Η ΑΕΚ έψαχνε καιρό ένα μεγάλο αποτέλεσμα. “Γυροφέρναμε αυτή τη νίκη τρία χρόνια” δήλωσε στην συνέντευξη τύπου μετά τη νίκη επί του Παναθηναϊκού στον 2ο ημιτελικό της Stoiximan.gr Basket League ο τεχνικός της ομάδας, Σωτήρης Μανωλόπουλος, δείχνοντας την “δίψα” της ΑΕΚ για υπέρβαση.

Χρειάστηκε να περάσουν κάτι παραπάνω από 9 χρόνια, ή αλλιώς 3.325 μέρες για να κερδίσει η ΑΕΚ τον Παναθηναϊκό . Πολύς καιρός. Κάτι που δικαιολογεί και την αντίδραση όλων μετά το τέλος του παιχνιδιού. Ήταν μία νίκη-εξιλέωση για όλους: Για τους παίκτες που πήραν επιτέλους το μεγάλο αποτέλεσμα που έψαχναν. Για τους (λίγους για τέτοιο παιχνίδι) φιλάθλους που βρέθηκαν στο γήπεδο. Για τον Πρόεδρο της ομάδας, Μάκη Αγγελόπουλο, που έχει βάλει πλάτη (και πολλά λεφτά) αυτή την τριετία που η ΑΕΚ βρίσκεται ξανά στο προσκήνιο, έχοντας επιστρέψει από το “υπόγειο” της Α2.

Πιο σημαντικά όμως και από αυτή τη νίκη για την ΑΕΚ είναι δύο άλλα πράγματα, τα οποία δεν πρέπει να υποτιμηθούν: 1. Το θετικό αποτέλεσμα δεν ήρθε στην τύχη, ούτε απλώς επειδή ήταν η βραδιά της ΑΕΚ, αλλά με προσήλωση στο πλάνο και 2. Η νίκη ήρθε σε έναν ημιτελικό και όχι σε ένα αδιάφορο παιχνίδι. Ναι, θα μπορούσε να κερδίσει η ΑΕΚ και στην κανονική περίοδο. Δεν θα ήταν όμως το ίδιο. Γιατί όμως κέρδισε η ΑΕΚ; Τι άλλαξε σε σχέση με τα προηγούμενα παιχνίδια;

Παίζοντας το δικό της παιχνίδι

Η ΑΕΚ κόντραρε τον Παναθηναϊκό και στις τρεις προηγούμενες αναμετρήσεις των δύο ομάδων φέτος. Η διαφορά ωστόσο είναι ότι το έκανε παίζοντας το παιχνίδι του Παναθηναϊκού, με τον αγώνα να πηγαίνει σε πιο ψηλό σκορ από ότι ήθελε. Εκεί, οι “πράσινοι” είχαν και θα έχουν πάντα το πλεονέκτημα Για να κερδίσει όμως μία ομάδα έναν ανώτερο αντίπαλο, τότε πρέπει να βάλει το παιχνίδι στα δικά της “στεγανά”. Να παίξει “κλεφτοπόλεμο”. Να “μασάει σίδερα” στην άμυνα. Και, ναι, να έχει και τύχη στο τέλος, που τόσο έλειψε στην ΑΕΚ στα προηγούμενα παιχνίδια κόντρα στον Παναθηναϊκό (και τον Ολυμπιακό) παλαιότερα.

Η “Ένωση” προσπάθησε και στα 3 προηγούμενα παιχνίδια να παίξει σκεπτόμενο μπάσκετ κόντρα στον Παναθηναϊκό. Για ένα μεγάλο διάστημα τα κατάφερνε. Κάποια στιγμή όμως ξέφευγε λίγο από το πλάνο της. Και τότε ήταν που “χτυπούσε” ο πιο έμπειρος Παναθηναϊκός, “καθαρίζοντας” τα παιχνίδια. Όχι αυτή τη φορά όμως.

