Δεκατρία. Αυτό είναι το μεγάλο σερί της Παρτίζαν στην κατάκτηση του σερβικού πρωταθλήματος, ένα σερί που "χτίστηκε" από το 2002 έως το 2014, για να έρθει ένα χρόνο αργότερα (2015) η εκθρόνιση, από τον Ερυθρό Αστέρα. Το αντίπαλο δέος στο Βελιγράδι, τον μισητό αντίπαλο.

Η ιστορία της Παρτίζαν είναι γεμάτη λαμπρές σελίδες, ένδοξες στιγμές και πολλούς τίτλους. Από το Πανευρωπαϊκό του 1992 με τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς στον πάγκο, μέχρι την απόλυτη κυριαρχία εντός των σερβικών τειχών. Εσχάτως όμως, περιλαμβάνει αρκετές σελίδες που έχουν το ίδιο χρώμα με τη φανέλα της. Μαύρο. Κι αυτό είναι κάτι που θέλουν να αλλάξουν άμεσα στο Βελιγράδι.

Με αφορμή την ευρωπαϊκή μονομαχία της με την ΑΕΚ (23/11, 19:00), το Sport24.gr εξηγεί τι συνέβη στην Παρτίζαν, η οποία το 2010 συμμετείχε στο Final Four του Παρισιού απειλώντας να πετάξει εκτός τελικού τον Ολυμπιακό. Ας όψεται ο Τζος Τσίλντρες, όμως.

Κόντρα πολιτικών διαστάσεων

Καλώς ή κακώς, ακόμη και σήμερα υπάρχει η άποψη (ή πεποίθηση, πείτε το όπως θέλετε) πως για τα περισσότερα κακά των "μελανόλευκων" ευθύνεται η νέα σερβική κυβέρνηση, αυτή που εξελέγη πριν από μια τετραετία, για να αλλάξει τα... κόζια στο πιο δημοφιλές άθλημα της χώρας. Οι φίλοι της Παρτίζαν εξακολουθούν να χρεώνουν σε αυτή όσα ακολούθησαν μέσα σε μερικούς μήνες, οδηγώντας την αγαπημένη τους ομάδα ως την εξαθλίωση, την αδυναμία συμμετοχής στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις και, εν τέλει, την επανεκκίνηση, που σκοπό έχει να την επαναφέρει στον αφρό του ευρωπαϊκού μπάσκετ.

Η αλλαγή σκυτάλης που έγινε λοιπόν, στην εξουσία θεωρείται ως η αρχή όλων των κακών. Όσοι υποστηρίζουν την Παρτίζαν λοιπόν εξηγούν πως η νέα κυβέρνηση αποφάσισε να στηρίξει με κάθε τρόπο τον αιώνιο αντίπαλο, τον Ερυθρό Αστέρα. Κάτι που μπορεί να εξηγηθεί με στοιχεία, από τη στιγμή που οι "ερυθρόλευκοι" έγιναν απότομα η ομάδα που απολάμβανε το μεγαλύτερο ποσοστό κρατικής επιχορήγησης, τη διαδικασία εύρεσης νέων χορηγών και στρατηγικών συμμαχιών.

Ότι δηλαδή ο Ερυθρός Αστέρας είχε ιδιαίτερη μεταχείριση και κυβερνητικές συμπάθειες που δεν άφηναν την Παρτίζαν να συνεχίσει το έργο της. Μόνο που ο μέχρι προ τριετίας προπονητής των "μελανόλευκων" το παράκανε, αφού δεν δίσταζε να το φωνάζει. Δεν του άρεσε η μαζική προσπάθεια για να περιοριστούν άμεσα τα χρέη του μισητού αντιπάλου, που έφταναν τα 18.000.000 ευρών. Φόροι, δάνεια, μισθοί. Ο Ερυθρός Αστέρας έμοιαζε για πολλά χρόνια με ανοιχτή πληγή.

