Ένα βήμα μπροστά και δύο βήματα πίσω. Αυτή η φράση δείχνει να ακολουθεί την ΑΕΚ από το ξεκίνημα της σεζόν και έκανε την εμφάνισή της για ακόμα μία φορά στον αγώνα με την Μπάνβιτ .

Προερχόμενη από δύο σερί νίκες – με την πρώτη να έρχεται μάλιστα στην έδρα της πρωταθλήτριας Ιταλίας, Βενέτσια – η ΑΕΚ ήθελε να δείξει κόντρα στην Μπάνβιτ ότι έμαθε από τα λάθη της. Ήθελε να κάνει μία νίκη-δήλωση ότι παραμένει στον ίσιο δρόμο. Αντ' αυτού, έκανε για ακόμα μία φορά... παράκαμψη, γνωρίζοντας μοιραία την 2η εντός έδρας ήττα της σε ισάριθμα παιχνίδια στο Basketball Champions League.

Δεν έμεινε πιστή στις αρχές της

Η ΑΕΚ χτίστηκε πάνω σε τρεις βασικές αρχές πάνω στις οποίες χτίστηκε η ομάδα: 1. Ενέργεια. 2. Άμυνα. 3. Καλά διαβάσματα στην επίθεση. Όπως όμως στην πλειοψηφία των προηγούμενων αγώνων της, έτσι και κόντρα στην Μπάνβιτ αυτές οι τρεις αρχές εμφανίστηκαν ελάχιστες φορές στο παρκέ και κυρίως όταν το παιχνίδι έδειξε να ξεφεύγει.

Η “Ένωση” μπήκε για ακόμα μία φορά νωθρά στο παρκέ. Δεν μπήκε με την λογική να δείξει ότι είναι το αφεντικό. Άφησε την Μπάνβιτ να την βάλει στον ρυθμό της, να την ¨κοιμίσει” και να κάνει το παιχνίδι της. Οι Τούρκοι έκαναν τα βασικά: “Χτύπησαν” την ΑΕΚ σε καταστάσεις Πικ εν Ρολ, ενώ έψαξαν πολύ την έξτρα πάσα, εκμεταλλευόμενοι παράλληλα τις κακές αμυντικές περιστροφές της “Ένωσης”, που δείχνουν να βρίσκονται ένα βήμα πίσω.

Η Μπάνβιτ δεν είναι καμία ομάδα επιπέδου EuroLeague. Είναι όμως ΟΜΑΔΑ με αρχή και τέλος. Διαβάζει καλά το παιχνίδι και περιμένει υπομονετικά την κατάλληλη στιγμή για να “χτυπήσει”, εκμεταλλευόμενη κάθε πράγμα που της δίνει η αντίπαλη άμυνα. Δεν κέρδισαν την ΑΕΚ παίζοντας όπως η Εστουδιάντες, που στηρίχθηκε σε 2 παίκτες. Κέρδισαν εκμεταλλευόμενοι κάθε μικρό ή μεγάλο λάθος της ΑΕΚ. Και η μεγαλύτερη απόδειξη για αυτό ήταν πως είχαν 8 παίκτες που σημείωσαν μεταξύ 6 και 13 πόντων, σε μία επίδειξη πολυφωνίας και πλουραλισμού.

Με λίγα λόγια, οι Τούρκοι κέρδισαν επειδή έπαιξαν το μπάσκετ που... θέλει να παίξει η ΑΕΚ. Μία ΑΕΚ που δεν έβγαλε ενέργεια παρά μόνο όταν βρέθηκε στο -15, έχασε την συγκέντρωσή της στην άμυνα στο ξεκίνημα της κρίσιμης τέταρτης περιόδου και άρχισε να διαβάζει σωστά το παιχνίδι στην επίθεση μόνο όταν ήταν πολύ αργά. Κοινώς, δεν τήρησε καμία από τις τρεις αρχές της.

Τα “νεκρά” διαστήματα “πονάνε”

Στην πραγματικότητα βέβαια το βασικό πρόβλημα της ΑΕΚ είναι ένα και είναι γνωστό εδώ και καιρό. Τα “νεκρά” διαστήματα μέσα στον αγώνα. Ένα πρόβλημα στο οποίος δεν έχει βρεθεί λύση, παρά την προσπάθεια του Σωτήρη Μανωλόπουλου μέσα από διάφορα σχήματα να το αλλάξει.

Η ΑΕΚ σχεδόν σε κάθε αγώνα “χαραμίζει” σχεδόν ένα ολόκληρο δεκάλεπτο. Με την Εστουδιάντες και την Βενέτσια για το Basketball Champions League ήταν το πρώτο δεκάλεπτο που ήταν καταστροφικό. Με το Ρέθυμνο για το Κύπελλο Ελλάδος το δευτερο. Με τον Άρη και το Ρέθυμνο για την Stoiximan.gr Basket League το τρίτο. Με την Μπάνβιτ ήταν κάτι... ενδιάμεσο, αφού “χαράμισε” το πρώτο πεντάλεπτο της πρώτης περιόδου και το πρώτο πεντάλεπτο της τέταρτης περιόδου.

