Όταν μία ομάδα είναι το αουτσάιντερ σε έναν αγώνα, ανεξαρτήτως αθλήματος, συνήθως για να κερδίσει πρέπει να παίξει... κρυφτό με τον αντίπαλο. Είναι πιθανό να περίμενε αυτό κάποιος ότι θα έκανε και η ΑΕΚ κόντρα στον Ολυμπιακό στον τελικό του Κυπέλλου. Η “Ένωση” όμως δεν το έκανε αυτό επειδή, πολύ απλά, δεν το είχε ανάγκη, κερδίζοντας στα ίσα τους "ερυθρόλευκους" .

Η ΑΕΚ δεν μπήκε στο παρκέ ως κατώτερη. Μπήκε στο παρκέ για να παλέψει το παιχνίδι με τα δικά της όπλα. Για να επιβάλλει τους δικούς της κανόνες. Θέλησε να υποχρεώσει τον Ολυμπιακό να προσαρμοστεί πάνω της και όχι το αντίθετο. Και αυτό φαίνεται από πολλές μικρές λεπτομέρειες που έκαναν την διαφορά.

ΤΟ ΤΕΛΕΙΟ ΠΡΩΤΟ ΗΜΙΧΡΟΝΟ

Από την στιγμή που έγιναν γνωστές οι αρχικές πεντάδες ήταν σαφές ότι η ΑΕΚ σκόπευε να κάνει το παιχνίδι της. Η επιλογή να ξεκινήσει ο Βινς Χάντερ απέναντι στον Νίκολα Μιλουτίνοβ και όχι κάποιος εκ των Δημήτρη Μαυροειδή ή Βασίλη Καββαδά έγινε με σαφή προσανατολισμό στη μία πλευρά του παρκέ να “χτυπήσει” η ΑΕΚ τον Ολυμπιακό στο Πικ εν Ρολ με την ταχύτητα του Αμερικανού και να έχει δύο ψηλούς με γρήγορα πόδια (Χάντερ, Τζέιμς) για να αντιμετωπίσει τον Ολυμπιακό με αλλαγές σε όλα τα σκριν στην άλλη πλευρά του παρκέ. Αυτή όμως ήταν μόνο η αρχή του πλάνου του Ντράγκαν Σάκοτα.

Ξέροντας η “Ένωση” ότι ο Παπανικολάου θα μαρκάρει τον Γκριν για να του κρύψει το καλάθι, αποφάσισε να “χτυπήσει” τον Ολυμπιακό με άλλους τρόπους στο ξεκίνημα του αγώνα. Υποχρέωσε τον Μάντζαρη να κυνηγάει τον (MVP) Μάνι Χάρις γύρω από μία σειρά από σκριν μέχρι να κληθεί μετά να τον αντιμετωπίσει σε κατάσταση ένας εναντίον ενός. “Χτύπησε” τον Πρίντεζη με τον Τζέιμς με παιχνίδι από έξω προς τα μέσα και τον πόσταρε με τον Σάκοτα. Βρήκε ελεύθερα σουτ από τον Λαρεντζάκη για να “ανοίξει” την άμυνα. Χρησιμοποίησε τον Βινς Χάντερ σε καταστάσεις πικ εν ρολ για να εκθέσει τον Μιλουτίνοβ. Είδε τον Κέβιν Πάντερ να έρχεται από τον πάγκο και να προσφέρει δύο τρίποντα μετά από ντρίμπλα, κάτι που έλλειπε από την ΑΕΚ όλη την σεζόν. “Μάτσαρε τον Μαυροειδή και τον Καββαδά με τον ΜακΛίν, με τους δύο Έλληνες σέντερ να εκμεταλλεύονται την αδυναμία του Αμερικανού στην άμυνα στο post και να σκοράρουν. Δημιούργησε ανισορροπία με την ταχύτητα του Ξανθόπουλου. Όταν μπήκε στο παρκέ ο Χόλις Τόμπσον πέρασε την μπάλα με πλάτη στον Βασιλόπουλο και του πήρε ένα χρήσιμο φάουλ.