Το αυτό φυσικά ίσχυε για την Παρτίζαν, που είχε μπει στη λογική του εξορθολογισμού, αλλά δεν είχε τη στήριξη που χρειαζόταν για να τα καταφέρει. Κι όσο οι "ερυθρόλευκοι" γίνονταν πιο ισχυροί, μοιραία οι "μελανόλευκοι" έχαναν τα ερείσματά τους. Παντού. Κι από τη στιγμή που ο πόλεμος ανάμεσα στην κυβέρνηση και τον "Ντούλε" γιγαντώθηκε, όλα έδειχναν να έχουν πάρει τον δρόμο τους.

Η απώλεια του τίτλου έφερε εξελίξεις

Κακά τα ψέματα, ό,τι κι αν γινόταν εκτός παρκέ, αυτό που μετρούσε, η ουσία, ήταν η δράση μέσα στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου. Εκεί όπου η Παρτίζαν έδειχνε να... αντέχει. Όχι για πολύ ακόμη όμως. Το 2014 η Τσεντεβίτα κεφαλαιοποίησε την εξαιρετική της παρουσία στην Aba Liga, νικώντας στην ημιτελική φάση των playoffs την ομάδα του Ντούσκο Βουγιόσεβιτς, στον δρόμο της προς την κατάκτηση του τίτλου.

Αυτό ήταν. Η κλεψύδρα άρχισε να μετράει αντίστροφα, με την Παρτίζαν να καταρρέει ψυχολογικά κι αγωνιστικά, μετά από αυτό το αποτέλεσμα. Δεκατρία (13) σερί χρόνια στην κορυφή ήταν πολλά κι η απώλεια ενός τίτλου έμοιαζε η σταγόνα που θα ξεχείλιζε το ποτήρι. Από τη στιγμή που δεν υπήρχε η συμμετοχή στην EuroLeague για να θυμίζει σε όλους τα μεγαλεία του πρόσφατου παρελθόντος, όλα είχαν πάρει τον δρόμο τους.

" Αν δεν μας βοηθήσουν η κυβέρνηση κι οι χορηγοί, η ομάδα θα πιάσει πάτο", είχε δηλώσει μεταξύ άλλων ο Ντούσκο Βουγιόσεβιτς εκείνη την περίοδο. Εμβληματική φιγούρα των σερβικών πάγκων, με την παρουσία του να αποτελεί το μυστικό για την απορρόφηση όλων των εξωτερικών τριγμών.

Όταν είδαν την αλήθεια κατάματα

Η επόμενη χρονιά (2014-'15) ήταν κρίσιμη όσο και οριακή. Ο Ερυθρός Αστέρας συνέχισε να κάνει βήματα προόδου κι από τη στιγμή που κατέκτησε τον τίτλο στην Aba Liga, ακόμη κι οι πιο δύσπιστοι κατάλαβαν πως τα κόζια είχαν αλλάξει -για τα καλά πλέον- στο σερβικό μπάσκετ. Οι "ερυθρόλευκοι" θα γίνονταν η πρώτη δύναμη της χώρας, κι η Παρτίζαν θα περιοριζόταν με κάτι πολύ λιγότερο.

Ο πρόεδρός της, Πρέντραγκ Ντανίλοβιτς, έκανε ό,τι μπορούσε για να σώσει την κατάσταση, αλλά αυτό ήταν ανθρωπίνως αδύνατο. Τα χρέη συνέχιζαν να αποτελούν θηλιά στο λαιμό της Παρτίζαν, οι ειδοποιήσεις για την ανάγκη άμεσης εξόφλησης των υποχρεώσεων της προς τρίτους αυξάνονταν διαρκώς και κάπως έτσι, φτάσαμε στις μαζικές παραιτήσεις των μελών του Διοικητικού Συμβουλίου.

Ήταν το καλοκαίρι του 2015 όταν ο Νίκολα Πέκοβιτς γύρισε το βλέμμα του προς τη Σερβία, για να αναλάβει τις τύχες της αγαπημένης του ομάδας. Ως ο νέος πρόεδρος κι εκμεταλλευόμενος τις γνωριμίες που έκανε στη διάρκεια της καριέρας του, ο θηριώδης σέντερ άρχισε τον αγώνα για να επαναφέρει τους "μελανόλευκους" εκεί που τους είχε μάθει. Στην κορυφή.

