ΜΠΑΣΚΕΤ

Ο Γιώργος Συρίγος απασφάλισε: Η διαφορετική φιλοσοφία των "αιωνίων", ο Μπλατ και ο Πασκουάλ

Ο Γιώργος Συρίγος απασφάλισε: Η διαφορετική φιλοσοφία των "αιωνίων", ο Μπλατ και ο Πασκουάλ
PHOTO CREDITS: SPORT24.GR/ΕΙΡΗΝΗ ΠΡΟΒΙΔΑ

Ο Γιώργος Συρίγος σε μία συνέντευξη-ποταμό στο Sport24.gr, αναλύει Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό ενόψει της πρεμιέρας στην Ευρωλίγκα. Μιλά για τον πατέρα του Φίλιππο Συρίγο και το 1987, τις γκάφες του, το άγχος μιας τηλεοπτικής μετάδοσης και για τα "εγκλήματα" του ευρωπαϊκού μπάσκετ.

Ο Γιώργος Συρίγος δεν είναι ο κλασικός αθλητικός δημοσιογράφος που έχει συνηθίσει ο κόσμος. Ειλικρινής, ευθύς, λέει την άποψή του χωρίς φόβο και – κυρίως – την τεκμηριώνει πάντα με επιχειρήματα. Μία κουβέντα μαζί του λοιπόν δεν θα μπορούσε να είναι ποτέ βαρετή.

Με αφορμή την πρεμιέρα της EuroLeague, λοιπόν, το Sport24.gr μίλησε μαζί του. Η συζήτηση όμως δεν ήταν αποκλειστικά μπασκετική, αν και είχε πολύ μπάσκετ. Η συζήτηση ξεκίνησε όπως έπρεπε: Από τα παιδικά μπασκετικά βιώματα, τα πρώτα βήματα στην αθλητική δημοσιογραφία, τον πατέρα του, Φίλιππο Συρίγο, τα ταξίδια στο εξωτερικό. Κατόπιν, η κουβέντα πήγε και στο μπάσκετ. Δεν γίνεται εξάλλου να έχεις μπροστά σου τον κεντρικό παρουσιαστή της εκπομπής " Super EuroLeague" της Nova και να μην πάει εκεί η κουβέντα.

Τον Γιώργο Συρίγο τον ακούτε καθημερινά (16:00-18:00) στον Sport24 Radio 103.3 και την εκπομπή "Είναι να γελάει κανείς" μαζί με τον Παντελή Βλαχόπουλο.

Γιώργος Συρίγος λοιπόν, χωρίς φίλτρα. Γιατί, πολύ απλά, μόνο έτσι έχει μάθει να λειτουργεί.

Με μητέρα αθλήτρια και πατέρα δημοσιογράφο, ήταν δική σου επιλογή να ασχοληθείς με την δημοσιογραφία, ή μήπως τελικά απλώς δεν είχες επιλογή;

Μάλλον το δεύτερο. Αυτό που ισχύει τελικά είναι ότι δεν μπορείς να γλιτώσεις. Η μητέρα μου ήταν πανελλήνια πρωταθλήτρια στην κολύμβηση. Από 4 χρονών ήμουν στην πισίνα. Με τον πατέρα μου ήμουν συνέχεια σε μεταδόσεις στα γήπεδα ή έβλεπα στην τηλεόραση ό,τι έπαιζε, είτε ζωντανούς αγώνες, είτε κασέτες. Το πότε πέρασε στο υποσυνείδητο δεν μπορώ να το πω, γιατί ήμουν πολύ μικρός. Είναι αυτό που λένε ότι από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου να θυμάται ασχολιόμουν με αυτά τα πράγματα”.

Φαντάζομαι ότι το γεγονός ότι έζησες από πολύ κοντά και το θαύμα του 1987, όπου ακούμε και την φωνή σου στην μετάδοση του τελικού που κάνει ο πατέρας σου, έπαιξε έναν ρόλο.

Σίγουρα. Το 87' ήταν πολλή έντονη στιγμή. Θα σου πω όμως την αλήθεια. Για εμένα η πιο έντονη στιγμή ήταν το 1988 στο Final Four της Γάνδης που συμμετείχε ο Άρης. Ο λόγος είναι ότι στο Ευρωμπάσκετ του 87' ήταν καλοκαίρι, ήμουν 11 χρονών και απλώς με έπαιρνε από το σπίτι και πηγαίναμε στο γήπεδο. Σιγά τα αυγά. Θα μπορούσαμε απλώς να πάμε σε άλλο γήπεδο.

Το 1988 όμως με πήρε ταξίδι στο εξωτερικό και πήγαμε στην Γάνδη. Καταλαβαίνεις ότι για έναν 12χρονο όπως ήμουν εγώ, από το να πηγαίνεις από το Πασαλιμάνι στο ΣΕΦ μέχρι ξαφνικά να πας από το Πασαλιμάνι στην Γάνδη ήταν κάτι εντελώς διαφορετικό. Εκεί ήταν το σοκ. Θυμάμαι στο αεροδρόμιο Μακεδονία που είχε ανταπόκριση η πτήση να βλέπω πανό που έλεγαν “έξω η Αθήνα και οι τσάτσοι του Συρίγου”. Θυμάμαι πορείες στους δρόμους των Αρειανών, ότι έπαιζα μπάσκετ με τον 5χρονο γιο του ΜάκΚαντου, φοβερά πράγματα”.

Ο Γιώργος Συρίγος απασφάλισε: Η διαφορετική φιλοσοφία των "αιωνίων", ο Μπλατ και ο Πασκουάλ
PHOTO CREDITS: SPORT24.GR/ΕΙΡΗΝΗ ΠΡΟΒΙΔΑ

Κάποια στιγμή λοιπόν αποφάσισες να ακολουθήσεις την αθλητική δημοσιογραφία κοντά στα 18 σου χρόνια.