Το βασικό για την ΑΕΚ ήταν ότι στο πρώτο ημίχρονο πήρε πολλά από πολλούς . Βασικά, πήρε πολλά από όλους στα δύο πρώτα δεκάλεπτα. Παίζοντας κόντρα σε έναν Ολυμπιακό με θεωρητικά πιο βαθύ ρόστερ, η “Ένωση” έκλεισε το πρώτο ημίχρονο έχοντας χρησιμοποιήσει 11 παίκτες, με όλους – μα όλους – να δίνουν έστω κάτι. Ένα τρίποντο, ένα φάουλ, ένα ριμπάουντ. Η ΑΕΚ ήξερε ότι δεν είχε την πολυτέλεια να έχει υστερήσαντες αν ήθελε να κερδίσει . Και δεν είχε...

ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΜΕΓΑΛΗΣ ΟΜΑΔΑΣ ΣΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΗΜΙΧΡΟΝΟ

Αν το πρώτο ημίχρονο της ΑΕΚ ήταν σχεδόν τέλειο, το δεύτερο ημίχρονο είχε ψεγάδια, αλλά ήταν ώριμο. Επιστρέφοντας στο παρκέ μετά την ανάπαυλα η “Ένωση” κλήθηκε να διαχειριστεί την πιθανότητα να κατακτήσει το Κύπελλο. Θα μπορούσε να πανικοβληθεί στην όψη του τροπαίου, όπως έχει συμβεί πολλές φορές στο παρελθόν από ομάδες-αουτσάιντερ που έφτασαν κοντά στον στόχο. Δεν το έκανε όμως, κυρίως γιατί έμεινε πιστή στο πλάνο της και βρήκε λύσεις από παντού, δείχνοντας στοιχεία μεγάλης ομάδας.

Η αρχή έγινε με τον Χάρις που έδωσε ανάσες. Ακολούθως ήρθαν δύο φάσεις που δεν έλαβαν της προσοχής που άξιζαν: Με την ΑΕΚ να ψάχνει δεύτερο δημιουργό, ο Λαρεντζάκης “σημάδεψε” τον Μιλουτίνοβ και βρήκε δύο φορές σε κατάσταση Πικ εν Ρολ τον Χάντερ για δύο σημαντικά καλάθια. Ακολούθως, με τον Κάιλ Ουίλτζερ να περνάει στο παρκέ, οι “κιτρινόμαυροι” αποφάσισαν να στοχεύσουν πάνω του με τον πιο δυναμικό Ντιλρόι Τζέιμς, κέρδισαν τρία γρήγορα φάουλ από τον Καναδό και σημείωσαν μαζεμένους πόντους, κερδίζοντας ανάσες. Όταν τα σουτ δεν μπήκαν ο Μαυροειδής εκμεταλλεύτηκε το γεγονός ότι ο ΜακΛίν ξεχνιόταν και ανανέωσε μαζεμένες επιθέσεις. Και μετά ήρθε το απόλυτο κόλπο-γκρόσο.

Στο τελευταίο 5λεπτο του αγώνα η ΑΕΚ παρατάχθηκε στο παρκέ με το πιο ευέλικτο σχήμα της, έχοντας τον Τζέιμς σε θέση σέντερ. Ο Ολυμπιακός επέλεξε να μην ακολουθήσει, έχοντας μέσα είτε τον ΜακΛίν είτε τον Μιλουτίνοφ. Ο Αμερικανός της “Ένωσης” όμως έβγαζε τη μία μεγάλη άμυνα μετά την άλλη, με αποκορύφωμα την φάση περίπου δύο λεπτά πριν το τέλος που μάρκαρε 4 διαφορετικούς παίκτες πριν κάνει τάπα στον Σπανούλη (!) και στην επίθεση εξέθεσε τους πιο αργούς αντιπάλους του. Όταν μπήκε στο παρκέ ο Πρίντεζης οι ισορροπίες ήταν δύσκολο πλέον να αλλάξουν, με τους Γκριν και Χάρις να γράφουν τον επίλογο με προσωπικές ενέργειες, στο ιδανικό φινάλε ενός σχεδόν τέλειου παιχνιδιού.

Θα γραφτούν πολλά πράγματα για τον τρόπο που κέρδισε η ΑΕΚ. Οι νίκες εξάλλου έχουν πολλούς πατεράδες. Το βασικό ωστόσο για την “Ένωση” ήταν ότι απέδειξε πρώτα από όλα στον εαυτό της ότι δεν μπορεί απλώς να σταθεί στο υψηλότερο επίπεδο, αλλά – υπό τις κατάλληλες συνθήκες – να επιβάλλει η ίδια τους όρους της μέσα στο παρκέ. Και αυτό σημαίνει πολύ περισσότερα από ότι φαντάζεται ο κόσμος.