EUROLEAGUE

Φενέρμπαχτσε - Ζάλγκιρις: Παιχνίδι μισού γηπέδου

Φενέρμπαχτσε - Ζάλγκιρις: Παιχνίδι μισού γηπέδου

Η Φενέρμπαχτσε αντιμετωπίζει τη Ζάλγκιρις, σε ένα ζευγάρι... ίδιων ομάδων και προπονητικής φιλοσοφίας. Το Sport24.gr εστιάζει στην επιθετική στόχευση, το κομμάτι των συνεργασιών, τα special plays και την τάση για προστασία της ρακέτας.

Η μονομαχία της Φενέρμπαχτσε με τη Ζάλγκιρις αναμένεται με μεγάλο ενδιαφέρον από το σύνολο των... πορτοκαλί εραστών. Κι αυτό δεν είναι μυστικό πως αφορά στο γεγονός πως ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς θα βρει απέναντί του τον Σαρούνας Γιασικεβίτσιους, έναν νέο προπονητή που όμως έχει πάρει πολλά από τη δική του φιλοσοφία. Θα μπορούσε να πει κάποιος ότι πρόκειται για... εξελιγμένο προπονητικό μοντέλο -καθ' υπερβολή.

Η ουσία βέβαια είναι πως στο παρκέ της Stark Arena θα δούμε δύο ομάδες που πορεύονται φέτος με παρόμοιες κατευθύνσεις. Από τη στόχευση κοντά στο καλάθι, την ικανότητα των φόργουορντ να λειτουργήσουν ως καθοριστικοί παράγοντες στο παιχνίδι, μέχρι τα special plays που δίνουν εύκολους και γρήγορους πόντους.

Λίγες ώρες πριν ριχτούν στη μάχη οι δύο ομάδες, το Sport24.gr επιχειρεί να αποκρυπτογραφήσει τα δυνατά σημεία των δύο αντιπάλων.

ΖΑΛΓΚΙΡΙΣ

Στη διάρκεια της σεζόν, ο Σαρούνας Γιασικεβίτσιους εστίασε στην ταχύτητα με την οποία οι παίκτες του αποκωδικοποιούν τις καταστάσεις που τους προσφέρει η αντίπαλη άμυνα. Επένδυσε πολύ χρόνο και μεγάλο μέρος της δουλειάς του στον τρόπο με τον οποίο η ομάδα του θα έχει τη δυνατότητα να αντιδράσει σε οποιαδήποτε συνθήκη τής προσφέρει ο αντίπαλος. Μέσα από το "διάβασμα" και τη δυνατότητα αντίληψης των παικτών του.

Δεν είναι βέβαια μόνο αυτό που τη χαρακτηρίζει. Το στοιχείο στο οποίο επένδυσε η Ζάλγκιρις -ειδικά στη σειρά με τον Ολυμπιακό- ήταν το παιχνίδι κοντά στο καλάθι. Τόσο με τους ψηλούς, όσο και με τους κοντούς τους οποίους τοποθετεί στο low post, με στόχο είτε την εκτέλεση είτε (περισσότερο) τη δημιουργία. Οι αριθμοί αναφέρουν πως πρόκειται για την ομάδα που βασίζεται περισσότερο από κάθε άλλη στο post up, αντλώντας από τέτοιες συνθήκες περί τους 14 πόντους ανά αγώνα.

Όχι απαραίτητα σε πρώτο χρόνο, αλλά κυρίως μετά από το "διάβασμα" της αντίπαλης άμυνας. Το παράδειγμα των αγώνων με τον Ολυμπιακό, αλλά πολύ περισσότερο εκείνου με τον Παναθηναϊκό Superfoods στο ΟΑΚΑ είναι χαρακτηριστικό. Επί αθηναϊκού εδάφους, ο Αντάνας Καβαλιάουσκας έκανε career high στην EuroLeague, με τους 21 πόντους που σημείωσε επειδή είχε στην πλάτη του διαρκώς κοντύτερο αντίπαλο (μέσα από τις αλλαγές σε όλα τα σκριν που έχει ως φιλοσοφία ο Τσάβι Πασκουάλ).

