Μια αγωνιστική σεζόν, έχει πολλά κοινά με ένα ταξίδι. Ξεκινάς από μια συγκεκριμένη αφετηρία, θέλοντας να φτάσεις μέχρι τον τελικό προορισμό στην ώρα σου, ασφαλής και έχοντας απολαύσει τη διαδρομή.

Το φετινό ταξίδι του μπασκετικού Ολυμπιακού στην Ευρωλίγκα, ολοκληρώνεται αυτές τις ημέρες στην Κωνσταντινούπολη και ανεξάρτητα από το τι θα συμβεί στους δύο τελευταίους αγώνες της χρονιάς, η διαδρομή ήταν και πάλι απολαυστική.

Κάτι που ίσως να μην περίμεναν κάποιοι φίλοι της ομάδας, όταν το περασμένο φθινόπωρο ξεκινούσε το ταξίδι. Λίγο η περσινή αποτυχία του Ολυμπιακού να βρεθεί στην τελική οκτάδα, λίγο το νέο σύστημα διεξαγωγής της διοργάνωσης, είχαν σαν αποτέλεσμα αρκετοί να είναι επιφυλακτικοί και να αποφεύγουν τα μεγάλα λόγια. Η εμπιστοσύνη σε αυτή την ομάδα δεν χάθηκε φυσικά ποτέ, όμως όλοι αναγνώριζαν ότι φέτος οι συνθήκες θα είναι πιο απαιτητικές από ποτέ.

30 αγώνες, απέναντι στις 15 κορυφαίες ομάδες της Ευρώπης, σε ένα μίνι πρωτάθλημα το οποίο κάποιες εβδομάδες είχε μέχρι και διπλές αγωνιστικές. Ο αρχικός στόχος της ομάδας, ήταν πολύ σωστά να βρεθεί στην οκτάδα που συνεχίζει στα πλέι-οφ κι από εκεί και πέρα βλέπουμε.

Κι η αλήθεια είναι ότι αν εξαιρέσει κανείς τις απρόσμενες ήττες από Γαλατάσαραϊ και Μακάμπι στο ξεκίνημα που έφεραν τον Ολυμπιακό λίγο πίσω, από εκεί και πέρα η ομάδα συνέχισε με σταθερότητα, κόντρα σε προβλήματα και απουσίες, ανεβαίνοντας πολύ γρήγορα στην τετράδα, απ’ όπου δεν ξανάφυγε ποτέ.

Όλοι οι πιστοί φίλοι του Ολυμπιακού έβλεπαν ότι όσο προχωράει η σεζόν, η ομάδα δυνάμωνε όλο και περισσότερο και παίρνοντας σπουδαίες νίκες, έβαζε από νωρίς τα θεμέλια όχι μόνο για την πρόκριση αλλά και για το πλεονέκτημα της έδρας. Υπήρξαν άλλωστε αρκετοί οι οποίοι εξέφραζαν αρχικά την αμφιβολία τους για το αν θα καταφέρει η ομάδα να πάρει την πρόκριση κι η ευκολία με την οποία αυτή ήρθε, αποτελεί και την καλύτερη απάντηση.

Μετά από κάθε ήττα, η οποία σε ένα τόσο απαιτητικό μαραθώνιο προφανώς και είναι μέσα στο πρόγραμμα, οι παίκτες του Σφαιρόπουλου αντιδρούσαν όπως ξέρουν καλύτερα: απέφευγαν τα μεγάλα λόγια και απαντούσαν με μεγάλες νίκες μέσα στο γήπεδο.

Αυτή η σιγουριά, πέρασε για ακόμη μια φορά και στον κόσμο, ο οποίος έτσι κι αλλιώς έχει μάθει να εμπιστεύεται την ομάδα κι έτσι ακόμη κι όταν η Εφές πήρε το πλεονέκτημα έδρας κερδίζοντας μέσα στο ΣΕΦ, κανένας δεν θεώρησε τον Ολυμπιακό ξεγραμμένο. Μια αγωνία σίγουρα την περάσαμε, αλλά έτσι εκτιμήσαμε ακόμη περισσότερο την τεράστια νίκη μέσα στην Κωνσταντινούπολη.

Μετά το 2-2, όλοι ξέραμε πως μέσα στο καυτό ΣΕΦ, λίγες ομάδες έχουν τύχη και η λήξη του πέμπτου αγώνα βρήκε τους χιλιάδες φιλάθλους μας εκστασιασμένους για την επιστροφή στο Final Four. Ήταν μια ωραία διαδρομή, με αγωνία, χαρές, κάποιες στεναχώριες, όμως απόλυτη πίστη σε όσους φοράνε αυτή τη φανέλα. Και στο τέλος, ήρθε η δικαίωση, την οποία άξιζε η ομάδα 100% με βάση την αγωνιστική της εικόνα όλη τη σεζόν. Μια εικόνα για την οποία πρέπει να συγχαρούμε και τον προπονητή της ομάδας, για τη συνεχή δουλειά που έκανε όλη τη χρονιά.

Μπορεί χρησιμοποιώντας την πιστωτική κάρτα Olympiacos B.C. World Mastercard σε όλες μου τις αγορές να μάζεψα πόντους και να τους εξαργύρωσα παρακολουθώντας τον αγώνα πίσω από τον προπονητή, αλλά μερίδιο στην επιτυχία δυστυχώς δεν μου αναλογεί, τουλάχιστον όχι από τακτικής πλευράς.

Βοήθησα πάντως υποστηρίζοντας καθ’ όλη τη διάρκεια της διαδρομής τους παίκτες με τη φωνή μου και τώρα θα είμαι και στο Σινάν Ερντέν της Κωνσταντινούπολης για να ζήσω μαζί τους το μεγάλο φινάλε. Κι ακόμη κι αν δεν είναι χαρούμενο, η διαδρομή θα μου μείνει για πάντα αξέχαστη.

Κεντρική Φωτογραφία: Eurokinissi