Του είχαν πει πως δεν θα μπορεί να παίζει μπάσκετ, μετά τα 21. Ότι δεν θα καταφέρει να ξαναπαίξει μπάσκετ. "Εγώ πίστεψα στο Θεό και με τη βοήθεια των δικών μου ανθρώπων, συνέχισα", γιατί "οι δύσκολες στιγμές δεν διαρκούν, εν αντιθέσει με τους δυνατούς ανθρώπους". Είχε και hashtag στη συγκεκριμένη δήλωση που πρόσφερε μέσω του Instagram ο Ποπς Μενσά Μπονσού. Το #willnotbedenied. Και έτσι, πορεύτηκε.

Απ' όταν θυμάται τον εαυτό του να κρατά πορτοκαλί μπάλα στα χέρια, θυμάται να περνά ώρες ατελείωτες στα κρεβάτια φυσικοθεραπευτών. Όπου και αν κοιτάξετε, από την καριέρα του στο κολέγιο George Washington (στην τελευταία του χρονιά, χτύπησε στο γόνατο), στο ΝΒΑ (με τους Mavs, τους Raptors, τους Spurs, τους Rockets, τους Hornets) ή στην Ευρώπη (Μπενετόν, Μπανταλόνα, Βιλερμπάν, Μπεσίκτας, Σεβίλλη, Αρμάνι, Γαλατασαράι, Χάποελ Ιερ.) θα διαβάσετε και για τουλάχιστον ένα πρόβλημα. Σημείωση: άλλαξε όλες αυτές τις φανέλες, σε διάστημα επτά χρόνων. Φόρεσε και άλλες -είναι η αλήθεια-, αλλά για λίγο. Γιατί περί τις 5 φορές, οι συμφωνίες ακυρώθηκαν -λόγω τραυματισμών.

Η αλήθεια είναι πως σκέφτηκε πολλές φορές να εγκαταλείψει. Η τελευταία ήταν το 2012, μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου. Πρόλαβε να παίξει τέσσερα ματς και να μετρήσει 46π. και 29 ριμπ. Μετά, διέλυσε το γόνατο και έχασε τη συνέχεια. "Έπειτα και από αυτό, είπα στην αρραβωνιαστικιά μου και τον αδελφό μου ότι αυτό ήταν, τελείωσα. Αρκετά είχα ζήσει. Κάποιοι δουλεύουν μια ζωή να παίξουν σε Αγώνες και εγώ τα είχα καταφέρει, ενώ βρισκόμουν δέκα λεπτά μακριά από τη γειτονιά που είχα μεγαλώσει. Το να τραυματίζεσαι σε μια τέτοια κατάσταση, είναι δύσκολο. Αμφισβήτησα την πίστη μου και αυτό που κάνω. Για δέκα ημέρες, δεν με ενδιέφερε το μπάσκετ. Είχα εκπληκτικές προσφορές, αλλά δεν με ένοιαζαν". Ώσπου μια μέρα " σκέφτηκα πως το πιο εύκολο πράγμα που μπορούσα να κάνω, ήταν να παραιτηθώ. Και δεν ήμουν τέτοιος τύπος. Ναι, ήξερα πως θα είναι δύσκολο, όπως γνώριζα πως οι δυσκολίες είναι που "χτίζουν" χαρακτήρες. Οπότε κατέληξα στο εξής: ό,τι και αν συνέβαινε, εφ όσον θα έδινα το 100% θα ήμουν ικανοποιημένος. Δεν είχα χρόνο να καθίσω και να λυπάμαι τον εαυτό μου. Έτσι, συνέχισα το ταξίδι".

Θυμήθηκε πως το 2011 τραυμάτισε σοβαρά τον ώμο του " και μετά έκανα εκπληκτικό σεζόν με την Μπεσίκτας".

Μετά " χτύπησα ενώ ήμουν στη Μακάμπι (2012, οπότε οι Ισραηλινοί διαπίστωσαν πως δεν έχει συνέλθει πλήρως από την αρθροσκόπηση και έλυσαν τη συνεργασία), όπως και η Καχασόλ πήρε... πίσω το συμβόλαιο,με την Αρμάνι να ακολουθεί, αλλά επέστρεψα πιο δυνατός. Απέτυχα να περάσω τις εξετάσεις στον Ολυμπιακό , αλλά... να 'μαι πάλι εδώ. Πριν παίξω για τη Γαλατασαράι την προηγούμενη σεζόν, είχε προηγηθεί μια δυσκολία που με κράτησε πίσω και αισθανόμουν πως έχω πολλά να αποδείξω στον εαυτό μου. Αν είχα αποφασίσει να παραιτηθώ, δεν θα μιλούσατε τώρα για εμένα ". Μόνο που σήμερα ο λόγος που όλοι μίλησαν για εκείνον, δεν ήταν ακριβώς ο καλύτερος δυνατός.

Όπως δεν ήταν στις 28/11 του 2013, οπότε είχε γίνει εκείνον... το συμβάν, σε αγώνα της Γαλατασαράι στο ΣΕΦ, με τον Ολυμπιακό.

Ψωμί και αλάτι, όμως για τον γεννημένο στην Γκάνα, μεγαλωμένο στο Τότεναμ, παίκτη που ζήτησε συγγνώμη (" ήταν λάθος ό,τι έγινε και το είχα ξεχάσει 30'' αργότερα"), τιμωρήθηκε με τρεις αγωνιστικές και 10.000 ευρώ και η ζωή συνεχίστηκε, με τη σεζόν 2013-14 να είναι από τις καλύτερες του.

Η Χάποελ Ιερουσαλήμ ήταν αυτή που του έδωσε συμβόλαιο, το οποίο εγκατέλειψε για την ΑΕΚ " γιατί ένιωσα πως αυτή ήταν ευκαιρία. Η ΑΕΚ μου έδωσε την ευκαιρία να είμαι ένα βασικό στέλεχος και αισθάνθηκα πως είναι αυτό που χρειαζόμουν. Θα ερχόμουν και δωρεάν, μόνο και μόνο για να έχω αυτή την ευκαιρία". Και έδειχνε να την εκμεταλλεύεται στο έπακρο. Ώσπου προέκυψε το σημερινό (22/5) , το οποίο είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με όσα τον έχουν "βρει" στο παρελθόν .

Παλαιότερα, είχε πει -με άλλη αφορμή, αλλά ας κρατήσουμε το γεγονός- ότι " ο προπονητής μου στο κολέγιο συνήθιζε να με ρωτάει: Στο πανεπιστήμιο σε ρωτάνε αν αποφοίτησες ή αν δεν αποφοίτησες;". Δεν θα σε ρωτήσουν τι συνέβη εκεί. Είναι "ναι" ή "όχι". Σε ένα δικαστήριο υπάρχει το "ένοχος" και το "αθώος". Καμία μέση λύση". Μέχρι να αποφανθεί η ΚΑΕ ΑΕΚ τι θα κάνει με την περίπτωση του, έχετε υπ' όψιν σας το εξής: " Όταν θα εγκαταλείψω, το πιθανότερο είναι να επικεντρωθώ στο να εξελιχθεί το μπάσκετ στη χώρα μου. Θα χρειαστεί πολλή προσπάθεια, όπως και πολλοί περισσότεροι άνθρωποι, αλλά θα αξίζει". Είναι μεν, μόλις 31, αλλά μάλλον ήλθε η ώρα.