Κι όμως πέρασαν 17 χρόνια από την βραδιά της 3ης Απριλίου 1997 όταν ο Άρης κατακτούσε στην Προύσα το Κύπελλο Κόρατς ανατρέποντας κόντρα στην Τόφας την εις βάρος του κατάσταση που είχε δημιουργηθεί μία εβδομάδα πριν στο Αλεξάνδρειο.

Επόμενο ήταν οι φίλαθλοί του να βγούνε στους δρόμους της Θεσσαλονίκης και να προχωρήσουνε σε έξαλλους πανηγυρισμούς στον Λευκό Πύργο όπως και μία μέρα μετά κατά την άφιξη της αποστολής στο αεροδρόμιο «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ» δημιουργώντας το αδιαχώρητο. Ακόμη και στον δρόμο προς το πούλμαν και κατά την δική του αναχώρηση.

Όσα χρόνια και αν περάσουν εκείνη η νύχτα θα είναι χαραγμένη στις μνήμες όλων όχι μόνο που βρίσκονταν σε εκείνη την ομάδα του Άρη αλλά και των φιλάθλων του. Εξάλλου αποτελεί τον έναν από τους 21 τίτλους που κοσμούνε την οροφή της Nick Galis Hall και αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ.

Εκείνη η ομάδα του Άρη μπορεί να ταξίδεψε για την Προύσα βρισκόμενη με την πλάτη στον τοίχο μετά την ήττα της την 26η του Μάρτη στο κατάμεστο Αλεξάνδρειο. Δεν έπαψε όμως να πιστεύει στην ανατροπή και τελικά την πέτυχε επικρατώντας με 70-88, αποκαθιστώντας την τάξη και καλύπτοντας την διαφορά των 11 πόντων της ήττας επικρατώντας με 18. Μία ανατροπή που ήταν και η μεγαλύτερη που είχε συμβεί στην ιστορία των ευρωπαϊκών διοργανώσεων.

Με την εξέλιξη αυτή ο Άρης κατέκτησε το κύπελλο Κόρατς, το δεύτερο ευρωπαϊκό της συλλογής του, μετά από το Κύπελλο Κυπελλούχων που είχε κερδίσει στο Τορίνο της Ιταλίας το 1993 επί μίας άλλης τουρκικής ομάδας. Της Εφές Πίλσεν.

Εκείνη την βραδιά στην Προύσα μεγάλοι πρωταγωνιστές για τον Άρη ήταν οι Χοσέ Ορτίθ, Μάριο Μπόνι, Παναγιώτης Λιαδέλης και Γιάννης Σιούτης σε ένα ρόστερ που ήταν ακόμη οι Σάκλεφορντ, Αγγελίδης, Σταυρακόπουλος, Φλώρος, Ναχάρ και Χωλόπουλος. Κι όσο για προπονητής εκείνης της ομάδας ήταν ο Λευτέρης Σούμποτιτς, με στενό συνεργάτη του τον Χρήστο Μαγκώτσιο.

Ημίχρονο: 34-37

Διαιτητές: Κατσάρο, Βιρόβνικ

ΤΟΦΑΣ: Ερντέν, Αλάνοβιτς 7(1), Μπας 18(2), Ρότζερς 26(2), Κονούκ 2, Τοπσακάλ 8(2), Άβντιτς 2, Γκρίφιθ 7.

ΑΡΗΣ: Ορτίθ 25, Λιαδέλης 15, Σταυρακόπουλος 5(1), Σιούτης 12, Αγγελίδης 6, Σάκλεφορντ 5(1τρ., 10ριμπ.), Μπόνι 20(2).

Σούμποτιτς: "Μια μέρα που δεν θα ξεχάσω ποτέ"

Το Sport24.gr εντόπισε στην Βηρυτό τον προπονητή εκείνης της ομάδας του Άρη, τον Λευτέρη Σούμποτιτς, όπου βρίσκεται για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά οδηγώντας προς τον τίτλο την Αλ Ριάντι.

"17 χρόνια πέρασαν; Μου φαίνεται σαν να ήταν πέρσι", ήταν η πρώτη αντίδραση του «Πίξι» και πρόσθεσε: "Είναι μία μέρα που δεν πρόκειται να ξεχάσω ποτέ στην ζωή μου και συχνά πυκνά βλέπω τις φωτογραφίες. Στιγμές που μου έχουνε μείνει αξέχαστες", και πρόσθεσε: "Θα ήθελα να τις ξαναζήσω γιατί ήταν πραγματικά ανεπανάληπτες και μια ξεχωριστή ατμόσφαιρα".