Ναι, 17.5 χρονών. Πρώτα στην εφημερίδα “Ελευθεροτυπία” για 5 μήνες ως ασκούμενος, μόλις είχα τελειώσει την τρίτη λυκείο, και αμέσως μετά στην εφημερίδα “Sportime”. Και εδώ οφείλω να πω για ακόμα μία φορά ότι ο πρώτος άνθρωπος που πίστεψε σε μένα και μου έδωσε την ευκαιρία να κάνω κανονική δουλειά ήταν ο Χάρης Ξύδης. Με είχε σοκάρει στην αρχή γιατί την 2η εβδομάδα μου πέταξε ένα κιλό με ύλη στα χέρια και μου είπε “πάρτα και κάν'τα σελίδες”. Του είπα τότε “εγώ, έχεις άλλους 8 πιο πεπειραμένους” και μου είπε “όχι, εσύ. Κολύμπα”.

Πώς διαχειρίστηκες το γεγονός ότι υπήρξαν στιγμές που έπρεπε να δουλέψεις διπλά και τριπλά για να αποδείξεις την αξία σου στον κόσμο λόγω του πατέρα σου;

Ξέρεις τι γίνεται; Για να σου πω την αλήθεια ήμουν εκπαιδευμένος από πολύ νωρίς, πριν ακόμα μπω στην δημοσιογραφία. Θυμάμαι ότι ήμουν στο σχολείο, πρέπει να ήμουν δευτέρα γυμνασίου, ήρθε ένα παιδί και με χτύπησε επειδή ήμουν ο γιος του Συρίγου και δεν του άρεσε κάτι που είχε πει ο πατέρας μου σε μία μετάδοση. Αυτή η προσπάθεια κάποιου να σε θάψει ή αντιθέτως, επειδή υπάρχει και η άλλη πλευρά, να προσπαθήσει να γίνει φίλος σου προσδοκώντας σε κάτι υπήρχε όταν μπήκα στην δουλειά, αλλά ήταν ψιλά πράγματα. Τα άγρια ήταν τότε που ήμουν μικρός. Μέχρι το 1993, 1994 όταν άρχισε να συμβαίνει αυτό στην δημοσιογραφία, είχαν προηγηθεί άλλα πιο σοβαρά. Και ειδικά τότε με την υπόθεση Κιάπε, όταν ήμουν 12, 13 χρονών, ήταν ζόρικα τα πράγματα”.

Θυμάσαι ποια ήταν η πρώτη σου μετάδοση, ως ρεπόρτερ αγωνιστικού χώρου και αργότερα ως σχολιαστής αγώνα;

Ρεπορτάζ αγωνιστικού χώρου για πρώτη φορά ήμουν σε έναν αγώνα του Πανιωνίου στη Νέα Σμύρνη. Και μάλιστα ερχόμουν – γνωστός χαβαλές – από τον Πόρο και δεν υπολόγισα ότι μπορεί να είχε καθυστέρηση μισή ώρα το δελφίνι και τελικά έφτασα 5 λεπτά πριν ξεκινήσει το παιχνίδι.

Πρώτη κανονική μετάδοση ήταν ένα ματς ΝΒΑ της... πυρκαγιάς στις 5 το ξημέρωμα στην Κίνα. Ούτε καν preseason δεν ήταν. Δεν πρέπει να με άκουσε κανείς. Και καλύτερα που δε με άκουσε κανείς. Το έχω ακούσει μία φορά, είναι από τις ελάχιστες μεταδόσεις μου που έχω ακούσει – γιατί γενικώς αποφεύγω να το κάνω – και δεν ήθελα να το ξανακάνω”.

Ο Γιώργος Συρίγος απασφάλισε: Η διαφορετική φιλοσοφία των "αιωνίων", ο Μπλατ και ο Πασκουάλ
PHOTO CREDITS: SPORT24.GR/ΕΙΡΗΝΗ ΠΡΟΒΙΔΑ

Πόσο χρόνο σου πήρε για να πάρεις τον “αέρα” σε μία μετάδοση και να μην έχεις άγχος;

Στον αγωνιστικό χώρο δεν είχα ποτέ τρακ. Ένιωθα σαν να έχω πάρει την μπάλα για να πάω στην παιδική χαρά, αλλά αντί για μπάλα είχα ένα μικρόφωνο. Τόσο χαλαρός ήμουν, σε σημείο εκνευριστικό. Θυμάμαι κάποια στιγμή, σε έναν αγώνα του Περιστερίου όπου ήταν προπονητής ο Αργύρης Πεδουλάκης, και ευτυχώς που ήταν αυτός γιατί είναι φίλος μου, είχα χωθεί στον πάγκο κάτω από τη μασχάλη του με το κεφάλι και αντί οι παίκτες να ακούν τον προπονητή έβλεπαν το κεφάλι μου! Και, πολύ ευγενικά, ο Αργύρης σήκωσε το χέρι του, μπήκε μπροστά μου και με έβαλε στο πλάι, λέγοντάς μου “εδώ είσαι καλύτερα”! Και πράγματι ήμουν κι εγώ καλύτερα και αυτός”.

Υπάρχει κάποια χαρακτηριστική γκάφα που θυμάσαι να κάνεις; Κάτι που ίσως δεν έπρεπε να πεις.

Α, αμέτρητα πράγματα. Αυτά που είπα συνειδητά πάντως δεν τα μετανιώνω, αν και ίσως και θα έπρεπε να είμαι πιο διαλλακτικός. Λάθη της στιγμής πάντως έχω κάνει αμέτρητα και στο ράδιο και στην τηλεόραση”.

Η καλύτερη στιγμή σου στην δημοσιογραφία που ήταν;

“Δεν το σκέφτομαι έτσι. Το μόνο που σκέφτομαι αν πέρασα καλά ή όχι. Δεν βάζω τον εαυτό μου στην λογική να πω κάτι που θα αρέσει”.

