Ο Λευτέρης Μποχωρίδης έλειψε πολύ από τον Άρη. Ο τραυματισμός του στο αριστερό χέρι (αυτό που σουτάρει) έφερε έξι συνεχόμενες ήττες για τους “κίτρινους” στην ΕΚΟ Basket League. Η επιστροφή του όμως έφερε πίσω και τα χαμόγελα.

Κόντρα στο Περιστέρι, σε έναν αγώνα που είχε πλέον οριακό χαρακτήρα για τον Άρη που είχε ρεκόρ 1-6 τις πρώτες εφτά αγωνιστικές, ο διεθνής γκαρντ έδωσε αυτά που τόσο έλειπαν από την ομάδα του εν τη απουσία του: Ποιότητα, ηγετική ικανότητα και καθαρό μυαλό. Όλα αυτά και ακόμα περισσότερα φάνηκαν ξεκάθαρα στο παρκέ από τις πρώτες φάσεις κιόλας.

Ο Μποχωρίδης δεν έδειξε κανένα σημάδι... σκουριάς από την απουσία του. Τουναντίον, έμοιαζε καλύτερος από ποτέ, ολοκληρώνοντας τον αγώνα με 27 πόντους με 9/11 δίποντα, 0/2 τρίποντα, 9/9 βολές, 5 ριμπάουντ, 4 ασίστ και 6 κερδισμένα φάουλ, οδηγώντας την ομάδα του στη νίκη με 72-59. Ήταν ωστόσο κάτι άλλο που έκανε την εμφάνισή του πιο ξεχωριστή.

ΣΕ ΛΑΘΟΣ ΘΕΣΗ ΓΙΑ ΧΡΟΝΙΑ

Ο Λευτέρης Μποχωρίδης ξεκίνησε την καριέρα του ως πόιντ γκαρντ. Το γεγονός μάλιστα ότι έχει ύψος 1.96 μέτρα, καλό άνοιγμα χεριών και είναι αριστερόχειρας, έφερε αναπόφευκτες συγκρίσεις με τον Δημήτρη Διαμαντίδη. Μαζί με αυτές τις συγκρίσεις και κάποιες καλές εμφανίσεις με τον Άρη, ανέβηκαν κατακόρυφα και οι απαιτήσεις.

Αυτό ήταν πέρα για πέρα άδικο, για μία σειρά από λόγους. Ο κυριότερος λόγος που αυτό ήταν άδικο, ήταν ότι ένα νεαρό παιδί κλήθηκε να διαχειριστεί ότι είναι ο διάδοχος ενός εκ των κορυφαίων παικτών στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Υπήρχε όμως μία ακόμα λεπτομέρεια, την οποία αρκετοί θέλησαν να αφήσουν στην άκρη: Ο Μποχωρίδης δεν είναι πόιντ γκαρντ. Σαφώς και έχει αρκετά στοιχεία ενός πόιντ γκαρντ, αλλά δεν είναι πόιντ γκαρντ.

Ο Μποχωρίδης κλήθηκε πολλές φορές να παίξει εκτός θέσης. Το γεγονός ότι θέλει τη μπάλα στα χέρια του για να είναι αποδοτικός και είχε (και έχει) την ικανότητα να παίξει καλά το Πικ εν Ρολ είχε ως αποτέλεσμα να αγωνίζεται συνέχεια ως πόιντ γκαρντ. Αυτό έφερε φθορά. Πλέον όμως, όλα αυτά ανήκουν στο παρελθόν.

ΠΙΟ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ, ΠΙΟ ΕΠΙΘΕΤΙΚΟΣ

Από την στιγμή που ο Μποχωρίδης επέστρεψε στον Άρη το 2017 κλήθηκε να διαχειριστεί ένα νέο βάρος, αυτό του ηγέτη. Άλλες φορές τα κατάφερε, άλλες όχι, αφού προερχόμενος από τρία χρόνια με ελάχιστο χρόνο συμμετοχής στον Παναθηναϊκό χρειαζόταν χρόνο για να βρει ρυθμό. Αυτό ωστόσο που έπειτα από δύο χρόνια έγινε πιο ξεκάθαρο – ειδικά την περσινή σεζόν όταν συνυπήρξε περισσότερο με τον Δημήτρη Φλιώνη στις θέσεις των γκαρντ – ήταν πως η θέση που του ταιριάζει είναι αυτή του σούτινγκ γκαρντ.

