Θα μου συγχωρέσεις αυτή τη μικρή παρατυπία με την οποία ξεκινάω το σημερινό κείμενο. Για την ομάδα μπάσκετ του Ολυμπιακού και για όλους τους φιλάθλους που κοιμούνται και ξυπνάνε έχοντας στο μυαλό τους τον μεγάλο ημιτελικό με αντίπαλο την ΤΣΣΚΑ Μόσχας, η μεγάλη μέρα είναι φυσικά αύριο. Κάτι που όπως περιέγραψα αναλυτικά και χθες, ισχύει και για μένα.

Ακόμη μια μονομαχία με την ΤΣΣΚΑ, ελπίζοντας ότι οι συνεχόμενες νίκες σε Final 4 εναντίον της θα γίνουν 4. Ακόμη θυμάμαι σαν χθες τις προηγούμενες 3, αφού εκτός από την επική ανατροπή της Κωνσταντινούπολης, ακολούθησαν και η άνετη νίκη στο Λονδίνο με την τρομερή εμφάνιση στον ημιτελικό αλλά ακόμη μια νίκη με ανατροπή στον ημιτελικό της Μαδρίτης. Όλες οι αναμνήσεις λοιπόν βλέποντας τον Χάινς, τον Τεόντοσιτς και τους άλλους παίκτες της ΤΣΣΚΑ, θα είναι ευχάριστες και ελπίζω η παράδοση να συνεχιστεί.

Το μεγάλο ταξίδι όμως, ξεκινάει για μένα από σήμερα, αφού την ώρα που εσύ διαβάζεις αυτές τις γραμμές, εγώ βρίσκομαι στο αεροπλάνο με προορισμό την Κωνσταντινούπολη, ενώ την ώρα που τις γράφω, κανονίζω τις τελευταίες λεπτομέρειες του ταξιδιού.

Όσο τσεκάρω το ρεπορτάζ του Ολυμπιακού για να μάθω όλα τα τελευταία αγωνιστικά θέματα της ομάδας, ρίχνω κλεφτές ματιές και στις προγνώσεις του καιρού τις ημέρες που θα βρίσκομαι στην Πόλη, για να κανονίσω τις βόλτες μου και να δω τι ρούχα θα πάρω μαζί μου στη βαλίτσα. Ψέμματα δεν θα πω, το να φτιάχνω βαλίτσα αποτελεί μια απ’ τις διαδικασίες που βαριέμαι όσο τίποτα, όμως για τη συγκεκριμένη περίσταση η χαρά κι η ανυπομονησία μου είναι τόσο μεγάλη που ακόμη κι αυτό μου προκαλεί ενθουσιασμό. Ολυμπιακό από κοντά στο Final Four θα δω, ακόμη και δέκα βαλίτσες να μου ζητούσαν να έφτιαχνα θα ήμουν ΟΚ και δεν θα γκρίνιαζα δευτερόλεπτο.

Ευτυχώς, θα φτιάξω μόνο μία και σε περίπτωση που ακολουθήσεις κι εσύ την ομάδα στην Κωνσταντινούπολη ή απλά σου αρέσει να ξέρεις τι καιρό θα έχει κάπου (εμείς δεν κρίνουμε), θα σου πω ότι η θερμοκρασία θα είναι αρκετά πιο κρύα απ’ ότι στην Ελλάδα, ενώ το Σαββατοκύριακο θα βρέχει. Όχι φυσικά ότι αυτό θα με εμποδίσει απ’ το να πάω τις βόλτες μου τις ώρες που δεν θα βρίσκομαι στο γήπεδο. Καλού κακού πάντως, θα πάρω μαζί μου ζεστά ρούχα για να είμαι προετοιμασμένος για όλα τα ενδεχόμενα.

Μαζί μου θα πάρω φυσικά και το γουρλίδικο μπλουζάκι το οποίο φορούσα βλέποντας τον τελικό του 2012 αλλά και του 2013. Πιστεύω ότι το 2015 ήταν απλά η εξαίρεση που θα επιβεβαιώσει τον κανόνα και το μπλουζάκι θα φέρει και πάλι γούρι, αφού φέτος μάλιστα για πρώτη φορά θα ζήσει τη δράση από κοντά.

Αν εσύ δεν έχεις κάποια τυχερή μπλούζα, μπορείς να αποκτήσεις τη φανέλα του αγαπημένου σου παίκτη υπογεγραμμένη απ’ όλους τους παίκτες του Ολυμπιακού, εξαργυρώνοντας τους πόντους που έχεις μαζέψει κάνοντας όλες σου τις αγορές με την πιστωτική κάρτα Olympiacos B.C. World Mastercard.

Εκτός απ’ τη βαλίτσα, κανονίζω και τα διαδικαστικά της πρώτης μου ημέρας στην Κωνσταντινούπολη, ώστε να μη χάσω δευτερόλεπτο όσο θα βρίσκομαι εκεί. Η πρώτη επίσκεψη στο γήπεδο, η βόλτα, το φαγητό, κανονίζονται στο μυαλό μου από τώρα, ώστε να έχω ένα σαφές πλάνο, εκμεταλλευόμενος την Πόλη στο έπακρό της. Το πιο σημαντικό βέβαια θα είναι να μη ξεχάσω το λάπτοπ, το διαβατήριο και το φορτιστή μου, όμως όσο κι αν το μυαλό μου βρίσκεται στον Σπανούλη και τους συμπαίκτες του, θεωρώ ότι έστω και τελευταία στιγμή θα τα θυμηθώ.

Πλέον, η επόμενη φορά που θα σου γράψω θα είναι απ’ την Κωνσταντινούπολη και τις πρώτες μου εικόνες και εμπειρίες από εκεί, ενώ θα έχουμε μπει για τα καλά πια στην αντίστροφη μέτρηση για τη μεγάλη ώρα της ομάδας.

Προς το παρόν, προσπάθεια για ύπνο νωρίς γιατί έχουμε και πρωινή πτήση, έλεγχος ότι δεν ξέχασα τίποτα και απόλυτη πίστη στην ομάδα. Τα υπόλοιπα, τα λέμε από την Πόλη.