζόν 2018/19 οι Αξέλ Τουπάν και Γιάνις Τίμα. Αντ' αυτών, στον Ολυμπιακό ήρθαν οι Κέβιν Πάντερ, Αντώνη Κόνιαρη, Μπράντον Πολ, Γουέιντ Μπάλντγουιν, Ογκουστίν Ρούμπιτ, Ίθαν Χαπκαι Μιντάουγκας Κουζμίνσκας.

Πρακτικά, ήρθαν τα πάνω-κάτω στους “ερυθρόλευκους”, που ετοιμάζονται για την σεζόν 2019/20 έχοντας 7 νέους παίκτες, την ίδια στιγμή που ο Τσέρι (που λογίζεται ως “παραμονή) πρόλαβε την σεζόν 2018/19 να πάρει μέρος μόλις σε 3 αγώνες, άρα πρακτικά είναι και αυτός μεταγραφή. Κάπως έτσι, μία πρώτη εκτίμηση για το Depth Chart του Ολυμπιακού έχει ως εξής:

PG: Γουέιντ Μπάλντγουιν, Γουίλ Τσέρι, Αντώνης Κόνιαρης.

SG: Βασίλης Σπανούλης, Μπράντον Πολ, Κέβιν Πάντερ

SF: Κώστας Παπανικολάου, Σάσα Βεζένκοφ.

PF: Γιώργος Πρίντεζης, Μιντάουγκας Κουζμίνσκας, Όγκουστιν Ρούμπιτ, Δημήτρης Αγραβάνης*

C: Νίκολα Μιλουτίνοβ, Ίθαν Χαπ

ΟΙ ΘΕΣΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ... ΣΧΕΤΙΚΟ

Μία ματιά στο Depth Chart του Ολυμπιακού αρκεί για να καταλάβει κανείς ότι δεν μπορεί κάποιος να υπολογίσει το ροτέισον απλώς βάσει θέσεων. Ο λόγος είναι ότι με εξαίρεση τους δύο σέντερ της ομάδας (Μιλουτίνοβ και Χαπ) όλοι οι άλλοι παίκτες του ρόστερ μπορούν να αγωνιστούν σε τουλάχιστον δύο θέσεις, δίνοντας αντίστοιχες επιλογές στον Μπλατ:

Οι Μπάλντγουιν, Τσέρι, Κόνιαρης, Σπανούλης και Πάντερ μπορούν να αγωνιστούν και στις δύο θέσεις των γκαρντ.

Ο Πολ μπορεί να αγωνιστεί ως σούτινγκ γκαρντ και ως σμολ φόργουορντ

Οι Παπανικολάου, Κουζμίνσκας και Βεζένκοφ μπορούν να αγωνιστούν στις δύο θέσεις των φόργουορντ.

Ο Πρίντεζης (σε χαμηλά σχήματα), ο Ρούμπιτ και ο Αγραβάνης μπορούν να αγωνιστούν τόσο ως πάουερ φόργουορντ, όσο και ως σέντερ.

Όπως γίνεται σαφές, οι θέσεις θα είναι κάτι... σχετικό στον Ολυμπιακό της σεζόν 2019/20, για αυτό και το depth chart του Ολυμπιακού μπορεί να διαβαστεί με πολλούς τρόπους. Είναι για παράδειγμα εξαιρετικά πιθανό να περνάει αρκετή ώρα στην θέση του σμολ φόργουορντ ο Πολ (όπως και ο Κουζμνίνσκας), όπως και να αγωνίζεται ως σέντερ ο Ρούμπιτ. Εξίσου πιθανό είναι να υπάρξει ακόμα και σχήμα με τρεις γκαρντ όταν ο Μπλατ θέλει να ανεβάσει τον βαθμό πίεσης.

Είναι σαφές ότι ο Μπλατ ήθελε να έχει πολλές επιλογές στο μυαλό του. Παραδοσιακά του άρεσε ένα μπάσκετ χωρίς θέσεις και την σεζόν 2019/20 θα μπορεί να το εφαρμόσει καλύτερα από την περσινή σεζόν, όταν δεν είχε την ευελιξία που επιθυμούσε.

ΟΙ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΟΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΟΥΤΑΡΟΥΝ

Ο Ολυμπιακός της σεζόν 2018/19 ήταν μία ομάδα που δεν μπόρεσε ποτέ να βρει μία ξεκάθαρη ταυτότητα. Οι συνήθειες των προηγούμενων χρόνων – που βασιζόταν πολύ στο Πικ εν ρολ με δημιουργό τον Βασίλη Σπανούλη και στο post up παιχνίδι των Μιλουτίνοβ/Πρίντεζη – φαινόταν να έρχονται σε σύγκρουση με την φιλοσοφία του Ντέιβιντ Μπλατ, που προσπάθησε να συνδυάσει αυτά τα δύο στυλ παιχνιδιού χωρίς επιτυχία. Με το ρόστερ να έχει αλλάξει όμως σε μεγάλο βαθμό, είναι ξεκάθαρο ότι ο έμπειρος τεχνικός έχει βάλει ως στόχο να εφαρμόσει άλλες αρχές.