Ο Μποχωρίδης είναι ξεκάθαρο ότι αισθάνεται πιο άνετα επειδή δεν χρειάζεται εκτός των άλλων να κουβαλάει τη μπάλα στο ξεκίνημα της επίθεσης. Είναι καλύτερος ως δημιουργός μισού γηπέδου, παίρνοντας συνήθως τη μπάλα σε κίνηση πριν επιτεθεί – συχνά βγαίνοντας από σκριν μακριά από τη μπάλα, πριν στήσει το Πικ εν Ρολ – προκειμένου να “κρυφτεί” και το γεγονός ότι δεν έχει εκρηκτικό πρώτο βήμα. Με αυτό τον τρόπο είναι πιο επιθετικός, δεν ανησυχεί για τις αντίστοιχες προσαρμογές της αντίπαλης άμυνας. Παράλληλα, είναι εξαιρετικός στην κίνηση χωρίς τη μπάλα, στο ίσως πιο υποτιμημένο στοιχείο του παιχνιδιού του, ενώ μπορεί υπό προϋποθέσεις και να ποστάρει.

Στον αγώνα με το Περιστέρι, όλα αυτά φάνηκαν στο παρκέ. Παίζοντας αρχικά μακριά από τη μπάλα, ο Μποχωρίδης μπόρεσε να έχει αυτό το μισό βήμα πλεονέκτημα που χρειαζόταν όταν την υποδεχόταν στις 45 μοίρες για να δημιουργήσει. Σε δύο άλλες περιπτώσεις πόσταρε τον Χρήστο Σαλούστρο. Έκανε γενικώς την ζημιά του στο “ζωγραφιστό”, πηγαίνοντας μάλιστα συχνά από δεξιά, κάτι που παραδοσιακά δεν ήταν το δυνατό του σημείο, αφού προτιμάει να πηγαίνει αριστερά. Αυτό του έδωσε επιλογές, μπόρεσε να δημιουργήσει και να εκτελέσει καλύτερα, έφτιαξε καταστάσεις για τον εαυτό του και τους συμπαίκτες του. Ήταν πιο επιθετικός από ποτέ, απόλαυσε το παιχνίδι και αυτό φαινόταν.

Η ΩΡΑ ΓΙΑ ΤΟ ΒΗΜΑ ΜΠΡΟΣΤΑ

Ο Μποχωρίδης δεν είναι μεγάλος σε ηλικία. Είναι μόλις 25 χρονών, με αρκετές γεμάτες σεζόν πίσω του. Βρίσκεται πλέον στην πιο παραγωγική του ηλικία και μοιάζει έτοιμος να κάνει επιτέλους αυτό το βήμα μπροστά που περιμένουν όλοι από αυτόν. Να παίξει επιτέλους το μπάσκετ που μπορεί.

Το θέμα της θέσης του Θεσσαλονικιού γκαρντ δεν έχει λυθεί πλήρως. Κάποιοι εξακολουθούν να τον βλέπουν ως πόιντ γκαρντ, κάποιοι ως σούτινγκ γκαρντ. Στο σύγχρονο μπάσκετ βέβαια, όπου δεν υπάρχουν θέσεις, θα μπορούσε να θεωρείται απλώς... γκαρντ. Οι ταμπέλες θα μπορούσαν να εκλείψουν και απλώς θα μπορούσε να παίξει το δικό του μπάσκετ, εστιάζοντας στα δικά του δυνατά στοιχεία (διάβασμα του παιχνιδιού, κίνηση μακριά από τη μπάλα, δημιουργία στο μισό γήπεδο) και προσπαθώντας να βελτιώσει τα αδύνατα στοιχεία του (σουτ μετά από ντρίμπλα, προσπάθεια να κάνει drive και από δεξιά). Ένα είναι σίγουρο πλέον: Φέτος έχει την ευκαιρία να εξελιχθεί ακόμα περισσότερο.

Ο Δημήτρης Μποχωρίδης εξακολουθεί να αποτελεί ένα κεφάλαιο για το ελληνικό μπάσκετ. Παίκτες με ύψος 1.96 μέτρα που μπορούν να αγωνιστούν υπό προϋποθέσεις και στις τρεις θέσεις της περιφέρειας δεν φυτρώνουν ακριβώς στα... δέντρα στο ελληνικό μπάσκετ. Το θέμα πλέον για τον Μποχωρίδη είναι να βρει τον τρόπο να βελτιωθεί και να κάνει το απαραίτητο βήμα μπροστά. Κόντρα στο Περιστέρι έδειξε ότι βρίσκεται σε καλό δρόμο.