Η ΑΕΚ αυτή τη φορά έμεινε συγκεντρωμένη στο πλάνο της για 40 λεπτά. Χτυπούσε τα “μισματς” σε όλο τον αγώνα. Επέβαλλε αυτή το τέμπο του αγώνα. Έπαιξε την άμυνα που έπρεπε. Έβαλε τα μεγάλα σουτ που χρειαζόταν. Υπέπεσε σε μόλις 6 λάθη. Έδειξε ίσως για πρώτη φορά να μην έχει κόμπλεξ και να μην “φοβάται” να κερδίσει. Με λίγα λόγια: Κέρδισε επειδή ήταν ΟΜΑΔΑ. Για αυτό και στο τέλος πανηγύρισε το θετικό αποτέλεσμα παρά το γεγονός ότι τα ποσοστά της ήταν κάκιστα, αφού είχε μόλις 6/29 τρίποντα και 11/17 βολές.

Παίρνοντας το βέλτιστο από όλους

Η νίκη έχει πάντα πολλούς πατεράδες. Η αλήθεια είναι ότι μπορεί να γίνει ξεχωριστή αναφορά και στους 10 παίκτες που πήραν χρόνο συμμετοχής και φυσικά στον κόουτς της ομάδας. Σωτήρη Μανωλόπουλο. Αυτό όμως ήταν και το μεγαλύτερο κέρδος της ΑΕΚ. Ότι κάθε ένας από αυτούς που πήραν χρόνο συμμετοχής έβαλαν το λιθαράκι τους – άλλος περισσότερο, άλλος λιγότερο – για αυτή τη νίκη.

Ο Μίλαν Μιλόσεβιτς επιβεβαίωσε για άλλη μία φορά ότι ίσως είναι ο πιο κομβικός παίκτης της ομάδας, κάνοντας τα πάντα. Μάρκαρε από τον Ρίβερς μέχρι τον Σίνγκλετον, πάλεψε, έσπρωξε, έριξε και έφαγε ξύλο, σκόραρε, έβγαλε πάθος. Ο Δημήτρης Μαυροειδής ήταν η σταθερά κάτω από το καλάθι, σκοράροντας σε κρίσιμα σημεία, έκανε την τάπα του αγώνα στον Παππά και πέτυχε την βολή που διαμόρφωσε το τελικό σκορ. Ο Ντούσαν Σάκοτα “χτύπησε” τα μις-ματς και έβαλε ένα μεγάλο τρίποντο. Ο Ρόκο Λένι Ούκιτς έλεγξε τον ρυθμό, κάνοντας ένα εξαιρετικό παιχνίδι.

Ο Τσινεμέλου Ελόνου “έκρυψε” το καλάθι με 4 τάπες και την ενέργεια που έβγαλε, κοιτάζοντας στα μάτια τα “θηρία” του Παναθηναϊκού. Ο Γιαννούλης Λαρεντζάκης “βίδωσε” τον Νικ Καλάθη και τον Μάικ Τζέιμς με την άμυνά του. Ο Μπραντ Νιούλεϊ έφερε όλο το παιχνίδι τούμπα με τα δύο τεράστια τρίποντα που σημείωσε στο φινάλε της τρίτης περιόδου. Ο Μάικλ Ντίξον ήταν μεν άστοχος (4 πόντοι, με 2/11 σουτ), αλλά “έβγαλε” 5 ασίστ, δημιουργώντας καταστάσεις για τους συμπαίκτες του. Ο Ντόνι ΜακΓκράθ έβγαλε ηρεμία και πέτυχε ένα μεγάλο σουτ για το 70-64. Ακόμα και ο ντεφορμέ Λουκάς Μαυροκεφαλίδης πάλεψε, έσπρωξε, απασχόλησε την άμυνα.

Η ΑΕΚ δεν θα μπορούσε να κερδίσει αν δεν έπαιρνε κάτι από όλους τους παίκτες της. Δεν έχει αυτή την πολυτέλεια. Και, πράγματι, πήρε το βέλτιστο από όλους, πραγματοποιώντας την πιο ψυχωμένη εμφάνιση της σύγχρονης ιστορίας της.

Ο Μανωλόπουλος που άλλαξε το ρου της σεζόν

Κάθε ομάδα ξεκινάει ένα παιχνίδι έχοντας ένα πλάνο στο μυαλό της. Το αν το εφαρμόζει κιόλας στο παρκέ είναι μία διαφορετική ιστορία. Αυτό ήταν επί Γιούρι Ζντοβτς και το μεγαλύτερο πρόβλημα της ΑΕΚ, που συχνά έβγαινε εκτός πλάνου. Με τον Σωτήρη Μανωλόπουλο ωστόσο αυτό δείχνει να έχει αλλάξει. Και κανένα παιχνίδι δεν το απέδειξε καλύτερα αυτό από το χθεσινό (14/5) κόντρα στον Παναθηναϊκό.