Στον νέο Ολυμπιακό είναι ξεκάθαρο ότι ένας περιφερειακός παίκτης πρέπει να έχει την δυνατότητα είτε να δημιουργήσει το δικό του σουτ, είτε να σουτάρει καλά από την γραμμή του τριπόντου. Ο Μπλατ προσανατολίζεται να δώσει μεγαλύτερη πρωτοβουλία στους παίκτες του και ευκαιρίες να πάνε σε καταστάσεις ένας εναντίον ενός. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα υπάρχουν και καταστάσεις με Πικ εν Ρολ, αλλά προς το παρόν φαίνεται ότι αυτό δεν θα είναι το βασικό χαρακτηριστικό της ομάδας, κάτι που φαίνεται και από τον τρόπο που επανδρώθηκε η γραμμή ψηλών της ομάδας.

ΟΙ ΨΗΛΟΙ ΘΑ ΠΟΣΤΑΡΟΥΝ... ΠΟΛΥ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ

Ο Μπλατ επέλεξε την σεζόν 2018/19 να στηρίξει αρκετά μεγάλο μέρος του παιχνιδιού της ομάδας στην ικανότητα των Μιλουτίνοβ και Πρίντεζη να ποστάρουν, ειδικά από την στιγμή που τραυματίστηκε σοβαρά ο Σπανούλης. Με βάση τα χαρακτηριστικά των ψηλών που αποκτήθηκαν, η λογική λέει ότι το post up παιχνίδι θα συνεχίσει να υπάρχει στην λογική του Ολυμπιακού.

Αυτό ωστόσο που πρέπει να έχει ο κόσμος στο μυαλό του είναι το εξής: Η συγκεκριμένη τετράδα παικτών έχει ένα κοινό χαρακτηριστικό που έχει περάσει στα ψιλά: Όλοι τους μπορούν αφού κάνουν σκριν σε καταστάσεις Πικ εν Ρολ να κάνουν το λεγόμενο short roll. Να ρολάρουν δηλαδή μετά το σκριν και να βρεθούν 3-4 μέτρα μακριά από το καλάθι και όχι απαραίτητα μέσα στο “ζωγραφιστό”, έχοντας την δυνατότητα είτε να τελειώσουν την φάση, είτε να πασάρουν, δίνοντας περισσότερες επιλογές σε μία επίθεση. Το τελευταίο χαρακτηριστικό τους μοιάζει με λεπτομέρεια, ωστόσο δείχνει σε μεγάλο βαθμό τι έχει στο μυαλό του ο Μπλατ.

ΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ

Στον Πειραιά αποφάσισαν να κάνουν στροφή στον τρόπο παιχνιδιού τους και να προσαρμοστούν στις απαιτήσεις του Μπλατ. Αν υπάρχουν ερωτηματικά; Σίγουρα, αλλά από την άλλη φαίνεται ότι υπάρχει και η άποψη πως αυτά θα καλυφθούν με βάση το νέο στυλ παιχνιδιού της ομάδας.

Η αλήθεια είναι πως την ίδια στιγμή φαίνεται να υπάρχει ένα έλλειμμα αθλητικότητας στην γραμμή των ψηλών, ενώ παράλληλα οι περιφερειακοί της ομάδας (με εξαίρεση τους Σπανούλη, Κόνιαρη) δείχνουν να είναι καλύτεροι στο να δημιουργούν το δικό τους σουτ και όχι να δημιουργούν καταστάσεις για τους συμπαίκτες τους. Παράλληλα, έχουν παρθεί και κάποια (λογικά λόγω μπάτζετ) ρίσκα με παίκτες που δεν έχουν δοκιμαστεί στο υψηλότερο επίπεδο (Πάντερ, Μπάλντγουιν, Χαπ), αλλά πρακτικά δεν υπήρχε και άλλη επιλογή.

Λαμβάνοντας υπόψη όλα αυτά τα δεδομένα, το μόνο σίγουρο είναι ότι ο Ολυμπιακός της σεζόν 2019/20 δεν θα έχει καμία σχέση με τον Ολυμπιακό της σεζόν 2018/19. Στην θεωρία πάντα, ο Ολυμπιακός της νέας σεζόν μοιάζει να έχει χτιστεί πιο κοντά στα “θέλω” του Μπλατ, με παίκτες που μπορούν πιο εύκολα να εντρυφήσουν στην φιλοσοφία του και στις δύο πλευρές του παρκέ. Όπως πάντα βέβαια, στο τέλος όλα θα κριθούν εκεί που κρίνονται όλα: Στο παρκέ.