Η ιστορία του Αμαρουσίου μοιάζει όντως με παραμύθι... Ανέβηκε σταδιακά τις κατηγορίες, βρέθηκε στην Α1 Ανδρών και για 14 χρόνια έζησε το όνειρο της καταξίωσης στα μεγάλα σαλόνια.

Μέχρι που τελικά η οικονομική κακοδιαχείριση στις τάξεις της ομάδας έφερε αυτό που δεν επιθυμούσε κανένας: τον υποβιβασμό στην Α2 Ανδρών σε αρχικό στάδιο. Από εδώ και στο εξής κανείς δεν γνωρίζει ποια θα είναι η τύχη του συλλόγου των βορείων προαστίων και αν δεν βρεθεί απευθείας στα εθνικά πρωταθλήματα.

Ο υποβιβασμός του Αμαρουσίου, αν μη τι άλλο αφήνει μία πικρή γεύση στους φιλάθλους του ελληνικού μπάσκετ γιατί ως γνωστόν η ομάδα είχε περιορισμένο αριθμό οπαδών.

Οι λιγοστός πλην συσπειρωμένος και πάντα παρών κόσμος του Αμαρουσίου πάντως ήταν αρκετός για να πανηγυρίσει με την ομάδα του, την κατάκτηση ευρωπαϊκού τίτλου το 2001 στη Βαρσοβία κι αρκετές ακόμα επιτυχίες.

Το δημιούργημα του Άρη Βωβού που πρωταγωνίστησε σε Ελλάδα και Ευρώπη επί σειρά ετών, κατέρρευσε μέσα σε λίγους μήνες από τη στιγμή που ο Έλληνας επιχειρηματίας αποφάσισε να παραχωρήσει τις μετοχές και το μάνατζμεντ στη διοίκηση του Ερασιτέχνη.

Κι αν πέρσι το Μαρούσι έκανε την υπέρβαση καθοδηγούμενη από τον Βαγγέλη Αλεξανδρή, φέτος έμελλε να αποχαιρετήσει την Basket League OΠΑΠ, παρά την αξιοπρεπή παρουσία παικτών και τεχνικού τιμ.

Η αρχή

Ο Γυμναστικός Σύλλογος Αμαρουσίου (Γ.Σ.Α) , ιδρύθηκε το 1896 μετά την κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου στην 1η Ολυμπιάδα της Αθήνας από τον θρυλικό μαραθωνοδρόμο Σπύρο Λούη. Ο Μαρουσιώτης νερουλάς ήταν απλά η αφορμή για την δημιουργία του συλλόγου...

Πάντως, τμήμα μπάσκετ απέκτησε ο σύλλογος το 1950... Είναι ανάμεσα στις πρώτες ομάδες που συμμετείχαν στα πρώτα πρωταθλήματα και ειδικά της δεκαετίες 1960 και 1970 αγωνιζόταν στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Ωστόσο, για περίπου 16 χρόνια (1981-1997) βρέθηκε στη Β' Εθνική Κατηγορία και την Α2 Ανδρών.

Με τον Άρη Βωβό να έχει αναλάβει την χρηματοδότηση της ομάδας, το 1998 το Μαρούσι επέστρεψε στην Α1 και στην πρώτη του σεζόν εξασφάλισε τη συμμετοχή του στο Κύπελλο Κόρατς. Από τον πάγκο της ομάδας πέρασαν πλην του Νίκου Παύλου που ήταν ο πρώτος κόουτς, ο Κώστας Πετρόπουλος, ο Βαγγέλης Αλεξανδρής (κατάκτηση Σαπόρτα 2001) και φυσικά ο Παναγιώτης Γιαννάκης με τον οποίο βρέθηκε μέχρι το Final-4 της FEL.

Ο Γιώργος Μπαρτζώκας βρέθηκε επίσης στον πάγκο της ομάδας, ενώ ο Νίκος Λινάρδος ήταν ο τελευταίος τεχνικός της ομάδας στην Α1 Ανδρών, κι αφού την περσινή σεζόν (2010-11) είχε επιστρέψει ο Βαγγέλης Αλεξανδρής.

Είναι χαρακτηριστικό ότι την πρώτη ευρωπαϊκή νίκη την πέτυχε το 1978 στο τότε, κύπελλο Κόρατς επικρατώντας με 73-72 την ABC Βιέννης στο κλειστό του "Σπύρου Λούη".

Η καταξίωση στην Α1

Τη σεζόν 1999-00 το Μαρούσι μάζεψε σημαντικές εμπειρίες από την πρώτη κατηγορία της χώρας, τερματίζοντας τελικά εκείνη τη σεζόν στην 10η θέση του πρωταθλήματος με ρεκόρ 11 νίκες και 15 ήττες. Στον πάγκο της ομάδας καθόταν ο Βαγγέλης Αλεξανδρής, ο οποίος είχε ήδη αρχίσει την δημιουργία μιας ομάδας που θα ζούσε τα επόμενα χρόνια πολύ μεγάλες στιγμές.