Το ότι όμως δεν ήθελε να ανανεώσει το συμβόλαιο του Ντούσκο Βουγιόσεβιτς δεν θα αποτελούσε σύμμαχο στην προσπάθειά του. Οι "γκρόμπαρι" (φανατικοί οπαδοί της) εξέφρασαν ποικιλοτρόπως την αντίθεσή τους σε αυτή την απόφαση, διογκώνοντας το εσωτερικό πρόβλημα που είχε αρχίσει να διαφαίνεται. Ο απόηχος των δηλώσεων που έκανε όμως κατά καιρούς θα συνόδευε την ομάδα του Βελιγραδίου, σε τέτοιο βαθμό που επηρεαζόταν άμεσα το ποσό που είχε λαμβάνειν αυτή από χορηγούς και το κράτος για να μείνει "ζωντανή" και βιώσιμη σε βάθος χρόνου.

Έφτασε στον πάτο, για να ξεκινήσει η επιστροφή στην κορυφή

Ο Πέταρ Μπόζιτς διαδέχθηκε τον "Ντούλε" (το 2015), αλλά το αποτέλεσμα της δουλειάς του ήταν απογοητευτικό. Λάθος επιλογές παικτών, ανομοιογενές ρόστερ, ασυνέπεια στην απόδοση στις δύο πλευρές του παρκέ και η γενικότερη απειρία από τέτοιες καταστάσεις, έφεραν τον νεαρό προπονητή σε εξαιρετικά δύσκολη θέση. Η Παρτίζαν ήταν του δόγματος "κάθε πέρσι και καλύτερα", αλλά αυτό δεν άρεσε σε κανέναν.

Η... ταλαιπωρία ολοκληρώθηκε πριν από μερικούς μήνες, στα μισά της περσινής αγωνιστικής περιόδου. Ο Πέταρ Μπόζιτς "είπε αντίο" κι ο Αλεκσάνταρ Ντζίκιτς πανηγύρισε την επιστροφή του σε έναν θρυλικό πάγκο. Αυτό ήταν. Οι "μελανόλευκοι" θα έβρισκαν σταδιακά τη χαμένη ηρεμία τους, την εμπιστοσύνη της εξέδρας και θα δημιουργούσαν δειλά δειλά το μονοπάτι τους προς την επιστροφή στην κορυφή.

Σε αυτή τη φάση είναι τούτη την ώρα η Παρτίζαν. Το rebuilding process βρίσκεται σε πλήρη εφαρμογή, με την επάνοδο στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις (σ.σ.: πέρσι απείχε λόγω οικονομικών δυσκολιών) να είναι ένα ακόμη βήμα προς αυτή την κατεύθυνση. Με το συνολικό χρέος να φτάνει στα 4.000.000 και τον Νίκολα Πέκοβιτς να αποτελεί τον θεματοφύλακα της κάθαρσης που επιχειρείται, οι "γκρόμπαρι" δεν μπορούν παρά να αισιοδοξούν πως σύντομα η αγαπημένη τους ομάδα θα επανεμφανιστεί στην EuroLeague, όχι απαραίτητα για να φτάσει μέχρι το Final Four, αλλά πολύ περισσότερο για να αποκαταστήσει το όνομά της στο εξωτερικό.

Κέτσμαν: "Δεν βιαζόμαστε"

Ο Νίκολα Πέκοβιτς δεν είναι ο μοναδικός πρώην παίκτης της Παρτίζαν που ενεργοποιήθηκε για να βοηθήσει. Υπάρχει κι ο Ντούσαν Κέτσμαν, ο οποίος ανέλαβε χρέη βοηθού προπονητή δίπλα στον Αλεκσάνταρ Ντζίκιτς πριν από μερικούς μήνες. Κι η αλήθεια είναι πως ο βετεράνος γκαρντ (σ.σ.: ήταν αρχηγός της ομάδας του Παρισίου) είναι από εκείνους που έχουν βάλει στόχο ζωής, πλέον, να δουν την ομάδα πάλι στην κορυφή.