Φενέρμπαχτσε - Ζάλγκιρις: Παιχνίδι μισού γηπέδου

Ο 25χρονος πόιντ γκαρντ είναι αυτός που καθορίζει εν πολλοίς το κομμάτι της δημιουργίας για την ομάδα του, είτε μέσα από το pick 'n roll είτε μέσα από τις διεισδύσεις του (κατά μήκος της baseline) με σκοπό να προκαλέσει αμυντικές περιστροφές. Σε ό,τι αφορά στην πρώτη περίπτωση, η συνεργασία του με τον Παούλιους Γιανκούνας έχει εξελιχθεί σε trademark για τη λιθουανική ομάδα (είναι η τρίτη πιο συχνά επαναλαμβανόμενη στην EuroLeague, με 52 τελικές πάσες), αποτελώντας μια από τις πιο αποτελεσματικές της διοργάνωσης.

Τα αγαπημένα side pick 'n rolls των "πρασίνων" είναι αυτά που τους κράτησαν όρθιους σε πολλά παιχνίδια στη διάρκεια της σεζόν, με αποκορύφωμα το τρίτο παιχνίδι των playoffs με τον Ολυμπιακό. Η ικανότητα του αρχηγού της Ζάλγκιρις στο σουτ από μέση απόσταση είναι τέτοια που του επιτρέπει να κάνει... ζημιά γιατί η αντίπαλη άμυνα δεν μπορεί να ελέγξει τόσο τις διεισδύσεις του Κέβιν Πάνγκος από τον κεντρικό διάδρομο όσο και τα δικά του σουτ από τις γωνίες.

Επειδή πάντως πρόκειται για μια ομάδα που δεν διαθέτει καλούς περιφερειακούς σουτέρ, η παρουσία του Αρτούρας Μιλάκνις είναι καθοριστική. Ο έμπειρος γκαρντ/φόργουορντ αποτελεί τον παίκτη που προσφέρει ισορροπία στο παιχνίδι της ομάδας του. Οι "πράσινοι" έχουν μια σειρά από plays τα οποία βασίζονται στη δική του ικανότητα να εκτελέσει, μετά από σκριν μακριά από την μπάλα. Ο τρόπος με τον οποίο "σκότωσε" τον Ολυμπιακό στο πρώτο παιχνίδι της σειράς είναι χαρακτηριστική.

Φενέρμπαχτσε - Ζάλγκιρις: Παιχνίδι μισού γηπέδου

Αναφορικά με την αμυντική προσέγγιση των αγώνων, η λιθουανική ομάδα έχει δύο βασικές αρχές: την προστασία της ρακέτας της και την επιθετική άμυνα στα σκριν που γίνονται πάνω στην μπάλα. Πάνω στο πρώτο οικοδόμησε την ικανότητά της να περιορίσει τις διεισδύσεις των αντίπαλων περιφερειακών και να καλύψει την αδυναμία των περισσότερων ψηλών της στο κομμάτι της ταχύτητας. Δεν είναι τυχαίο πως η Ζάλγκιρις βρίσκεται πίσω μόνο από τη Χίμκι στους πόντους που δέχθηκε μέσα στη ρακέτα στη διάρκεια της regular season. Όσον αφορά στην επιθετική άμυνα στα σκριν (hedge out), είναι κάτι που επαληθεύτηκε ως φιλοσοφία στη σειρά με τον Ολυμπιακό, ειδικά από την στιγμή που οι "ερυθρόλευκοι" χρησιμοποιούσαν ως βασικό χειριστή τον Βασίλη Σπανούλη.

Σε τέτοιες συνθήκες οι τρεις αμυντικοί που δεν εμπλέκονται στο σκριν αμύνονται κατά βάση σε χώρο και όχι σε παίκτες. Με στόχο να περιορίσουν τους διαδρόμους τόσο για τον κοντό που διεισδύει όσο και για τον ψηλό που "κόβει" στην καρδιά της ρακέτας.

