Ο Μάνι Χάρις ήρθε στην ΑΕΚ για να γίνει ο ηγέτης της. Για να της δώσει το κάτι παραπάνω. Και αυτό ακριβώς έκανε στον ημιτελικό Κυπέλλου κόντρα στον Παναθηναϊκό, με την “Ένωση” να χρειάζεται κάθε έναν από τους 20 πόντους που σημείωσε.

Η ΑΕΚ χρειάστηκε να περιμένει δύο μήνες για να δει τον Μάνι Χάρις να έρχεται από την Κίνα. Οι υποχρεώσεις του στην Ασία κράτησαν περισσότερο από ότι περίμεναν στην “Ένωση”. Και, σαν να μην έφτανε αυτό, όταν ο Αμερικανός ήρθε στην χώρα μας ήταν τραυματίας, με αποτέλεσμα το ντεμπούτο του με την ομάδα να το κάνει στις 21 Οκτωβρίου κόντρα στο Ρέθυμνο. 70 μέρες μετά την ανακοίνωση της απόκτησής του δηλαδή!

Ο Χάρις ήταν ξεκάθαρο πως δεν ήταν καλά στα πρώτα του παιχνίδια. “ Δεν ένιωθα καλά το πόδι μου, δεν είχα ρυθμό” δήλωσε χαρακτηριστικά στο Sport24.gr ο Αμερικανός. Ήξερε όμως ότι θα βρει ρυθμό μέσα από τα παιχνίδια και τις προπονήσεις. Έκανε αγώνα δρόμου για να βρει τον εαυτό του όσο πιο γρήγορα γίνεται. “Ή θελα να βοηθήσω. Η ΑΕΚ με έφερε για κάποιο λόγο και έπρεπε να σταθώ στο ύψος των προσδοκιών”. Και, κόντρα στον Παναθηναϊκό , έκανε πολλά περισσότερα από αυτό.

Αυτός είναι ο πραγματικός Χάρις

ΟΑΚΑ, 21 Οκτωβρίου 2017. Ο Μάνι Χάρις έχει κάνει το ντεμπούτο του κόντρα στο Ρέθυμνο και έχει μείνει στους 2 πόντους με 1/4 σουτ. Μετά τον αγώνα δε μιλιέται. Δεν θέλει να μιλήσει στους δημοσιογράφους. Περίμενε αυτή τη στιγμή δύο μήνες και όταν πάτησε παρκέ δεν ήταν ο εαυτός του. Το σώμα του δεν τον άκουγε και το ήξερε. Η αποθέωση των φίλων της ΑΕΚ και η λατρεία που του έδειξαν, έκαναν ακόμα χειρότερα τα πράγματα, αφού δεν μπόρεσε να τους ικανοποιήσει.

“ Ακόμα προσπαθώ να βρω ρυθμό. Μαθαίνω τα συστήματα. Δεν ήμουν ο εαυτός μου” μουρμούριζε, μην έχοντας διάθεση για πολλά. Ήξερε ότι είχε δικαιολογίες, αλλά δεν ήθελε να τις χρησιμοποιήσει. Δεν είναι αυτή η λογική του εξάλλου. Ένας παίκτης της δικής του αξίας δεν αρέσκεται στο να βρίσκει δικαιολογίες, ακόμα και αν αυτές έχουν βάση. Έχουν περάσει δύο εβδομάδες από τότε. Ο Χάρις άρχισε να πατάει καλύτερα στα πόδια του. Σε κάθε παιχνίδι εμφανιζόταν και καλύτερος. Κόντρα στην Ρόζα Ράντομ μεσοβδόμαδα ξεκίνησε βασικός και είχε 18 πόντους και 13 ριμπάουντ . Σιγά-σιγά γινόταν ο παίκτης που ήξερε ότι είναι.

Κόντρα στον Παναθηναϊκό ο Χάρις ήταν πάλι βασικός. Σημείωσε το πρώτο καλάθι του αγώνα. Είδε μία άμυνα προσαρμοσμένη πάνω του. Αυτό είναι κάτι που θα βλέπει συχνά από εδώ και πέρα. Έχει μάθει να ζει με αυτό όμως. Και αυτό φάνηκε ξεκάθαρα από την απόδοσή του κόντρα στους “πράσινους”. “ Ήταν δύσκολο παιχνίδι κόντρα σε μία σπουδαία ομάδα. Οι άμυνες ήταν σκληρές. Κάθε καλάθι έμπαινε με δυσκολία. Εγώ όμως είμαι σκόρερ. Αυτή είναι η δουλειά μου”.