“ΕΝΤΑΞΕΙ, ΜΙΑ ΧΑΡΑ ΤΗΝ ΚΑΝΕΙΣ ΤΗΝ ΔΟΥΛΕΙΑ ΚΙ ΕΣΥ”

Η μεγαλύτερη ηθική δικαίωση μετά από τόσα χρόνια στον χώρο; Ένα είδος αναγνώρισης αν θες;

Αν το πάρεις σε ένα γενικότερο πλαίσιο, η πιο μεγάλη δικαίωση είναι ότι μετά από τόσα χρόνια υπάρχουν άνθρωποι που λένε ότι “εντάξει, μία χαρά την κάνεις την δουλειά”. Δεν έχει κάποια ταύτιση με αυτό που έκανε ο πατέρας μου”.

Πόσο συχνές είναι οι αναφορές του κόσμου στον πατέρα σου όταν σε συναντάει, είτε λέγοντάς του ότι ήξερε τον πατέρα σου, ή ότι πιθανόν να του μοιάζεις ή να διαφέρεις από αυτόν;

Άπειρες. Αλλά σε αυτό το πράγμα έχω κατεβάσει διακόπτες εδώ και καιρό και γελάω πλέον. Βλέπω ανθρώπους να μου μιλάνε σοβαρά και να μου λένε “ο πατέρας σου αυτό, ο πατέρας σου εκείνο”, αλλά τι να κάτσω να τους εξηγήσω. Άλλος ο πατέρας μου, άλλο εγώ. Έτσι κι αλλιώς, 9 στα 10 πράγματα διαφωνούσαμε”.

Ο Γιώργος Συρίγος απασφάλισε: Η διαφορετική φιλοσοφία των "αιωνίων", ο Μπλατ και ο Πασκουάλ
PHOTO CREDITS: SPORT24.GR/ΕΙΡΗΝΗ ΠΡΟΒΙΔΑ

Ο πατέρας σου γενικά φημιζόταν για τις δυναμικές απόψεις του, ειδικά για τα μεγάλα ονόματα, και το γεγονός ότι έλεγε πάντα την γνώμη του. Πιστεύεις ότι σε χαρακτηρίζει το ίδιο;

Α, καλά δεν είπε κανείς ότι επειδή διαφωνούσαμε στα περισσότερα δε μοιάζουμε. Ίσα-ίσα που στα περισσότερα πράγματα μοιάζουμε και εκνευριστικά. Αυτή η ισχυρογνωμοσύνη προφανώς είναι κάτι που μας συνδέει”.

Σε προσωπικό επίπεδο, κατά πόσο πιστεύεις ότι η πατρότητα σε άλλαξε στην δουλειά σου, στον χαρακτήρα σου; Έχοντας πλέον δύο παιδιά είναι πιθανό να είσαι ίσως πιο διαλλακτικός σε κάποια θέματα από ότι ήσουν μικρότερος.

100%. Η μέρα με τη νύχτα είναι. Οι βασικές συνήθειες δεν αλλάζουν, αλλά ο τρόπος που φιλτράρεις τα πράγματα είναι διαφορετικός. Αλλάζουν πολλά. Είναι σαν να έχεις ένα καινούριο επιπρόθετο φίλτρο, μέσα από το οποίο περνάνε τα πάντα και είναι βέβαια και το πιο ευαίσθητο”.

“ΕΧΟΥΝ ΚΑΝΕΙ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΚΑΙ Η ΕΥΡΩΛΙΓΚΑ ΚΑΙ Η FIBA”

Η συζήτηση προχώρησε και έγινε σταδιακά πιο... μπασκετική. Μπήκαν στην άκρη οι εμπειρίες, τα προσωπικά βιώματα και η κουβέντα πήγε στο μπασκετικό κομμάτι. Εκεί ήταν που ο Γιώργος Συρίγος μπόρεσε να... απασφαλίσει, μιλώντας για την Team USA που καταποντίστηκε την 4ετία 2002-2006 μέχρι να ξαναγίνει ανίκητη, την EuroLeague, την FIBA, τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό, αλλά και τον Μπλατ και τον Πασκουάλ.

Υπάρχει κάποιος παίκτης, ομάδα ή γεγονός που σε έκανε να πεις το δικό σου mea culpa; Κάποια εκτίμηση που έκανες και βγήκες λανθασμένος;

Τέτοια μικρά υπάρχουν πολλά. Κάποιον παίκτη να σκέφτηκα ότι δεν θα φτάσει ψηλά και έπεσα έξω όχι. Σε πιο γενική βάση όμως αν το θέσουμε, υπάρχει ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα: Δεν πίστευα ποτέ ότι οι Αμερικάνοι θα φάνε τόσο γερή κατραπακιά στις εθνικές διοργανώσεις από το 2002 έως το 2006 και μάλιστα με τόσο εμφατικό τρόπο. Ήταν φανερό ότι θα τις φάνε, φαινόταν από τους Ολυμπιακούς αγώνες του Σίδνεϊ το 2000 όταν κόντεψε να τους κερδίσει η Λιθουανία. Απλώς πίστευα ότι τα αντανακλαστικά τους ήταν πιο ισχυρά για να αντιδράσουν.

Πίστευα ότι το 2004 θα άρχιζε η διαδικασία ανοικοδόμησης, ίσως λόγω της ταυτόχρονης παρουσίας των Λάρι Μπράουν και Γκρεγκ Πόποβιτς στην ομάδα, ανθρώπων με την φιλοσοφία των Σπερς δηλαδή, ίσως λόγω της παρουσίας του Τιμ Ντάνκαν, του Άλεν Άιβερσον και του Στεφόν Μάρμπουρι. Αν πρέπει να το εστιάσω κάπου λοιπόν, θα έλεγα ότι δεν πίστευα ότι το 2004 οι Αμερικάνοι θα γνώριζαν τόσες ήττες στους Ολυμπιακούς αγώνες της Αθήνας. Η επαναφορά τους άργησε 4 χρόνια. Όταν το έκαναν βέβαια, ξανάγιναν ανίκητοι”.