Ο Έλληνας τεχνικός έχει φέρει κάτι που έλειπε πολύ στο πρώτο μισό της σεζόν: Ηρεμία. Αυτή είναι ίσως η πιο υποτιμημένη λέξη σε μία ομάδα, αλλά ίσως και η πιο σημαντική. Γιατί αν δεν έχει ηρεμία ένα σύνολο, τότε δε μπορεί να αποδώσει. Όταν όμως υπάρχει καθαρό μυαλό και αρχές, τότε όλα γίνονται πιο εύκολα, αφού πλέον είναι πιο εύκολο να εφαρμοστούν οι σκέψεις του προπονητή της στο παρκέ.

Ο Σωτήρης Μανωλόπουλος ζήτησε συγκεκριμένα πράγματα και αυτά έγιναν: Θέλησε να περάσει τη μπάλα κοντά στο καλάθι στον Μαυροειδή και αυτό έγινε. “Χτύπησε” τον Παναθηναϊκό με το να ποστάρει τον Ρίβερς με τον Μιλόσεβιτς, αρνούμενος να προσαρμοστεί στο στυλ των “πράσινων” με τρεις περιφερειακούς. Έβαλε στο παρκέ τον Ελόνου την κατάλληλη στιγμή, κερδίζοντας το μέγιστο στην άμυνα από την ενέργεια του αθλητικού σέντερ. Άφησε τον Ντίξον στο παρκέ παρά την κακή του βραδιά, επειδή είδε ο Αμερικανος με το Γεωργιανό διαβατήριο είχε την ωριμότητα να δημιουργήσει ρήγματα στην άμυνα του Παναθηναϊκού και να βρει τον ελεύθερο συμπαίκτη του. Δημιούργησε plays για να βγάλει ελεύθερα σουτ για τους Νιούλεϊ και Σάκοτα. Έπαιξε με τρεις ψηλούς (Μιλόσεβιτς, Σάκοτα, Μαυροειδή). Με δύο κοντούς (ΜακΓκράθ, Ούκιτς), δοκίμασε κάθε δυνατό δίδυμο ψηλών με την πεντάδα των Μιλόσεβιτς, Σάκοτα, Μαυροειδή, Μαυροκεφαλίδη, Ελόνου. Το έψαξε το ματς. Και, στο τέλος, το κέρδισε. Ακόμα και αν έχανε όμως, θα ήξερε ότι αυτό δεν έγινε επειδή δεν πάλεψε, αλλά επειδή απλώς δεν θα είχε την τύχη με το μέρος του.

Να διαχειριστεί αυτή τη νίκη

Είναι ξεκάθαρο ότι αργά αλλά σταθερά η ΑΕΚ κάνει βήματα προς τα μπρος. Το θέμα πλέον είναι να δει πώς θα διαχειριστεί αυτή τη νίκη. Πώς θα αντιδράσει στο γεγονός ότι έπειτα από καιρό έχει πάνω της στραμμένη όλη την προσοχή για κάτι καλό που πέτυχε.

Η “Ένωση” παραμένει το αουτσάιντερ σε αυτή την σειρά. Ο Παναθηναϊκός μπορεί να βρίσκεται σε κακό “φεγγάρι”, αλλά είναι μία ομάδα με πολλαπλάσιο μπάτζετ, πιο γεμάτο ρόστερ και – πλέον – περισσότερο πείσμα μετά από αυτή την ήττα. Είναι δεδομένο ότι θα αντιδράσει. Και η ΑΕΚ καλείται να αντέξει την αντίδραση των “πράσινων”.

Στο τέλος της ημέρας, η νίκη αυτή μπορεί να σημαίνει πολλά για τους “Κιτρινόμαυρους” σε όλα τα επίπεδα, αλλά δεν παύει να είναι απλώς... μία νίκη. Η σειρά με τον Παναθηναϊκό έχει δρόμο και πλέον η ΑΕΚ οφείλει να δουλέψει ακόμα πιο σκληρά για να αποδείξει ότι αυτό το θετικό αποτέλεσμα δεν ήταν απλώς μία “φωτοβολίδα”, αλλά μία εικόνα από τα προσεχώς.

Twitter @steflong85