ΦΕΝΕΡΜΠΑΧΤΣΕ

Η απώλεια του Μπόγκνταν Μπογκντάνοβιτς και του Έκπε Ούντο επηρέασε πολύ τον τρόπο λειτουργίας της τουρκικής ομάδας στο πρώτο μισό της σεζόν. Κυρίως στο κομμάτι των αμυντικών συνεργασιών και της αποτελεσματικότητας στο πίσω μέρος του παρκέ. Ο χρόνος βέβαια λειτούργησε υπέρ της, με τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς να χρησιμοποιεί ως άρμα μάχης τα μεγάλα κορμιά που διαθέτει στο "3" και το "4" για να καλύψει την αδυναμία του Τζέισον Τόμπσον να γίνει... Έκπε Ούντο.

Οι Πρωταθλητές Ευρώπης διαθέτουν την πιο αποτελεσματική άμυνα της EuroLeague, με κύριο χαρακτηριστικό γνώρισμα την ικανότητα να προστατεύσουν το καλάθι τους. Σε αυτό μείζονα ρόλο παίζει η παρουσία του Γιαν Βέσελι, ο οποίος σε πολλές περιπτώσεις μοιάζει να βρίσκεται... παντού. Το ανάστημα και τα αθλητικά προσόντα του είναι σημαντικοί παράγοντες του παιχνιδιού.

Φενέρμπαχτσε - Ζάλγκιρις: Παιχνίδι μισού γηπέδου

Είναι περιττό να αναφέρουμε τις δυνατότητες που έχουν οι Πρωταθλητές Ευρώπης στο κομμάτι των αμυντικών προσαρμογών όταν τοποθετούν τον Τζέιμς Νάναλι στο "2" και στις δύο θέσεις των φόργουορντ μπορούν να επιλέξουν μεταξύ των Νίκολα Κάλινιτς, Λουίτζι Ντατόμε, Νικολό Μέλι και Γιαν Βέσελι. Η προσαρμοστικότητα είναι τέτοια που καθιστά πολύ δύσκολο για την αντίπαλη ομάδα να στοχεύσει σε κάθε συγκεκριμένο, αφού σχεδόν όλοι οι παίκτες της πεντάδας είναι καλοί αμυντικοί, με ικανότητα να πάνε στην επαφή και να μην έχουν πρόβλημα από αυτό.

Στο μπροστινό μέρος του παρκέ, είναι αξιοζήλευτη η ισορροπία που παρουσιάζει η Φενέρμπαχτσε στο παιχνίδι μέσα κι έξω από το καλάθι. Μπορεί ο Νικολό Μέλι να είναι ο μοναδικός ψηλός της με σαφή ικανότητα στο low post, οι υπόλοιποι όμως δουλεύουν μέσα από τις συνεργασίες για να μετατραπούν σε πρόβλημα για την αντίπαλη άμυνα. Ειδικά όταν αυτή καταφεύγει σε αλλαγές, γεγονός που σημαίνει πως θα βρεθούν με κοντύτερο αντίπαλο στην πλάτη τους. Σε αυτά προσθέστε τα plays που εμπιστεύεται ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς για τους Λουίτζι Ντατόμε και Τζέιμς Νάναλι, οι οποίοι παίρνουν κατά βάση τα περισσότερα κάθετα ή παράλληλα σκριν.

Φενέρμπαχτσε - Ζάλγκιρις: Παιχνίδι μισού γηπέδου

Από εκεί και πέρα, δεν είναι εύκολο για την αντίπαλη άμυνα να παίξει κλειστά με σκοπό να περιορίσει τη δική τους δράση. Η τουρκική ομάδα έχει πλαισιωθεί από εξαιρετικούς σουτέρ τριών πόντων: Μπόμπι Ντίξον, Μάρκο Γκούντουριτς, Τζέιμς Νάναλι, Λουίτζι Ντατόμε, Νικολό Μέλι. Ως εκ τούτου όλα λειτουργούν ως δίκοπο μαχαίρι.

ΤΑ ΖΗΤΟΥΜΕΝΑ ΚΑΙ ΤΑ "ΚΛΕΙΔΙΑ"

Το μεγαλύτερο μειονέκτημα της Ζάλγκιρις στο συγκεκριμένο ζευγάρι αφορά στο γεγονός πως εξαλείφεται η δυνατότητα στόχευσης μέσα από τα μεγάλα κορμιά που διαθέτει.