Ο σύλλογος των βορείων προαστίων είχε δείξει από νωρίς τις διαθέσεις του στο πρωτάθλημα, αφού την τρίτη μόλις αγωνιστική είχε πάρει ένα πολύ σημαντικό "διπλό" επί του ΠΑΟΚ στη Θεσσαλονίκη με 78-74, ενώ ακολούθησε η μεγάλη σε έκταση νίκη την τέταρτη αγωνιστική επί του Σπόρτιγκ με 83-45. Το Μαρούσι, όμως δεν περιορίστηκε εκεί.

Τρίτη συνεχόμενη νίκη επί του Εσπέρου με 75-69, προτού έρθει η εντός έδρας ήττα από τον πρωταθλητή Ελλάδας Παναθηναϊκό με 71-52. Η ομάδα στην δεύτερη σεζόν της στην Α1 είχε ήδη αρχίσει να δείχνει ότι διαθέτει τις δυνατότητες να σταθεί στην Α1.

Οι επιτυχίες

Το Μαρούσι τη σεζόν 2000-01 κατάφερε να φτάσει στην κατάκτηση ενός ευρωπαϊκού τίτλου. Στις 17 Απριλίου, λοιπόν του 2001 επικράτησε στον τελικό της Βαρσοβίας στο Σαπόρτα της γαλλικής Σαλόν με 74-72 και πήρε τη σκυτάλη από την ΑΕΚ, η οποία το είχε κατακτήσει έναν χρόνο νωρίτερα (2000).

Προπονητής εκείνης της ομάδας ήταν ο Βαγγέλης Αλεξανδρής που είχε στη διάθεση του παίκτες όπως ο Τζίμι Όλιβερ, ο Εφθίμοφ, αλλά και εξαιρετικούς Έλληνες, δημιουργώντας ένα άκρως ανταγωνιστικό σύνολο. Ακολούθησε την αμέσως επόμενη σεζόν η παρουσία του στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας, όπου ηττήθηκε από τον Ολυμπιακό, ενώ τη σεζόν 2003-04 βρέθηκε για ακόμα μία φορά σε τελικό.

Ο σύλλογος των βορείων προαστίων έδωσε το "παρών" στον τελικό της FEL, αλλά και σε εκείνον του ελληνικού πρωταθλήματος, αλλά με τον Παναθηναϊκό να παίρνει τον τίτλο του πρωταθλητή (3-0 στη σειρά).

Το Μαρούσι πλέον αποτελούσε σταθερή αξία στο χώρο του μπάσκετ, από την στιγμή μάλιστα που βρέθηκε μεταξύ των τεσσάρων καλύτερων ομάδων του πρωταθλήματος έξι φορές σε επτά χρόνια (2004, 2005, 2006, 2008, 2009, 2010).

Αξίζει να αναφέρουμε ότι το 2006 έφτασε και πάλι σε τελικό Κυπέλλου Ελλάδας, ενώ οι προπονητές της ομάδας Παναγιώτης Γιαννάκης (2004, 2006), Σούλης Μαρκόπουλος (2008) και Γιώργος Μπαρτζώκας (2010) αναδείχτηκαν "προπονητές της χρονιάς" στην Α1 Ανδρών.

Η αποχώρηση Βωβού

Το Μαρούσι βρισκόταν ήδη μεταξύ των κορυφαίων ομάδων της χώρας, έχοντας παράδοση στο μπάσκετ, η οποία μετουσιώθηκε μέσα από την αγάπη πολλών ανθρώπων που αγκάλιασαν τον σύλλογο σε ένα άκρως ανταγωνιστικό σύνολο που πρόσφερε πολλά στο ελληνικό μπάσκετ τα τελευταία σχεδόν 15 χρόνια.

Παρόλα αυτά, η πρώτη ένδειξη αποσταθεροποίησης και η αντίστροφη μέτρηση της πορείας της ομάδας θα αρχίσει όταν το καλοκαίρι του 2009 ο Άρης Βωβός θα γνωστοποιήσει την πρόθεση του να αποχωρήσει από την ομάδα. Εκείνη τη σεζόν (2009-10), μάλιστα ο σύλλογος των βορείων προαστίων κατάφερε να αγωνιστεί στην Ευρωλίγκα, παίρνοντας και την πρόκριση για το "Top-16".

Από εκείνη τη χρονιά κι έπειτα τα προβλήματα θα πολλαπλασιαστούν με αποτέλεσμα ο σύλλογος με μία μόλις νίκη στο φετινό πρωτάθλημα της Basket League ΟΠΑΠ να αποχαιρετήσει την κατηγορία, στην οποία και βρισκόταν επί 14 συναπτά έτη.