Ο Γιώργος Συρίγος απασφάλισε: Η διαφορετική φιλοσοφία των "αιωνίων", ο Μπλατ και ο Πασκουάλ
PHOTO CREDITS: SPORT24.GR/ΕΙΡΗΝΗ ΠΡΟΒΙΔΑ

Αυτή τη μετάβαση του μπάσκετ και τις αλλαγές των κανονισμών αυτά τα κάτι παραπάνω από 30 χρόνια που ασχολείσαι με το μπάσκετ πως τις βιώνεις; Οι μικρότεροι ας πούμε δεν ξέρουν ότι κάποτε στην Ευρώπη είχαμε δύο 20λεπτα ημίχρονα, επιθέσεις 30 δευτερολέπτων και μία συν μια βολές μετά το 8ο ομαδικό φάουλ, μέχρι να φτάσουμε στο σήμερα με τα τέσσερα 10λεπτα, τα 4 ομαδικά και τις επιθέσεις των 24 δευτερολέπτων.

Έχουμε ζήσει φοβερά πράγματα. Ήταν αναμενόμενες οι αλλαγές. Σε όλες αυτές τις αλλαγές το πρώτο στοιχείο που έπαιξε ρόλο ήταν η αύξηση της αθλητικότητας των παικτών. Αν επιμερίσουμε τους τρεις βασικούς τομείς αυτοί είναι οι εξής: Πνευματική ικανότητα, αθλητική ικανότητα και τεχνική ικανότητα. Η εξέλιξη των παικτών στο κομμάτι της αθλητικότητας είναι αυτή που έχει φέρει τις περισσότερες αλλαγές. Ο δεύτερος προφανώς είναι το πνευματικό κομμάτι, όχι επειδή οι σύγχρονοι παίκτες είναι πιο έξυπνοι από τους παλαιότερους, απλά είναι πιο εύκολη και προσβάσιμη η πληροφορία, με το τακτικό κομμάτι να έχει εξελιχθεί από τους προπονητές και με το scouting να έχει φτάσει σε άλλα επίπεδα. Η διαφορά στην αθλητική ικανότητα όμως είναι χαώδης. Εκεί συμπυκνώνεται όλη η εξέλιξη”.

Την εξέλιξη της EuroLeague όλα αυτά τα χρόνια πώς την κρίνεις; Μετά από τόσα χρόνια και τόσα πειράματα με ομίλους, διπλούς ομίλους, ομίλους που οδηγούσαν στο Final Four χωρίς playoffs, με Final Four, γενικά έχουν γίνει πολλά.

Κοίταξε να δεις. Η EuroLeague έχει ένα μεγάλο πλεονέκτημα και ένα μεγάλο μειονέκτημα μαζί. Δεν υπάρχει τρόπος το ΝΒΑ να υποκαταστήσει στην Ευρώπη. Όσο και αν οι καινούριες γενιές, ειδικά με τον Γιάννη (Αντετοκούνμπο) και γενικώς η Ευρώπη έχουν παίκτες σούπερ σταρ στο ΝΒΑ. Την δεκαετία του 90 οι παίκτες ήταν κομπάρσοι. Ακόμα κι έτσι, το κοινό κατά τόπους δεν θα αλλάξει ποτέ. Θα ασχολείται κάθε μέρα με το ΝΒΑ, αλλά όπως είδαμε με τις εθνικές ομάδες, το τοπικό κοινό – ακόμα και με τις ελλείψεις, η πληρότητα στο γήπεδο ήταν στο 80-90%. Αυτή η ανάγκη δεν μπορεί να αποκατασταθεί από τίποτα. Αυτό είναι το στρατηγικό όπλο της EuroLeague, το οποίο δεν πρόκειται ν απολέσει ποτέ. Με αυτά τα δεδομένα θα έχει πάντα το πλεονέκτημα. Το πρόβλημα είναι ότι τα σαϊνια σε Ευρωλίγκα και FIBA τα βλέπουν ξεχωριστά, ενώ στην πραγματικότητα θα έπρεπε να είναι ένα και είναι ένα για τον φίλαθλο”.

Πόσο δύσκολο είναι να μείνεις αμέτοχος ή, αν θες, να μην πάρεις θέση στην κόντρα της Ευρωλίγκα με την FIBA;

Δεν γίνεται να μείνω αμέτοχος. Είναι σαν να λέω ότι δεν κάνω την δουλειά μου. Έχω σαφέστατη θέση σε αυτό. Είναι τεράστιες ευθύνες και των δύο και δε με ενδιαφέρει που συνεργάζομαι και με τους δύο. Αλίμονο, αν το γεγονός ότι συνεργάζομαι με την Ευρωλίγκα λόγω της Nova πάνω από μία δεκαετία ή ότι με την εθνική ομάδα έχω άρρηκτους δεσμούς όντας υπεύθυνος τύπου της ομάδας το 2009 και το 2010, θα με κάνει να ταυτιστώ με κάποιον από τους δύο και να μην δω την πραγματικότητα. Έχουν κάνει εγκλήματα και δεν θα σταματήσω να τα επισημαίνω”.

Η ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΤΩΝ ΑΙΩΝΙΩΝ, Ο ΠΑΣΚΟΥΑΛ ΚΑΙ Ο ΜΠΛΑΤ

Δεν γινόταν να μην πάει η κουβέντα στις ελληνικές ομάδες και την EuroLeague. Ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός χτίστηκαν με διαφορετικό τρόπο φέτος, με τους δύο “αιωνίους” να έχουν πάντως τον ίδιο στόχο: Την πρόκριση στο Final Four. Ο Γιώργος Συρίγος σχολίασε τις καλοκαιρινές κινήσεις των δύο “αιωνίων”, αποθέωσε Πασκουάλ και Μπλατ και στάθηκε στην... φύση του Έλληνα να παραπονιέται για τις ελλείψεις των ομάδων τους, όταν οικονομικοί κολοσσοί όπως η ΤΣΣΚΑ και η Ρεάλ, με τριπλάσια μπάτζετ, έχουν κι αυτοί φανερές ελλείψεις.