Γυρνώντας την μνήμη του ωστόσο 17 χρόνια πίσω ο Σούμποτιτς θυμήθηκε: "Από την πρώτη στιγμή που είχε τελειώσει το παιχνίδι στην Θεσσαλονίκη ήμασταν αποφασισμένοι ότι μπορούσαμε να ανατρέψουμε την εις βάρος μας κατάσταση που είχε δημιουργηθεί. Βλέποντας το βίντεο λέγαμε πως δεν μπορεί να ήμασταν εμείς αυτοί. Αυτοί που είχανε φθάσει στον τελικό με τις ανατροπές που είχανε προηγηθεί.

Έτσι πήγαμε αποφασισμένοι στην Προύσα για να ανατρέψουμε την ήττα μας χωρίς να ήταν εύκολο να καλύψουμε μία διαφορά 11 πόντων. Ωστόσο δεν σου κρύβω ότι από το ζέσταμα κατάλαβα ότι θα μπορούσαμε να τα καταφέρουμε έστω και οριακά με μία νίκη μας με 12 ή 13 πόντους και τελικά έγινε με 18 πόντους".

Κι όσο για το τι θυμόταν για εκείνο το διήμερο στην Προύσα; "Αυτό που διαπιστώσαμε όλοι μας από την πρώτη στιγμή ήταν ότι όλοι είχανε δεδομένο ότι η Τόφας είχε κερδίσει το Κύπελλο Κόρατς. Τόσο με τις σημαίες της Τουρκίας που υπήρχανε στα μπαλκόνια τους όσο και στο γήπεδο με την όλη ατμόσφαιρα που είχε δημιουργηθεί. Ακόμη και το Κύπελλο ήταν τοποθετημένο σε μία πλαστική θήκη. Παρόλα αυτά ανταποκριθήκαμε και τα καταφέραμε να αντέξουμε σε όλη την πίεση".

Ενώ μετά την λήξη του τελικού; "Όταν φύγαμε από το γήπεδο το πούλμαν μας δέχθηκε πέτρες αλλά όταν φθάσαμε στο ξενοδοχείο το απολαύσαμε. Κι όσο για όταν φθάσαμε στο αεροδρόμιο στην Θεσσαλονίκη η υποδοχή που μας επιφυλάχτηκε από τους χιλιάδες φιλάθλους μας ήταν κάτι το απίστευτο και αξέχαστο".

Αγγελίδης: "Το χάρηκα αυτό το Κύπελλο περισσότερο"

Πως όμως χαρακτηρίζει τον συγκεκριμένο τίτλο στην καριέρα του ο αρχηγός του Άρη εκείνης της βραδιάς; "Το καλύτερο δώρο που μπορούσε να μου κάνει ο Θεός στην καριέρα μου", δήλωσε στο Sport24.gr ο Ντίνος Αγγελίδης και πρόσθεσε: "Η κατάληξη της βραδιάς εκείνης ήταν το καλύτερο τέλος που θα μπορούσε να έχει το παραμύθι που είχαμε ζήσει στην πορεία μας εκείνη την χρονιά στο Κύπελλο Κόρατς.

Πήγαμε στην Τουρκία για να ανατρέψουμε την εις βάρος μας κατάσταση όπως αυτή είχε δημιουργηθεί στην Θεσσαλονίκη μία εβδομάδα πριν. Όπως και έγινε. Πήγαμε στην Τουρκία για να κερδίσουμε το Κύπελλο και να γυρίσουμε με αυτό στην Θεσσαλονίκη και κάναμε χαρούμενους τους εαυτούς μας, τους χιλιάδες φιλάθλους μας αλλά και τον τότε πρόεδρό μας τον Ζαφείρη Σαμολαδά που αντιμετώπιζε ένα πρόβλημα υγείας.

Προσωπικά δεν πρόκειται να ξεχάσω ποτέ εκείνη την εβδομάδα στην ζωή μου. Όπως φυσικά και τα πανηγύρια που ακολούθησαν με την επιστροφή μας στην Θεσσαλονίκη στο αεροδρόμιο κατά την άφιξή μας και με το που άνοιξε η πόρτα του αεροπλάνου και βγήκα πρώτος έξω κρατώντας το Κύπελλο στα χέρια μου.

Δεν σου κρύβω όμως ότι αυτό το Κύπελλο το χάρηκα πιο πολύ από εκείνο στο Τορίνο επί της Εφές Πίλσεν γιατί εκεί είχαμε μείνει σχεδόν δύο ώρες μέσα στα αποδυτήρια μετά από το ότι είχε προηγηθεί και δεν το χαρήκαμε. Όλα αυτά σε μία εφταετία που ήμουνα στον Άρη όπου καθημερινά όφειλες να αποδώσεις και να κερδίσεις πέραν της όποιας πίεσης είχες να αντιμετωπίσεις".