Μεγάλοι παίκτες που φόρεσαν τα κιτρινόμαυρα

Στο Μαρούσι αγωνίστηκαν είτε παίκτες που ανδρώθηκαν μπασκετικά εκεί, είτε φτασμένοι παίκτες που χάρισαν λίγη από την αίγλη τους στην ομάδα. Ο Βασίλης Σπανούλης ήταν ένας από τους πρώτους... Αγωνίστηκε στο Μαρούσι από το 2001 μέχρι και το 2005 και οι εμφανίσεις με το σύλλογο των βορείων προαστίων έγιναν το "σκαλοπάτι" του για τη μεταγραφή του στον Παναθηναϊκό.

Στο Μαρούσι έπαιξαν επίσης οι Κώστας Καϊμακόγλου (απ΄όπου πήρε μεταγραφή για τον Παναθηναϊκό), Ανδρέας Γλυνιαδάκης (δανεικός από τον Ολυμπιακό), Μάκης Νικολαϊδης (φτασμένος παίκτης) και ο επί σειρά ετών αρχηγός της ομάδας και εκ των υστέρων μέλος του τεχνικού τιμ Σωτήρης Μανωλόπουλος.

Από ξένους παίκτες κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει το δίδυμο των Ασράφ Αμάγια και Τζίμι Όλιβερ οι οποίοι έπαιξαν στον Μαρούσι τη σεζόν 2000-01 που η ομάδα κατέκτησε το Κύπελλο Σαπόρτα. Αξέχαστος φυσικά έχει μείνει ο Μπράνκο Μιλισάβλιεβιτς ο οποίος με το σουτ του λίγο έλειψε να αφήσει εκτός τελικών τον Ολυμπιακό το 2009, αλλά και ο Πάτρικ Μπερκ ο οποίος αποτέλεσε φόβητρο μέσα στη ρακέτα των "κιτρινόμαυρων".

Αλεξανδρής: "Ομάδα από τα σπλάχνα του"

Το Sport24.gr επικοινώνησε με τον Βαγγέλη Αλεξανδρή, ο οποίος οδήγησε το Μαρούσι στην κατάκτηση του Κυπέλλου Σαπόρτα το 2001, ενώ βρέθηκε και την περασμένη σεζόν στον πάγκο της ομάδας, πραγματοποιώντας πολύ καλή πορεία.

" Εκείνη η επιτυχία δεν είχε έρθει τυχαία. Ήταν συσσωρευμένη δουλειά δύο ετών. Είχαμε δημιουργήσει έναν δυνατό πυρήνα παικτών. Μάλιστα και την προηγούμενη σεζόν στην ομάδα από εκείνη που κατακτήσαμε το Σαπόρτα είχαμε πάει πολύ καλά στο Κύπελλο Κόρατς", ανέφερε αρχικά και πρόσθεσε:

" Ήμασταν στην κυριολεξία ομάδα, όλοι ήταν κοντά μας και μας στήριζαν. Θυμάμαι τότε είχαμε πάρει το καλοκαίρι πολύ καλούς παίκτες, όπως ο Όλιβερ, ο Εφθύμοφ, τον Μαρμαρινό, τον Καραπλή και τους Νικολαϊδη, Μασλαρινό. Ο σύλλογος ήταν σε πάρα πολύ υψηλό επίπεδο".

Στη συνέχεια ο Έλληνας τεχνικός πρόσθεσε: " Εκείνη τη χρονιά που κατακτήσαμε το Σαπόρτα είχαμε τερματίσει την κανονική περίοδο του πρωταθλήματος ως η πρώτη ομάδα στην επίθεση με 86,5 πόντους! Θα μπορούσαμε να είχαμε πάει και καλύτερα στο πρωτάθλημα, όμως μετά από ένα σημείο ρίξαμε το βάρος στην Ευρώπη.

Παίξαμε με πολύ πάθος και ήρθε η κατάκτηση του τίτλου. Μία πάρα πολύ μεγάλη στιγμή για το Μαρούσι. Πιστεύω ότι αυτό το ευρωπαϊκό τρόπαιο ήταν η κορωνίδα της ομάδας.

Μπορώ να πω ότι η χρονιά της επιτυχίας, αλλά και όλες οι μεγάλες στιγμές του συλλόγου οφείλονται στην οικογένεια Βωβού. Διατηρούσε πάνω από δέκα χρόνια την ομάδα σε πολύ υψηλό επίπεδο.

Όσον αφορά τώρα τον υποβιβασμό της ομάδας πιστεύω ότι αυτό δεν λέει κάτι. Έχασε μία κατηγορία. Η δουλειά που γίνεται στα τμήματα υποδομής και στην παιδική ομάδα είναι εξαιρετική. Είναι σε θέση να δημιουργήσει μία ομάδα μέσα από τα σπλάχνα του και να επιστρέψει στην πρώτη κατηγορία".