Πάμε τώρα στις ελληνικές ομάδες. Ας ξεκινήσουμε με τον Παναθηναϊκό. Πώς κρίνεις τις κινήσεις του;

Ο Παναθηναϊκός έχει το “πρέπει να πάω Final Four εδώ και τώρα” επειδή έχει να πάει από το 2012. Και σε αυτή τη λογική ήταν προσαρμοσμένες οι κινήσεις του. Αφού πρώτα φρόντισε για το βασικότερο και κέρδισε το στοίχημα ανανεώνοντας τον Καλάθη και στην συνέχεια ενίσχυσε την ελληνική βάση.

Αυτές οι δύο ενέργειες έκαναν το καλοκαιρινό στοίχημα 100% πετυχημένο για τον Παναθηναϊκό. Αρχικά κράτησε τον καλύτερο free agent του καλοκαιριού και ακολούθως μείωσε την απόσταση σε αριθμό και ποιότητα στην βάση του ελληνικού ρόστερ με τον Ολυμπιακό. Γύρισε ο Παπαγιάννης και πήρε από τον Ολυμπιακό τον Παπαπέτρου. Έκανε το αυτονόητο, επειδή ελληνική ομάδα χωρίς γηγενή βάση δεν έχει διακριθεί ποτέ στην Ευρώπη.

Θέλοντας και μη όμως – και με δεδομένο ότι δεν έχει πάει σε Final Four από το 2012 – πήγε σε ξένους με την λογική “Εδώ και τώρα”. Πήρε 35αρηδες όπως ο Λάνγκφορντ και ο Λάσμε, έμπειρους και πολύ καλούς παίκτες δηλαδή, αλλά είναι φανερό ότι κοιτάει το φέτος και του χρόνου, επειδή είναι το “πρέπει” πάρα πολύ μεγάλο”.

Ο Γιώργος Συρίγος απασφάλισε: Η διαφορετική φιλοσοφία των "αιωνίων", ο Μπλατ και ο Πασκουάλ
PHOTO CREDITS: SPORT24.GR/ΕΙΡΗΝΗ ΠΡΟΒΙΔΑ

Ο Πασκουάλ θα μπορέσει να παίξει στον Παναθηναϊκό το δικό του μπάσκετ; Το μπάσκετ που έπαιζε στην Μπαρτσελόνα δηλαδή, κάτι που δεν έχουμε δει στον Παναθηναϊκό επί θητείας του .

Δεν πρόκειται ποτέ να παίξει το μπάσκετ που θέλει, γιατί δεν έχει τους παίκτες για να το κάνει. Στην Μπαρτσελόνα είχε 5 πλέι-μέικερ. Σε κάθε θέση και έναν καλό δημιουργό, κάτι που δεν το έχει στον Παναθηναϊκό. Έχει αποδείξει ωστόσο στον Παναθηναϊκό ότι είναι άλλος προπονητής από αυτόν που πιθανόν είχαμε στο μυαλό μας, όπου τον είχαμε σαν ελιτιστή, που τον ενδιαφέρει να παίξει μόνο το δικό του μπάσκετ, που είναι δύσκολο. Πέρυσι είχε μία ομάδα Αμερικάνικη, που έκανε τρία πράγματα: Transition, πικ εν ρολ και τρίποντο. Δεν είχε παιχνίδι στο low post όταν δεν αγωνιζόταν ο Βουγιούκας, δεν είχε ενδιάμεσο παιχνίδι και δεν είχε τρίτη πάσα. Κι όμως κόντεψε να πάει Final Four. Όλα αυτά ήταν όχι απλώς προαπαιτούμενα στην Μπαρτσελόνα, αν δεν τα είχε ένας παίκτης αυτά τα στοιχεία δεν έπαιζε”.

Προσαρμόστηκε δηλαδή στα δεδομένα που του παρουσιάστηκαν.

"Στον Παναθηναϊκό αυτός ο άνθρωπος έδειξε ότι επειδή είναι τόσο ευέλικτος σαν χαρακτήρας και τόσο μεγάλος γνώστης του μπάσκετ, ότι μπορεί να παίξει διαφορετικό μπάσκετ. Φέτος ο Παναθηναϊκός νομίζω ότι θα είναι μία ενδιάμεση κατάσταση επειδή οι παίκτες που πήρε κάνουν περισσότερα πράγματα. Και πάλι όμως, το μπάσκετ της Μπαρτσελόνα δεν πρόκειται να το παίξει, παρότι ο Νικ Καλάθης είναι ο γνησιότερος δημιουργός που έχουν δει τα μάτια μας από την εποχή του Γιασικεβίτσιους και του Παπαλουκά".

Πάμε τώρα και στον Ολυμπιακό. Αλλαγή προπονητή, αλλαγή φιλοσοφίας, νέα πρόσωπα.

Ο Ολυμπιακός, και αυτή είναι η μεγάλη διαφορά με τον Παναθηναϊκό, απάντησε αρχικά με τον Βεζένκοφ στην απώλεια του Παπαπέτρου για να μην έχει απώλεια στον κορμό των Ελλήνων, αλλά την ίδια στιγμή με τον Μπλατ – που έχει άλλα μυαλά – απέκτησε παίκτες στην λογική της διετίας, τριετίας. Και μόνο η απόσταση ανάμεσα στον Ουίλιαμς-Γκος και τον ΛεΝτέι, με μηδενικές παραστάσεις στο top επίπεδο, και στο δίδυμο Λάνγκφορντ και Λάσμε που έχουν 250 παιχνίδια πρώτης κλάσης και τα έχουν δει όλα, καθορίζουν τις βασικές διαφορές τους”.

