Στην Ελλάδα ο κόσμος πανηγύρισε το buzzer-beater λέι-απ του Κώστα Παπανικολάου που έστειλε την έδωσε την πρόκριση στην Εθνική Ανδρών στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Κίνας. Μία ημέρα αργότερα, στην Λιθουανία έζησαν ένα αντίστοιχο σκηνικό με “δραστη” τον Μάντας Καλνιέτις .

Ο Λιθουανός γκαρντ ήταν αυτός που πήρε την κρίσιμη επίθεση στο φινάλε της παράτασης του αγώνα με την Ολλανδία για την 2η αγωνιστική της 2ης προκριματικής φάσης του Παγκοσμίου Κυπέλλου της FIBA και δεν λάθεψε. Ευστόχησε στο τρίποντο που επιχείρησε μέσα σε αποθέωση για το 95-92 και έστειλε την αήττητη (8-0) Λιθουανία στην... Κίνα!

Στα 32 του χρόνια ο Καλνιέτις δεν έχει να αποδείξει τίποτα σε κανέναν. Η πορεία του στα ευρωπαϊκά παρκέ μιλάει από μόνη της. Μπορεί να μην έγινε ποτέ σταρ, μπορεί να μην έγινε ποτέ ο επόμενος μεγάλος Λιθουανός γκαρντ και να μη πήρε την σκυτάλη από τον Σαρούνας Γιασικεβίτσιους, αλλά ήταν πάντα εκεί όποτε τον χρειαζόταν η εθνική του. Και συνήθως ήταν από τους κορυφαίους της ομάδας του.

Ο Καλνιέτις ήταν πάντα ένας πιστός στρατιώτης, που πάλευε συνήθως μόνος του κόντρα στους κορυφαίους γκαρντ της Ευρώπης σε Eurobasket, Ολυμπιακούς Αγώνες και Παγκόσμια Κύπελλα. Γιατί πάλευε μόνος του; Επειδή, για κάποιον ανεξήγητο λόγο, η Λιθουανία δεν έχει καταφέρει από τότε που εμφανίστηκε αυτός στο προσκήνιο να “βγάλει” έναν πόιντ γκαρντ πολύ υψηλού επιπέδου. Υπήρξε μάλιστα διοργάνωση, το Eurobasket του 2013, που η “Λιέτουβα” δεν είχε καν δεύτερο “καθαρό” πόιντ γκαρντ στην 12αδα (!) με τον νυν παίκτη της Βιλερμπάν να παίζει 33 λεπτά ανά αγώνα στον δρόμο για την κατάκτηση του αργυρού μεταλλίου.

Όταν ο Καλνιέτις εμφανίστηκε στο προσκήνιο σε επίπεδο ανδρών στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2006, ήταν ένα 20χρονο παιδί με καλά αθλητικά προσόντα και υψηλές δυνατότητες. Οι Λιθουανοί πίστευαν ότι θα μπορούσε να φτάσει πολύ ψηλά. Κάπου στην πορεία η εξέλιξή του σταμάτησε για λίγο, με έναν σοβαρό τραυματισμό στο γόνατο να παίζει τον ρόλο του. Αυτό όμως δεν τον εμπόδισε τελικά να κάνει μία καλή καριέρα και να βρίσκει πάντα δουλειά σε ομάδες δεύτερη (ευρωπαϊκής) γραμμής και να κρατάει τα ηνία της Λιθουανίας μέχρι και σήμερα. Κατά πολλούς αυτό έγινε ελλείψει ανταγωνισμού. Τα δύο αργυρά μετάλλια σε Eurobasket (2013 και 2015) και το ένα χάλκινο μετάλλιο σε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα (2010) με τον Καλνιέτις στην θέση του βασικού πόιντ γκαρντ όμως, δείχνουν ότι μάλλον όλο και κάτι θα έκανε καλά όλα αυτά τα χρόνια ο Λιθουανός.

Κόντρα στην αδύναμη Ολλανδία ο Καλνιέτις έζησε πιθανότατα μία από τις πιο όμορφες στιγμές της καριέρας του. Ένιωσε πως ήταν... βασιλιάς για μία μέρα χάρη στο νικητήριο καλάθι που σημείωσε, γνωρίζοντας την αποθέωση. Η επόμενη μέρα τον βρίσκει λίγο πιο δημοφιλή. Κυρίως όμως τον βρίσκει στην θέση που ήταν: Αυτή του πιστού στρατιώτη της εθνικής του ομάδας.

AP Photo/Charlie Neibergall