Ο Ντέιβιντ Μπλατ παραχώρησε μεγάλη συνέντευξη σε μέσο του Ισραήλ, μιλώντας για πολλά θέματα. Τον Ολυμπιακό, τον Σπανούλη, την πρόταση που δέχθηκε από τη Μακάμπι, το ΝΒΑ, αλλά και τις ομάδες που έχει προπονήσει στο παρελθόν και νοσταλγεί.

Ιδού τα κυριότερα αποσπάσματα της συνέντευξή του:

Για το πόσο κοντά βρέθηκε στο ΝΒΑ και την πρόταση του Ολυμπιακού: " Βρέθηκα κοντά σε δύο ομάδες, αλλά τελικά καμία δε με επέλεξε. Δεν παίρνεις πάντα αυτό που θέλεις. Επέστρεψα στην Ευρώπη που την ξέρω καλά και είμαι χαρούμενος που οι συγκυρίες με έφεραν στον Ολυμπιακό, μία από τις μεγαλύτερες ομάδες της EuroLeague".

Για την πίεση που υπάρχει στην Ευρώπη σε σχέση με το ΝΒΑ: " Στην Ευρώπη η πίεση είναι μεγαλύτερη και πιο άμεση από ότι στο ΝΒΑ, αλλά αυτό εξαρτάται και από την ομάδα που βρίσκεσαι. Αν στο ΝΒΑ έχεις ένα γκρουπ με σταρ, ειδικά μεγάλους, τότε οι απαιτήσεις είναι παρόμοιες, αλλά εντελώς διαφορετικές. Βρισκόμουν σε άλλο επίπεδο στο Cleveland όμως και οι απαιτήσεις ήταν άμεσες. Υπάρχουν ομάδες στο ΝΒΑ που χάνουν για να χτίσουν για το μέλλον και χάνουν το 80% των αγώνων τους και δεν συμβαίνει τίποτα. Δυστυχώς το στάτους του προπονητή στο Ισραήλ, όπως και στην Ευρώπη, δεν συγκρίνεται με αυτό που υπάρχει στις ΗΠΑ και έχω "καεί" περισσότερο εδώ".

Για τον λόγο που δεν υπέγραψε στη Μακάμπι: " Εγώ φταίω που δεν υπέγραψα στη Μακάμπι όχι η ομάδα. Είναι πιθανό κάποιοι στη Μακάμπι να είναι εκνευρισμένοι και αυτό είναι λογικό. Περάσαμε μία διαδικασία και αποφάσισα ότι δεν ήταν η κατάλληλη στιγμή, αφού η επιθυμία μου ήταν να μην υπογράψω κάπου για ένα χρόνο. Η Μακάμπι μου είχε προτείνει ένα πολυετές συμβόλαιο με "παράθυρο" να αποχωρήσω για το ΝΒΑ, αλλά πίστευα ότι αυτό δεν με εξέφραζε, επειδή αν θέλεις να αποδεχθείς μία τέτοια πρόκληση πρέπει να επενδύσεις σε αυτή και όχι να κάνεις κάτι βιαστικά. Αν κάποιος από τη Μακάμπι θέλει την άποψή μου θα την δώσω".

Για τον Βασίλη Σπανούλη: " Ανυπομονώ να τον προπονήσω. Είναι ένας από τους μεγαλύτερους παίκτες στην Ευρώπη. Τον έχω γνωρίσει σαν αντίπαλος, ως έναν παίκτη που καταλαβαίνει τι πρέπει να κάνει για να βγει μία ομάδα πρωταθλήτρια".

Για την Μπενετόν Τρεβίζο στον πάγκο της οποίας κάθισε από το 2005 έως το 2007: " Αυτό το γκρουπ παικτών ήταν το όνειρό μου, η Ιταλία μου φέρνει αναμνήσεις".

Για την εθνική Ρωσίας, στον πάγκο της οποίας κάθισε από το 2006 έως το 2012: " Το γεγονός ότι βρέθηκα εκεί και δούλεψα με ανθρώπους που θεωρητικά ήταν διαφορετικοί από εμένα και τελικά αποδείχθηκε ότι ήμασταν ίδιοι, ήταν για εμένα ήταν μεγαλύτερο επίτευγμα και από το χρυσό μετάλλιο στο Eurobasket του 2007".