Ο Μπλατ θα παίξει το δικό του μπάσκετ στον Ολυμπιακό; Ζήτησε εξάλλου παίκτες που ταιριάζουν στην φιλοσοφία του.

Εδώ θέλει μεγάλη υπομονή από τον κόσμο. Ο κόσμος είναι αυτός που επί της ουσίας έσπρωξε τους αδελφούς Αγγελόπουλους σε αυτές τις κινήσεις και αυτοί ανταποκρίθηκαν, φέρνοντας τον καλύτερο προπονητή που κυκλοφορούσε στην αγορά. Και είναι μεγάλη υπόθεση όταν ξέρεις ότι στην Τουρκία ο μισθός του ήταν μαζί με τα μπόνους κοντά στα 2 εκατομμύρια. Οι αδελφοί Αγγελόπουλοι κατάφεραν όμως, λόγω βέβαια του μεγέθους της ομάδας που οι ίδιοι έχουν δημιουργήσει, να κάνουν την υπέρβασή τους και να τον πείσουν.

Δεν είναι μόνο το επικοινωνιακό, αλλά και η ουσία. Το γεγονός δηλαδή ότι έδειξαν πως ξέρουν ότι έχουν ένα πετυχημένο πλάνο αλλά δεν έχουν κανένα πρόβλημα να παραδεχθούν ότι θέλει τροποποίηση, φέρνοντας τον καλύτερο προπονητή και όχι μόνο στο όνομα. Πήραν έναν προπονητή που τα τελευταία χρόνια έχει δείξει τη μεγαλύτερη προσαρμοστικότητα στην Ευρώπη. Πέτυχε στην Εθνική Ρωσίας, στην Μακάμπι – που είναι ιδιαίτερη περίπτωση – στη Νταρουσάφακα, που επίσης είναι ιδιαίτερη περίπτωση. Με εξαίρεση τον Άρη, όπου και αν πήγε έδειξε έργο, με διαφορετικά στυλ, διαφορετικούς παίκτες και διαφορετική λογική. Πήγε και στο ΝΒΑ, αλλά εκεί τον “καθάρισε” ο ΛεΜπρόν.

Ο Μπλατ είναι ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση. Η διοίκηση πήρε τα μηνύματα του κόσμου που ήθελε κάτι διαφορετικό, χωρίς αυτό να μειώνει το έργο του Γιάννη Σφαιρόπουλου, και θα πάει σε ένα μπάσκετ πιο αλέγκρο, πιο έυπεπτο γενικότερα στο μάτι. Αλλά πρέπει αυτή η λογική να αποδειχθεί ολοκληρωμένη”.

Θα πείσει τους παλιούς παίκτες της ομάδας να αλλάξουν στυλ παιχνιδιού;

Σωστά το λες, ότι ξεκινάει εσωτερικά. Δε νομίζω όμως ότι θα έχει θέμα, γιατί η ευφυΐα του και η προσαρμοστικότητά του είναι στο κορυφαίο επίπεδο. Εκεί είναι πιο εύκολο, γιατί τα παιδιά που αποτελούν τον κορμό του Ολυμπιακού είναι ώριμοι άνθρωποι και νικητές. Δεν έχουν στερεότυπα και αγκυλώσεις.

Όπως είδαμε ας πούμε στην πρεμιέρα με τον Χολαργό, ο Σπανούλης πήρε 5 σουτ. Δεν έχει κανένα πρόβλημα να κάνει λίγο στην άκρη για χάρη του Ουίλιαμς-Γκος για να μάθει το πρωτάθλημα. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν θα είναι σε πρώτο πλάνο, απλώς θα είναι με διαφορετικό τρόπο. Ούτε ο Πρίντεζης θα έχει πρόβλημα. Είδε ας πούμε ότι με τον Χολαργό δεν τον πήγε η βραδιά, μπήκε σε δεύτερο ρόλο για τον Μιλουτίνοβ. Δε νομίζω λοιπόν να έχουν θέμα. Ακόμα και ο Βασίλης που έχει τον καλώς εννοούμενο εγωισμό, που είναι δύσκολο να αφήσει το τιμόνι του καραβιού από τα χέρια του. Αν το πούμε χιουμοριστικά, θα αποδεχθεί ότι χρειάζεται συγκυβερνήτης. Γιατί έχει και την ποιότητα και την ωριμότητα για να συμβεί αυτό.

Την ίδια στιγμή, για να κλείσει όλη αυτή η διαδρομή θα πρέπει αυτοί που “επέβαλλαν” με τον τρόπο τους, σε εισαγωγικά πάντα για να μην παρεξηγηθώ, αυτή την αλλαγή, ο κόσμος δηλαδή, να έχει την υπομονή και να στηρίξει την ομάδα. Στους πρώτους δύο μήνες, όπου ο Ολυμπιακός είναι πολύ πιθανό να φάει σφαλιάρες στην Ευρωλίγκα επειδή θέλει να παίξει ένα συγκεκριμένο μπάσκετ και ακόμα θα ψάχνει ρόλους, εκεί θα πρέπει ο κόσμος που ώθησε την ομάδα σε αυτή την αλλαγή να είναι έτοιμος”.