Ο πρώην παίκτης του Παναθηναϊκού, που θα βρίσκεται στον πάγκο των φιλοξενούμενων απόψε στο παιχνίδι με την ΑΕΚ (23/11, 19:00) μίλησε στο Sport24.gr, για να εξηγήσει πως " είχαμε εσωτερικά θέματα τα προηγούμενα χρόνια, τα οποία όμως σιγά σιγά τα λύνουμε. Είμαστε σε μια γενικότερη προσπάθεια να σταθεροποιηθούμε εντός κι εκτός παρκέ, για να επιστρέψουμε στην EuroLeague κάποιο από τα επόμενα χρόνια. Ξέρουμε ότι δεν είναι εύκολο, αλλά θα το προσπαθήσουμε με όλες μας τις δυνάμεις".

Σε αυτή την προσπάθεια θεωρεί πως εγγύηση αποτελεί η παρουσία του Αλεκσάνταρ Ντζίκιτς στον πάγκο της Παρτίζαν, γιατί " είναι ένας προπονητής με μεγάλη εμπειρία και παραστάσεις από υψηλό επίπεδο, που έχει αποδείξει τι μπορεί να καταφέρει. Είναι σπουδαίο για μένα να είμαι στο πλευρό του, να τον βοηθάω". Αυτό στο οποίο εστιάζει το τεχνικό επιτελείο των "μελανόλευκων" είναι το γεγονός πως " πρέπει να μάθουμε στους νέους παίκτες τη σημασία του να φοράνε τη φανέλα της Παρτίζαν, για να μπορούν να αναλάβουν τις αντίστοιχες ευθύνες και να εκπληρώσουν σταδιακά τις προσδοκίες που υπάρχουν. Πρέπει να μάθουν να ζουν, να προπονούνται και να παίζουν υπό το βάρος της φανέλας. Κάποιες φορές μπορεί να μην είμαστε καλοί, αλλά πρέπει να υπάρχει διάθεση για να κάνουμε πράγματα. Θα βελτιωθούμε πολύ σταδιακά. Θα είμαστε όλοι καλύτεροι".

δυστυχώς δεν είχαμε μια βάση παικτών για να χτίσουμε πάνω της. Αντίθετα, ο Ερυθρός Αστέρας έχει στο ρόστερ του παίκτες που είναι πολλά χρόνια μαζί, παίζουν πλέον στην EuroLeague. Ελπίζω ότι σύντομα θα κάνουμε κάτι αντίστοιχο για να χτίσουμε μια ομάδα".

Ενώ σε ό,τι αφορά την προσπάθεια που καταβάλει ο Νίκολα Πέκοβιτς, ανέφερε πως " κάνει ό,τι μπορεί να βοηθήσει, με κάθε τρόπο. Όλη η διοίκηση προσπαθεί να σταθεροποιήσει την κατάσταση. Μόνο αν είμαστε ήρεμοι διοικητικά, μπορούμε να φτιάξουμε την ομάδα που ονειρευόμαστε στο γήπεδο".

Πριν τον αφήσουμε να μπει στο αεροπλάνο με προορισμό το "Ελευθέριος Βενιζέλος", τον ρωτήσαμε κάτι ακόμη: πως νιώθει που θα επιστρέψει στο ΟΑΚΑ, γήπεδο στο οποίο πέρασε μέρος της καριέρας του, αλλά κι επειδή αρχηγός της ΑΕΚ είναι ο -συμπαίκτης του το 2008-'09 στον Παναθηναϊκό- Ντούσαν Σάκοτα: " Είναι πολύ ωραία τα συναισθήματα κι οι σκέψεις που κάνω για εκείνη την εποχή, ποιος θα ξεχάσει άλλωστε πως κατακτήσαμε την EuroLeague. Έχω πολύ όμορφες εικόνες από τον Παναθηναϊκό", είπε αρχικά για να ολοκληρώσει λέγοντας:

" Μακάρι να πετύχω στο ΟΑΚΑ τον Αντώνη (Φώτση) που έχω τόσο καιρό να τον δω. Περιμένω να δω στο γήπεδο και τον Ντούσαν (Σάκοτα), με τον οποίο είμαστε φίλοι. Τον συνάντησα μάλιστα το καλοκαίρι στο Βελιγράδι, χαίρομαι που θα τον ξαναδώ. Κάναμε πολύ παρέα όταν ήμασταν συμπαίκτες στον Παναθηναϊκό".