“Άξιζε η αναμονή”

Η ΑΕΚ έψαχνε χρόνια μία πραγματικά μεγάλη νίκη από τότε που επέστρεψε στο προσκήνιο. Μία νίκη που θα την βοηθούσε να δείξει ότι έχει επιστρέψει για τα καλά. Μία νίκη σε αγώνα “Do or Die” που λένε και οι Αμερικάνοι κόντρα σε έναν εκ των Ολυμπιακού ή Παναθηναϊκού, που θα την βοηθήσει να ξεκαθαρίσει έχει ανέβει επίπεδο.

Από το ρόστερ της ΑΕΚ αυτό το διάστημα πέρασαν δεκάδες ξένοι. Πέρασαν παίκτες όπως ο Ποπς Μενσά-Μπονσού, ο Μαλίκ Χέρστον, ο Μάικλ Ντίξον, ο Καρλ Ίνγκλις, ο Ρόκο Λένι Ούκιτς. Παίκτες εγνωσμένης αξίας. Για κανέναν δεν υπήρξε ποτέ η προσμονή που υπήρχε για τον Μάνι Χάρις. Κανένας παίκτης δεν δημιούργησε ποτέ τόσο θόρυβο πριν ακόμα πατήσει παρκέ. Αρκετοί προσπάθησαν να κάνουν την διαφορά σε μεγάλα παιχνίδια. Ο Χάρις ωστόσο είναι ο πρώτος ξένος παίκτης που έδειξε πραγματικά την σημασία της παρουσίας ενός παίκτη από το “πάνω ράφι” στο ρόστερ. Ενός παίκτη που όποιον κι αν έχει απέναντί του απλώς θα κάνει αυτά που μπορεί, απλώς επειδή... μπορεί. Και αυτό το έχουν καταλάβει όλοι στην ΑΕΚ.

“ Τον περιμέναμε δύο μήνες. Όλη αυτή η αναμονή όμως άξιζε και το έδειξε κόντρα στον Παναθηναϊκό” δήλωσε στο Sport24.gr ο Δημήτρης Μαυρειδής μετά τον αγώνα. “ Στα δύσκολα βγήκε μπροστά. Έβαλε καλάθια που μας κράτησαν στο παιχνίδι. Έκανε αυτό που έπρεπε, όταν έπρεπε. Όλη αυτή η δουλειά που έκανε στις προπονήσεις απέδωσε καρπούς”.

Τα καλύτερα έρχονται

Ο Χάρις ήρθε για να δώσει το κάτι παραπάνω στην ΑΕΚ. Για να γίνει ο ηγέτης που έψαχνε εδώ και χρόνια. Για να γίνει ο παίκτης που όταν η μπάλα “καίει” θα πει “εγώ είμαι εδώ”. Είναι ξένος από το ψηλότερο ράφι. Είναι παίκτης επιπέδου EuroLeague. Δεν είναι Μεσσίας. Είναι όμως ένας παίκτης... διαφορετικός από τους άλλους.

Το εντυπωσιακό στην περίπτωση του Αμερικανού είναι ότι ακόμα δεν είναι 100% έτοιμος. Τώρα είναι που αρχίζει σιγά-σιγά να βρίσκει ρυθμό, να μαθαίνει τα συστήματα, τον ρόλο του και τις συνήθειες των συμπαικτών του. Και αυτό είναι που δίνει ελπίδα στην ΑΕΚ ότι τα καλύτερα έρχονται.

Οι φίλοι της “Ένωσης” έχουν ανά καιρούς λατρέψει τους ξένους που έχουν ενταχθεί στο ρόστερ της ομάδας, μόνο και μόνο για να απογοητευτούν στην συνέχεια. Ο Χάρις ωστόσο δείχνει να ανήκει σε μία άλλη κατηγορία. Η μέχρι τώρα πορεία της καριέρας του και η πρώτη εικόνα του με τα “κιτρινόμαυρα” αυτό δείχνουν. Μένει να φανεί τώρα αν θα μπορέσει να συνεχίσει έτσι.