Ο Γιώργος Συρίγος απασφάλισε: Η διαφορετική φιλοσοφία των "αιωνίων", ο Μπλατ και ο Πασκουάλ
PHOTO CREDITS: SPORT24.GR/ΕΙΡΗΝΗ ΠΡΟΒΙΔΑ

Τις – κατά κάποιους – ελλείψεις που παρουσιάζουν τα ρόστερ των δύο ελληνικών ομάδων πώς τις σχολιάζεις;

Κοίταξε να δεις. Αυτό το θέμα είναι πολυσύνθετο και δείχνει πάρα πολλά. Καταρχάς για να μην αδικούμε το κοινό, δείχνει πόσο διαβασμένο είναι πλέον. Είναι εξοικειωμένο και ακολουθεί τις εξελίξεις. Από την άλλη, επειδή είναι ιδίωμα του Έλληνα να είναι υπερβολικός, χάνουμε από ένα σημείο και μετά την ουσία.

Όταν η Φενέρμπαχτσε από ένα σημείο και μετά είχε πέρυσι 1.5 ψηλό με 37 εκατ. μπάτζετ. Όταν η ΤΣΣΚΑ δεν είχε έναν ψηλό να ακουμπήσει την μπάλα στο καλάθι, παρά δύο ετερόφωτους αθλητικούς ψηλούς που χρειαζόντουσαν να δημιουργήσουν άλλοι για αυτούς. Όταν ακόμα και η Ρεάλ, με το πιο πλήρες κατά την ταπεινή μου άποψη ρόστερ στην Ευρώπη, πήρε τον Ταβάρες που στην θεωρία ήταν διαφορετικός από το στυλ της, αλλά και από το στυλ του σύγχρονου μπάσκετ, και πήγε σε ένα ημίμετρο καταλαβαίνεις τι συμβαίνει. Όταν ομάδες με μπάτζετ ύψους 30-40 εκατομμυρίων έχουν τέτοιες αγωνιστικές ατέλειες, δεν γίνεται να έχουμε την απαίτηση από τις ελληνικές ομάδες με 10 εκατ. μπάτζετ και την υποχρέωση της παρουσίας 6 Ελλήνων παικτών στο ρόστερ – με τον Έλληνα να πρέπει να πληρωθεί γιατί πρέπει να τον έχεις οπωσδήποτε – όλα αυτά σε οδηγούν σε κάτι τέτοιο. Ειδικά αν προσθέσεις την υπερκοστολόγηση. Γιατί στην Ρωσία και την Τουρκία που είχαν παρόμοιους κανονισμούς, υπερκοστολούνταν οι γηγενείς παίκτες, αλλά μετά τους έμεναν 20 και 30 εκατομμύρια. Στην Ελλάδα το έκαναν αυτό και τους έμεναν 4 εκατομμύρια. Τα κενά λοιπόν είναι λογικά.

“ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΔΗΜΟΣΙΟ Η ΑΝΑΝΤΟΛΟΥ, ΥΠΕΡΔΥΝΑΜΗ Η ΤΣΣΚΑ”

Για το τέλος αφήσαμε το πιο ιντριγκαδόρικο κομμάτι. Με λίγες ώρες να μένουν για την έναρξη της EuroLeague, ζητήσαμε από τον Γιώργο Συρίγο να μιλήσει αρχικά για τη νέα σεζόν και ακολούθως να μας πει μία ατάκα για κάθε μία από τις 16 ομάδες της διοργάνωσης. Από τους δύο “αιωνίους”, μέχρι την έμπειρη ΤΣΣΚΑ και την “πρωτάρα” Γκραν Κανάρια. Απολύτως λογικά, οι καλύτερες ατάκες ήρθαν σε αυτό το κομμάτι.

Η άποψή σου για την φετινή EuroLeague και το επίπεδο ανταγωνισμού της ποια είναι;

Έχω την εντύπωση ότι θα είναι καλύτερη από ποτέ. Νομίζω ότι είναι ρεαλιστικοί οι λόγοι για αυτό. Έφυγαν ας πούμε ομάδες που είχαν πιάσει το ταβάνι τους και δεν είχαν πια κίνητρο, όπως η Μπάμπεργκ, ο Ερυθρός Αστέρας. Από την άλλη, υπάρχουν ομάδες με μεγάλο όνομα που εδώ και χρόνια βρίσκονται σε αδράνεια, όπως η Αρμάνι Μιλάνο με ευρωπαϊκούς τίτλους, η Αναντολού Εφές, η οποία είναι ένα μέγεθος που συγκαταλέγεται στην δεύτερη βαθμίδα από τα τέλη του 90', που δεν μπορούν να πάνε χειρότερα. Ακόμα και η τρίτη βαθμίδα, που συνήθως είναι σάκος του μποξ, δεν θα έχει πρόβλημα. Ίσως έχει ένα θέμα η Γκραν Κανάρια επειδή είναι πρωτάρα σε όλα. Η Μπούντουσνοστ όμως ας πούμε έχει την έδρα στην Ποντγκόριτσα όπου δεν μπορεί να περάσει κανείς. Λέμε για το Βελιγράδι και την Χάλα Πιονίρ του Ερυθρού Αστέρα, αλλά εκεί είναι χειρότερα”.

Υπάρχει κάποια ομάδα που βλέπεις παραδοσιακά λόγω της φιλοσοφίας της, ή ένας προπονητής που παρακολουθείς πάντα τους αγώνες του;

Ο Σάρας (σ.σ Σαρούνας Γιασικεβίτσιους). Για τα όλα του. Για το βλέμμα του στους παίκτες, την λογική ότι δεν ακούει δικαιολογίες ακόμα και αν παίζει με τον Παναθηναϊκό και την Ρεάλ εκτός έδρας. Ότι δεν τον νοιάζει αν χάνει με 15 πόντους, αλλά απαγορεύει στους παίκτες του να παρατήσουν το παιχνίδι στο 38', όταν έχει ουσιαστικά “τελειώσει”, γιατί πρέπει μέχρι το τέλος να σκοτώνεσαι. Και να καταλαβαίνεις τι εννοεί 5 μήνες μετά, όταν η Ζάλγκιρις έκανε τη μία ανατροπή μετά την άλλη για να βρεθεί στο Final Four. Αυτή η λογική, ειδικά όταν το βλέπεις από έναν άνθρωπο που δεν το έχει ανάγκη και αυτό είναι το πνεύμα του, ο χαρακτήρας του, αυτό είναι που με ευχαριστεί”.