Ο κόουτς Μανωλόπουλος έχει δείξει ότι το ψάχνει το θέμα. Έχει παρατάξει 4 διαφορετικές αρχικές πεντάδες σε 7 επίσημα παιχνίδια. Έχει παίξει με σέντερ τον Ντελρόι Τζέιμς, με δίδυμο Ξανθόπουλου/Γκριν στα γκαρντ, με τρεις περιφερειακούς και τον Σι σε θέση πάουερ φόργουορντ, ενώ χθες έπαιξε κάποια στιγμή ακόμα και χωρίς πόιντ γκαρντ – δίνοντας αυτό τον ρόλο στον Λαρεντζάκη – για να βρει λύση. Κανένα από τα σχήματα που έχει δοκιμάσει όμως δεν του έχει φέρει με συνέπεια ένα αποτέλεσμα.

Ό,τι κι αν συμβεί, όποιος παίκτης και αν είναι στο παρκέ, η ΑΕΚ δείχνει σε κάθε παιχνίδι την τάση απλώς να.. κατεβάσει τον διακόπτη κάποια στιγμή και να μοιάζει υπνωτισμένη. Πάντα θα υπάρξει μία “σπίθα” που θα ξυπνήσει την ομάδα βέβαια, είτε αυτό είναι μία άμυνα του Ξανθόπουλου, είτε μία προσωπική ενέργεια του Λαρεντζάκη, του Μαυροειδή, του Τζέιμς ή ένα σουτ του Γκριν ή του Σάκοτα. Αυτή η “σπίθα” όμως δεν είναι πάντα αρκετή, κάτι που αποδείχθηκε στις ήττες από Εστουδιάντες, Άρη και Μπάνβιτ.

Ψάχνει ακόμα την ταυτότητά της

Τα “νεκρά” διαστήματα είναι το βασικό πρόβλημα στην ΑΕΚ, αλλά δεν είναι το μόνο. Την ίδια στιγμή που η “Ένωση” χαρακτηρίζεται ανά στιγμές από έλλειψη ενέργειας, υπάρχει ταυτόχρονα πρόβλημα στην δημιουργία, ενώ και στην άμυνα δείχνει να μην υπάρχει πάντα ισορροπία, ειδικά όταν η ομάδα χρειάζεται να κάνει δεύτερη αμυντική περιστροφή. Δύο προβλήματα που δείχνουν έλλειψη συνοχής, απόρροια του γεγονότος ότι υπήρξαν κάποιοι μικροτραυματισμοί αλλά και ότι το ρόστερ ακόμα διαμορφώνεται λόγω της ένταξης του Μάνι Χάρις.

Η ΑΕΚ εξακολουθεί να είναι στατική στην επίθεση. Οι παίκτες της είναι ξεκάθαρο ότι ακόμα προσπαθούν να βρουν χημεία μεταξύ τους, είτε περιμένοντας κάποιον να αναλάβει την ευθύνη, είτε προσπαθώντας όλοι μαζί να σκοράρουν. Αυτό το πρόβλημα θεωρητικά βέβαια θα λυθεί όσο περνάνε οι αγώνες και ο ένας συνηθίζει το παιχνίδι του άλλου. Την ίδια στιγμή, στην άμυνα παρατηρούνται ακόμα στιγμές που οι παίκτες δεν συνεννοούνται καλά μεταξύ τους, κάτι που οδηγεί είτε σε ελεύθερα τρίποντα, είτε σε ελεύθερα λέι-απ, σουτ δηλαδή που μπορούν να “σκοτώσουν” την ψυχολογίας μίας ομάδας.

Είναι ξεκάθαρο ότι η ΑΕΚ ψάχνει ακόμα την ταυτότητά της. Η εικόνα της στο παρκέ το “φωνάζει” αυτό. Τα “νεκρά” διαστήματα προκαλούν προβληματισμό. Την ίδια στιγμή, βέβαια, η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν στιγμές που η “Ένωση” παίζει ωραίο μπάσκετ. Στιγμές που μένει πιστή στο πλάνο της, προκαλεί “ασφυξία” με την άμυνά της και έχει ισορροπία στην επίθεση. Και είναι αυτές οι στιγμές που δίνουν ελπίδα πως όταν βρεθεί η απαραίτητη χημεία η ΑΕΚ θα γίνει η ομάδα που οραματίζεται ο κόουτς Μανωλόπουλος στο παρκέ. Το θέμα είναι πόσο θα πρέπει να περιμένει για αν το δει αυτό.