Η λιθουανική ομάδα βρίσκει απέναντί της ένα σύνολο που διαθέτει παρεμφερή χαρακτηριστικά (σωματοδομικά), αλλά με πολλές περισσότερες επιλογές και βάθος από τον πάγκο. Αυτό σημαίνει πως ο Σαρούνας Γιασικεβίτσιους ενδεχομένως να χρειαστεί να αναπροσαρμόσει κάποια δεδομένα στον τρόπο με τον οποίο θα επιτεθεί. Δεν θα υπάρχει η δυνατότητα να "παίξει" πάνω στη μυϊκή υπεροχή του Εντγκάρας Ουλανόβας και του Παούλιους Γιανκούνας στις δύο θέσεις των φόργουορντ.

Κι εδώ έρχεται να "δέσει" η ανάγκη που θα έχουν οι "πράσινοι" από το περιφερειακό σουτ του Αρτούρας Μιλάκνις.

Από την άλλη, τα πράγματα για τη Φενέρμπαχτσε είναι κάπως πιο ξεκάθαρα. Μιλάμε άλλωστε για το φαβορί του ζευγαριού. Το αντάμωμα με τη Ζάλγκιρις επιτρέπει στην τουρκική ομάδα να πορευτεί δίχως μεγάλες διαφοροποιήσεις στις βασικές αμυντικές αρχές της, οδηγώντας το παιχνίδι στο κομμάτι των αλλαγών και των επαφών -εκεί όπου ούτως ή άλλως είναι ισχυρή. Αν θα χρειαστεί κάτι έξτρα, θα φανεί στην πορεία της αναμέτρησης.

Δεδομένων των ματσαρισμάτων στις δύο ρακέτες, η παρουσία του Νικολό Μέλι είναι κομβικής σημασίας αφού πρόκειται για τον παίκτη που μπορεί να ταιριάξει με τον Γιαν Βέσελι στη ρακέτα και να λειτουργήσει ως το αντίβαρο στην δράση του Παούλιους Γιανκούνας, τον οποίο μπορεί να ακολουθήσει μακριά από το καλάθι, αλλά -επίσης- να παίξει στο low post δίχως τον φόβο της φθοράς.

ΑΝΤΙ ΕΠΙΛΟΓΟΥ

Η επιρροή του Ζέλικο Ομπράντοβιτς στην προπονητική φιλοσοφία του Σαρούνας Γιασικεβίτσιους είναι εμφανής τόσο στο κομμάτι του recruiting (σκληρά παιδιά, με πειθαρχία στο παιχνίδι τους) όσο και σε αυτό της προσέγγισης των αγώνων. Μιλάμε για δύο από τις πιο "δουλεμένες" ομάδες στα special plays. Όχι απαραίτητα σε αυτά που αφορούν το "κλείσιμο" των αγώνων, αλλά γενικότερα τις συνθήκες κατά τις οποίες η ομάδα τους χρειάζεται άμεσα ένα καλάθι από μια συνθήκη που μπορεί να παρουσιάσει ταχύτατα στο παρκέ.

Αμφότερες οι ομάδες συνηθίζουν να "τρέχουν" τα ίδια plays μετά από "νεκρές μπάλες" (βολές, τάιμ άουτ, επαναφορά) δίχως να χρειαστεί να γίνει η σχετική υπόδειξη από τον πάγκο. Κάτι που δυσκολεύει το scouting και την άμεση αντίδραση των αντίπαλων παικτών, στο κομμάτι των προσαρμογών και του διαβάσματος (βλ. τα hammer plays για τον Αρτούρας Μιλάκνις απέναντι στον Ολυμπιακό).

Μιλάμε για περιπτώσεις που επαναλαμβάνονται μέσα στους αγώνες, επιτρέποντας στην ομάδα που έχει την κατοχή να βρει πόντους με ταχύτητα και αποτελεσματικότητα. Το Final Four δεν μπορεί να αποτελέσει... εξαίρεση σε αυτή την τάση.

TAGS EUROLEAGUE
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