Ο Γιώργος Συρίγος απασφάλισε: Η διαφορετική φιλοσοφία των "αιωνίων", ο Μπλατ και ο Πασκουάλ
PHOTO CREDITS: SPORT24.GR/ΕΙΡΗΝΗ ΠΡΟΒΙΔΑ

Πάμε τώρα και στο όμορφο κομμάτι. Περιέγραψε με μερικές λέξεις κάθε ομάδα της φετινής EuroLeague:

Αναντολού Εφές: “ Ελληνικό δημόσιο. Ό,τι και να γίνει δεν ιδρώνει κανείς. Σαν το ΙΚΑ”.

Αρμάνι Μιλάνο: “ Ελληνική Νομαρχία. Στην ίδια λογική. Απλώς ας πούμε ότι είναι σαν την εφορία. Έχουν σπαταλήσει 20 εκατομμύρια, τρώνε 40αρες και χαμογελάνε”.

Μπούντουσνοστ: “ Άγριες καταστάσεις. Επιστροφή στα 90's και την μεγάλη των Τομάσεβιτς και Ντρόπνιακ, όταν είχε μετατοπιστεί το βάρος στην Πονγκόριτσα”.

ΤΣΣΚΑ: “ Η υπερδύναμη. Τρεις είναι στην πραγματικότητα οι υπερδυνάμεις, αλλά αν πρέπει να διαλέξουμε μία, είναι αυτή. Το γεγονός ότι είναι είδηση αν δεν πάει Final Four τα λέει όλα”.

Νταρουσάφακα: “ Ο παράγοντας Χ. Άγνωστη. Μεγάλος άγνωστος, δεν ξέρεις τι θα κάνει. Ο προπονητής είναι καινούριος, τις μεταγραφές δεν τις ξέρεις”.

Μπαρτσελόνα: “ Το μεγάλο “πρέπει”. Δεν μπορεί δύο χρονιές σερί ερείπιο και άλλες δύο μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας πόσο να αντέξει”.

Μπάγερν: “ Επιτέλους άλλο ένα βαρύ όνομα στην διοργάνωση. Δεν γίνεται να μιλάμε για 18 χρόνια για ανάπτυξη στην Ευρωλίγκα και να είναι εκτός μεγάλες πόλεις όπως το Βερολίνο, το Μόναχο, το Παρίσι ή το Λονδίνο. Χωρίς αυτά δεν γίνεται να είσαι κορυφαία διοργάνωση. Από του χρόνου λογικά θα έχουμε και το Παρίσι με την Βιλερμπάν”.

Φενέρμπαχτσε: “ Ενδιαφέρον. Έχουν γίνει πολλά το τελευταίο διάστημα με όλες αυτές τις ανακατατάξεις στην Τουρκία. Ακόμα κι έτσι είναι μία σταθερή δύναμη. Ο Σλούκας θα έχει πολλή δουλειά στην αρχή μέχρι να προσαρμοστεί ο Ένις στην φιλοσοφία Ομπράντοβιτς, γιατί οι Αμερικανοί – και ειδικά οι περιφερειακοί – χρειάζονται 3 μήνες για να καταλάβουν τι ζητάει”.

Γκραν Κανάρια: “ Ωραίο ταξίδι... Ειρωνικά το λέω βέβαια, θέλει 12 ώρες να φτάσεις. Καρύδα, Παπαβασιλείου, Καούρη, μπλέξατε”.

Χίμκι: “ Λατρεία για πολλούς λόγους και για το μπάσκετ που παίζει και για το μπάσκετ του Μπαρτζώκα”.

Μπασκόνια: “ Η μεγαλύτερη ομάδα στην σύγχρονη ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ χωρίς τον μεγάλο τίτλο. Είχε τρία σερί Final Four κάποτε, και έναν χαμένο τελικό στην πρώτη διοργάνωση με την Κίντερ Μπολόνια. Από τότε που θεσμοθετήθηκε το Final Four είναι η μεγαλύτερη ομάδα χωρίς τίτλο. Για να μην παρεξηγούμαστε, ναι με τον Άρη μεγαλώσαμε, αλλά τον έχει ξεπεράσει σε συνέπεια”.

Μακάμπι: “ Περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις. Εδώ δεν δίνω καμία πιθανότητα να γυρίσει το πράγμα, μιλώντας για ομάδες με μεγάλο παρελθόν, αλλά δυσανάλογο αποτέλεσμα τα τελευταία χρόνια. Κάτι κάνουν λάθος διοικητικά, δεν γίνεται αυτό το θέαμα να οφείλεται μόνο σε όσα γίνονται εντός παρκέ”.

Ολυμπιακός: “ Με θέα το μέλλον”

Παναθηναϊκός: “ Εδώ και τώρα Final Four”.

Ρεάλ: “ Επιστροφή σε αυτά που ξέρει. Έφυγε ο Ντόντσιτς έπειτα από μία γλυκιά διετία, ήρθε και ο περσινός τραυματισμός του Γιουλ που μετέτρεψε τον Σλοβένο από σημαντικό σε Νο1, αλλά τώρα ο μικρός είναι στο Ντάλας και ο αρχηγός ξαναπήρε την μπάλα στα χέρια του”.

Ζάλγκιρις: “ Η πιο σοβαρή απόδειξη, μετά από αυτά που έχουν κάνει οι ελληνικές ομάδες αλλά και η Μακάμπι το 2014, ότι μπορείς να είσαι πετυχημένος με μικρό μπάτζετ. Βέβαια και αυτή φέτος ανέβασε το μπάτζετ της 50% φέτος”.

Photo Credits: Sport24.gr/Ειρήνη Προβίδα

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